ผมกลับมาที่คุมาโมโตะอีกครั้ง การโดดไปโดดมาแทบเป็นเรื่องปกติ เพราะเราต้องจัดตารางเที่ยวให้ลงตัวที่สุด คนอื่นอาจเอาสถานที่เป็นที่ตั้ง แต่สำหรับผมแล้ว ที่ตั้งคือรถไฟท่องเที่ยวที่แต่ละขบวนดันมีวันวิ่งที่ไม่ตรงกัน ถ้าหากการจัดจานอาหารเป็นศิลปะแบบหนึ่ง การจัดตารางเที่ยวล้อตามรถไฟก็คงเป็นศิลปะพิเศษเฉพาะตัวของเหล่าบรรดาผู้หลงใหลในรถไฟนั่นแหละ

หลังจากฟ้าฝนที่เทลงมาจนอิบุสึกิเปียกเละเทะไม่เป็นท่าผ่านไป เหมือนเทพเจ้าจะมีใจให้รถไฟท่องเที่ยว 2 ขบวนที่เหลือของทริปคิวชูนั่งได้ตามใจอยากไร้อุปสรรค อากาศหลังฝนตกช่างเย็นสะใจแบบเหลือเลขตัวเดียวในตอนเช้าแล้วค่อย ๆ ไต่ขึ้นมาเลข 2 หลักในช่วงสาย 

วันนี้ผมมีนัดกับรถไฟที่ชื่อว่า ‘A-TRAIN’ เรียกเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า A列車で行こう, (A Ressha de Ikō) 

รถไฟขบวนนี้น่าจะเป็นความเพลิดเพลินเจริญใจของผู้ที่หลงใหลในรถไฟ เสียงดนตรี แล้วก็จิบแอลกอฮอล์ 

ทำไมถึงมาลงตัวกันได้ขนาดนั้นกันนะ แล้วเสียงเพลงจะเป็นแบบไหนกัน การนั่งจิบแอลฯ ดูวิวมันเพลินแค่ไหน เอาจริง ๆ ผมก็นึกภาพไม่ออกนะ ตั้งแต่จองตั๋วคือมีเครื่องหมายคำถามอยู่เต็มหัวไปหมด รู้แค่ว่าแรงบันดาลใจของรถไฟขบวนนี้มาจากเพลงแจ๊สในยุค 80 ที่ชื่อว่า Take the “A” Train และตกแต่งรถไฟเหมือนนั่งอยู่บนบาร์เคลื่อนที่เป็นระยะเวลาประมาณ 50 นาที ตั้งแต่สถานีต้นทางจนถึงปลายทาง

แค่คิดก็สนุกแล้ว

วันนี้ที่สถานีคุมาโมโตะมีคนหนาตามาก และมีป้ายสแตนดี้ตั้งอยู่เต็มเหมือนจะมีอีเวนต์อะไรสักอย่าง เมื่อเดินเข้าไปดูที่คนมุงอยู่ก็ถึงบางอ้อ เพราะเป็นอีเวนต์เปิดวิ่งขบวนรถไฟท่องเที่ยวรถจักรไอน้ำ SL HITOYOSHI หลังจากที่หยุดวิ่งไปในช่วงฤดูร้อน และกลับมาวิ่งประจำฤดูกาลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พิเศษเพราะเป็นครั้งสุดท้ายที่ SL HITOYOSHI จะวิ่งให้บริการนักท่องเที่ยว ก่อนจะปลดระวางและหยุดให้บริการในเดือนมีนาคม ปี 2024 ซึ่งจริง ๆ ผมก็จองตั๋ว SL HITOYOSHI ทันด้วยนะ แต่เป็นรอบที่ 2 ในวันถัดไป วันนี้เลยได้มาอยู่ในอีเวนต์ปล่อยขบวนรถไฟแบบงง ๆ ก่อนจะได้ขึ้นรถไฟจริงในอีกวัน เอาหน่า ก็เป็นอาหารเรียกน้ำย่อยไปก่อนแล้วกัน

