สิทธิเด็ก เพศ ศาสนา การเมือง สิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ

หากทั้งหมดที่เห็นข้างต้นปรากฏอยู่ใน MOU จัดตั้งรัฐบาล หรือเป็นหนึ่งในคำถามบนเวทีประกวดระดับโลกก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

แต่ทั้งหมดถูกถามขึ้นกลางเวที Miss Fabulous Thailand ของ ไบรอัน ตัน หรือ พลากร แซ่ตัน เวทีประกวดนางงามสัญชาติไทยเวทีแรกที่เปิดโอกาสให้ทั้งชายไม่จริงและหญิงแท้มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกันบนส้นสูง

ปีนี้ไบรอันทำสิ่งที่เขย่าวงการนางงามมากกว่าครั้งไหน ๆ โดยขยายขอบเขตการสมัครถึงอายุ 80 ปี และเป็นเพศไหนก็ได้ เพื่อป่าวประกาศว่านางงามยุคใหม่ได้ถือกำเนิดแล้ว

อดีตเด็กลูกครึ่งสิงคโปร์ไร้สัญชาติ เขาควักเงินตัวเองออกมาสร้างเวทีที่มีสิทธิมนุษยชนเป็นแก่นแท้ แม้ดูตลกและเต็มไปด้วยจริตลักชูแบบ Ver Ver Ver แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเวทีของเขามาแรงยิ่งกว่าใคร

ไบรอันตรงหน้าเราแตกต่างจากที่จินตนาการไว้ เขาธรรมดา สุภาพ พูดชัดถ้อยคำ อาจเป็นเพราะเขากำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่านหลังผ่านจุดเปลี่ยนสำคัญครั้งใหญ่

ไบรอันคนนี้มีอิสระ ไม่โหยหาชีวิตวิลิศมาหรา ไม่มีเชฟส่วนตัวในบ้าน ไม่มีแก้วกาแฟคอยวางไว้บนหัวเตียงอีกแล้ว

เราอยากให้คุณรู้จักเขา

Miss Fabulous Thailand

เวที Miss Grand เรียกตัวเองว่าเป็นเวทีอันดับ 1 ทำไมเวที Miss Fabulous เรียกตัวเองว่าเป็นเวที 0.5 

เอาจริง ๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ เวที 0.5 ก็มาจากการไลฟ์เมาท์มอยกับแฟนคลับว่าเราไม่ได้เป็นเวทีอันดับ 1 ไม่ได้แข่งกับใคร ขอแค่ 0.5 ก็พอแล้ว บางคนอาจรู้สึกว่าทำไมต้องเรียกเวทีฉัน 0.5 ด้อยค่าเวทีฉันรึเปล่า แต่ผมไม่ ผมเป็นคนเปิดใจยอมรับอะไรหลายอย่าง แล้วก็ชอบอะไรที่มีสถานะชัดเจน ผมไม่อยากเหมือนใคร เวที 0.5 มันเก๋ดี

คำว่า ‘ฟ้าบุญเลิศ’ ก็ไม่ได้ตั้งเอง ก่อนหน้านี้มีคนบ่นเรื่อง Miss Fabulous เพราะคำไม่ติดปากคนไทย แต่ฝรั่งใช้กันพร่ำเพรื่อมาก เลยมีชื่อเล่นที่น้อง ๆ ตั้งขึ้นมา ซึ่งผมไม่รู้ว่าเป็นใคร จริง ๆ ต้องให้เครดิตเขาด้วย ฟ้าคือท้องฟ้า บุญคือมีบุญ เลิศคือตามความหมาย ซึ่งผมชอบ แล้วผมก็ใช้มาโดยตลอด

ที่บอกว่าไม่ต้องการแข่งกับใคร แต่การทำเวทีประกวดนางงามก็เป็นการทำธุรกิจนะ

เราไม่ได้จงใจจะแข่งกับใคร แต่เลี่ยงไม่ได้ว่าเวทีอื่นก็เป็นคู่แข่งทางธุรกิจโดยตรง ในการหาลูกค้า สร้างฐานแฟนคลับ มันคือการแข่งขันแหละครับ แต่เราปล่อยให้เป็นธรรมชาติ แล้วก็พบว่าสิ่งที่ทำไม่ใช่การแข่งโดยตรง เขาจัดใหญ่ใช่ไหม เราจัดเล็ก อันไหนเขาทำ เราไม่ทำ 

ความตั้งใจแรกตอนเปิดเวทีนี้คืออะไร

ทำสนอง Need เราอยากมีรายการนางงาม เวทีนางงามที่แตกต่างจากเวทีอื่น เพราะเราชอบดูเรียลิตี้มาก แล้วเราก็อยู่ในวงการนางแบบและนางงามมานาน รู้สึกว่าต้องมีอะไรสักอย่างที่เป็นของเราได้แล้ว

