พี่ ๆ รปภ. มักจะนำเก้าอี้ตัวเก่งมาตั้งประจำการอยู่ในสวนสาธารณะแถวบ้าน ตรงจุดเฝ้าระวังซึ่งมักเปลี่ยว รก ทึบ หรืออับสายตา จนอาจเกิดเหตุร้าย มีคู่รักมาพลอดรักกันจนเกินงาม หรือไม่ก็เป็นทางแยกที่คนพลุกพล่านจนอาจเกิดอุบัติเหตุ
เก้าอี้ที่พี่ ๆ รปภ. นิยมเลือกใช้คือเก้าอี้พลาสติก เพราะน้ำหนักเบา ราคาถูก หาง่าย เคลื่อนย้ายง่าย เก็บก็ง่าย และไม่เสียดายถ้าแตก หัก เสีย หรือหาย
เมื่อออกเวร หลายคนก็ทิ้งเก้าอี้ไว้ให้ รปภ. ผลัดต่อไปมาใช้ต่อ
ไม่มีใครเป็นเจ้าของเก้าอี้ ไม่มีใครเป็นเจ้าของจุดเฝ้าระวัง ไม่มีใครเป็นเจ้าของเวร มีแต่ รปภ. มาเฝ้าจุด มาเข้าเวร มาทำหน้าที่ เมื่อหมดเวร หมดหน้าที่ ก็ส่งเวรให้เพื่อน รปภ. ผลัดต่อไปมาทำงานต่อ แล้วก็ไป ก็แค่นั้น
เก้าอี้พลาสติกตัวเดิมพอใช้ไปนาน ๆ สีก็ซีด แห้งกรอบ ขาหัก พนักพิงแตก ไม่นานก็มีตัวใหม่มาเปลี่ยน รปภ. ประจำจุดคนเดิมลาป่วย มาสาย หรือลาออก ก็มี รปภ. เสริมมาเติม มาทดแทนตำแหน่ง
เก้าอี้ ตำแหน่ง และ รปภ. ทดแทน ส่งต่อ และหมุนเวียนกันเสมอ
ไม่เคยมีใครได้เป็นเจ้าของที่นั่งจริง ๆ
Write on The Cloud
Photo Essay
ถ้าคุณมีเซ็ตภาพถ่ายที่อยากมาอวดในคอลัมน์นี้ ช่วยส่งเซ็ตภาพพร้อมคำบรรยาย(แบบไม่ยาวมาก) รูปถ่ายผู้เขียน ประวัติส่วนตัวผู้เขียน ที่อยู่ เบอร์โทรติดต่อ และชื่อ facebook มาที่อีเมล [email protected] ระบุหัวข้อว่า ‘ส่งต้นฉบับสำหรับคอลัมน์ Photo Essay’
ถ้าเซ็ตรูปของคุณได้รับการตีพิมพ์ลงในเว็บไซต์ เราจะส่งสมุดลิมิเต็ดอิดิชัน จาก ZEQUENZ แบรนด์สมุดสัญชาติไทย ทำมือ 100 % เปิดได้ 360 องศา ให้เป็นที่ระลึกด้วยนะ
