เราเดินปาดเหงื่อออกมาจากซอยมังกร ไม่ต้องบอกว่าสภาพอากาศกรุงเทพฯ ระอุขนาดไหน
ย่านทรงวาดนี่กลิ่นหอมดีจัง กิจการร้านค้าปนเก่าปนใหม่ เป็นย่านที่มีสีสันป๊อปขึ้นมาทุกย่างก้าวที่เดินผ่าน วันนี้เรามีนัดหมายสำคัญกับเพื่อนบ้านย่านทรงวาด พวกเขารวมตัวกันเปิดร้านเล็ก ๆ น่ารัก
บนผนังเหนือกรอบประตูไม้สีเขียวหน้าร้าน มีป้ายเขียนมือระบุบ้านเลขที่และชื่อร้าน
1326, Road Of Cinnamon – The Curated Craftsmanship
Road Of Cinnamon – ร้านขายสินค้างานคราฟต์คัดสรรจาก 77 จังหวัด ทั่วประเทศไทย ที่นี่มีสินค้าสารพัดอย่างซึ่งเหนือความคาดเดา รับรองว่าบางชิ้นคุณจะตะลึงจนอึ้งไปเลย ประมาณว่าไม่คิดว่าสิ่งของเหล่านี้จะมารวมกันอยู่ในห้องแถว 1 ห้อง และถ้าถามว่าร้านนี้ขายอบเชยด้วยหรือ ก็ต้องตอบว่าใช่ สมชื่อ Road Of Cinnamon
เราอยากชวนคุณทำความรู้จักเพื่อนบ้านย่านทรงวาดที่รวมตัวกันเสกสถานที่แห่งนี้ขึ้นมา พวกเขาคือ พี่แจะ-ศิริวรรณ ธรณนิธิกุล จาก อี-กา และ a)pink RABBIT+bob , พี่โต๊ะ-สุวรรณี เจริญเลิศทวี จาก เจริญเลิศทวี (กิจการขายอาหารแห้ง) และ พี่กอล์ฟ-พลัฏฐ์ นิธิพิพิธชัย จาก โรงกลั่นเนื้อ และ Songwat Coffee Roaster
ร้านขายสินค้าคัดสรรแสนสวยแห่งนี้ เกิดขึ้นจากการร่วมมือกันระหว่างผู้ประกอบการเก่าแก่และผู้ประกอบการหน้าใหม่ในย่านทรงวาด ซึ่งมีความตั้งใจส่งเสริมและสนับสนุนงานหัตถกรรมฝีมือคนไทย
ที่สำคัญ การเกิดขึ้นของ Road Of Cinnamon ยังเข้ามาสร้างเสน่ห์ให้กับย่านการค้าแห่งนี้ด้วย
GUAN THAI HENG
ทำเลที่ตั้งของ Road Of Cinnamon อยู่ในชั้น 1 ของอาคารง่วน ไถ่ เฮง เป็นอาคารครึ่งไม้ครึ่งปูนอายุ 100 ปี ของ บริษัท เจริญพาณิชย์ไทย จำกัด ซึ่งทำธุรกิจด้านนำเข้า-ส่งออกพืชผลทางการเกษตรและเมล็ดกาแฟดิบ เปิดดำเนินธุรกิจมาแล้ว 71 ปี (จนถึงปัจจุบัน) นับว่าเป็นหนึ่งในกิจการเก่าแก่ของย่านทรงวาด
แม่วารี สุรัตนกวีกุล (แซ่โซว) วัย 76 เธอยังคงแข็งแรงและยิ้มแย้มแจ่มใส ผู้อยู่อาศัยในอาคารหลังนี้มาตั้งแต่เกิด เล่าให้ฟังว่าอากงของเธอซื้อเรือนแถวไม้แห่งนี้เพื่อประกอบธุรกิจและเป็นโกดังเก็บสินค้า เจ้าของเดิมเปิดกิจการรับฝากเงินคล้ายธนาคาร หากนับตั้งแต่เจ้าของเดิม อาคารคุณปู่หลังนี้คงมีอายุไม่ต่ำกว่า 100 ปี
เธอเกิด เติบโต และทำงานในบ้านหลังนี้ จึงผูกพัน รัก และหวงแหน ‘บ้าน’ หลังนี้มาก
