ตังค์-มรรคพร ขัติยะทองคำ เป็นนักเล่าเรื่องคดีฆาตกรรมที่มีผู้ติดตามมากกว่า 1 ล้าน 

รายการ เวรชันสูตร อีพีล่าสุดมียอดวิวเฉียด 2 แสนในเวลาเพียง 3 วัน 

ก่อนหน้านี้ 1 สัปดาห์ ตังค์ท้าทายตัวเองด้วยการชำแหละคดีสดบนเวทีต่อหน้าคนดูกว่า 5,000 คนใน ‘ชันสูตร ON STAGE’ เมื่อวันที่ 16 – 17 มีนาคม ณ หอประชุมใหญ่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (ท่าพระจันทร์) นับเป็นงานใหญ่แรกในชีวิต

หากมองดูผิวเผิน โปรดักชันของเขาเรียบง่าย ไม่จัดฉากใหญ่โต ไม่มีพิธีกรคู่หู ไม่มีเอฟเฟกต์สีฉูดฉาด

นักข่าวอาชญากรรมอาจเผยแพร่วิธีการของฆาตกรและสาปส่งคนเหล่านั้น แต่ตังค์เล่าเรื่องราวของฆาตกรอย่างมนุษย์คนหนึ่งตั้งแต่เป็นเด็กตัวน้อยไม่รู้จักโลก จากการค้นคว้าข้อมูลมหาศาล ร้อยเรียงอย่างดีด้วยความเข้าใจ และจบด้วยการคลายปมที่ได้ข้อคิดทุกครั้ง เพราะเขาเชื่อเหลือเกินว่าไม่มีใครเกิดมาเป็นคนเลว

เขารู้จักในชื่อ หมอตังค์ ไม่ใช่ฉายา แต่นักเล่าเรื่องคนนี้เรียนจบแพทยศาสตร์ เติบโตมาในครอบครัวสายศิลป์เต็มขั้น วาดรูปเก่ง เล่นกีฬาได้ ก่อนเผชิญปัญหาสุขภาพจนต้องผ่าตัดลำไส้ในวัยมัธยมปลาย นั่นเป็นจุดหักเหที่ทำให้เขาอยากเป็นหมอเพื่อรักษาชีวิตตัวเองและครอบครัว

ปกติเห็นตังค์เปิดแฟ้มคดีคนอื่น The Cloud ได้ฤกษ์สอบประวัติเขาคราวนี้ 

ไม่เพียงคำควบกล้ำที่ออกเสียงชัดเป็นเอกลักษณ์ ตังค์เล่าชีวิตและความตายในฝันของเขาชัดเจนทุกถ้อยคำ

คุณมักทักทายในคลิปว่า หวังว่าเพื่อน ๆ ทุกคนจะสบายดี วันนี้คุณสบายดีไหม

วันนี้สบายดีครับ (หัวเราะ)

ตอนที่รู้ว่าคุณจะทำ ชันสูตร ON STAGE ยอมรับว่านึกไม่ออกว่าการไขคดีแบบสด ๆ คืออะไร

อีเวนต์นี้เกิดจากช่องทำมา 4 ปีกว่า 180 อีพี ครบรอบล้าน Subscribers ยิ่งใหญ่มาก คิดว่าการเดินมาถึงจุดนี้น่าจะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เรากับเพื่อน ๆ มาเจอกัน แล้วก็เป็นความฝันที่อยากเล่าคดีสดเพื่อท้าทายตัวเอง อยู่ในสตูดิโอมันง่ายมาก อ่านสคริปต์ ผิดกี่ครั้งก็ได้ และน่าจะแปลกใหม่ในเมืองไทย เราอยากเอาคดีมานำเสนอบนเวที อยากถ่ายทอดเป็นกรณีศึกษา ไม่ได้เอาเรื่องคนเสียชีวิตมาสร้างความบันเทิง 

4 ปีที่ผ่านมา เคยมีคนพูดกับคุณแบบนั้นไหม

(หัวเราะ) มีครับ เขาบอกว่าเราเอาคนตายมาหากิน เราก็กลับมาคิดเหมือนกันว่า ใช่รึเปล่าถ้าจะพูดแบบนั้น ทุก ๆ อุตสาหกรรมที่ทำข่าวก็เหมือนกัน

