เดือนมิถุนายนที่ผ่านมา มีอีเวนต์น่าสนใจอย่าง ‘ขอนแก่น CONNECT #1’ งานรวมตัวคนขอนแก่นที่พำนักอยู่ในกรุงเทพฯ จัดขึ้นบนเรือสำราญบางกอก ไอแลนด์ ซึ่งจอดเทียบท่าเรือยอดพิมาน ปากคลองตลาด โดยมีจุดมุ่งหมายให้เหล่าคนบ้านเดียวกันได้รู้จักมักคุ้นกัน ไปจนถึงเปิดโอกาสให้ได้ร่วมงาน ร่วมธุรกิจกันในอนาคต เรียกว่าเป็นกึ่งปาร์ตี้รื่นเริง กึ่งงาน Networking ที่บรรยากาศไม่ซีเรียส

ฟังเผิน ๆ อาจดูเป็นไอเดียเรียบ ๆ แต่เขาบอกกันว่างานรวมตัวคนขอนแก่นแนวนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นี่เป็นครั้งแรก และทางผู้จัดไฟแรงอย่างกลุ่ม KK Connection ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่ใช่ครั้งเดียว

คำว่า ‘คนขอนแก่น’ สำหรับที่นี่นั้นเปิดกว้างมาก ๆ ตั้งแต่ชาวขอนแก่นโดยกำเนิด เกิดและโตในขอนแก่น คนต่างจังหวัดที่เคยเรียนที่ขอนแก่น หรือใครก็ได้ที่มีเหตุให้ผูกพันกับขอนแก่น ไม่จำกัดว่าเป็นคนไทยหรือต่างชาติ

ที่พิเศษคือ Special Guest ชาวขอนแก่นจากหลากหลายวงการ ตั้งแต่ผู้ประกาศข่าวช่องอมรินทร์ ผู้บริหารบริษัทไฟฟ้า-พลังงาน เจ้าของแบรนด์โจจู คอลลาเจน อินฟลูเอนเซอร์สาย TikTok คนสายบันเทิง โปรดิวเซอร์ค่ายโมโน เจ้าของร้านอาหาร ไปจนถึงผู้ก่อตั้งอีสานเขียว

เราไปร่วมงานนี้โดยไม่ได้เป็นคนขอนแก่น แต่เมื่อจบงานก็พบว่าเมืองนี้ไม่ได้น่าสนใจแค่สถานที่ แต่เป็น ‘ความขอนแก่น’ บางอย่างที่ได้สัมผัสเมื่อได้คุยกับคนท้องที่ และตกตะกอนได้ว่าพื้นที่-ประสบการณ์ร่วม มีส่วนสร้างให้ผู้คนในแต่ละจังหวัดมีคาแรกเตอร์แตกต่างกัน

คอลัมน์เมียงเมืองวันนี้ จะพาทุกคนไปลงเรือลำเดียวกับชาวขอนแก่น สัมผัสบรรยากาศรูฟท็อป พูดถึงการเข้ากรุงเทพฯ ของเด็กต่างจังหวัด และส่องข้อดีของสิ่งที่เรียกว่า Networking Event เผื่อว่าใครอ่านจบแล้วจะได้ไอเดียไปจัดงานรวมตัวของจังหวัดตัวเองบ้าง เอาให้สนุกไม่น้อยหน้าขอนแก่นเลย

#01

ขณะท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ชาวก้อนเมฆ 2 คนไปถึงเรือสำราญ 6 โมงเย็นตามเวลานัดหมาย แต่ดูเหมือนว่า นอกจากเหล่าสตาฟแล้ว เราจะเป็นผู้มาเยือนคู่แรกของที่นี่

เราออกตัวแต่แรกว่ามาสังเกตการณ์ ไม่ใช่คนขอนแก่นแต่อย่างใด ตามรูปการณ์แล้วก็คงเด๋อมากที่เดินทางมาถึงที่นี่โดยไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาสักนิด ทว่าสตาฟบนเรือก็ทำให้เราสบายใจด้วยการต้อนรับขับสู้ราวคนบ้านเดียวกันแล้วพาเราไปพบกับ ฝน-พรพิรุณ สุวรรณฝ่าย มนุษย์ท่าทางกระฉับกระเฉง ผู้เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง

