อรุณสวัสดิ์

เรากลับมาเชียงใหม่ครั้งแรกในรอบ 1 ปี เมืองเนิบช้าต้อนรับเราด้วยมวลเมฆขมุกขมัว

คืนก่อนเดินทาง ตื่นเต้นใจรัวเป็นกลอง เพราะตอบรับคำชวนของพี่สาวคนหนึ่งที่รู้จักกันจากทริปท่องเที่ยวเนปาล เธอชวนหนีงานไปฟังเสียงนก เสียงน้ำ เสียงธรรมชาติ ในอำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ แทบไม่ต้องไตร่ตรองว่า ไปดี-ไม่ไปดี เพราะเรารักเมืองนี้ เลยตอบตกลงพร้อมส่งสติกเกอร์หมีโค้ง

ฟ้าครึ้มตั้งเค้าตั้งแต่สนามบินเชียงใหม่จนถึง ‘เนินแจ่มใส’ รีสอร์ต คาเฟ่ และร้านอาหารออร์แกนิก ในพื้นที่สีเขียว 60 ไร่ ที่ซึ่งต้นไม้ใหญ่ พุ่มดอกไม้หลากสี ลำห้วย ทุ่งนา โอบกอดไว้ด้วยภูเขาลูกโต

เนินแจ่มใส แจ่มใสสมชื่อ แถมพานให้ผู้มาเยือนหน้าใหม่อย่างเราพลอยแจ่มใสไปด้วย

แจ่ม-แจ่มจรัส สุชีวะ คือชายผู้รังสรรค์พื้นที่แห่งนี้ พื้นเพเขาเป็นสถาปนิก อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ สลับกับจังหวัดเชียงใหม่ (ย่านนิมมานฯ) แจ่มยืนต้อนรับและทักทายพวกเราอย่างกันเอง (ทริปหนีงานมีสมาชิกราว 10 – 15 คน) เขาแต่งกายสบาย ๆ ท่าทางออกจะขี้อาย พร้อมด้วยรอยยิ้มจริงใจ

เรานั่งจิบน้ำเลมอนเย็นชื่นใจที่เสิร์ฟเป็นเวลคัมดริงก์ ณ ใต้ถุนเรือนไม้ แจ่มว่านี่คือแผนกต้อนรับ (Reception) ของเนินแจ่มใส ส่วนด้านบนเป็นพื้นที่โล่ง สำหรับจัดกิจกรรมหรือนั่งรับประทานอาหาร

เจ้าบ้านเริ่มแนะนำสถานที่ฉบับย่อ มี ทิม-ทิมทอง สุชีวะ น้องสาว คอยเสริมและให้ข้อมูล

สองพี่น้องเป็นหลานตาของ หม่อมเจ้าภีศเดช รัชนี อดีตองค์ประธานมูลนิธิโครงการหลวง ซึ่งแจ่มเคยพัฒนาพื้นที่บริเวณกิ่วเสือให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่คนทั่วประเทศรู้จัก นั่นคือ ‘ม่อนแจ่ม’ 

เมื่อแจ่มมาเห็นพื้นที่แห่งนี้ในอำเภอแม่แตง เขามีสายตาที่มองเห็นความเป็นไปได้ในการพัฒนาพื้นที่ เขาเริ่มต้นปรับภูมิทัศน์จนพร้อมใช้งาน ทำเป็นร้านอาหารออร์แกนิกและคาเฟ่ จากนั้นสร้างบ้านพักขึ้นทีละหลัง ซึ่งทีมงานที่ทำงานร่วมกันก็เป็นทีมงานเดิมที่เคยทำงานที่ม่อนแจ่มมาก่อน 

พูดคุยกันพอหอมปากหอมคอ เขาเดินไปส่งพวกเรายังบ้านพัก ไล่เลียงจากบ้านหมายเลข 1 จนถึงหมายเลข 9 (บ้านหมายเลข 10 กำลังสร้าง) หลังท้าย ๆ อยู่ใกล้นาข้าวที่กำลังออกรวงสวย มีน้องวัวกำลังเล็มหญ้าอยู่ 2 – 3 ตัว แจ่มว่านาข้าวในพื้นที่ไม่ได้จัดขึ้นเพื่อความสวยงาม แต่เป็นนาข้าวที่ชาวบ้านเข้ามาทำนากันจริง ๆ ซึ่งแจ่มไม่คิดค่าเช่าพื้นที่ ชาวบ้านเลยตอบแทนด้วยการแบ่งปันข้าวให้