แม่วารีรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย เธอยอมรับความเปลี่ยนแปลงนั้นอย่างเข้าใจ
“เราต้องยอมรับว่ายุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว อดีตทรงวาดเป็นถนนขายสินค้าพืชเกษตร เมื่อ 20 ปีที่แล้วเริ่มมีคนจากสำเพ็งเข้ามาเช่าอาคารเพื่อทำโกดังเก็บสินค้า มีร้านค้าใหม่ ๆ เข้ามาเปิดมากขึ้น ทุกอย่างเป็นไปตามกาลเวลา ขนาดธุรกิจเราก็ยังต้องปรับตัว เราย้ายโกดังสินค้าไปข้างนอก ทำให้อาคารนี้มีห้องว่างที่ไม่ได้ใช้งานหลายห้อง”
คุณแม่รักเรือนแถวไม้หลังนี้มาก ทำไมถึงตัดสินใจปล่อยเช่าคะ – เราสงสัย
“พอเราได้คุยกับคุณกระแจะ เราถึงรู้ว่าเขาชอบและรักบ้านเก่าจริง ๆ บอกตรง ๆ ว่าเราผูกพันกับบ้านหลังนี้มากค่ะ ไม่เคยเปลี่ยนมือให้ใครเช่ามาก่อน ถ้าจะมีใครมาใช้บ้านหลังนี้ร่วมกันกับเรา เราอยากให้เขาจริงใจและรักบ้านหลังนี้ไม่แพ้เรา ไม่ต้องมากกว่าเรา อย่างน้อยต้องไม่แพ้เราและเต็มใจยินดีที่จะบำรุงรักษาเหมือนกับที่เราดูแลอย่างดีมาตลอด เราอยากให้บ้านหลังนี้มีชีวิต ไม่ใช่แค่ร้อยปี แต่อยู่ต่อไปนาน ๆ อีกหลายร้อยปี
“ตั้งแต่กลุ่มของคุณกระแจะเข้ามาในทรงวาด เราต้องยอมรับว่าพวกเขาทำให้คนรู้จักทรงวาดมากขึ้น ย่านมีความคึกคักมากขึ้น เราเองมองว่าเป็นเรื่องที่ดีนะคะ และเป็นการช่วยให้ตึกแถวบริเวณนี้ยังคงรักษาสภาพเดิมไว้ แทนการรื้อทิ้งแล้วสร้างขึ้นมาใหม่ เพราะการสร้างใหม่ย่อมง่ายกว่ารักษาของเก่าน่ะค่ะ” คุณแม่วารียิ้มน้อย ๆ
Road Of Cinnamon
เราเดินจากอี-กา มาเจอพี่แจะและพี่โต๊ะที่กำลังง่วนกับการคุมงานและจัดเรียงสินค้า
พี่แจะเป็นคนคล่องแคล่ว คิด-ทำทุกสิ่งอย่างเป็นแบบแผนและรวดเร็ว เธอออกปากชวนเราไปละลายพฤติกรรมด้วยอาหารจีนแต้จิ๋วที่ ซิงเตี่ยซัว หลังมื้ออาหารรสอร่อย บทสนทนาในท่าทีสบาย ๆ ก็เริ่มต้นขึ้น
เธอหยิบสมุดขึ้นมาหนึ่งเล่ม ด้านในแปะภาพถ่ายสารพัดงานคราฟต์และข้อความเขียนด้วยลายมือเพื่อเตือนความจำและบันทึกไอเดียต่าง ๆ เธอว่านี่เป็นสมุดที่ทำให้ทุกคนเห็นภาพ Road Of Cinnamon มากกว่าคำบอกเล่า
พี่ใหญ่ของโปรเจกต์เปรยให้ฟังว่า เธอเห็นทรงวาดมีร้านอาหาร คาเฟ่ และที่พัก แต่ไม่มีร้านขายสินค้าสำหรับนักท่องเที่ยว ถ้าเข้าใจง่าย เรียกว่า Gift Shop หรือ Selected Shop ก็ได้ ที่จะเข้ามาเติมความหลากหลายให้ย่าน