ฝนเป็นคนขอนแก่น เกิดและเติบโตที่ขอนแก่น แต่ตอนนี้เข้ากรุงเทพฯ มาทำธุรกิจเรือสำราญได้ประมาณ 6 ปีแล้ว ปกติฝนจะจัดคอนเสิร์ต จัดงานดนตรีในเรือ แวดวงที่รู้จักกันส่วนมากก็จะเป็นสายดนตรี ศิลปะ หรือไนต์ไลฟ์

ด้วยความเป็นสาวสังคม ฝนเคยไปงาน Networking ของชาวต่างชาติที่มาทำธุรกิจในไทยมาก่อน เธอรู้สึกทึ่งที่แม้เป็นประเทศไทย ฝรั่งหลากหลายที่มาก็รวมตัวกันจัดงานใหญ่โตได้

It’s not what you know but who you know. ไม่เกี่ยวกับว่าคุณรู้อะไร แต่คุณรู้จักใครล่ะ – เคยได้ยินประโยคนี้ไหม

Networking Event เป็นวัฒนธรรมของซีกโลกตะวันตกอยู่แล้ว โดยคำว่า Networking นั้นมีมาตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษที่ 1970 และต้นทศวรรษที่ 1980 ที่คนรุ่นเบบี้บูมเมอร์เข้าสู่วัยทำงาน คนรุ่นนั้น Networking กันเพื่อผลประโยชน์บางอย่างทางธุรกิจ

ปัจจุบันกรุงเทพฯ หรือเชียงใหม่ซึ่งเป็นเมืองที่มี Expat เยอะจนมีกลุ่มก้อนรวมตัวกันชัดเจน ก็มีงาน Networking อยู่บ่อย ๆ

แต่แรงบันดาลใจจริง ๆ ที่ทำให้ฝนฮึดจัดงานรวมตัวเด็กขอนแก่นในวันนี้ขึ้นมา คือการที่เธอมีโอกาสได้ไปงานโรงเรียนเก่าอย่าง ‘สาธิตเส้นใหญ่’ ซึ่งรวบรวมศิษย์เก่าโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่นที่มาทำงานในกรุงเทพฯ ไว้ด้วยกัน

“แค่สาธิตฯ คนยังมาร่วม 100 คน ถ้ารวมแก่นนคร ขอนแก่นวิทยาลัย ม.ขอนแก่น หรือคนที่เคยเกี่ยวข้องกับขอนแก่นด้วย จะมากันเยอะขนาดไหน” นี่คือความคิดน่าตื่นเต้นของฝนในตอนเริ่ม

ฝนมีเพจ KK Connection ไว้รวมคนขอนแก่นอยู่แล้ว เมื่อโควิดซาลงก็ได้ฤกษ์เปลี่ยนเรือสำราญริมแม่น้ำเจ้าพระยาให้กลายเป็นจังหวัดขอนแก่นขนาดย่อม ๆ ตามที่ฝันไว้

ตามนิยามของผู้จัด งานขอนแก่น CONNECT เป็นงานกึ่ง Business กึ่งแฮงก์เอาต์แบบวัยรุ่น

หวังที่หนึ่งของงานวันนี้คือความสุขของผู้มาเยือนที่จะได้มาใช้เวลากับเพื่อน ๆ ซึ่งคุ้นเคยเห็นหน้ากันในวัยเยาว์ ส่วนหวังถัดมาคือการได้พาให้ทุกคนได้รู้จักเพื่อนใหม่บ้านเดียวกัน ฝนบอกว่าหากจะทำธุรกิจหรือโปรเจกต์ใด ๆ ‘คอนเนกชัน’ เป็นสิ่งสำคัญมาก รู้จักผู้คนไว้บ้างย่อมดีกว่า

จะว่าไป คอนเนกชันเหล่านี้จะมาจากไหนก็ได้แหละ แต่หากเป็นคนบ้านเดียวกันก็จะรู้สึกถึงความเชื่อมโยงกันได้ง่ายขึ้น ความรู้สึกอบอุ่นใจก็เกิด

#02

เมื่อนาฬิกาบอกเวลา 1 ทุ่ม ชาวขอนแก่นก็ทยอยกันตบเท้าเข้าเรือสำราญ บ้างมาเดี่ยว บ้างมาเป็นคู่ บ้างก็เดินเข้ามาเป็นกลุ่มใหญ่ แต่สังเกตได้ว่าทุกคนล้วนคุ้นเคยกับคนบนเรือหลายคนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