แจ่มมีดีเอ็นเอของสถาปนิกและชอบงานไม้เป็นทุนเดิม เขาซื้อหลองข้าว (ยุ้งข้าว) ของชาวบ้านมารีโนเวตเป็นบ้านพัก เติมความโมเดิร์นเข้าไปนิด ไม่เยอะจนกลบกลิ่นอายของสถาปัตยกรรมพื้นถิ่น

บ้านพักของเนินแจ่มใสมี 2 แบบ หนึ่ง บ้านชั้นเดียว สอง บ้าน 2 ชั้น 

เพราะหลองข้าวแต่ละหลังไม่เหมือนกัน ทำให้บ้านแต่ละหลังหน้าตาไม่เหมือนกัน แจ่มเลยสนุกกับการออกแบบ เราถามเขาว่าชอบบ้านหลังไหนเป็นพิเศษ เขานิ่งคิด ยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า ถ้าให้เลือกหลังเดียวคงยาก เพราะเขาชอบทุกหลัง แจ่มทดลองนอนมาแล้วทุกหลัง! แต่ละหลังให้ความรู้สึกต่างกันและมองเห็นวิวธรรมชาติต่างกัน แต่มีหนึ่งหลังที่บ่งบอกตัวตนแจ่มได้ดี นั่นคือบ้านหมายเลข 4 

บ้านหมายเลข 4 ยกสูง ใต้ถุนมีเปลขึงไว้ด้วย แจ่มว่าลักษณะเหมือนกุฏิ เพราะเขาชอบปฏิบัติธรรม (น้องสาวเฉลย) แถมเขาทำพื้นที่ไว้เดินจงกรมด้วยนะ แจ่มบอกว่าถ้ามีคนไปใช้งาน เขาจะดีใจมาก

เราพักบ้านหมายเลข 7 เป็นบ้าน 2 ชั้น เตียงคู่ ด้านล่างเป็นห้องนั่งเล่นและห้องน้ำ ด้านบนเป็นห้องนอน หน้าบ้านมีแปลงผักสวนครัวปลูกแซมกับดอกไม้หลายชนิด และมีลำน้ำแม่ฮาวไหลผ่าน 

ห้องน้ำกว้างขวาง เหมาะสำหรับคนชอบกระโดดโลดเต้น เราชอบมาก มีเครื่องทำน้ำอุ่นนะ ไม่ต้องกลัวว่าอาบน้ำในฤดูหนาวจะสั่นเป็นลูกนก การตกแต่งเรียบง่าย ผสมผสานเฟอร์นิเจอร์เก่าและสินค้างานฝีมือของคนไทย มีบันไดไม้เดินขึ้นชั้น 2 บ้านไหนพาเด็กจิ๋วไปด้วยต้องระวัง เพราะไม่มีราวจับ

เตียง นอนสบายจนลืมตื่น และถูกใจมากที่มีม่านทึบกันแสงแดดแยงสายตา คืนแรกเรานอนกระสับกระส่ายนิดหน่อย คงแปลกที่ คืนที่ 2 ไม่ต้องพูดถึง หลับสนิท นอนท่าไหนก็ตื่นท่านั้นเลย

ขอโม้หน่อยว่าเสียงน้ำไหลในลำห้วยนี่แหละหมัดเด็ด คล้ายเสียง ASMR กล่อมนอน ตอนตื่นก็มีเสียงนาฬิกาปลุกจากธรรมชาติ เสียงนกร้อง เสียงน้ำไหล บางเช้ามีเสียงฝนด้วย ฟังแล้วสบายใจสุด ๆ

