เรารู้จัก บรูน่า ซิลวา (Bruna Silva) ครั้งแรกจากการดูคลิปวิดีโอในช่องยูทูบที่ชื่อ ‘สาวบราซิลรักไทย’ ด้วยสำเนียงไทยที่ชัดระดับเจ้าของภาษา ความมีชีวิตชีวา และเรื่องราวน่ารักจริงใจที่เธอบอกเล่า ทำให้เราเชื่อว่าคนไทยจำนวนไม่น้อยก็ตกหลุมรักสาวบราซิลคนนี้เช่นเดียวกัน

บรูน่าเป็นนางแบบ ยูทูเบอร์ พิธีกร นักแสดงชาวบราซิล ที่อาศัยและตกหลุมรักเมืองไทยมานานเกือบ 7 ปีแล้ว    

เมื่อ 11 ปีก่อน เด็กหญิงบรูน่าวัย 15 ปี พาตัวเองออกจากเมืองเล็กๆ ในบราซิลที่เธออาศัยอยู่ มาใช้ชีวิตในทวีปแปลกหน้าอย่างเอเชียตัวคนเดียว เพราะเธออยากเรียนภาษาและสื่อสารกับผู้คนจากทั่วโลก

ทุกวันนี้บรูน่าพูดอ่านเขียนได้ 4 ภาษา คือโปรตุเกส อังกฤษ ไทย และจีน

ไม่ใช่แค่พูดภาษาไทยได้ แต่บรูน่ามีความเป็นไทยสูงมาก เธอศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง และใช้ชีวิตอย่างเคารพวัฒนธรรมไทย ในขณะเดียวกันก็พยายามบอกเล่าเสน่ห์เหล่านั้นออกไปให้คนรู้จักมากขึ้นผ่านช่องยูทูบของเธอ

ล่าสุดบรูน่ากำลังง่วนอยู่กับการทำกาแฟที่มีรสชาติผสมผสานกันระหว่างไทย-บราซิล ซึ่งเธอบอกว่าทั้งสองประเทศนี้เป็นบ้านของเธอ

เบื้องหน้าคือหุบเขาเขียวชอุ่ม รถเก๋งคันเล็กที่มีบรูน่าเป็นคนขับกำลังพาเราทะยานขึ้นไปสู่ไร่กาแฟบนดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่

บทสัมภาษณ์สาวบราซิลรักไทยชิ้นนี้เกิดขึ้นบนรถที่มีเสียงเพลงภาษาโปรตุเกสครื้นเครงบรรเลงเป็นฉากหลัง 

“เพลงบราซิลจะให้อารมณ์ประมาณเพลงลูกทุ่ง-หมอลำที่ชวนให้ลุกขึ้นมาแดนซ์” เธอบอกเราที่พยักหน้าหงึกๆ อย่างเห็นด้วย ขาสองข้างกระดิกตามจังหวะเพลงมาตลอดทาง

 

‘คำ’ ที่ยากที่สุดในภาษาไทยคือคำว่าอะไร

‘เกรงใจ’ ไม่มีคำนี้อยู่ในภาษาอังกฤษและโปรตุเกส (ประเทศบราซิลใช้ภาษาโปรตุเกส) บรูน่าเป็นคนขี้เกรงใจตั้งแต่เด็ก เพื่อนชอบแซวว่าทำไมเธอพูดขอโทษคนอื่นอยู่ตลอดเวลา จนได้มาอยู่เมืองไทย เรียนภาษาไทย ถึงเพิ่งรู้จักคำคำนี้ เพราะที่บราซิลไม่มีคำอธิบายความรู้สึกนี้อยู่

น่าทึ่งมากที่ ‘คำ’ สามารถสะท้อนวัฒนธรรมและการใช้ชีวิตของคนในชาตินั้นๆ ได้ อย่างคำว่า ‘เกรงใจ’ ถ้าจะอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ บรูน่าคิดว่าต้องรวมคำว่า ความเคารพ (Respect), ความประนีประนอม (Compromise), ความถ่อมตัว (Humble) และความเห็นอกเห็นใจ (Sympathy) เข้าด้วยกัน เป็นคำที่อธิบายคนไทยได้ดีมาก