เราสั่งตำถาดใส่ปลาร้าจากชั้นล่างของเรือขึ้นมากินไปพร้อม ๆ กับเสพบรรยากาศร่ำสุราสนุกสนานของชาวขอนแก่น บทสนทนาของแต่ละโต๊ะดังเซ็งแซ่แข่งกับดนตรีจากแฟนของฝน DJ ชาวต่างชาติผู้คลุกคลีกับขอนแก่นมานานและพูดไทยคล่องจนน่าตกใจ

ตอนได้ยินชื่องานครั้งแรก เราคิดว่างานจะเป็นทางการกว่านี้เสียอีก แต่ความม่วนแบบนี้ก็เข้ากับจังหวัดนี้ดีเหมือนกัน

ได้เวลา 2 ทุ่ม ฟ้ามืดตื๋อ Special Guest ของงานก็ผลัดกันถือไมค์พูดแนะนำตัวเอง

เนื่องจากส่วนใหญ่อยู่ขอนแก่นตอนเด็กและเข้ากรุงเทพฯ ตอนโต พวกเขาจึงเริ่มจากบอกสถานศึกษาในขอนแก่น รุ่นที่เรียน (ตามด้วยเสียงว้าวของผู้ฟัง) เล่าถึงอาชีพที่ทำในปัจจุบัน แล้วตบท้ายที่ช่องทางการติดตามและติดต่อ สำหรับใครที่ทำงานในแวดวงเดียวกันหรืออยากทำความรู้จักไว้ช่วยเหลือกันในอนาคต

ไม่มีใครนั่งฟังแล้วเบื่อแน่นอน เพราะ Special Guest ในงานมาจากหลากหลายวงการมาก 2 คนที่เราได้คุยนอกรอบก็คือ ยู-ศรัณยู เนินทราย Sound Engineer ภาพยนตร์ฮ่องกงผู้เล่าออกไมค์ว่าเสียงยานใน Star Wars มาจากเสียงช้าง และ เจ-ณัฐกร สมบัติธรรม สถาปนิกเนิร์ดเมือง ผู้ทำเพจ Khon Kaen Talk แจ้งข่าวสารเมกะโปรเจกต์ต่าง ๆ ในเมืองขอนแก่น

หากไปถามคนท้องที่ว่าขอนแก่นเป็นเมืองแบบไหน คำตอบก็คงออกมาหลากหลาย แต่ 2 คนที่เราคุยในคืนนี้พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ที่นั่นเป็นเมืองที่เติบโตด้วยการศึกษาในจังหวัด ด้วยมหาวิทยาลัยขอนแก่นนั้นถือเป็นศูนย์กลางการศึกษาของภาคอีสาน แต่นอกจากนั้น สถานที่ท่องเที่ยวก็ไม่ได้โดดเด่นออกมาจากจังหวัดอื่น ๆ ในภูมิภาคเดียวกัน

สิ่งที่ทำให้ขอนแก่นเป็นขอนแก่น ไม่ใช่เมืองทางกายภาพ แต่เป็น ‘ผู้คน’ (เพราะงั้นจะเรียกเรือลำนี้เป็นขอนแก่นสาขากรุงเทพฯ ก็ไม่ผิดนัก)

คนขอนแก่นชอบนิยามตัวเองว่าเป็นกลุ่มคนที่มีพลังบางอย่าง เต็มไปด้วยคนเจ๋ง ๆ ในหลายวงการ ทั้งยังเป็น Active Citizen ที่อยากให้เมืองพัฒนา พร้อมจะให้ความร่วมมือหรือออกความเห็นที่เป็นประโยชน์เสมอ

ปัจจุบันคนขอนแก่นเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ เยอะมาก ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่เจริญในภาคอีสาน แต่คนในหลายสายงานก็ปักหลักอยู่ที่บ้านเกิดไม่ได้ ต้องเข้ากรุงเทพฯ มาแสวงหาต้นทุนเอาดาบหน้า

เจบอกว่าการเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยและทำงานในกรุงเทพฯ นั้นช่วยเปิดมุมมองใหม่ ๆ ให้เขาได้มากมาย และสำหรับตอนนี้ เขาก็ยังอยากแนะนำให้เด็กขอนแก่นเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ สักช่วงหนึ่งในชีวิต

