เมื่อ พ.ศ. 2564 YUPP! ค่ายที่รวบรวมแรปเปอร์มากความสามารถ ได้สร้างโปรเจกต์ YOUNG YUPP! ขึ้นมาเพื่อเฟ้นหาศิลปินหน้าใหม่ จากผู้ออดิชันร่วมพันคน พวกเขาคัดสรรจนได้ 7 คนสุดท้าย 

โดย จีนี่-ณภัคกมนตร์ ทวีโรจน์มงคล สาวไทยเชื้อสายจีนคนเดียวในกลุ่ม เดบิวต์สด ๆ ร้อน ๆ เป็นศิลปินเต็มตัวภายใต้ชื่อ GeniePak พร้อมส่งเพลง ‘ไม่ปลื้ม’ แทนใจสาว ๆ ที่หลงรักชายหนุ่มผู้ไม่มีคุณสมบัติในการเป็นลูกเขยตระกูลจีน

เบื้องหลังซาวนด์สนุก ๆ กับเนื้อเพลงสุดน่ารัก จีนี่บอกว่าดราฟต์แรกนั้นดาร์กและเข้มข้นกว่านี้มาก เพราะหากจะหยิบยกวัฒนธรรมจีนมาพูด เรื่องดีงามของลูกสาวมักไม่ค่อยมี

คล้ายกับเส้นทางการเป็นศิลปินของเธอที่ต้องฝ่าด่านยากมหันต์ จนต้องสร้าง GeniePak ขึ้นมาเป็นร่างแยกสกินทอง ทั้งการถูกปฏิเสธโดยมีความสวยเป็นเครื่องวัดความสามารถ คุณพ่อหัวโบราณ และแม่จี๊นจีนที่ไม่ค่อยปลื้มสักเท่าไหร่ โชคดีที่จีนี่มีพี่สาวเป็นหมอดูสุดแม่น เพราะเชื่อเสมอว่าเธอต้องได้เป็น

นี่คือเรื่องราวของบัณฑิตชีวการแพทย์ผู้เปลี่ยนจากมีดมาเป็นไมค์ อดีตเทรนนีเกาหลีที่ถูกบอกว่าเก่งแต่ไม่สวย ลูกสาวคนเล็กผู้ก้มหน้ายอมรับชะตาว่า “แม่ง กูคือคนจีนเลยนี่หว่า”

ไม่ว่าคุณจะเป็นฮวนนั้ง อั้งม้อ ซัวปา หรือซัวเต้ง ก็ขอเชิญมาทำความรู้จักกับอาหมวยคนนี้ได้เลย

It’s Genie with an attitude

GeniePak คืออะไร

ถ้าถามธรรมดา ๆ ก็คือ AKA ที่เราไว้ใช้เกี่ยวกับร้องเพลงทั้งหมด เป็นชื่อที่ใช้ในวงการ ถ้าตอบจากความรู้สึกจริง ๆ คืออยากเป็นคนนี้ เป็นหนึ่งตัวตนที่อุปโลกน์ขึ้นมา พอเป็น GeniePak แล้วเรามั่นใจมากขึ้น เลยใช้ Signature Word ประจำตัวว่า It’s Genie with an attitude 

เพราะว่าจริง ๆ จีนี่เป็นคนน่าเบื่อ อยู่บ้านนอนใส่แว่น ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจขนาดนั้น ถ้าต้องเลือกออกไปปาร์ตี้กับนอนดูหนังอยู่บ้าน ก็เลือกดูหนังอยู่บ้าน 

เป็นเหมือนเกราะป้องกันตัวตนที่แท้จริงของคุณไหม

ไม่ถึงกับเป็นเกราะ แต่เป็นกำแพงชั้นหนึ่งที่ช่วยกรองให้เราปลอดภัยมากกว่า 

คนที่ดีลกับทุกอย่างคือชีจีนี่ภัคเวอร์ชันอัปเกรดที่สุด นี่คือสกินทองของเรา แล้วเราก็ยังอัปเกรดได้อีกเรื่อย ๆ ตอนนี้ยังไม่รู้ลิมิตของตัวเองเลย คิดว่าจะหาลิมิตได้ต้องใช้เวลานานกว่านี้ เพราะอยากรู้เหมือนกันว่ามันอยู่ตรงไหน

แล้วกลัวไหมถ้าคนจะรู้ว่าจีนี่จริง ๆ น่าเบื่อ ไม่แซ่บเหมือน GeniePak 

  ไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ เราอยากใช้ในด้านสื่อศิลปะมากกว่า เพราะเราเบื่อการตอบคำถามส่วนตัว เช่น เรื่อง Mental Issues เล็ก ๆ น้อย ๆ เราชอบเก็บมันไว้กับตัวเอง ปัญหาหนึ่งที่ครูแอคติ้งทุกคนบอกตลอดคือเราเป็นคนมีกำแพงสูงมาก แต่ก็พยายามแก้ไขอยู่

การเป็นคนมีกำแพงสูง เป็นปัญหาการในใช้ชีวิตรึเปล่า

  นิดหนึ่ง ได้ยินมาเหมือนกันว่าเราดูเป็นคนเข้าถึงง่าย คุยเก่ง แต่จริง ๆ เข้าถึงไม่ได้ 

สิ่งที่ชอบที่สุดเลยคือ ดูหนัง อ่านหนังสือ อ่านนิยาย แล้วก็ฟังเพลง จีนี่คิดว่าเป็นเพราะตอนเด็ก ๆ ไม่มีเพื่อน 

ทำไม

ไม่มีใครคบเรา (หัวเราะ)