 

ทำไมสาวบราซิลอย่างคุณถึงรักเมืองไทย

เวลาเจออุปสรรคใหญ่ๆ ในชีวิตบรูน่าจะรู้สึกขอบคุณเสมอที่ได้มาอยู่เมืองไทย ได้รู้จักพุทธศาสนา เรียนรู้ธรรมะ และใช้ชีวิตในวัฒนธรรมไทยที่สอนให้บรูน่ามีความคิดและเป็นตัวเองอย่างทุกวันนี้ บรูน่าเลยทำช่องยูทูบ ‘สาวบราซิลรักไทย’ ขึ้นมา เพราะอยากสื่อสารให้คนไทยรู้ว่าบรูน่าซาบซึ้งกับเมืองไทยมากแค่ไหน

งั้นช่วยเล่าย้อนกลับไปให้ฟังหน่อยว่าคุณข้ามน้ำข้ามทะเลจากบ้านมาไกลถึงที่นี่ได้ยังไง

บรูน่าออกจากบราซิลมาตั้งแต่เมื่อ 11 ปีก่อน

ปกติที่บราซิลจะมีจัดงานปาร์ตี้ฉลองตอนเด็กผู้หญิงอายุครบ 15 ปี โดยธรรมเนียมครอบครัวจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายในการจัดงานให้ คุณพ่อก็ถามว่าอยากจัดงานปาร์ตี้ไหม บรูน่าตอบไปว่าขอเอาเงินที่จะจัดงานปาร์ตี้ไปจ้างสตูดิโอเพื่อถ่ายภาพพอร์เทรตส่งเอเจนซี่นางแบบแทน

เป็นเอเจนซี่เล็กๆ ในเมืองต่างจังหวัดของบราซิล ซึ่งตอนนั้นยังไม่เคยมีนางแบบคนไหนจากที่นี่ถูกส่งออกจากบราซิลมาก่อนเลย แต่บรูน่าก็ดื้อมาก รั้นมาก พยายามทุกทาง ลองผิดลองถูกอยู่พักใหญ่ จนในที่สุดเขาก็ส่งบรูน่าไปต่างประเทศตามที่ตั้งใจไว้ โดยเซ็นสัญญาทำงานใน 3 ประเทศคือฟิลิปปินส์ ฮ่องกง และไทย

ทำไมเด็กหญิงบรูน่าวัย 15 ปี ถึงอยากออกมาผจญภัยนอกประเทศบ้านเกิดตัวเองนักล่ะ

บรูน่าอยากพูดภาษาอังกฤษได้แบบเจ้าของภาษา

ตอนเด็กๆ เวลาไปเที่ยวที่เมืองริโอเดอจาเนโร (Rio de Janeiro) จะเจอนักท่องเที่ยวต่างชาติจากทั่วโลกเยอะแยะไปหมด ยิ่งเวลาได้ยินเขาพูดภาอังกฤษกันยิ่งรู้สึกว่าเท่มาก บรูน่าไม่เคยมีเพื่อนต่างชาติ แม้แต่เมืองที่บรูน่าอยู่ก็ไม่มีคนต่างชาติอาศัยอยู่เลย

คนบราซิลไม่พูดภาษาอังกฤษ ที่โรงเรียนก็มีสอนนะ แต่เราไม่สามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้จริง แถมไม่รู้จะไปฝึกพูดกับใครเลย (หัวเราะ) บรูน่าเริ่มอยากเรียนภาษาอังกฤษแบบจริงจังตอนทีวีที่บ้านเสีย ปรับเป็นภาษาโปรตุเกสไม่ได้ เลยต้องดูทีวีภาษาอังกฤษระหว่างรอช่างมาซ่อม