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่รอคอย รถจักรไอน้ำสีดำพ่นควันโขมงค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้ามาพร้อมเสียงชัตเตอร์และความฮือฮาเต็มชานชาลา ด้วยความที่จุดพิธีอยู่ห่างจากผมมากและคนก็เยอะด้วย เลยตั้งหลักรอดูอยู่ที่ปลายชานชาลา แต่อยู่ ๆ ก็มีคุณป้าคนหนึ่งที่จูงหลานมาดูรถจักรไอน้ำเดินมาข้าง ๆ แล้วยื่นธงสีชมพูพิมพ์ลายรถจักรไอน้ำให้ แม้จะงง ๆ แต่ก็เข้าใจโดยทันทีว่าคุณป้าคงอยากให้เราร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการปล่อยรถไฟขบวนประวัติศาสตร์นี้ 

เมื่อถึงเวลาออก เสียงหวีดของรถจักรไอน้ำดังก้องทั่วชานชาลา พร้อมเสียงไอน้ำที่พ่นออกมาดัง ฉึก ๆๆๆ

ผู้คนต่างโบกธงสีชมพูซากุระเพื่อส่งรถไฟขบวนสีดำขลับออกจากชานชาลา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มทะลุแมสก์ (ดูรู้หน่าว่ายิ้มมาจากใต้แมสก์) แล้วรถไฟท่องเที่ยว SL HITOYOSHI ก็เคลื่อนตัวจนพ้นชานชาลาไปลิบ ๆ แล้วผู้คนก็สลายหายกันไปอย่างรวดเร็วเหมือนส่งญาติเสร็จก็กลับบ้าน

อยู่ ๆ สถานีรถไฟก็บรรเลงเพลงแจ๊สออกมาลั่นชานชาลา 

เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน อีเวนต์ยังไม่จบหรือไง

แต่น่าแปลกว่าไม่มีใครหยุดชะงัก เหมือนทุกคนรู้ว่านี่ไม่ใช่เพลงของอีเวนต์แน่ ๆ 

ผมไม่รอให้ใครเฉลยก็รู้ได้ด้วยตัวเองเมื่อรถไฟขบวนสีดำขลิบทองความยาว 2 ตู้โดยสารปรากฏตัวลิบ ๆ ที่ปลายชานชาลา และถ้านึกไม่ออกว่าผมได้ยินเสียงเพลงแบบไหน ผมอยากชวนให้ทุกคนที่อ่านกดเปิดเพลงนี้ระหว่างอ่านไปด้วยครับ

เพลงแจ๊สนี้คือเมโลดี้ใช้เปิดเวลารถไฟเข้าชานชาลา ถ้าเป็นขบวนอื่น ๆ จะเป็นเสียงงุ้งงิ้งตามประสา แต่สำหรับ A-TRAIN เป็นเพลงแจ๊ส และเป็นแจ๊สจริง ๆ ที่ไม่ใช่เสียง Midi แต่อย่างใด จนผมเผลอโยกตามเสียงเพลงไปโดยไม่รู้ตัว

A-TRAIN จอดสนิทบนชานชาลา พนักงานประจำรถก็เริ่มปฏิบัติหน้าที่ทันที การเตรียมรถไฟของคิวชูนั้น ด้านเทคนิคมีการจัดการในย่านเก็บแล้ว แต่สำหรับรถไฟท่องเที่ยว การเอาของขึ้นรถไม่ว่าจะเป็นของที่ระลึก อาหาร ขนม รวมถึงพนักงาน จะทำบนชานชาลาสถานีต้นทางเลย ด้วยความที่เขามาจอดรอที่ชานชาลาค่อนข้างนาน เมื่อรถจอดสนิทก็ยังมีสถานะยังไม่ให้บริการ ประตูทุกตู้ปิดสนิท ส่วนข้างในรถยุ่งสะบัด พนักงานสาว 2 คนและพนักงานทำความสะอาดรีบเร่งทำงานแข่งกับเวลาเพื่อให้รถไฟพร้อมให้บริการตามกำหนด แล้วก็ไม่นานอย่างที่คิด ประตู A-TRAIN เปิดต้อนรับผู้โดยสารพร้อมเสียงเพลงแจ๊สที่ดังอยู่ตลอดเวลา

A-TRAIN เป็นรถดีเซลราง KiHa 185 ที่ทาสีดำเป็นหลักและมีขลิบสีทองบริเวณตัวรถและแถบสีทองขนาดใหญ่บริเวณหน้าต่าง ทั้งกระจกและข้างรถมีโลโก้ A ติดปีกประดับอยู่เต็มเป็นลายเซ็นของรถไฟขบวนนี้ ซึ่งนอกจาก A จะมีที่มาจากเพลงแจ๊ส Take the “A” Train แล้ว ยังสื่อถึงรถไฟของผู้ใหญ่ ‘A : Adult’ อีกด้วย