ตอนที่คิดจะทำ คนรอบข้างว่ายังไงบ้าง

คนรอบข้าง พวกทีมงาน โปรดิวเซอร์ที่อยู่ใน Bryan Tan Production ยังแบบ ทำจริงเหรอ จนถึงเดือนสุดท้ายก็ยังถาม เอาจริงเหรอ พร้อมแล้วใช่ไหม ทำออกมาแล้วจะตลกรึเปล่า เราพยายามอธิบายให้ชัดเจน แต่เขาไม่ได้เห็นภาพเหมือนเรา ไม่มีใครเห็นภาพเหมือนไบรอัน ตัน เพราะว่าสิ่งที่ไบรอัน ตัน คิดหรือจินตนาการอยู่ในหัว 

มีเด็กคนหนึ่งซึ่งผมไม่รู้จัก เขาโทรมาบอกว่า พี่ไบรอันต้องทำนะ ผมสนับสนุน ซึ่งตอนนั้นก็บอกตามตรงว่าไม่พร้อม ไม่พร้อมจริง ๆ แต่ก็ทำ 

เวทีนี้เป็นสิ่งที่ผมรัก มีคอมมูนิตี้ มีผู้ร่วมอุดมการณ์ที่ไม่ได้อยู่ใกล้ตัวเราเป็นกำลังใจที่ดี เพราะเวทีนี้ขับเคลื่อนด้วยใจ 

จุดแข็งอย่างหนึ่งของเวทีคือคำถามที่พูดเรื่องประเด็นสังคมมากมาย และขึ้นชื่อว่ายากมาก ใครเป็นคนคิด

คือเด็กคนนั้นที่ผมไม่รู้จัก เขามาช่วยงาน 2 ปีแล้ว 

เขารู้สึกว่าเวทีนี้ให้ความสุขกับเขา เสนออะไรมาก็ค่อนข้างไปในทิศทางเดียวกับผม แล้วผมเป็นคนที่ Say Yes ง่ายมากถ้าโอเค ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปิดกั้นความแปลก ความแตกต่าง เราชอบอยู่แล้ว 

ตอนแรก Miss Fabulous จะเป็นแค่การประกวดเวทีนางงามทั่ว ๆ ไป แต่พอมานั่งระดมสมองกัน เราว่าต้องมีแก่นของเวทีที่แท้จริง ซึ่งจะทำให้เวทีนี้ไปต่อได้และมีคุณค่ามากกว่าการประกวดความงาม เลยเกิดขึ้นมาเป็น OK, We will talk about human rights. ซึ่งก็กว้าง เราพยายามหาอยู่ว่าจะพูดเรื่องอะไรที่เป็นสากลและสะท้อนสังคม

เวที Miss Grand ขายความเอนเตอร์เทน Miss Universe ขาย Women Empowerment แล้วเวที Miss Fabulous ขายอะไร

Human Rights กับผู้ชนะ คือนางงามจะต้องเป็นผู้ชนะ 

คนถามว่า Miss Fabulous หาอะไรเหรอ เราตอบว่า หาคนชนะในรายการไง ใครเก็บคะแนนได้สูงที่สุดคนนั้นชนะ แล้วเราเปิดเผยคะแนนให้เห็นตลอด เพราะไม่มีอะไรต้องปิดอยู่แล้ว 

ถ้าเราหาผู้หญิงตามสเป็กที่ต้องการ หาคนที่เราถูกใจ เราก็จิ้มเลือกเอาถูกไหมครับ แต่ผมเป็นเจ้าของเวทีที่เลือกนางงามที่ตัวเองชอบไม่ได้ ดังนั้น ใครทำดี ใครทำแย่ คะแนนมันกาง ผมซิกแซ็กอะไรไม่ได้เลย

ถามถึงผลการประกวดปีล่าสุด ทำไมถึงต้องเป็น เมญ่า ซันซัน

สำหรับผม ไม่มีคำถามเลยว่าทำไมถึงต้องเป็นน้อง แต่ถามว่าเหตุผลอะไรที่ทำให้น้องได้คะแนนสูงสุดดีกว่า

แน่นอน คะแนนโหวตมาเป็นอันดับ 1 แต่ถ้าในรายการน้องไม่มีคะแนนเก็บ น้องก็ไม่ชนะ 100% มีน้องนางงามถามมาว่าต้องโหวตเท่าไหร่ถึงจะชนะ ผมก็บอกว่า คิดว่าตัวเองทำได้ดีไหมล่ะ 

ในช่วงแคมเปญแรก ๆ เราไม่มีจินตนาการในหัวเลยว่า เมญ่า ซันซัน จะชนะ แต่อยู่ ๆ ไปน้องเริ่มจริงจัง เริ่มมีกระแส คนเชียร์ Performance ดี ทัศนคติดี คาแรกเตอร์ชัด แล้วไม่น่าเบื่อด้วยนะครับ ถ้าเก็บแค่ไฟนอลอย่างเดียว ไม่เอาคะแนนโหวต น้องก็น่าจะชนะ วันนั้นเป็นวันของเขาจริง ๆ 