ตอนนั้นได้ดูหนังเรื่องหนึ่ง จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่สถานที่ในเรื่องเป็นนิวยอร์ก (New York) บรูน่ารู้สึกว่านิวยอร์กมีสเน่ห์มาก เพราะความหลากหลายจากวัฒนธรรม และทุกคนก็สื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษ บรูน่าอยากเป็นแบบนั้น อยากพูดภาษาอังกฤษได้เพราะอยากสื่อสารกับคนทั่วโลก อยากเรียนรู้วัฒนธรรมที่หลากหลายบนโลกใบนี้

ยากแค่ไหนกับการออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองตั้งแต่ยังเด็ก

โชคดีที่เรายังเด็กมาก ทุกคนเลยจะเอ็นดูเหมือนน้องสาว แม้จะเด็กสุดแต่บางทีบรูน่าเป็นคนแก้ปัญหาให้พี่ๆ เพราะพูดภาษาอังกฤษได้เยอะสุด

บรูน่าคิดว่ามันมีเส้นบางๆ ระหว่างชีวิตพัฒนา เติบโตขึ้นกับแย่ลงไปเลย เพราะบรูน่าได้เจอกับนายแบบนางแบบหลายคนที่ออกจากประเทศมาปุ๊บก็ไปติดแสงสี ปาร์ตี้ ยึดติดกับข้าวของ เงินทอง จนเดินหลงทาง ไม่พยายามพัฒนาตัวเองเพิ่ม การหยุดนิ่งอยู่กับที่โดยที่ไม่พยายามพัฒนาตัวเองคือสิ่งที่บรูน่ากลัวที่สุด

ทุกอย่างมีวันหมด ไม่มีอะไรยั่งยืนถาวร เดี๋ยววันหนึ่งมันจะเปลี่ยนไป อย่างที่พุทธศาสนาบอกว่ามันไม่เที่ยง (ยิ้ม)

พอมาอยู่จริง เอเชียเหมือนหรือต่างจากที่คิดไว้ไหม

ครั้งแรกที่มาถึงประเทศไทย เรารู้สึกว่าทำไมกรุงเทพฯ ถึงวุ่นวายขนาดนี้ คนเยอะ รถเยอะกว่าคนอีก (หัวเราะ)

อพาร์ตเมนต์ของบรูน่าอยู่ที่อารีย์ โอ้โฮ! เจอแผงลอยและรถเข็นเข้าไปถึงกับงง มันคืออะไร ไม่เคยเห็น (หัวเราะ) ตอนแรกไม่กล้ากินอาหารไทยเลย กินแต่เกี๊ยวซ่าเซเว่น แต่พอเริ่มปรับตัวได้ หัดชิมไปเรื่อยๆ รู้ตัวอีกที อาหารไทยกลายเป็นอาหารโปรดที่สุดของบรูน่าไปเลย

11 ปีที่ออกจากบราซิลมา คุณได้เรียนรู้และเติบโตขึ้นในด้านไหนบ้าง

จุดเปลี่ยนของชีวิตบรูน่าคือการหาจุดยืนของตัวเองพบ เมื่อก่อนไม่ว่าจะทำอะไร บรูน่าจะต้องถามความคิดเห็นของคนอื่นตลอด เพราะไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่อยากผิดพลาด ไม่อยากผิดหวัง กลัวตัวเองดูไม่ดี แต่พอได้ศึกษาธรรมะบรูน่าก็ได้รู้ว่าทุกอย่างมันเป็นผลมาจากการกระทำของตัวเอง ดังนั้น ต้องเริ่มที่ตัวเราเอง

บรูน่าได้เรียนรู้ที่จะเสียสละ เพราะบราซิลสร้างประเทศขึ้นด้วยความยากลำบาก คนบราซิลจึงติดนิสัยเอาตัวเองรอดก่อน จะไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบ บรูน่าโตมากับแนวคิดแบบนี้ การเสียสละเป็นสิ่งที่ได้เรียนรู้จากวัฒนธรรมไทย แม้แต่สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันอย่างการตักบาตร ก็เป็นตัวอย่างการเสียสละที่คนไทยได้รับการปลูกฝังตั้งแต่เด็ก (ยิ้ม)