ยูทูบประเภทนี้ไม่ได้เงิน คลิปมันติดเหลือง รายการ เวรชันสูตร จึงไม่มีโฆษณายูทูบเลย เป็นอีกหนึ่งปัญหาที่พี่น้อง True Crime ต้องประสบพบเจอ จะเรียกว่าหากินด้วยการทำคลิปคงไม่ได้ 

การเล่าเรื่องของตังค์เป็นการพยายามศึกษาเคส ไม่ได้เอาเรื่องเขามาปู้ยี่ปู้ยำ ข้อมูลกระจายอยู่ตามเว็บไปหมด ตังค์บอกเสมอว่าไม่ได้เป็นคนเก่งอะไร ไม่ได้เป็นตำรวจด้วยซ้ำ แต่เราเป็นผู้เรียบเรียงเรื่องราวและเป็นคนชอบเล่า ไม่ชี้นำ เล่าแต่ความจริง ตัดความรู้สึกออกให้มากที่สุด 

รู้สึกยังไงตอนที่รู้ว่าการทำคลิปของเราสร้างรายได้ไม่ได้ 

ตังค์ไม่ได้ตั้งเป้าทำเพื่ออยากเอาเงินแต่แรก เราเริ่มทำตอนเป็นหมอที่จังหวัดห่างไกล อยากพัฒนาตัวเอง ลองทำดูก็ไม่เสียหาย เพราะความฝันก่อนเป็นหมอคืออยากเรียนนิเทศ ทำสารคดี ทำภาพยนตร์ ไม่ได้เงินก็ไม่เป็นไร ค่อยไปหาวิธีอื่นเพื่อให้บริษัทเติบโตได้

ทำไมถึงฝันอยากเรียนนิเทศ 

ฝันตั้งแต่เด็กแล้วครับ ตังค์เป็นคนกล้าแสดงออก เวลาอยู่โรงเรียนก็แสดงละครเวที เป็นคนพากย์เสียง เป็นคณะกรรมการนักเรียน ชอบโต้วาที ชอบพูด เมื่อก่อนมีสารคดีท่องเที่ยวทั่วโลก ตังค์ชอบจินตนาการเป็นคนนั้นที่พาทุกคนเที่ยว อยากมีรายการของตัวเอง 

สุดท้ายมีจุดเปลี่ยนในชีวิตคือป่วยหนักเกือบตาย หมอบอกว่า ไปเป็นหมอสิจะได้ดูแลตัวเอง เราเลยสอบหมอจนติด

เห็นว่าคุณพ่อเป็นจิตรกร การเติบโตมาในครอบครัวศิลปะส่งผลด้วยไหม

ส่งผลมากเลยครับ พ่อเป็นจิตรกร แม่ทำธุรกิจเกี่ยวกับความสวยงาม เป็นสายศิลป์หมด เราเลยเติบโตด้วยการเลี้ยงดูแบบอิสระมาก อยากทำอะไรทำ เห็นคุณพ่อวาดรูปก็วาดตามจนเป็นจิตรกรของโรงเรียน ชอบเล่นกีฬา ชอบวิ่ง พ่อแม่ก็ตื่นเต้นมากทุกครั้งที่เราไปแข่งเพราะทำอาชีพอิสระไม่ต้องลา ขับรถพาไปตลอด แต่ผมไม่เอาการเรียนเลย ติด ร. เยอะมาก จนจบ ป.6 แล้วสอบเข้าที่ไหนไม่ได้ (หัวเราะ) ทำให้ตกผลึกและคิดได้ว่าต้องเปลี่ยนตัวเองให้มีอนาคตได้แล้ว ตั้งใจเรียนมาก พ่อแม่ก็ดีใจกับตังค์จนถึงปัจจุบัน 

แม้ลูกจะเป็นหมอแล้วออกมาเป็นยูทูบเบอร์ก็ตามเหรอ

ใช่ ลองคิดดูว่าลูกได้หมอแล้วแต่ไม่ทำงานประจำที่โรงพยาบาล ตังค์บอกแม่ว่าอยากทำยูทูบ อยากทำบริษัทสื่อ เรานับถือเขามากที่กล้าให้เราเติบโตในแนวทางของตัวเอง

ตอนนี้ตังค์ทำธุรกิจเกี่ยวกับสุขภาพ ไม่ได้เป็นหมอที่ออกตรวจคนไข้ประจำแล้วเพราะไม่มีเวลา ตังค์ชอบตื่นขึ้นมาแล้วเจออะไรใหม่ ๆ คิดโปรเจกต์ใหม่ไปเรื่อย ๆ ส่วนความรู้หมอก็ยังถ่ายทอดได้เหมือนเดิม 