ห้องโดยสารของรถไฟ 2 คันตกแต่งด้วยไม้ มีกระจกสีประดับเต็มไปหมดจนเหมือนนั่งในบาร์ที่จงใจทำให้เหมือนโบสถ์คริสต์ และด้วยความสั้นกระจิริด ทำให้พื้นที่นั่งของตู้ที่ 2 กับบาร์อยู่รวมในพื้นที่เดียวกัน

ความน่าประทับใจของการตกแต่งรถคงรวมถึงเบาะนั่งที่เป็นลวดลายหลายหลาก ในตู้หนึ่งมีประมาณ 5 – 6 ลาย ซึ่งลายของเก้าอี้ที่แตกต่างกันไม่ได้ทำให้รู้สึกเวียนหัวหรือดูติดขัด มิหนำซ้ำยังลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ จนต้องตามดูว่าในรถทั้ง 2 ตู้ใช้ผ้าหุ้มเบาะกี่ลาย 

นอกจากบนชานชาลา เสียงเพลงแจ๊สยังตามมาในรถไฟอีกด้วย มันไม่ได้เปิดเสียงดังแต่คลอไปเรื่อย ๆ พิเศษกว่าคือไม่ได้มีแค่เวอร์ชันบรรเลงอย่างเดียว แต่ยังบวกเวอร์ชันมีเสียงร้องเข้ามาด้วย

เพื่อให้บรรยากาศการนั่ง A-TRAIN ตรงคอนเซปต์ รถไฟ ดนตรี จิบแอลฯ ผมไม่รีรอที่จะเดินไปซื้อของที่ระลึกและสั่งเครื่องดื่มมาเสริมสร้างบรรยากาศที่ดี A Highball Dekopon แก้วใหญ่ พร้อม Salted Chocolate และเยลลี่ส้มที่สาวนักขายยืนยันเป็นหนักแน่นว่าเข้ากับ Highball ดีนักแลก็มาอยู่ในมือแบบงง ๆ 

อาจเป็นเพราะเส้นทางนี้มีส้มเดโกปองเป็นของขึ้นชื่อก็เป็นได้มั้ง Highball (วิสกี้ผสมโซดา) ของสายนี้จึงมีสูตรพิเศษที่ผสมน้ำส้มเดโกปองลงไปด้วย แต่ถ้าใครไม่มักแอลกอฮอล์ก็มีเดโกปองโซดาให้จิบเล่น 

A-TRAIN เริ่มต้นเดินทางจากสถานีคุมาโมโตะ ไปที่สถานี Misumi เป็นเมืองริมทะเลที่อยู่ด้านทิศตะวันตกของเกาะ เส้นทางนี้เป็นทางสายแยกจากเส้นทางหลักที่มีบางช่วงวิ่งไปตามที่ราบ และบางช่วงวิ่งเลียบทะเลตั้งแต่ระดับเดียวกับทางรถไฟไปจนถึงทางรถไฟที่เลาะเลียบฝั่งเขาแล้วโอบด้วยทะเล Ariake

ช่วงแรกของการเดินทางยังไม่มีอะไรหวือหวามาก นอกจากการหยุดรอหลีกรถไฟท้องถิ่น เพราะเส้นทางนี้เป็นทางเดี่ยว ต้องรอสวนทางที่สถานีเท่านั้น ซึ่งความมหัศจรรย์ใจของเราคือมันรอหลีกกันได้อย่างตรงเวลาเป๊ะ ๆ จนขนลุก ซึ่งจริง ๆ รถไฟไทยก็ควรจะเป็นแบบนั้นน่ะแหละหนา ระหว่างการหยุดรอหลีกก็มีชาวบ้านในพื้นที่สถานีเอาของมาเสนอขายกันบนชานชาลา ซึ่งการจอดหลีกมีระยะเวลานานมากพอที่จะจับจ่ายใช้สอยได้ และเมื่อเจ้ารถไฟท้องถิ่นที่เราหลบหลีกทางให้มาถึงก็ได้เวลาที่ A-TRAIN เคลื่อนที่ต่อ