คุณพูดถึงธรรมะเยอะเลย ทำไมคุณถึงสนใจและศึกษาพุทธศาสนา

ครอบครัวบรูน่าเป็นคริสเตียน ตอนเด็กๆ บรูน่าอ่านพระคัมภีร์ไบเบิลแล้วเกิดคำถาม ไม่ค่อยเข้าใจแนวคิดของศาสนาคริสต์ เลยพยายามถามคนรอบตัว แต่ไม่มีใครสามารถให้คำตอบบรูน่าได้ พอไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้บรูน่าเลยไม่อินและไม่เชื่อ

พออายุ 15 บรูน่าอยากออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง แต่มันเป็นสิ่งที่ใหญ่มากสำหรับเด็กตัวเล็กๆ อย่างเราในตอนนั้น บรูน่าเลยต้องการหาสิ่งยึดเหนี่ยว จนมีโอกาสได้อ่านหนังสือชื่อ The Secret ที่คุณพ่อซื้อกลับมาฝากจากนิวยอร์ก

ในหนังสือพูดเรื่องการจะได้มาซึ่งอะไรบางอย่าง เราต้องเชื่อในสิ่งนั้นก่อน ต้องมีพลังด้านบวกต่อสิ่งนั้น ระหว่างที่รอคำตอบจากเอเจนซี่ ทุกวันเราก็จะทำตามที่หนังสือบอก เชื่อในสิ่งนั้น เห็นตัวเองอยู่ในภาพที่ต้องการ หนังสือเล่มนั้นทำให้บรูน่าเชื่อในเรื่องของพลังและการจัดการตัวเอง

บรูน่าเป็นคนที่ไม่ได้นับถือศาสนา จนได้มาสัมผัสศาสนาพุทธครั้งแรกที่เมืองไทย ได้เจอพระอาจารย์ชาวต่างชาติที่ช่วยสอนและอธิบายเรื่องธรรมะให้ฟัง เพราะตอนนั้นบรูน่ายังพูดภาษาไทยไม่ได้ (ยิ้ม) จากนั้นก็เริ่มเข้ากลุ่มนั่งสมาธิและปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง

พุทธศาสนาสอนอะไรคุณบ้าง

สอนให้บรูน่าเข้าใจตัวเอง ความจริงของชีวิตและโลกมากขึ้น ว่าทุกอย่างเป็นเหตุและผลซึ่งกันและกัน แม้แต่เรื่องศาสนาคริสต์และพระเยซู ตอนนี้บรูน่าเข้าใจเหตุผลการกระทำของพระองค์แล้วและรู้สึกรักพระองค์มาก บรูน่านับถือและเคารพคำสอนของทั้งพระพุทธเจ้าและพระเยซู

สำหรับบรูน่า คิดว่าทั้งสองพระองค์มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน ค้นพบหลักคำสอนเดียวกัน แก่นของสิ่งที่พระองค์พูดเป็นสิ่งเดียวกัน แต่คนชอบไปแบ่งแยกจากเปลือกข้างนอก

คุณผ่านโลกมาเยอะ ทั้งที่เพิ่งอายุ 26 ปี ความสุขของคุณทุกวันนี้คืออะไร

สิ่งที่ได้เรียนรู้ตอนนี้คือ ถ้าเราใช้ชีวิตอยู่บนความสุขในแต่ละวัน อยู่กับสิ่งที่รักและให้พลัง แม้ว่าเงินจะยังมีความสำคัญในการใช้ชีวิต แต่มันจะไม่มีอิทธิพลเหนือความสุขของเราเลย ถ้าเราทำไปด้วยความสุข เดี๋ยวเงินและค่าตอบแทนมันจะตามมาเอง