ความรู้สึกตอนตื่นขึ้นมาทุกวันนี้ต่างจากตอนตื่นไปตรวจคนไข้ไหม

ต่างมาก แต่ไม่ใช่ว่าไม่รักวิชาชีพนี้ แค่คิดว่าหมอคืออาชีพ แต่นี่คือชีวิต ตังค์เกิดมาครั้งเดียวและไม่เชื่อเรื่องโลกหน้า จะใช้ชีวิตยังไงให้มีความสุขที่สุดและมีประโยชน์ต่อคนรอบข้าง 

หากเราเป็นหมอให้ความรู้คนดูได้เยอะ ๆ ทุกคนก็ไม่จำเป็นต้องมาหาทุกวันแล้วฟังตังค์พูดคำเดิมซ้ำ ๆ เขาได้ความรู้ที่บ้านได้ แต่ก็เคารพเพื่อน ๆ ในวงการแพทย์ที่ทำงานอยู่ด้วย วิธีการเราแตกต่างกัน แต่มีเป้าหมายเดียวกัน คืออยากให้คนไข้มีสุขภาพดี ห่างไกลจากโรค

ย้อนกลับไปตอนเรียน ทำไมถึงเลือกเรียนเวชศาสตร์ชะลอวัย

ตั้งแต่เรียนไม่เคยรู้ว่าอยากเป็นหมอเฉพาะทางด้านไหน จนรู้ว่าเราชอบพูดอย่างเดียว (หัวเราะ) ไม่ชอบผ่าตัด เหลือไม่กี่อย่างที่ต้องพูดกับคนไข้คือจิตแพทย์กับเวชศาสตร์ชะลอวัย ซึ่งจิตแพทย์ค่อนข้างหนัก ต้องเข้าใจจิตใจคนไข้ แต่เวชศาสตร์ชะลอวัยให้ความรู้ออนไลน์ได้ ส่วนอีกใบที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์คือเวชศาสตร์ทางเพศ เป็นการให้คำปรึกษาเหมือนกัน และในประเทศไทยมีคนจบหลักสูตรนี้น้อยมาก ซึ่งรักษาทั้งร่างกายและจิตใจ หากให้ความรู้ดี ๆ ยังป้องกันอาชญากรทางเพศได้ด้วย

เวลาตรวจใช้น้ำเสียงนี้คุยกับคนไข้ไหม

ก็อย่างนี้แหละครับ (หัวเราะ) พูดแบบนี้มาโดยตลอดเลย

มีคนจำเสียงคุณได้ไหม

มีครับ ช่วงที่ทำทั้งหมอประจำและทำยูทูบ เป็นช่วงโควิดระบาดคนเลยใส่แมส แต่ผมก็ไม่เฉลยนะครับ กลัวบอกแล้วเขาไม่รู้จัก (หัวเราะ) เผื่อเขาคุ้นคนอื่นแล้วมันจะเจื่อน ๆ 

ทุกคนชื่นชมทักษะการพูดของคุณมาก เป็นพรสวรรค์รึเปล่า

ไม่เลยครับ ตังค์ฝึกมาตั้งแต่เด็ก ลองย้อนกลับไปดูคลิปแรกจะเห็นความแตกต่างมาก ถ้าเป็นพรสวรรค์จริง ตังค์จะไม่มีการพัฒนาเลย ตังค์โชคดีที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่เอื้อให้ได้ฝึกฝน และเป็นคนชอบลองอะไรใหม่ ๆ ไม่เคยลงคอร์สอะไร ฝึกด้วยตัวเอง 

มีไอดอลในการฝึกพูดไหม

ตอนเด็ก ๆ ผมชอบดูอะไรรู้ไหม 

ผมชอบดูคณะตลกมาก 

เช่น พี่สีหนุ่ม ทุ่มเสียงฮา, น้าโน้ต เชิญยิ้ม ซื้อซีดีตามบิ๊กซี โลตัส จำมุกแล้วเอาไปเล่นกับเพื่อน กลายเป็นเราได้ฝึกมาตั้งแต่เด็ก แล้วก็ชอบพากย์เสียงตามหนัง ตามรายการต่าง ๆ 10 อันดับอาหารจานยักษ์ (ตังค์พูดเลียนเสียงพิธีกรรายการ โกโกริโกะ เกมส์กึ๋ย ให้เราฟัง เหมือนมาก)