มี Episode หนึ่งในรายการ ที่ผู้เข้าประกวดถกกันว่านางงามต้องงามรึเปล่า เจ้าของเวทีอย่างคุณมีความคิดเห็นยังไง

ถามก่อนว่าคำว่า งาม คืออะไร แล้วถามต่อว่า นางงามต้องงามรึเปล่า แน่นอน ผมว่าต้องงาม แล้วก็ต้องเชื่อด้วยว่าตัวเองงาม แต่ความงามมีหลายรูปแบบ ถูกไหมครับ เมญ่า ซันซัน ก็ทั้งสวยและงาม 

ถ้ามีคนที่หน้าตาอีกแบบหนึ่ง สื่อความงามแล้วทำให้ทุกคนเชื่อได้ว่า ฉันงามจริง ๆ ฉันสวยจริง ๆ ก็คือคนที่สวยคนหนึ่ง ผมชื่นชมคนที่สัดส่วนเหมือนคนทั่วไป ไม่ใช่โมเดลหรือสูง 170 ซม. ว่าสวยจังเลย ไม่จำเป็นต้องเป็นนางงามอย่างเดียว

คิดว่าประเทศไทยยังจำเป็นต้องมีนางงามอยู่ไหม

ไม่มีก็ได้ ไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แต่ถามว่าคนที่ชอบนางงามและติดตามวงการเอนเตอร์เทนเมนต์ยังต้องการนางงามอยู่ไหม ผมว่าต้องการ คนขาดไม่ได้ ติดชนิดที่ลางานเพื่อไปดูนางงาม เอาเงินเก็บส่วนตัวไปซัพพอร์ต ตอนนี้นางงามเป็นเอนเตอร์เทนเมนต์ใหญ่ของเอเชีย

เห็นคนชอบพูดกันว่าการประกวดนางงามเหมือนเป็นกิจกรรมของประเทศโลกที่ 3 เพราะประเทศโลกที่ 1 ก้าวข้ามเรื่องการประกวดความสวยไปแล้ว คุณมองประเด็นนี้ยังไง

ถ้านางงามยังตัดสินกันแค่เรื่องความสวยภายนอก มันเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะนางงามแค่มาเดินชุดว่ายน้ำ ชุดราตรี ตอบคำถามนิด ๆ หน่อย ๆ ชนะ เหมือนแค่โชว์ Production แสงสีเสียง แต่ผมว่าไม่พอแล้ว เดี๋ยวนี้หลายเวทีพยายามที่จะเปลี่ยนตัวเองให้ทันสมัย เข้ากับเวทีปัจจุบันเพื่อให้คนไม่ลืมนางงาม เพราะจริง ๆ นางงามเป็นเอนเตอร์เทนเมนต์ที่อยู่มาเป็นร้อย ๆ ปี

เมื่อก่อนนางงามเหมือนเอาสวยเข้าว่า แล้วทุกอย่างมันคือโชว์ มีการจัดประกวดสาวงามเพื่อเฟ้นหาคนชนะหรือคนที่สวยต้องตาผู้ชายที่มีศักดิ์ในสังคม เป็นเหมือนการไต่เต้าเพื่อมีชีวิตที่ดีกว่า นี่คือสิ่งที่คนสมัยก่อนเชื่อ

ผมกำลังทำนางงามแบบใหม่ ทำให้คนรู้สึกว่าการประกวดนางงามไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิด ไม่ล้าสมัย ไม่ได้ขายความสวยของผู้หญิงแค่อย่างเดียว เช่น การเปิดรับคนที่ยังไม่ได้เป็นผู้หญิงเต็มตัว คนที่ยังไม่มีหน้าอก หรือไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง แต่ในพาร์ตหนึ่งเขาแต่งเป็น Beauty Queen ได้ หรือถ้ามากไปกว่านั้น แต่ยังไม่เกิดขึ้นนะครับ คือทอมที่มีจริตจะก้าน เราก็เปิดกว้างอยู่แล้ว 

ผมอยากจะบอกว่า นี่แหละคือสิ่งที่จะทำให้โลกยอมรับว่านางงามไม่ได้เป็นเพียงแค่เวทีโชว์ความงามอย่างเดียว มันมีอะไรให้คุณได้ดูอีกเยอะ

นอกจากเกณฑ์ใหม่จะเปิดกว้างทุกเพศแล้ว ยังเปิดกว้างถึงอายุ 80 ปี

ใช่ครับ เพราะผมรู้สึกว่าไหน ๆ เราก็เปิดกว้างเรื่องเพศแล้ว เรื่องอายุก็ควรจะเปิดกว้างด้วย 

ก่อนหน้านี้มีคนอายุเกิน 30 อยากมาประกวดเยอะมาก หลายคนก็ถามว่าขยายอายุได้ไหม แล้วก็บังเอิญไปเจอกับ พี่ลีน่าจัง เขาอายุ 60 กว่า