ที่นี่เรากินอาหารเช้ากันบนแคร่ไม้ไผ่ริมน้ำ เสิร์ฟเมนูอาหารเช้าง่าย ๆ หมูปิ้ง-ข้าวเหนียว (แนะนำ) Omlet สีเหลืองทอง เนื้อเนียนนุ่ม ขนมปัง เนย แยม และถ้วยที่เรายกนิ้วให้ คือโยเกิร์ตมะพร้าวโฮมเมด เนื้อสีขาวเบาหวิว ทานกับธัญพืชต่าง ๆ เราขอใส่แยมโฮมเมดลงไปด้วย กินด้วยกันแล้วอร่อยลงตัว

เนินแจ่มใสมี พี่สันติ พนักงานที่มีองค์ความรู้เรื่องพืช ผัก ผลไม้ จากโครงการหลวง พอเปิดร้านอาหารออร์แกนิก ทำให้มีวัตถุดิบหยิบไปปรุงเป็นเมนูสนุกได้มากมาย พี่นก เป็นแม่ครัวที่มิกซ์แอนด์แมตช์สมุนไพรฝรั่งกับอาหารไทยออกมารสชาติดีมาก มีหลายจานที่ผู้มาเยือนเซอร์ไพรส์ไปตาม ๆ กัน

แกงเขียนหวานอะโวคาโดไข่นกกระทา ข้าวหุงวานิลลา สับปะรดลอยแก้วใส่วานิลลาซึ่งใช้วานิลลาจากโครงการหลวง ศูนย์พัฒนาโครงการหลวงม่อนเงาะ เมี่ยงผักเนินแจ่มใส ข้าวซอยไข่นกกระทา ชาสมุนไพร 7 ชนิด (ไทม์ หญ้าหวาน คาโมไมล์ ชาหอม เลมอนบาล์ม ยูเอสเอมินต์ และเจแปนมินต์) ที่ปลูกเอง

พี่นกยังทำกะหรี่ปั๊บไส้มันม่วงได้ลำขนาด แป้งบางกรอบ ไส้มันม่วงแน่นจนแทบระเบิด

อ้อ เนินแจ่มใสปลูกผักเองด้วยนะ สด กรอบ และปลอดภัย มีตั้งแต่ผักพื้นเมือง ฟักแม้ว เชียงดา ตูน ผักกาด ผักหวาน ข่า ตะไคร้ พริก เลมอน ซอร์เรล สมุนไพรไทย สมุนไพรเทศ และสารพัดผัก

เนินแจ่มใสเป็นรีสอร์ตที่มีสนามเด็กเล่นและเนินหญ้าใหญ่มาก กว้างมากด้วย

เราเห็นเด็กชายหญิงวิ่งเล่นกัน ปั่นจักรยานแข่งกัน บ้างก็เล่นชิงช้าและเครื่องเล่นบนสนามที่แจ่มดัดแปลงจากล้อเกวียน แอกควาย นัยหนึ่งเพื่อให้สอดคล้องกับบริบทพื้นที่ ซึ่งมีทุ่งนาและบ้านพักประยุกต์จากหลองข้าว อีกนัยหนึ่งก็เป็นการชุบชีวิตของเก่าคร่ำครึให้กลับมาหน้าตาทันสมัยและมีประโยชน์

มาพักที่นี่เหมือนได้เป็นเจ้าของสนามหญ้ากว้าง ๆ จะวิ่ง จะนอน จะกลิ้งตรงไหนก็ได้

บทสนทนาขนาดยาวระหว่างเรากับแจ่มกำลังดำเนินไปท่ามกลางไส้อั่ว แกงโฮะ น้ำพริกหนุ่ม บนโต๊ะอาหาร ช่วงหนึ่งเขาบอกว่าอยากให้สนามเด็กเล่นในเนินแจ่มใสเป็นสวนของชุมชนที่ชาวบ้านพาครอบครัว เด็ก ๆ หรือแม้แต่สัตว์เลี้ยงมาพักผ่อน มาวิ่งเล่น มาสูดอากาศบริสุทธิ์ หรือมาทานข้าวเย็นก็ได้ เพราะมีร้านอาหารและคาเฟ่บริการ กระซิบดัง ๆ ว่าบรรยากาศยามค่ำคืนสงบและเห็นดาวชัดแจ๋ว