ชอบดูตลก ชอบ โกโกริโกะ เกมส์กึ๋ย แล้วสนใจเรื่องปริศนาฆาตกรรมตอนไหน

ชีวิตช่วงนั้นกำลังค้นหาตัวเอง ในวัยเด็กเติบโตมากับพ่อเป็นจิตรกรก็จริง แต่อีกบทบาทคือเขาเป็นนักเขียนการ์ตูนส่งสำนักพิมพ์สามดาว เราชอบเอาการ์ตูนเขามาอ่าน ซื้อเองบ้าง แต่ที่มาสนใจวงการอาชญากรรมมาจากการดูหนังเรื่อง Seven ตามหาฆาตกรต่อเนื่องที่ฆ่าเหยื่อตามบาปทั้ง 7 ไม่ใช่หนังผีแต่เราขนลุกตลอดเวลา โทนภาพ คำพูด สมจริงมาก แล้วบทสรุปสุดท้ายก็สอนให้รู้ว่า ไม่ว่าคุณจะเคยเป็นคนดีขนาดไหน พอถึงจุดระเบิด คุณก็กลายเป็นคนมีกิเลสตัณหาเหมือนคนทั่วไป เราเป็นมนุษย์ที่ไม่สมบูรณ์แบบ สุดท้ายคนเป็นหมออาจทำอะไรที่แย่มาก ๆ ก็ได้ เหมือนหนังที่สื่อว่าขนาดตำรวจผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ยังเป็นตำรวจตลอดเวลาไม่ได้เลย 

ชอบดูการสืบสวนขนาดนี้ ตอนเรียนวิชานิติเวชคงสนุกน่าดูเลย

โห ชอบมาก อาจารย์เล่าเคสไหนก็ไปหาดูสารคดีต่างประเทศต่อ 

แล้วไม่อยากเป็นหมอนิติเวชเหรอ

อยาก เพราะไปจำหมอในหนังมา (หัวเราะ) แต่จริง ๆ แล้วแพทย์นิติเวชต้องอยู่กับชิ้นส่วนศพมากกว่าลงพื้นที่ ค่อนข้างปลีกวิเวก เงียบเหงามาก เป็นเหตุผลที่ไม่ได้ตัดสินใจเรียน เพราะเราชอบคุยกับคน ให้อยู่กับศพทั้งวันคงไม่ไหว 

แพทย์นิติเวชเป็นงานที่ท้าทายมาก หมอคนอื่นซักประวัติคนไข้ได้ แพทย์นิติเวชซักประวัติไม่ได้เพราะเสียชีวิตแล้ว แต่เขาต้องทวงความยุติธรรมให้ศพนี้ ซึ่งเป็นบุญกุศลมากสำหรับตังค์

ทำไมคนคนหนึ่งถึงมุ่งมั่นเล่าเรื่องชีวิตของฆาตกรตั้งแต่เด็กจนโต

ความหลากหลายในโลกนี้มี 2 สิ่ง คือระบบนิเวศกับมนุษย์ เรื่องราวของฆาตกรทำให้รู้ว่าจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาเหี้ยมโหดขนาดนี้คืออะไร เพราะเราอาจเป็นหูเป็นตาให้กับสังคมในอนาคตได้ 

ฆาตกรต่อเนื่องแต่ละคนที่เล่ามามีวัยเด็กเหมือนเด็กทั่วไปมาก แต่สภาพแวดล้อมสร้างเขาขึ้นมาเป็นคนอันตราย ไม่มีใครเติบโตอย่างดีแล้วอยู่ ๆ กลายเป็นฆาตกร เขามีสิทธิ์ใช้ชีวิต เลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุดก็พอ

คนที่นรกส่งมาเกิดมีจริงไหม

ขออธิบายทางการแพทย์ สมมติเรามียีนมะเร็งปอดจากพ่อ ถ้าไม่มีสิ่งไปกระตุ้นมันก็ไม่ออกมาหรอก คนก็เหมือนกัน ต่อให้เป็นลูกหลานฆาตกร แต่ถ้าไม่มีอะไรไปกระเทือนเขาก็ไม่เป็นแบบนั้นหรอก ไม่มีใครตั้งใจโตมาเพื่อฆ่าใคร มีอะไรหล่อหลอมให้เขาเป็น 

