เนปาลต้อนรับเราด้วยอากาศแจ่มใส
ปรับตัวกับสภาพอากาศไม่นานก็คุ้นชินเหมือนคนท้องถิ่น ช่วงนั้นเป็นฤดูร้อนของเนปาล แดดสลับฝน ฝนสลับแดด บนเทือกเขามีหมอกปกคลุมตั้งแต่เช้าตรู่ (ขอแสร้งว่า) ตัวเราเป็นเหมือนแท่งพลาสติกเรียวยาว หมุน-หมุน-หมุน คล้ายพ่อค้าสร้างปุยสายไหม แต่แทนที่ด้วยปุยสายหมอกกำลังโอบกอดรอบตัว
ความจริง – เฉอะแฉะ หนาวสั่นพอสมควร สายไหมละลายกลายสภาพเป็นลูกเป็ดตกน้ำ
เมืองศักดิ์สิทธิ์นี้ใจดี ช่วงบ่ายฟ้าเปิด เหมาะแก่การเดินชมเมือง และนี่เป็นการมาเยือนเนปาลครั้งแรกของเรา เห็นบ้านเมืองเขาก็ตาโตเป็นไข่ห่าน ผู้คนและอาคารบ้านเรือน สีสันสดใสเจิดจ้า เท่าที่เห็นตึกที่นี่สร้างจากก้อนอิฐสีน้ำตาล บางตึกเปลือยเนื้ออิฐโชว์ความคลาสสิก แต่ก็เผลอคิดในใจหลายทีว่า สร้างเสร็จแล้วหรือยังน้า ได้แต่คิด ไม่ได้เอ่ยถามใคร (ฮา) บางตึกถูกฉาบด้วยสีแดง สีฟ้า สีเขียว สีเหลือง และบ้านบางหลังปั้นตกแต่งเป็นสัญลักษณ์ต่าง ๆ ตามความเชื่อทางศาสนา เห็นดีไซน์แล้วสนุกมาก ๆ
และที่น่ารักไม่แพ้ตึกรามบ้านช่อง คือผู้คน และ คำว่า ‘นมัสเต’ ก็เปรียบเสมือนไม้กายสิทธิ์
ระหว่างเดินสำรวจย่านกาฐมาณฑุ เราเจอ ‘คนเนปาล’ หลากหลายช่วงวัย เราทักทายเขาด้วยคำว่า ‘นมัสเต’ พร้อมยกมือไหว้ฉบับนักเรียนมารยาทไทย จากใบหน้าเรียบเฉยแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
บอกแล้ว คำนี้เปรียบเสมือนไม้กายสิทธิ์ พูดปุ๊บ เหมือนร่ายเวทเปลี่ยนสีหน้าปั๊บ
นั่นทำให้รู้ว่าคนเนปาลยิ้มหวานไม่แพ้ชาติใดในโลก (ตาหวานด้วย) จนต้องขอเก็บภาพความประทับใจหอบใส่นกเหล็กบินมาฝาก อ้อ ลืมเล่าว่านอกจากสีสันของอาคาร สีสันเครื่องแต่งกายของหญิงสาวชาวเนปาลก็สนุกไม่แพ้กัน สีสันกระแทกตาโดนใจและแต่งองค์ทรงเครื่องจัดเต็มกันสุด ๆ จนฝันอยากจะใส่บ้าง ยังไม่หมด เครื่องแต่งกายตำรวจจราจรที่นี่ก็เริ่ด สีฟ้าแบบสีฟ๊า ชอบมากจนขอเซลฟี่
เกรงว่าเนื้อความจะยาวกว่าภาพถ่าย ขออนุญาตตัดฉับ ณ ตรงนี้ดีกว่าค่ะ
นมัสเต
Write on The Cloud
Photo Essay
ถ้าคุณมีเซ็ตภาพถ่ายที่อยากมาอวดในคอลัมน์นี้ ช่วยส่งเซ็ตภาพพร้อมคำบรรยาย(แบบไม่ยาวมาก) รูปถ่ายผู้เขียน ประวัติส่วนตัวผู้เขียน ที่อยู่ เบอร์โทรติดต่อ และชื่อ facebook มาที่อีเมล [email protected] ระบุหัวข้อว่า ‘ส่งต้นฉบับสำหรับคอลัมน์ Photo Essay’
ถ้าเซ็ตรูปของคุณได้รับการตีพิมพ์ลงในเว็บไซต์ เราจะส่งสมุดลิมิเต็ดอิดิชัน จาก ZEQUENZ แบรนด์สมุดสัญชาติไทย ทำมือ 100 % เปิดได้ 360 องศา ให้เป็นที่ระลึกด้วยนะ