เราคุยกันออกรส แลกเปลี่ยนสถานที่ ร้านรวงต่าง ๆ ในเชียงใหม่ เพราะแจ่มผูกพันกับเชียงใหม่ ส่วนเราก็ผูกพันกับเชียงใหม่ (ในบางจังหวะของชีวิต) แววตาแจ่มเป็นประกายเมื่อพูดถึงเชียงใหม่

และแววตาของเขาสุกสกาวเมื่อพูดถึงสิ่งที่เขาอยากทำเพื่อเมืองนี้และคนในเมืองนี้

แจ่มเป็นคนคุยสนุก ถ้าคุณโชคดี ไปพักในจังหวะที่เจ้าบ้านอยู่ เราแนะนำให้คุณลองคุยกับเขา

เขายังเล่าอีกว่าเนินแจ่มใสพยายามเชื่อมโยงกับชุมชน ทั้งรับซื้อผลผลิตและจัดทริปกิจกรรมเข้าป่าเก็บเห็ดตามฤดูกาล หรือเข้าป่าศึกษาธรรมชาติและกล้วยไม้ โดยมีคนท้องถิ่นเป็นไกด์นำเที่ยว

การสนับสนุนชุมชนของเขาไม่ใช่กิมมิก แต่เป็นไปโดยธรรมชาติ จะเรียกว่าโดยสายเลือดคงไม่ผิดนัก เพราะคุณตาพาเขาและน้องสาวขึ้นดอย ลงดอย ในพื้นที่ห่างไกล พบปะ-คลุกคลีกับพี่น้องชาติพันธุ์ ตลอดจนเห็นการช่วยเหลือ สนับสนุน และพัฒนามาตั้งแต่เด็ก เขาซึบซับ ผูกพัน เลยตั้งใจสานต่อ

นอกจากพักผ่อนชาร์จพลังกายและพลังใจในรีสอร์ต พี่สันติก็แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวใกล้เคียงให้ด้วย เช่น น้ำตกสายหมอก วัดท่าข้าม อุโบสถ (ร้าง) กลางทุ่งนา และตลาดชุมชนสันป่ายาง ให้ไปจับจ่ายและอุดหนุนพ่อค้าแม่ขายในชุมชน มีผักพื้นเมืองกำละ 5 บาท อาหารเหนือพร้อมทาน ขนม เนื้อสัตว์ ของสด เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ แค่เดินกาดก็เห็นคาแรกเตอร์และความวาไรตี้ของเมือง สำหรับเรา สิ่งที่ได้รับมากกว่าความอิ่มเอมใจ คือการทำความรู้จักย่านหรือพื้นที่นั้น ๆ อย่างเข้าใจและลึกซึ้งกว่าที่เคย

ตลอด 3 วัน 2 คืนที่เนินแจ่มใส ร่างกายเราได้พักผ่อนเต็มที่ จิตใจเบิกบานแจ่มใส พลางคิดได้ตอนเขียนบทความว่า ‘นี่สินะ ความรู้สึกของโทรศัพท์ที่ชาร์จแบตข้ามคืนจนเต็ม 100%’

คงเป็นเพราะธรรมชาติและอากาศบริสุทธิ์ของที่นี่ เอาเข้าจริง การอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ไร้สัญญาณอินเทอร์เน็ตดูบ้างก็เข้าท่าทีเดียว เสียงจิ้งหรีดร้องระงม เสียงนกปลุกยามเช้า ไม่ได้กวนใจอย่างที่คิด ถ้าคิดเสียว่าไพเราะ มันก็ไพเราะ แถมฝึกใจตัวเองด้วย คิดว่าเห็นเงาตรงมุมโน้นมุมนี้ ที่แท้จิตปรุงแต่งไปเอง (ฮ่า ๆ) ถือคติว่าความง่วงชนะความกลัว หัวถึงหมอน ห่มผ้าอุ่น ๆ ก็หลับเป็นตาย

คงถึงเวลาต้องบอกลาสถานที่แห่งนี้… แล้วพบกันใหม่