ปัจจุบันมีข้อคิดเห็นหนึ่งที่เกิดการถกเถียงกันเยอะมาก คือกฎหมายโทษประหาร คุณคิดเห็นยังไง

หลากหลายมุมมองมากนะครับ กฎหมายบางประเทศคือตาต่อตาฟันต่อฟัน ชีวิตแลกชีวิต บางประเทศก็จำกัดอิสรภาพในคุกตลอดชีวิต 

สำหรับตังค์ การประหารเป็นการลงโทษที่ปลายเหตุ คนหนึ่งคนทำผิดแล้วฆ่าเลยมันไม่ได้อะไร

แต่อย่างนี้ได้ไหม ไม่ว่าจะใช้โทษประหารหรือไม่ ก่อนไปถึงจุดนั้น เราเรียนรู้ให้มากที่สุดว่าเขามีปมอะไร จะได้เอาไปบันทึกหรือวิเคราะห์เพื่อป้องกันในอนาคตได้ ไม่ต้องไปถามถึงจุดจบ ถามถึงระหว่างทางดีกว่า 

สิ่งที่สหรัฐอเมริกามีคือ Criminology อย่างซีรีส์ชื่อ Mindhunter เจ้าหน้าที่ต้องไปเรียนรู้จิตใจฆาตกร ประเทศไทยก็มีเปิดสาขาปริญญาโท แต่คนทำงานด้านนี้ได้เงินเดือนน้อยมาก ทั้งที่เป็นอาชีพสำคัญในประเทศ บางคนฟังตังค์เล่าเรื่องแล้วเอาไปสอนนักเรียนต่อ หรือบางคนรู้สึกว่าชีวิตมีความหมายขึ้นมาก็มี

คนดูคลิปคุณแล้วเอาไปใช้ประโยชน์ต่อยังพอเข้าใจได้ แต่ทำไมคนเราถึงได้ความหมายของชีวิตจากการดูคดีฆาตกรรม

เราจะรู้สึกโชคดีอยู่เสมอที่ไม่ได้เป็นคนคนนั้น แต่หากไม่ทำอะไรเลย บางวันอาจถึงคราวเราก็ได้ 

ทุกคนเผชิญปัญหาหนักเบาแตกต่างกันไป ตังค์เชื่อว่าอายุยืนไม่ได้ทำให้เราเข้าใจความหมายชีวิต แต่เป็นการรู้เลยตั้งแต่ตอนนี้ว่าเกิดมาทำไม เกิดมาทำอะไร มีคนมากมายอยากใช้ชีวิตต่อ แต่เลือกที่จะตายเพราะชีวิตเขาสมบูรณ์แบบแล้ว บางคนเกิดมาแค่ 6 ปีแต่ฝากอะไรไว้กับคนทั้งโลก

การที่ช่องของคุณมีผู้ติดตามตามถึงล้านคน สะท้อนพฤติกรรมอะไรของคนไทยบ้าง

คนอยากรู้เรื่องราวที่ตังค์เล่า มนุษย์มีความสนใจ สงสัย อยากหาคำตอบ เหมือนเวลาเพื่อนมาสะกิดว่า รู้ไหม เกิดอะไรขึ้น เราอยากรู้ทันที คดีอาชญากรรมก็มีพล็อตแบบนั้น 

สิ่งที่ทรงพลังที่สุดของมนุษย์คือจินตนาการ ยิ่งความสำเร็จของช่องผี พี่แจ็ค The Ghost Radio ก็ยิ่งทำให้คนเติมแต่งจินตนาการไปได้ไม่สิ้นสุด

ในเมื่อจินตนาการคือสิ่งที่ดีที่สุด แต่เมื่อความจริงเปิดเผยมันก็จบลงไม่ใช่เหรอ

แต่บางทีการเดินทางนั้นอาจมอบอะไรให้เราตกผลึก ดูหนังเรื่องหนึ่งตอนอายุ 15 ได้ข้อคิดอีกอย่าง ดูตอน 30 ได้อีกอย่าง พอความจริงกลับมาย้ำเตือนเราในวัยที่มีประสบการณ์มากขึ้นก็คงไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว

กลัวผีไหม

ไม่เลย และไม่เชื่อด้วยครับ 

เพราะ

ตอนเด็กกลัวผีนะ แต่กลัวเพราะไม่รู้ มองไม่เห็น เรากลัวจินตนาการของตัวเอง 

พอโตมาเรียนหมอทำให้เราเข้าใจหลาย ๆ อย่าง เรื่องผีที่คนบอกว่าเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ แต่ตังค์ว่ามันเป็นเรื่องเหนือคำอธิบายของมนุษย์มากกว่า 