อย่างไรก็ตาม เรากับเจก็เห็นพ้องต้องกันว่า จริง ๆ แล้วคนรุ่นใหม่ควรจะอยู่ในจังหวัดของตัวเองได้ โดยไม่เสียโอกาสก้าวหน้าทางอาชีพ แต่ประเทศไทยก็ยังไปไม่ถึงจุดนั้น

ทุกวันนี้ความเจริญในประเทศยังกระจุกตัวอยู่ที่เมืองหลวงอย่างกรุงเทพมหานคร หากมีการกระจายอำนาจจากส่วนกลางอย่างเหมาะสม ความเจริญในทุกด้านก็จะกระจายตามไป ทรัพยากรความรู้-ความคิดสร้างสรรค์ที่เคยอยู่ที่ศูนย์กลางก็จะออกเดินทางไปยังพื้นที่ต่าง ๆ เศรษฐกิจท้องถิ่นก็จะเติบโตขึ้น ในอนาคตคนรุ่นใหม่ก็จะอยู่ที่บ้านเกิดตัวเองได้

เราเชื่อว่าไม่ว่าจะขอนแก่นหรือจังหวัดไหนก็มีคนท้องถิ่นเป็นบุคลากรคุณภาพในหลายสายงานที่พร้อมจะกลับไปพัฒนาเมืองของตนเอง ถ้าเมืองเอื้อให้พวกเขาอยู่ได้ ขนาดตอนนี้ความเจริญยังกระจุกตัวอยู่ที่เมืองหลวงก็ยังมีคนอย่างเจที่วางแผนจะนำสิ่งที่ได้จากการอยู่เมืองกรุงกลับไปเป็นแรงขับเคลื่อนบ้านเกิดในอีก 2 – 3 ปีข้างหน้า

#03

ขอนแก่น CONNECT เป็นงานพบกันแบบมีเป้าหมายปลายเปิด ไม่จำเป็นว่าผู้คนบนเรือในคืนนี้จะต้องพากันกลับไปพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนแบบเจ ใครจะต่อยอดความสัมพันธ์ในวันนี้อย่างไรก็สุดแท้แต่ใจ จะชวนกันทำธุรกิจในกรุงเทพฯ จะชวนกันทำกิจกรรมสร้างสรรค์ หรือจะคบกันเป็นพี่เป็นน้องก็ยังได้ ให้การพบกันในคืนนี้เป็นประตูสู่ความเป็นไปได้มากมายในอนาคต (ใครพลาดคราวนี้ไป ทางกลุ่ม KK Connection แอบบอกว่างานครั้งที่ 2 กำลังมาแล้วนะ)

ที่ผ่านมาก็มีงานรวมกลุ่มคนบ้านเดียวกันในรูปแบบต่าง ๆ เช่น การจัดกิจกรรมชมรมหรืออีเวนต์ทางศิลปวัฒนธรรมตามมหาวิทยาลัย แต่ในวัยทำงานก็จะรวมกันยากกว่าเดิม ที่แน่นแฟ้นจริง ๆ อาจเป็นกลุ่มคนไทยในต่างแดนที่มักรวมกลุ่มกันทำกิจกรรมสม่ำเสมอ

จริง ๆ แล้ว Networking Event มีหลายประเภทมาก บางทีก็เป็นงานรวมตัวผู้คนในสายงานเดียวกัน รวมตัวผู้คนที่มีงานอดิเรกเดียวกัน หรือรวมตัวคนที่มีสถานะทางสังคมใกล้กัน แต่เราว่างานรวมตัวคนบ้านเดียวกันพิเศษตรงความอบอุ่นใจเหมือนได้กลับบ้าน ทำให้บทสนทนาเป็นไปอย่างธรรมชาติและไม่บังคับให้คนในงานต้องสรรหาเรื่องราวยาก ๆ มาคุยกันเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง

หากคนจังหวัดอื่น ๆ ได้เห็นงานขอนแก่น CONNECT แล้วอยากทำบ้างก็คงน่าสนุกดี ความเป็นเอกลักษณ์ของคนในแต่ละพื้นที่อาจพาให้เกิดผลลัพธ์พิเศษต่าง ๆ กันไป ไม่ลองก็ไม่รู้

เวลาบอก 4 ทุ่มตรง หลังจากที่เต็มอิ่มกับบรรยากาศและผู้คนในงาน เราก็ก้าวเท้าออกจากเรือ ออกจากขอนแก่นกลับสู่กรุงเทพฯ ในพริบตา

ภาพ : KK Connection