ธรรมะสอนให้บรูน่าหยุดเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น อย่างเช่น เพื่อนๆ ของบรูน่าที่บราซิลเรียนจบปริญญากันหมดแล้ว แต่บรูน่าเรียนไม่จบอะไรเลย งานที่บรูน่ารักและทำอยู่ทุกวันนี้มาจากการเรียนรู้ด้วยตัวเองทั้งหมด

งานที่รักและให้พลังกับคุณตอนนี้มีอะไรบ้าง

บรูน่าเปิดบริษัทมีเดีย รับทำโปรดักชัน มาร์เก็ตติ้ง และแบรนดิ้ง เคยผลิตงานให้องค์กรใหญ่ๆ อย่าง UFC, FOX, Emirates และ National Geographic บรูน่าทำงานเบื้องหลังด้วย ไม่ได้ทำแค่งานเบื้องหน้านะคะ (ยิ้ม)

อย่างคลิปวิดีโอในช่องยูทูบ ‘สาวบราซิลรักไทย’ บรูน่าถ่ายทำและตัดต่อเอง ครั้งหนึ่ง ช่อง MCOT มาจ้างบริษัทของบรูน่าทำรายการ แต่ปรากฏว่าคนตัดต่อเขาทำได้ไม่ตรงใจ บรูน่าเลยเอาวิดีโอรายการนั้นกลับบ้านมาเพื่อตัดต่อใหม่เอง ทั้งๆ ไม่มีความรู้เรื่องตัดต่อเลย (หัวเราะ) ก็เปิดยูทูบดูไปทำไป ไม่หลับไม่นอน เพราะรายการต้องออกอากาศวันต่อมาเลย

จนตอนนี้บรูน่ารู้สึกว่าการตัดต่อของเรากลายเป็น Signature ที่มีจังหวะ มีมุกเฉพาะตัว เพราะบรูน่าจะชอบแซวตัวเอง ถ้าในฟุตเทจมีพูดผิด ก็จะตัดต่อย้ำไปย้ำมา (หัวเราะ)

ตอนนี้บรูน่าได้มาเล่นละครซิตคอมเรื่อง ‘เป็นต่อ’ ทำให้มีโอกาสอยู่ใกล้นักแสดงเก่งๆ หลายคน ถือเป็นอีกหนึ่งโอกาสที่ดีมากของชีวิต

ตั้งแต่เด็กๆ บรูน่าเป็นคนขี้อายและไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง เลยบังคับให้ตัวเองออกจาก Comfort Zone ตลอดเพราะอยากเก่งขึ้น ถ้าย้อนเวลาไปบอกบรูน่าวัย 10 ขวบ ว่าอีก 10 ปีเธอจะได้เล่นละครนะ บรูน่าวัย 10 ขวบคงไม่เชื่อแน่ๆ (หัวเราะ)

และบรูน่ากำลังทำกาแฟด้วยค่ะ

อะไรที่ทำให้คุณหันมาสนใจเรื่องกาแฟ

จริงๆ บรูน่าสนใจเรื่องกาแฟมาตั้งแต่เด็ก คุณพ่อของบรูน่าชอบดื่มกาแฟมาก เวลาครอบครัวเราไปเที่ยวที่ไหน จะต้องมีโมเมนต์แวะคาเฟ่จิบเอสเพรสโซระหว่างทางเสมอ

บรูน่าเพิ่งมารู้ตอนหลังว่าคุณย่าเกิดในไร่กาแฟที่เมืองมีนัสเชไรส์ (Minas Gerais) ทางตอนเหนือของบราซิลซึ่งเป็นแหล่งผลิตกาแฟที่ดีที่สุดในโลก สมัยก่อนคนที่นั่นคั่วกาแฟกันเองในไร่และใช้ถุงเท้าชงกาแฟ (ยิ้ม)