สิ่งที่ตังค์จะเชื่อ ตังค์ต้องเห็น ต้องเจอ ต้องสัมผัส โตมาจนอายุ 30 ปีไม่เคยเจอเลย ไม่ว่าจะไปอยู่โรงพยาบาลที่เฮี้ยนขนาดไหน แต่ตังค์ก็บอกไม่ได้หรอกว่าอย่าไปเชื่อ ทุกคนมีสิทธิ์ เรายังมีสิทธิ์จะไม่เชื่อเลย 

เหมือนที่คุณไม่เชื่อในโลกหน้า

ใช่ ไม่เคยมีใครมาบอกเลยครับ คำตอบนี้จะเฉลยได้ก็ต่อเมื่อตาย แต่ตังค์ก็มาบอกคนอื่นไม่ได้อยู่ดี (หัวเราะ) เราจะไปกังวลอะไรกับเรื่องที่ไม่มีทางรู้ได้ เราต้องไปเผชิญเอง

คิดว่าความตายคืออะไร

เป็นแค่จุดหนึ่งที่เราได้พักร่างกายตลอดกาล หลีกเลี่ยงไม่ได้ และไม่รู้ว่าจะมาตอนไหน เรากลัวตายเพราะกลัวไม่ได้พูดกับคนที่เรารัก กลัวไม่ได้ทำอะไรบางอย่างก่อนตายต่างหาก ตราบใดที่ยังมีแรง อย่างน้อยฝากอะไรไว้บนโลกนี้บ้างก็น่าจะมีสีสันดี 

ตังค์บอกพ่อแม่ไว้เสมอว่าไม่ต้องเสียใจถ้าตังค์ตาย ดูยูทูบได้ ตังค์ทำไว้เยอะมาก ความตายอาจไม่ใช่จุดจบ แต่อาจเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งใหม่ กว่าจะมีกฎหมายก็ต้องมีคนตาย เขาไม่รับรู้ด้วยซ้ำ 

ตังค์ มรรคพร อยากตายแบบไหน

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ อย่างน้อยควรเลือกตายได้ ตังค์ถึงสนับสนุนกฎหมายการุณยฆาต

สมมติว่าเชื่อเรื่องจิตสุดท้าย ตังค์อยากตายในห้องหนังสือการ์ตูนที่เราเติบโตมา และการตายต่อหน้าครอบครัวก็น่าจะเป็นการส่งตังค์ไปสู่เส้นทางใหม่ได้ดีที่สุดแล้ว

เราจะได้เรียนรู้อะไรจากการตายของคุณ

ทุกคนอาจจะไม่ได้เรียนรู้อะไรก็ได้ (หัวเราะ) ประสบการณ์ความตายต้องเผชิญ มนุษย์ควรหันมาสนใจปัจจัยที่ควบคุมได้ 

สังเกตไหมว่าเรามักจะรักใครตอนที่เขาตาย บอกอโหสิกรรมเพื่อนที่โกรธมานานเป็นปี ทำไมอยู่มาตั้งนานไม่เคยพูด 

การตายไม่ได้ทำให้เราเรียนรู้อะไรมากหรอก เรามาเรียนรู้กันก่อนตายดีกว่า 

ตังค์อยากให้ทุกคนกล้านอกกรอบในตอนที่พร้อม สัตว์มีการลอกคราบ กวางต้องสลัดเขา ดักแด้กลายเป็นผีเสื้อ บางทีสัตว์พวกนั้นอาจกลัวการต้องทิ้งบางอย่าง แต่มันไม่รู้เลยว่าการทำแบบนั้นจะทำให้มีร่างกายที่สมบูรณ์ 

ชีวิตคนเราไม่มีอะไรเตือน ไม่มีการสลัดเขาหรือลอกคราบเป็นผีเสื้อ มันอยู่ที่ความคิด ยอมเรียนรู้ที่จะผิดพลาด ก้าวออกจากคอมฟอร์ตโซนของตัวเอง อย่าคาดหวังอะไรกับอนาคตและต้องเตรียมรับมือเสมอ เพราะสิ่งที่ผ่านเข้ามาจะเล่นงานเราอย่างแสนสาหัส คุณแค่ต้องผ่านมันไปได้