เสียงเพลงแจ๊สยังคงดังต่อเนื่อง และ Highball แก้วโตของเราหมดแล้ว เรายังไม่หนำใจ แต่ก็กลัวจะคว่ำซะก่อน เลยสั่งเดโกปองโซดามาจิบแทน เป็นจังหวะเดียวกับที่รถไฟผ่านจุดไฮไลต์ เป็นอ่าวขนาดใหญ่ที่อยู่ชิดติดถนนและทางรถไฟ พนักงานสาวบนรถเล่า (พร้อมถือรูป) ว่า “ชายหาด Okoshiki แห่งนี้ เมื่อน้ำลงจะปรากฏเนินโคลนขนาดเล็กเป็นริ้ว ๆ ล้อกับแสงแดดยามเย็น เป็นที่น่าเสียดายที่เที่ยวรถของคุณตอนนี้จะไม่ได้เห็นสิ่งนี้ แต่ถ้าอยากเห็นด้วยตา ให้จองรถไฟ A-TRAIN เที่ยวเย็นอีกสักรอบสิคะ” (โห ขายของกันแบบนี้เลยเหรอ)

ณ ปลายทางสถานี Misumi นักท่องเที่ยวเลือกได้ว่าจะแค่เดินชมเมืองหรือจะนั่งเรือลำพิเศษที่ออกแบบในธีมเดียวกับรถไฟ A-TRAIN ข้ามไป Amakusa อดีตเมืองสำคัญในประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นช่วงศตวรรษที่ 16 ที่มีการหลั่งไหลและเผยแพร่วัฒนธรรมตะวันตกรวมถึงคริสต์ศาสนานิกายโรมันคาทอลิก ซึ่งเมืองนี้มีชาวคริสต์อาศัยอยู่มากที่ต่อมาถูกรัฐบาลกวาดล้างจนทำให้เกิดเป็นกบฏชิมาบาระในช่วงปี 1637 

ผมไม่ได้ข้ามไปที่ Amakusa เพราะคำนวณเวลาแล้วน่าจะไม่ทันกับภารกิจในช่วงเย็น จึงเดินเล่นรอบ ๆ สถานี Misumi ซึ่งตัวอาคารสถานีก็สะสวยทีเดียว และออกแบบให้เหมือนกับธีมของรถไฟ A-TRAIN อย่างไม่มีผิดเพี้ยน นอกจากนั้น ที่ริมทะเลยังมีจุดชมวิวบนหอคอยรูปกรวย ซึ่งข้างในสวยในสไตล์ลอฟต์ไม่ใช่เล่น

สำหรับรถไฟขบวนนี้อาจไม่ได้มีจุดท่องเที่ยวที่หวือหวานัก หลัก ๆ แล้วเป็นความบันเทิงระหว่างการนั่งรถไฟจากสถานีต้นทางสู่ปลายทาง ด้วยการดื่มด่ำกับวิวทิวทัศน์ เสียงดนตรี และเครื่องดื่มรสชาติดี เมื่อเป็นเช่นนั้น ผมเลยเดินเล่นในเมืองนิดหน่อย ก่อนที่จะกลับคุมาโมโตะด้วยรถไฟดีเซลรางท้องถิ่นความยาว 2 ตู้ จอดเก็บเรียบทุกสถานีไม่มีเว้น

ขากลับไม่มีอะไรให้จิบ

ไม่มีเสียงดนตรี

ความรู้สึกคนละอย่างกับขามาบน A-TRAIN อย่างเห็นได้ชัด ผมเลยเปิดเพลงโปรดจากโทรศัพท์มือถือฟัง แล้วเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง 

ถ้าหากว่ารถไฟแต่ละขบวนมีเพลงขับกล่อมประจำขบวนคงทำให้การเดินทางเพลิดเพลินไม่น้อย แล้วสมองก็ชวนคิดต่อว่า ถ้าหากรถไฟไทยต้องมีเพลงเปิดบนรถไฟพร้อมเครื่องดื่ม เราจะเปิดเพลงอะไรแล้วจิบอะไรบนรถกัน

บางทีถ้ารถไฟสายเหนืออาจอยากให้เรานั่งจิบชามะลิ คลอไปกับเพลงของวงเขียนไขและวานิชแล้วก็เหม่อมองธรรมชาติสองข้างทางระหว่างเชียงใหม่ไปลำปางก็เป็นได้