ร้านขายของฝากที่ว่าจะขายงานคราฟต์ทุกชนิด บางอย่างมีเพียงชิ้นเดียว หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว อย่างจานนายพล แจกันท่านทูต (พี่แจะว่างี้) จนถึงถ้วยตะไล ผ้าไหมมัดหมี่ เฟอร์นิเจอร์ กระเบื้องวาดมือ เครื่องราง ชฎา ยันหุ่นกระบอก ซึ่งสนนราคาตั้งแต่หลักสิบจนถึงหลักแสน แถมมีเครื่องดื่มคราฟต์โคล่าแบรนด์ไทยขายด้วย
มาที่นี่เราขอให้คุณมั่นใจและเชื่อใจ เพราะพวกเขาคือนักเลือกของมือฉมังแห่งทรงวาด
“สำหรับเรา ถ้าตีความคำว่า งานคราฟต์ คือ งานแฮนด์เมด เรารู้สึกว่างานแฮนด์เมดทุกชิ้นก็ไม่ใช่งานคราฟต์เสมอไป ถ้างานนั้นทำเสร็จแล้วไม่สั่นสะเทือน เราไม่นับว่านั่นเป็นงานคราฟต์” พี่แจะให้ความหมาย ‘งานคราฟต์’ ในนิยามของ Road Of Cinnamon เราถามเธอต่อว่า ‘แล้วงานคราฟต์ชิ้นนั้นต้องสั่นสะเทือนต่อใครบ้าง’
“ต่อคนที่ตีความ เหมือนของเลือกคน คนเลือกของนั่นแหละ” เธอตอบ
พี่แจะ พี่กอล์ฟ เป็นคนเลือกของมาเติมในร้านแห่งนี้ มีพี่โต๊ะเป็นหน่วยซัพพอร์ตที่น่ารัก
“เวลาไปเดินซื้อของกับพี่แจะ ผมจะซึมซับสิ่งที่เขามอง สิ่งที่เขาชอบ และเซอร์ไพรส์มากว่าเราเลือกของตรงกันหลายอย่าง แม้จะคนละมุมมองแต่มีปลายทางเดียวกัน ซึ่งจริง ๆ ผมสนใจงานคราฟต์อยู่แล้ว และมองเป็นสิ่งสวยงาม หลายอย่างที่ขายในร้านก็เป็นของที่ผมบ้าซื้ออยู่แล้ว ไม่ว่าตู้หรือเซรามิก ยกเว้นหุ่นกระบอกนะ
“ความตั้งใจของ Road Of Cinnamon คือการหางานคราฟต์ให้ได้มากที่สุดในแต่ละจังหวัด ซึ่งตรงกับเจตนารมณ์ของพี่แจะที่อยากช่วยชาวบ้านปล่อยของ เอางานที่เขานั่งทำหลังขดหลังแข็งแล้วถูกกดราคา มาเผยโฉมให้คนกรุงรู้จักและเห็นถึงคุณค่าความตั้งใจของคนและผลงานที่ทำด้วยมือทีละชิ้น” พี่กอล์ฟเล่าความตั้งใจ
The Curated Craftsmanship
เมื่อก้าวเท้าเข้ามาในร้าน อย่าเพิ่งใจแตกกับข้าวของตรงหน้า (เดี๋ยวได้เสียทรัพย์แน่นอน ไม่ต้องห่วง) เราอยากให้ก้มมองแผ่นกระเบื้องลายโบราณ เพราะเป็นกระเบื้องทำมือที่ปูพื้นใหม่ก็จริงแต่เป็นลายที่ใกล้เคียงกับลายกระเบื้องเดิมของอาคารร้อยปีแห่งนี้ คล้ายมากเสียจนแม่วารียังเอ่ยปากชม ว่าพี่แจะไปหามาได้ยังไง สุดยอด
มาร้านนี้จิตใจต้องแข็ง กุมสตางค์ในกระเป๋าไว้ก่อน แล้วเดินปรี่ไปด้านในสุดของร้าน มองขวาแล้วเปิดประตูเข้าห้องน้ำ (อย่ามองซ้ายเพราะมีสิ่งล่อตาล่อใจ) ลองพินิจกระเบื้อง 4×4 แผ่นจิ๋วลายดอกไม้สีแดง สวยมาก นี่เป็นกระเบื้องเขียนมือจากจังหวัดเชียงใหม่ พิเศษตรงที่ Road Of Cinnamon เป็นตัวแทนขายกระเบื้องนี้อย่างเป็นทางการ แถมมีหลายลายให้เลือก นอกจากกระเบื้อง ยังเป็นตัวแทนขายศิลาดลจากจังหวัดเชียงใหม่ด้วย