อย่าบอกนะ

(หัวเราะ) เขาก็พูดเล่น ๆ ว่า ฉันอยากไปเวทีเธอนะ

ผมก็คิดว่าจะขยายอายุถึง 80 ปี อาจจะยากแหละที่มีคนอายุ 80 มาประกวด แต่มันคือการเพิ่มโอกาส เพิ่มไทป์ของคน พอเราขยายขอบเขตให้ไม่เกี่ยวกับรูปร่างหน้าตา ไม่เกี่ยวกับอะไรเลย เชื่อไหม คนพิการก็เริ่มถามมาว่าถ้านั่งวีลแชร์มาประกวดได้ไหม ผมตอบว่า แล้วเดินได้ไหมครับ เพราะต้องมีรอบชุดว่ายน้ำ ชุดราตรี ถ้าทำไม่ได้ก็คือไม่ได้ มันคือการแข่งขันไง 

คาดหวังว่าจะเห็นใครเข้ามาสมัครบ้าง

ผมไม่ได้ขยายแค่เกณฑ์อายุอย่างเดียว สัดส่วนไซซ์จิ๋วหรือบิกไซซ์ก็มาประกวดได้ เพราะงั้นผมไม่คาดหวังเลย ด้วยความที่เราอยู่เบื้องหลังวงการนางงามมาเยอะ เรารู้ว่าเขาขยายอายุอีก 2 ปีเพื่อใคร เพื่อคนไทป์ไหน 

ของเราเกินกว่านั้นแล้วครับ เป็นใครก็ได้ที่มีความฝันอยากเป็นนางงาม ซึ่งเขาจะเป็นใครก็ได้

Miss Fabulous International

เห็นว่าไบรอันใช้เงินตัวเองในการสร้างเวทีนี้

ส่วนใหญ่เรามีสปอนเซอร์ แต่ขอใช้คำว่าใช้เงินตัวเองอุด เพราะว่าเงินที่ได้ไม่ครอบคลุมค่าใช้จ่าย ด้วยการวางแผนของเราเองด้วยแหละที่ยังไม่ได้รุกเข้าไปขอสปอนเซอร์ขนาดนั้นในปีที่ 2

ถามตรง ๆ ขาดทุนหรือกำไร

ขาดทุนครับ

ได้กำไรกลับมาเป็นความสุขที่ประเมินมูลค่าไม่ได้แทน ก็เลยรู้สึกว่าเราเท่าทุน ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ทำต่อ แต่ถ้าขาดทุนจนส่งผลกระทบกับชีวิต จนเราไม่มีเงิน จนเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงลูกน้องไม่ได้แล้ว ก็จะต้องหยุด

ถ้าปีหน้าหาสปอนเซอร์ได้เยอะ ๆ ก็ไม่ไปถึงจุดนั้นแน่นอนครับ

ถ้าปราศจากกำไรทางธุรกิจ อะไรทำให้เวทีนี้ยังอยู่ต่อไปได้

ใจครับ ไม่ใช่ใจของผมอย่างเดียวนะ ใจของหลาย ๆ คน 

รู้ไหมครับว่าเวที Miss Fabulous เราวางไบเบิลไว้ว่าอุดมการณ์ของเราคืออะไร แล้วเราชัดเจนมาก เวทีเลยสร้างคุณค่าขึ้นเองได้เรื่อย ๆ ผมเห็นความหลากหลายของคนที่มีความฝันเยอะมากจากการประกวดระดับภาค บางคนแบบ โทษนะฮะ ยังไม่พร้อมเลย ใส่วิกยังไม่เป็น แต่มาประกวดแล้ว เพราะเขามีใจรัก สิ่งพวกนี้คือคุณค่าที่ผมได้รับ

แต่เจตนาเราก็ดี อุดมการณ์เราก็ดี สิ่งที่เราทำก็ดี คิดยังไงที่คนมองว่ามันเป็นเวทีตลก

ก็มันก็ตลกจริงครับ (หัวเราะ)

สิ่งหนึ่งที่คนในวงการนี้ชอบผม คือผมยอมรับตัวเอง ถ้าเราไปบอกว่า ไม่ เวทีฉันไม่ได้ขายขำนะจ๊ะ อย่ามาพูดว่าเวทีฉันขายขำ ก็จบ 

เหมือนมีมที่บอกว่าผมเหมือนหงอคง ตอนนั้นเราก็โกรธนะ เรากำลังไลฟ์วิจารณ์นางงามอยู่ แต่งหน้าไปด้วย แล้วมันเห็นตัวเอง เราโกหกในใจไม่ได้ ก็เลยตอบว่า ขอบพระคุณมากค่ะ แม่ก็รู้ว่าแม่เหมือนหงอคง จากนั้นก็เป็นไวรัล