บรูน่าเคยลงเรียนการ Cupping ที่บราซิล คนสอนบอกให้คนในคลาสไปตลาดเพื่อชิมผักผลไม้ต่างๆ จะได้รู้จักรสชาติ เพราะอาหารบราซิลมีอยู่แค่ไม่กี่รส ส่วนใหญ่เน้น Texture ของอาหารมากกว่า แต่บรูน่าไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น เพราะรู้จักรสชาติมากมายจากอาหารไทยอยู่แล้ว ครบทุกรส (ยิ้ม)

จากนักดื่ม (กาแฟ) เปลี่ยนมาเป็นนักทำ (กาแฟ) ได้ยังไง

เพราะชอบดื่มกาแฟบรูน่าเลยมักไปนั่งที่คาเฟ่ จนเริ่มรู้จักกับเพื่อนๆ พี่ๆ ในวงการกาแฟ หนึ่งในร้านโปรดของบรูน่าเลยคือ Bluetamp ซึ่งพี่เจ้าของร้านที่เป็นบาริสต้าช่วยสอนเทคนิคการชงกาแฟให้ เพราะแม้จะศึกษาเรื่องกาแฟอยู่แล้ว แต่ก็ไม่เคยลองฝึกเป็นบาริสต้ามาก่อน ตอนนี้ก็กำลังพัฒนาฝีมืออยู่ค่ะ (ยิ้ม)

บรูน่าเป็นคนที่คลั่งไคล้รสชาติเอามากๆ เลยมีความคิดจะทำกาแฟที่มีรสชาติซึ่งบอกเล่าเรื่องราวของตัวเอง

พอพี่ๆ ในวงการกาแฟรู้ความคิดเล็กๆ นี้เข้า ก็ช่วยกันให้คำแนะนำและสนับสนุนให้บรูน่าลองออกแบบรสชาติกาแฟของตัวเองดู

โดยบรูน่าจะไปหาเมล็ดกาแฟคุณภาพจากหลากหลายแหล่งปลูก จากนั้นนำไปคั่วตามเวลาที่เหมาะสมให้ออกมาเป็นกาแฟที่มีรสชาติแบบที่ชอบ

รสชาติกาแฟที่คุณชอบเป็นแบบไหน

ด้วยความที่บรูน่าเป็นคนบราซิลที่อยู่เมืองไทย รักเมืองไทย และอยากช่วยเผยแพร่กาแฟไทยให้เป็นที่รู้จักมากขึ้น ผลิตภัณฑ์แรกของบรูน่าเลยประกอบไปด้วยส่วนผสมของกาแฟไทย 80 เปอร์เซ็นต์ และกาแฟบราซิล 20 เปอร์เซ็นต์ ผสมกันระหว่างการคั่ว 2 ระดับคือกลางและอ่อน

ทำให้ได้ทั้งรสชาติเปรี้ยวแบบผลไม้แบบกาแฟไทย และรสช็อกโกแลตที่มีความมันแบบถั่วของกาแฟบราซิล พอดื่มแล้วรสชาติสุดท้ายที่ลิ้นสัมผัสคือความหวาน ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของกาแฟที่ไร่นี้

ช่วยเล่าความพิเศษของกาแฟไทยที่ไร่บนดอยสะเก็ดแห่งนี้ให้เราฟังหน่อย

ดอยสะเก็ดเป็นพื้นที่แรกของประเทศไทยที่มีการทดลองปลูกกาแฟ ทุกวันนี้ยังมีแปลงสาธิตการเกษตรที่รัชกาลที่ 9 ทรงมาทดลองปลูกเมื่อ 40 กว่าปีที่แล้วอยู่ เพื่อสนับสนุนให้ชาวบ้านหันมาปลูกกาแฟแทนใบเมี่ยง และตอนนี้กาแฟก็เป็นอาชีพหลักของคนบนดอยนี้

บรูน่าขึ้นมาอยู่กับชาวบ้าน มาเรียนรู้วิธีปลูกกาแฟแบบธรรมชาติในไร่บนดอยสะเก็ด ได้เรียนรู้วิถีชีวิตแบบพอเพียงและแนวคิดอีกหลายอย่างของรัชกาลที่ 9 ทำให้รู้สึกโชคดีมากที่ได้มาอยู่ที่เมืองไทยและได้เรียนรู้ภูมิปัญญาเหล่านี้