ความเพลิดเพลินของการเดินร้านของฝากคือการก้ม ๆ เงย ๆ มองหาของที่เห็นแล้วทำให้ใจสั่น ซึ่งที่นี่มีเยอะมาก ต้องหักห้ามใจด้วย ไม่งั้นได้ทำ CPR กลางร้านแน่นอน อย่างจานสังกะสีโบราณใบนั้น ต่างหูเงินแท้คู่นู้น หรือผ้าคลุมไหล่ย้อมครามลายชิโบริผืนโน้น ยังไม่หมด ยังมีสินค้ามากมายที่เห็นแล้วร้องอู้หู อ้าหา อย่างโคมไฟแชนเดอเลีย หุ่นกระบอก ชฏาทำจากเงินสมัยรัชกาลที่ 5 เครื่องราง (แมลงภู่คำ) พระแก้วมรกต หลวงพ่อเจียง (เจ้าคุณพระเทพสังวรวิมล) รุ่นที่ 1 ผลิตที่ประเทศอิตาลี และรุ่นที่ 3 ผลิตที่ประเทศไทย แม้กระทั่งแจกันเขียนมือ ตะกร้าจักสาน ด้ามจับประตู-ตู้ จาน ชาม ตะเกียบ แก้วกาแฟ ภาพโบราณ นางกวัก สัตว์สตัฟฟ์ ก็มีขาย
มีสินค้าแฮนด์เมดของ พี่พลอย จริยะเวช ทำมาเฉพาะ Road Of Cinnamon เป็นพัดกระดาษวินเทจด้ามไม้ เพนท์มือเป็นรูปสัตว์-ดอกไม้มงคลเพื่อเสริมฮวงจุ้ย วางตกแต่งบ้านได้ด้วย มี 2 ขนาดให้เลือกตามชอบ
บอกแล้วว่าร้านนี้มีขายทุกอย่าง ๆ จริง เว้นก็แต่ประกันเท่านั้นล่ะ (ฮ่า ๆ)
a)pink RABBIT+bob
นอกจาก Road Of Cinnamon ที่เป็นเพื่อนบ้านหลังใหม่ของทรงวาด ยังมีเจ้ากระต่ายสีชมพูและคุณหมีบ๊อบ มาเปิดร้านเค้ก ชา กาแฟ ฉบับสแตนด์อโลนอยู่เคียงกับร้านคราฟต์คัดสรรแห่งนี้ด้วย การันตีความอร่อย สดใหม่ ของเค้ก a)pink RABBIT+bob ใครไปกินต้องติดใจทุกราย ส่วนเราขอเทใจให้เค้ก QueenBerry ตลอดกาล เพราะใส่ผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ให้ฉ่ำสะใจ กินแล้วสดชื่นมาก ๆ ค่ะ เนื้อเค้กและเนื้อครีมก็นุ่มละมุน อร่อยจนตัวลอย สาขาใหม่นี้มีที่นั่งกว้างขว้าง พร้อมรองรับแกงค์เพื่อน ครอบครัว หรือ หนุ่ม-สาวที่แวะเวียนมาทำความรู้จักย่านทรงวาด
เร็ว ๆ นี้ พี่แจะเตรียมเปิดร้าน อีกา Luv Seafood เป็นอีกาเวอร์ชันอาหารทะเล (แพลนเปิดเดือนเมษายนนี้ ตั้งตารอเลย) ที่ ตึกง่วน ไถ่ เฮง ซึ่งเคยเป็นออฟฟิศของ บริษัท เจริญพาณิชย์ไทย จำกัด ห่างจากร้านนี้ระยะเดินถึง
แอบกระซิบว่าพี่กอล์ฟก็มีแผนจะเปิดร้านขนมหวานในชื่อ ‘โรงน้ำตาล’ เช่นกัน
Made in Songwat
พี่กอล์ฟบอกว่าเขาทั้ง 3 คน มีแบ็กกราวนด์ที่แตกต่างกัน พอทำงานด้วยกันก็ยิ่งเรียนรู้กันมากขึ้น – “เหมือนพวกเรามาแชร์แพสชันร่วมกัน ทำสิ่งดี ๆ ที่สนุก ๆ ด้วยกันในทรงวาด” พี่กอล์ฟเล่าความประทับใจด้วยรอยยิ้ม