รู้สึกว่าความตลกช่วยให้เวทีเข้าถึงง่ายขึ้นด้วยไหม

ใช่ ก็เป็นข้อดี แต่จริง ๆ ในกลุ่มนางงามเองจะบอกว่าเวทีเราเข้าถึงยาก เพราะเขาไม่ได้เสพแต่มีมไง เขาเสพมู้ดที่จริงจังของเรา เสพแฟชั่นของเรา ซึ่งเราเป็นคนที่ชอบแฟชั่นมาก อินกับ International Beauty ซึ่งมีบางกลุ่มที่ไม่เก็ตความงามในแบบที่เรารู้สึกว่าใช่ เขายังติดกับนางงามแบบ Traditional อยู่ 

เช่น เวทีไฟนอล ผมบอกโปรดักชันเลยว่าให้ปัดผิวนางงามเป็นสีแทนทั้งหมด ซึ่งมันสวย ดูไม่เหมือน Production ไทย การจัดไฟในรายการก็ไม่ได้เห็นอะไรชัดเจน เขาก็ไม่เก็ตว่าทำไมต้องมืด ปิดอย่างเดียว ไบรอัน ตัน ไม่มีตังค์ซื้อไฟเหรอ หน้านางงามมืดหมดแล้ว เพราะเวทีนางงามไทยส่วนใหญ่คือสาดแสงขาว เห็นหน้าชัด ๆ แต่ของผมคือ Mood & Tone สำคัญมาก

แล้วจริง ๆ ได้วาง Target ไว้ไหม ว่าอยากให้เป็นเวทีของคนแบบไหน

ผมไม่อยากวาง Target เลย เพราะใจลึก ๆ ผมอยากให้เวทีผมแมส แล้วจะเห็นว่าตอนนี้มีผู้ชายดู Miss Fabulous แล้ว บางคนติดเรียลิตี้ เพราะเมืองไทยก็มีแค่ไม่กี่รายการที่ทำเรียลิตี้ถึง ซึ่งรายการนี้ไม่มีสคริปต์นะครับ นั่นคือสิ่งที่ผมอยากให้เป็น

คลิปที่แคปฯ กันมาสั้น ๆ เราสัมภาษณ์กันเป็นชั่วโมง เราก็เคยบอกให้เด็กพูดอีกแบบหนึ่งตามที่เราโค้ชไว้ แต่พอเด็กพูดมันกลายเป็นการแสดง เกร็ง ไม่ธรรมชาติ สุดท้ายก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี 

ล่าสุด เห็นไบรอันเปิดเอนเตอร์เทนเมนต์เป็นของตัวเองด้วย เพราะอะไรถึงทำ

เพราะอยากต่อยอดให้กับเด็ก ๆ ที่มาประกวด ไม่ใช่ประกวดแล้วไม่มีงานทำ ประกวดแล้วยังไงต่อกับชีวิต เราเลยอยากทำเอนเตอร์เทนเมนต์ สร้างคอนเทนต์ออนไลน์ เดือนนี้ก็จริงจังมากขึ้นครับ

ก่อนหน้านี้ผมอยู่เชียงใหม่ กำลังจะย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ เพื่อตั้งต้นทุกอย่างใหม่ในชีวิต

อยากสร้างอาณาจักรเป็นของตัวเองไหม คิดไกล ๆ เหมือน แอน จักรพงษ์

ผมอยากมีอยู่แล้ว ผมไม่ได้ทำแค่ Miss Fabulous Thailand อย่างเดียว ผมทำ International ด้วย ต่างชาติรับรู้ ต่างชาติสนใจ ไม่มีเหตุผลเลยที่จะไม่ฝันไกลขนาดนั้น ฝันไกลในระดับโลก ผมฝันไกลที่จะมี Asset และลิขสิทธิ์เป็นของตัวเอง มีอาณาจักรหรือเครือข่ายที่ใหญ่พอจะแจกจ่ายไปถึงพันธมิตรทั่วโลก นี่คือความฝันครับ

ตอนนี้เข้าใกล้ความจริงได้สักเท่าไหร่

ผมให้แค่ประมาณ 20% แต่ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีและเร็วครับ

น่าสนใจว่าถ้าแนวคิดและอุดมการณ์ของเวที Miss Fabulous แทรกซึมไปในทุกที่ในโลกจะเป็นยังไง

ใช่ เพราะ Human Rights เป็นประเด็นสากลที่คนถกเถียงกันเยอะ ซึ่งผมอินด้วยไง ไม่ใช่จู่ ๆ จะพูดเรื่องสิ่งแวดล้อม เรื่องสิทธิเด็กโดยตรง ด้วยความที่ผมเป็นลูกครึ่งสิงคโปร์ ผมค่อนข้างเซนซิทีฟกับคนไม่มีสัญชาติหรือคนที่ไม่มีโอกาสได้มี เพราะว่าผมเคยโดนมา ไม่งั้นผมก็จะอยู่กับ Human Rights แบบปลอม ๆ