ถ้านับกันจริงๆ เมืองไทยเพิ่งเริ่มปลูกกาแฟอย่างจริงจังมาแค่ 40 ปี ในขณะที่บราซิลปลูกกันมาหลายร้อยปีแล้ว บรูน่าเลยทึ่งมากที่กาแฟไทยพัฒนามาเร็วขนาดนี้

วงการกาแฟบ้านเรากับที่บราซิลเหมือนหรือแตกต่างกันยังไงบ้าง

ที่เมืองไทยมีโรงคั่วหลายแห่งใช้เมล็ดกาแฟจากบราซิล เวลาบรูน่ากลับบ้านแต่ละครั้งเลยแอบตามรอยไปเยี่ยมไร่กาแฟบราซิลที่เห็นบนซองกาแฟที่เมืองไทย (หัวเราะ) จากที่บรูน่ามีโอกาสได้ไปเยี่ยมไร่กาแฟที่นู่น ทำให้รู้ว่าระบบการปลูกและเก็บเกี่ยวของไร่กาแฟที่ไทยและบราซิลมีลักษณะคล้ายๆ กัน

ที่บราซิลเรามีแหล่งปลูกและต้นทุนวัตถุดิบที่ดีมาก แต่บรูน่าคิดว่าเรื่องการ Process และบริการของไทยไม่แพ้ที่ไหนเลยในโลก เพราะเมืองไทยมีบาริสต้าเจ๋งๆ อยู่เพียบ

สิ่งที่บรูน่ารักเกี่ยวกับกาแฟ Specialty คือมันจะมีความพิเศษแตกต่างกันไปตามแหล่งปลูก เป็นเหมือนงานศิลปะที่มีรสชาติ กาแฟที่ปลูกในพื้นที่ต่างๆ ช่วยแนะนำให้บรูน่ารู้จักประเทศไทยดีขึ้น แถมยังพาบรูน่ากลับไปเรียนรู้เรื่องกาแฟที่บ้านเกิดตัวเองให้ดีขึ้นด้วย (ยิ้ม)

เราเห็นคุณเริ่มทำคลิปวิดีโอพาเที่ยวบราซิลด้วย น่าไปมาก!

(ยิ้ม) จริงๆ ถ้าวัดด้วยระยะทาง บราซิลกับไทยถือว่าอยู่ไกลกันมาก คนละซีกโลกเลย บรูน่าพยายามกลับบ้านปีละอย่างน้อย 1 ครั้ง แต่บินครั้งละ 28 ชั่วโมงแน่ะ การมาเอเชียสำหรับคนบราซิลเลยถือว่าไกลแสนไกลมาก

มีนักแสดงตลกคนหนึ่งของบราซิลเคยเล่นมุกไว้ว่า เขาคิดว่าคนคิดค้นการกระโดดร่มขึ้นมาเพื่อให้ผู้โดยสารเครื่องบินเอเชีย-อเมริกาใต้โดดลงมา เพราะทนนั่งบนเครื่องบินต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว (หัวเราะ)

บรูน่ามาอยู่เมืองไทยได้เรียนรู้อะไรมากมายที่นี่ แถมยังมีเพื่อนคนไทยน่ารักๆ อีกเพียบ เลยอยากช่วยเชื่อมต่อสองประเทศแสนไกลที่บรูน่ารักเข้าหากัน

มิตรภาพระหว่างไทยและบราซิลที่คุณอยากให้เกิดขึ้นมีอะไรบ้าง

บรูน่าอยากทำคลิปวิดีโอที่ช่วยเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างไทยและบราซิล ให้คนไทยรู้จักวัฒนธรรมท้องถิ่นของประเทศบ้านเกิดของบรูน่ามากขึ้น ไปจนถึงวิธีการท่องเที่ยวบราซิลที่แม้จะพูดกันคนละภาษา แต่ก็ไม่ยากเกินกว่าจะสื่อสารแน่นอน