“เราเป็นคนทำอะไรไม่เคยน้อย สะกดคำว่าน้อยไม่เป็น ทุ่มเทกับทุกงาน” พี่โต๊ะหัวเราะ
“เรางงเหมือนกันนะ ท้ายที่สุดกลายเป็นเรา 3 คน แต่ก็ตอบตกลงทันทีแทบไม่ต้องคิด ตอนที่พี่แจะชวนเรามาทำโปรเจกต์นี้ด้วยกัน เราเดินจตุจักรมาทั้งชีวิต ไม่เคยคิดว่าจะมีร้านแบบนี้ได้ ถือเป็นประสบการณ์ชีวิต
“ปกติร้านเราขายของแห้ง มีซินนามอนที่ปกติขายจำนวนเยอะ แต่ที่ Road Of Cinnamon มีซินนามอนในแพ็กเกจขนาดเล็กขายด้วย พี่แจะบอกว่าสินค้าบางอย่างมีชิ้นเดียวในร้าน ขายแล้วก็หมดไป แต่ร้านพวกเราจะขายซินนามอนตลอดไป พูดแล้วขนลุก ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร แต่เรารู้สึกว่าซินนามอนเป็นตัวแทนของความเก่าแก่ มันกำลังบ่งบอกถึงการผสมผสานระหว่างความเก่าและความใหม่ ให้ทรงวาดกลายเป็นย่านที่ร่วมสมัยและน่ารัก”
พี่โต๊ะเล่าความประทับใจด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เธอว่าใช้คำว่าตื่นเต้นก็ไม่ถูกต้องนัก
“เราไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกออกมายังไงดี มันตื้นตันและปีติมาก ๆ ที่เห็น Road Of Cinnamon เกิดขึ้น เราอยากยินดีและขอบคุณเจ้าของตึกที่เขาเชื่อใจและไว้ใจให้พวกเราทำร้านนี้ออกมา” เธอยิ้มแป้น
“ร้านนี้เติมเต็มตัวผมมาก ๆ พี่แจะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้ผมทำสิ่งนี้ได้เร็วขึ้น ผมเชื่อว่าร้านนี้จะสร้างเสน่ห์ให้ย่านและนักท่องเที่ยว เพราะเราขายสินค้าที่เป็นมิตรกับชาวต่างชาติ ราคาไม่สูง ซื้อติดไม้ติดมือกลับบ้านได้
“ถ้าคนที่ไม่ชอบของแอนทีกหรืองานคราฟต์ ผมอยากให้มองที่นี่เป็นมิวเซียม อย่างในร้านมีชฎาสมัยรัชกาลที่ 5 ขายด้วย ถ้าไปมิวเซียมเมืองนอก ชฎานี้คงอยู่ในตู้กระจกนิรภัย แต่ที่นี่เราไม่มีสิ่งห่อหุ้ม เพราะอยากให้คนเข้าถึงสิ่งนี้ได้ เหมือนมาเดินมิวเซียมที่จับต้องได้ และทำให้เห็นว่าศิลปะหรือของชั้นสูงก็ไม่ใช่สิ่งที่ไกลเกินตัว
“อนาคตผมอยากให้ทรงวาดมีร้านดอกไม้ ร้านหนังสือ หรือร้านชุดแต่งงาน เพราะยังขาดร้าน-กิจการที่จะเข้ามาสร้างสีสัน เพราะนั่นจะทำให้ย่านนี้มีไดนามิกที่หลากหลายกว่าเดิม” พี่กอล์ฟบอกถึงสิ่งที่อยากเห็นในอนาคต
ณ วันนี้ ย่านทรงวาดคึกคักและสนุกสนานมากขึ้นเรื่อย ๆ กลายเป็นย่านการค้าเก่าแก่ที่มีชีวิตชีวา มีหนุ่มสาวแวะเวียนเข้ามาไม่ขาดสาย ด้วยการแต่งแต้มสีสันจากการร่วมมือกันของผู้ประกอบการน่ารักในย่านนี้