ผมเป็นคนไม่มีสัญชาติมาจนถึงอนุบาล เจ้าหน้าที่เขาบอกว่าเกิดที่ไทยแต่พ่อเป็นคนสิงคโปร์ แล้วจะมาเป็นคนไทยได้ไง แล้วฝั่งสิงคโปร์ก็บอกว่า อ้าว ไม่ได้เกิดที่สิงคโปร์ เป็นคนสิงคโปร์ไม่ได้ โยนกันไปโยนกันมา เราไม่รู้สึกหรอกตอนนั้น แต่พ่อกับแม่เราเหนื่อยมากที่จะทำให้เราได้สัญชาติไทย ความทรงจำนั้นยังติดอยู่ในหัวของเรา

บวกกับการที่ตัวเองเป็น LGBTQ+ ด้วย เราเจออะไรมาเยอะ เวลาไปประกวดในเอนเตอร์เทนเมนต์ต่าง ๆ ก็โดนปฏิเสธมา ตั้งแต่ตอนวัยรุ่นที่เราก็มีความฝัน

คิดว่าการทำเวทีนางงามเป็นบันไดหรือแต้มต่อในการผลักดันเรื่อง Human Rights ได้ชัดเจนที่สุดไหม

ผมคิดว่าชัดเจนในระดับหนึ่ง แต่อาจจะเปลี่ยนแปลงในระดับโลกไม่ได้ เราเป็นแค่กระบอกเสียง บางทีคำถามเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนของ Miss Fabulous เป็นไวรัลขึ้นมา คนก็จะเห็นว่าคำถามเรายาก ทำให้เขาตระหนักได้ 

อย่าง Miss Fabulous Laos ก็ชัดเจนมาก รอบไฟนอลผมตีตั๋วเครื่องบินพร้อมบินแล้ว แต่รัฐกลับไม่ให้จัด เพราะจะให้มีการจัดประกวดแค่ชายจริงหรือหญิงแท้เท่านั้น เอามารวมกันไม่ได้ ซึ่งทำให้สังคม LGBTQ+ ลาวออกมาตั้งโปรไฟล์เป็นสีรุ้ง เป็นข่าวดังไปทั่ว นี่แหละคือแรงกระเพื่อมของสังคมที่เกิดขึ้น และจะเกิดขึ้นต่อไปเรื่อย ๆ เพราะมีอีกหลายสังคม อีกหลายประเทศที่ยังไม่ยอมรับ

จริง ๆ ปีนี้ International มีเจ้าภาพแล้วนะครับ เป็นประเทศฝั่งเอเชียประเทศหนึ่ง แต่ทำไม่ได้ เพราะกฎหมายยังไม่รองรับให้สาวประเภทสองหรือคนที่ไม่ใช่ผู้หญิงมาจัดประกวดแล้วใช้คำว่า Miss

พลากร แซ่ตัน

คุณเปิดเวทีนางงาม เคยคิดอยากเป็นนางงามเองบ้างรึเปล่า

ไม่เคย ผมยังไม่เคยคิดอยากจะเป็นผู้หญิงเลย ชีวิตนี้ผมยังไม่เคยคิดอยากใส่กระโปรง บางทีไปทำงานแล้วเขาเอากระโปรงมาให้ใส่ ผมแบบ ไม่ได้อะ ถึงจะแต่งตัว แต่งหน้าแต่งตาเกือบจะเป็นผู้หญิงแล้ว แต่เรามีขอบเขตของเรา 

ผมไม่ได้มีหน้าอกแบบผู้หญิงเพราะไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง ผมไม่ได้อยากผ่าตัดแปลงเพศ ผมไม่ได้อยากผมยาวฟาร่า ผมชอบอะไรที่เป็น Unisex ไม่มีกรอบ เอาเสื้อผ้าผู้หญิงมาได้ แต่ก็ต้องเป็นกระโปรงที่ผู้ชายใส่ได้ด้วย 

มีสิ่งหนึ่งที่เรียกว่าจริตลักชู อยากรู้ว่าไบรอัน ตัน ลักชูมาตั้งแต่เด็กไหม

ไม่เลยครับ ผมเกิดในชนบทแล้วก็ไปโตในเมือง บ้านฐานะปานกลาง มีขัดสนบ้างบางครั้ง ไม่ได้สบาย ไม่ได้เป็นลูกคุณหนู หรือมีจริตที่ดูจะมาอยู่ในสังคมกับคนรวยได้ ไม่เคยคิดไม่เคยฝันเหมือนกัน 

แต่ก็มีโอกาสหลายครั้งที่เราได้ไปอยู่ในสังคมนั้น ๆ เพราะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราทำธุรกิจเกี่ยวกับเรื่อง Luxury ซึ่งถ้าเราไม่มีจริตนี้ เราจะขายของไม่ได้เลย ถ้าเราไม่เชื่อว่าเพชรราคา 1.5 ล้านบาทกับสเป็กขนาดนี้ถูกมาก เราจะขายไม่ได้ ถ้าผมรู้สึกอึดอัด ผมไม่ได้อยากเป็น ผมก็จะทำออกมาอย่างเป็นธรรมชาติและเป็นเอกลักษณ์ไม่ได้ขนาดนี้