นอกจากคลิปวิดีโอภาษาไทยที่ทำให้คนไทยดูแล้ว บรูน่าจะทำคลิปวิดีโอภาษาโปรตุเกสเพื่อให้คนบราซิลได้เรียนรู้และทำความรู้จักประเทศไทยมากขึ้น

หลายคนอาจจะยังไม่รู้ ปีนี้เป็นปีครบรอบความสัมพันธ์ทางการทูต 60 ปีระหว่างไทยและบราซิลด้วย (ยิ้ม)

อยู่คนละซีกโลก ไทยและบราซิลมีอะไรเหมือนกันบ้างไหม

นอกจากภูมิประเทศและภูมิอากาศที่ค่อนข้างใกล้เคียงกันแล้ว คงเป็นเรื่องความเปิดกว้างค่ะ

ที่บราซิลเมื่อก่อนค่อนข้างอนุรักษ์นิยมและปิดมากกับเรื่องเพศที่สาม โดยเฉพาะที่บ้านบรูน่าที่ต่างจังหวัด ครั้งนึงที่โรงเรียน เพื่อนสนิทของบรูน่าที่ตอนนี้แปลงเพศเป็นสาวประเภทสองแล้ว (และสวยมาก) โดนอาจารย์แซวแรงมาก บรูน่าเลยตอบโต้กลับไปว่า ‘คุณอย่ามาพูดแบบนี้กับเพื่อนของฉันนะ’ หลังจากนั้นก็ถูกเชิญเข้าห้องปกครอง พบ ผอ.โรงเรียน เลย

แต่ตอนนี้ที่บราซิลเปิดกว้างมากเรื่องเพศที่สามและเมืองไทยเองก็เปิดกว้างเรื่องนี้แล้วด้วยเหมือนกัน สำหรับบรูน่าถือเป็นเรื่องดีและน่าชื่นชมมาก

บรูน่าชอบเพลงกะเทย (หัวเราะ) โดยเฉพาะเวลาทำงาน ถ้าวันไหนเจอพี่ๆ ช่างแต่งหน้าที่เป็นกะเทย เขาจะเปิดเพลงกะเทย ที่มีความ Diva เหมือนกันทุกประเทศเลย มันมาก!

คำถามสุดท้าย มีหนุ่มไทยมาจีบเยอะไหม

(หัวเราะ) ก็มีบ้างนะคะ แต่บรูน่าไม่ใช่คนที่เปิดกับทุกคนนะ อย่างบางคนทักเรามาใน Instagram ว่า Hey! แค่เนี้ย คืองงว่าเขาคาดหวังว่าบรูน่าจะตอบว่าอะไร หรือบางคนส่งเพื่อนมาขอไลน์ไอดีเรา ก็งงอีกว่าจะจีบเราแล้วทำไมไม่มาขอเอง จะให้คนอื่นมาขอให้ทำไม แถมพอทักไลน์มาก็พูดคำเดิมอีกว่า Hey!

สำหรับบรูน่าเรื่องความสัมพันธ์เป็นเรื่องซับซ้อนและละเอียดอ่อน แค่จะคุยกับตัวเองให้รู้เรื่องยังยากเลย (หัวเราะ)

อาจจะฟังดูเหมือน Quote ใน Instagram แต่ ‘เราไม่มีทางรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น’ หลายอย่างในชีวิตของบรูน่าที่เกิดขึ้น มันไม่เป็นไปอย่างที่คิดไว้ บรูน่าเลยคิดว่าไม่ว่าชีวิตหรือความสัมพันธ์ก็ตาม ควรปล่อยไปตามธรรมชาติ เราจะตีกรอบให้มันไม่ได้หรอก ถ้าเจอคนที่ใช่เดี๋ยวมันก็ใช่เอง (ยิ้ม)