ตอนไหนที่ตัวตนและจริตของไบรอัน ตัน เริ่มชัดเจน

จริง ๆ มีหลายพาร์ตนะ ตั้งแต่เป็นเด็กน้อย เป็น Makeup Artist เป็นบิวตี้บล็อกเกอร์ เป็นยูทูบเบอร์ เป็นช่างทำผม แต่ ไบรอัน ตัน ที่ชัดเจนจริง ๆ ผมว่ามาจากการ Recap นางงามแล้วก็ขาย Jewelry 

ช่วงแรกคำว่า ไบรอัน ตัน ก็ยังไม่ได้รับการยอมรับ เพราะการที่ผมแต่งหน้าแปลก ๆ การที่ผมพูดครับ ยังเป็นคำถามอยู่ คนยังไม่ได้ Respect เรา เมื่อก่อนก็จะแคร์ว่าเราต้องดูเป็นเกย์ที่แต่งบอย ห้าม Feminine เลย เพราะเดี๋ยวจะเกินไปจนไม่มีคนจ้างงาน แต่พอเราเริ่มทำงานหาเงิน อยากทำอะไรก็ทำได้ คำว่า ไบรอัน ตัน ก็เลยเริ่มชัดเจนขึ้น

ย้อนกลับไปถึง ไบรอัน ตัน ที่เติบโตมาในครอบครัวฐานะปานกลาง ขัดสนบ้างนิดหน่อย เป็นคนฝันใหญ่ตั้งแต่เด็กไหม

ฝันใหญ่ตั้งแต่เด็กครับ เราส่องกระจกตลอดเลยตอนเด็ก ตอนที่ ทาทา ยัง ออกอัลบัมอินเตอร์อันแรก Sexy, Naughty, Bitchy เราว่าเราเซ็กซี่ เป็นดาราได้ เรามีอินเนอร์บางอย่างที่ทำได้เหมือนพี่ทาทา เราจะเป็นคนดังให้ได้ในสักวันหนึ่ง

คิดอยากจะเป็น Someone ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอ

ใช่ครับ อยากเป็น Someone 

แม้กระทั่งตอนเรียน เราก็พยายามเอาตัวเองไปอยู่ในกลุ่มผู้นำในสังคมต่าง ๆ ถึงแม้ว่าเราจะมาใหม่ก็ตาม แต่โชคดีที่เราเป็นคนมี EQ ดีมั้งครับ เลยอยู่ร่วมกับคนอื่นได้โดยที่เขาไม่หมั่นไส้ แต่ก็ปฏิเสธได้ว่ามีคนที่ไม่เคยคุยกับเราแล้วหมั่นไส้ เขาจะไม่รู้เลยว่าผมเป็นคนง่าย ๆ มาก ยิ่งอยู่กับผู้ใหญ่นะ โอ้โห ตัวผมเล็กแค่เนี้ย 

แล้วพอมาถึงวันนี้ที่คุณกลายเป็น Someone จริง ๆ มันให้ความรู้สึกยังไง

รู้สึกดี แต่ความเป็นส่วนตัวหายไป ต้องยอมรับว่าผมเพิ่งมาตกตะกอนได้ช่วงนี้นี่แหละ 

เมื่อก่อนผมมีเซฟโซน มีบ้าน มีครอบครัว มีคนรัก แต่พอไม่มี ผมก็เริ่มออกมาหาสังคมมากขึ้น แล้วก็เริ่มรู้ว่าเราไม่มีโลกส่วนตัวจริง ๆ ถ้าเราไม่หนี

ใช้คำว่า หนี

ใช้คำว่าหนีครับ ผมเลิกกับแฟนช่วงปลายปี เราเริ่มไปเที่ยวตามร้านต่าง ๆ ไปที่ไหนที่เราอยากจะไป อย่างสีลมซอย 2 ที่เกย์เขาไปเที่ยวเยอะมาก แต่เหมือนไปทำงาน โดนถ่ายรูปตลอด ช่วงแรกแอบรับมือไม่ได้ที่ไม่ได้หยุดอยู่กับเพื่อนเลย บางคนก็คุยเรื่อง Miss Fabulous กับเราครึ่งชั่วโมง ผมก็หนีไปเที่ยวสิงคโปร์ มันมี Privacy เราจะทำอะไรก็ได้ แต่เหงา ไม่สนุกเหมือนอยู่เมืองไทย

แต่ตอนนี้ภูมิคุ้มกันแข็งแรงแล้วครับ เราเลือกเองที่จะเป็นคนมีชื่อเสียง เราใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก เราอยากจะเป็น เราอยากจะมี เราอยากอยู่แบบนี้ เพราะงั้นเราต้องยอมรับให้ได้

ไบรอัน ตัน เวอร์ชันอยู่บ้าน สบาย ๆ ทำอะไรบ้าง

ไม่ต้องอยู่บ้านก็หน้าสด ไปเที่ยวก็หน้าสด ช้อปปิ้งก็หน้าสด สบาย ๆ อยู่บ้าน ใส่ Bathrobe หรือถ้าอยู่กับตัวเองจะไม่ใส่เสื้อผ้าเลย

คุณสนุกกับการแต่งตัว มีจริตประจำตัว มีบ้านหลังใหญ่โต คิดถึงความธรรมดาบ้างไหม

ผมเคยอยู่ในจุดที่ผมสบายมาก แต่ตอนนี้เป็นช่วงเปลี่ยนผ่าน 

มีบางคลิปที่บอกว่าเห็นเราเดินข้างถนนแล้วคนตกใจ เห็นในร้านเหล้าบางร้านแล้วคนตกใจ เพราะคนจะคิดว่า ไบรอัน ตัน ต้องมีเชฟที่บ้าน อยู่แต่ในอาณาจักรของตัวเองไม่ออกไปไหน หรือถ้าออกไปก็คงเป็นรูฟท็อปหรูอย่างเดียว 

ผมมีช่วงที่เป็น ‘คุณไบรอัน’ จริง ๆ ประมาณ 3 – 4 ปี ก็รู้สึกเป็นง่อยอยู่นะตอนนั้น ไม่ต้องคิดเลยว่าวันนี้จะกินอะไร เพราะเชฟที่บ้านจัดให้ ตื่นมามีพนักงานเอากาแฟมาให้ตรงหัวเตียง ไม่ต้องเก็บที่นอน ไม่ต้องกังวลว่าวันนี้ฉันจะต้องไปไหน มีคนขับรถ มีแม่บ้าน

แต่ตอนนี้คือช่วงที่ผมเลือกใช้ชีวิตครับ ในวันที่มันเปลี่ยน เราต้องดูแลตัวเอง

จุดเปลี่ยนคืออะไร

จุดเปลี่ยนคือการเลิกกับแฟน แต่แลกกับความเป็นอิสระ 

ผมไม่ได้บอกว่าแฟนผมไม่ดีนะ เขาดีมาก แต่พอเลิกกันปุ๊บ เซอร์วิสพวกนั้นหายไปหมดเลย เขาต้องแยกไปมีชีวิตของเขา ไม่มีคนจัดเตรียมอาหารให้ทุกอย่าง แต่ผมไม่ได้เกิดมาเป็นคนที่มีอยู่แล้ว เคยลำบากกว่านี้มาก่อนแล้ว ดังนั้นพอมันเปลี่ยนไป เราก็แค่ยอมรับ 

ในช่วงเปลี่ยนผ่านนี้ ชีวิตแบบไหนที่ ไบรอัน ตัน อยากมี

ชีวิตที่มีความสุข แค่นั้นเลย

ไม่วิลิศมาหรา

ไม่ครับ ผมไปมาหมดแล้ว

โชคดีที่เราได้ใช้ชีวิต อาจจะไม่ได้ไปเที่ยวมาทั่วโลกนะ แต่หรูสุด ๆ เราก็ไปกินมาแล้ว พักมาแล้ว ทำมาแล้ว บ้านที่อยากได้ เราก็สร้างมาแล้ว สุดท้ายแล้วในวันที่เราไม่มีความสุข ถึงแม้จะอยู่บ้านที่ตามใจเรา ออกแบบมาหรูหราแค่ไหน เราก็ไม่มีความสุขจริง ๆ ไม่มีเลย 

ผมสนุกกับชีวิตตอนนี้มาก มีอิสระ ลำบากบ้างเป็นปกติ

ถ้าไบรอัน ตัน เป็นผู้เข้าประกวดเวที Miss Fabulous คิดว่าจะได้รางวัลอะไร

Miss Fabulous เหรอ ผมว่ามง

เพราะเราก็พูดกับเด็กเสมอว่า ถ้าไม่อยากมง ไม่ต้องมาเวทีพี่ จะมาประกวดทำไม มันดูออกนะคนที่อยากประกวดแต่ไม่อยากชนะ บางคนเจอตัวเต็งก็ถอดใจแล้ว เราไม่ชอบเห็นเด็กคนนั้น ที่บอกว่าไบรอัน ตัน จะได้ตำแหน่งอะไร เราก็ต้องทำให้ชนะสิ เรามีเป้าหมายเดียวเท่านั้น

ขอคุณสมบัติ 3 ข้อที่ต้องมี ถ้าอยากเป็นแบบ ไบรอัน ตัน

หนึ่ง ต้องกล้าหาญ สอง ต้องเชื่อในตัวเอง สาม ต้องอยู่ให้เป็นครับ