ตอนเด็ก ๆ ทุกคนอยากมีเพื่อนแหละ แต่คิดว่าเพราะเราเรียนเก่ง พอเขาให้ตอบคำถาม จีนี่ก็ตอบเลย ไม่ได้ให้โอกาสคนอื่นได้คิด แล้วเราก็พึ่งมาตกตะกอนได้ตอนโตว่า นี่เป็นการทำให้คนอื่นไม่ชอบรึเปล่าวะ

จำได้ว่าเคยกลับมาร้องไห้ที่บ้านแบบ “แม่ ไม่มีเพื่อนคบเลย” กว่าจะเจอเพื่อนสนิทจริง ๆ คือตอนมหาลัย เลยเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชินกับการอยู่คนเดียว 

เคยคิดว่าการเป็นตัวเองของเราเป็นปัญหาของคนอื่นบ้างไหม 

จริง ๆ เคยคิดอย่างงั้น จนไปอยู่ในหลาย ๆ สังคม บางทีอะไรที่เกินไปมักเป็นภัยเสมอ ตอนนั้นเราคงขาด Empathy แต่เราอาจจะอยู่ผิดที่ก็ได้ อย่างตอนมหาลัยก็ไม่เห็นมีใครสนใจตัวตนของเราเลย พยายามมองในหลายมุม เผื่อแผ่มากขึ้น ทุกวันนี้ก็ยังเรียนรู้อยู่ 

วัยเด็กเป็นช่วงเวลาที่มองย้อนกลับไปแล้วรู้สึกดีไหม 

รู้สึกดี เพราะได้ทำทุกอย่างที่อยากทำ รู้ว่าตัวเองเรียนเก่งก็ตอนไปรับประกาศนียบัตรชนะเลิศ 3 ใบติดหน้าโรงเรียน คือเราถูกส่งไปโดยที่ไม่ได้เตรียมตัว แล้วตอนที่ประกาศรางวัลก็ไม่รู้ด้วยว่าตัวเองชนะ สิ่งเดียวที่ขอไปแข่งเลยคือ การร้องเพลง 

ร้องเพลงคือกิจกรรมที่ชอบที่สุดตอนเด็กเหรอ

ตั้งแต่ลืมตาอ้าปากจำความได้ เวลาได้ยืนอยู่ข้างหน้า จับไมค์ มีคนเดินเอาพวงมาลัยใส่ตังค์มาให้ แม่งแฮปปี้ รู้สึกว่านี่มันทางของเรา (หัวเราะ)

ครั้งแรกที่ได้เงินจากการร้องเพลงคือเมื่อไหร่

ตอนอนุบาล ไปงานโรงเรียนแล้วเขาบอกให้ร้องเพลงหน่อย ตอนแรกก็ได้จากแม่ แล้วก็เริ่มมีคนอื่นเอามาให้

คุณพ่อชอบร้องเพลงมาก ๆ เสียงดีมาก แต่ไม่เคยมีโอกาสไปแข่ง เพราะว่าคุณย่าไม่ให้ พ่อก็เลยค่อนข้างตามใจเรา ถึงแม่จะไม่ค่อยเห็นด้วย

ทำไมแม่ไม่เห็นด้วย

เพราะเราเลือกแพสชันมากกว่าเงิน

แม่เป็นคนที่คิดว่างานจริง ๆ เริ่ม 9 โมง เสร็จ 5 โมง ได้เงินเท่ากันทุกเดือน งานที่ทำตอนกลางคืน 6 โมงยังไม่ถึงบ้าน ไม่ใช่งานที่ถูกต้อง แล้วทำไมเราไม่ทำเหมือนคนอื่น ทั้ง ๆ ที่เรียนสายวิทย์มา ซึ่งมันก็เป็นความคิดของคนสมัยก่อน เขาเป็นคนจีนที่จี๊นจีน

คุณข้ามผ่านช่วงเวลาที่ไม่ลงรอยกับแม่มาได้ยังไง 

เพราะพี่สาว เรียกว่าเป็นจิตวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งของเรา ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่เขาจะบอกว่า “พี่คิดว่าถึงเวลาพอได้แล้ว” ด้วยความที่เป็นหมอดูด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้ (หัวเราะ) เขาบอกว่าเราทำได้ ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบันก็ยังสนับสนุนอยู่ เวลาแม่ว่าเรื่องนี้ เขาบอกแม่ตลอดว่า “อย่าไปห้าม น้องทำได้”

ชีวิตจะเป็นยังไงถ้าสมมติไม่มีพี่สาวคอยแบ็กอัป

โอ๊ย ปัจจุบันต้องนั่งทำอะไรอยู่ในแล็บชีวะแน่ ๆ เลย (หัวเราะ) เราเรียนชีวการแพทย์ที่มหิดลมา ตอนนั้นอีโก้เยอะมาก คิดว่าถ้าเกิดไม่ได้เป็นนักร้อง ก็ต้องทำอาชีพที่เป็นจุดสูงสุดของอาชีพดิวะ 

ทำเพราะรู้สึกอยากเอาชนะรึเปล่า

ไม่เชิง ทุกคนรอบข้าง แม่ ก็พูดว่าเรียนเก่ง ลองไปให้สุดเลย เราก็โง่เชื่อโดยไม่มีวิจารณญาณเลยว่าชอบจริง ๆ รึเปล่า เข้าไปแล้วต้องทุ่มเทขนาดไหน พอได้ก้าวขาเข้าไป ก็สายเกินไปแล้วที่จะถอยออกมา (หัวเราะ) เราจบมาด้วยเกรดที่อย่าพูดถึงดีกว่า แต่เอาตัวรอดมาได้ ผ่าอาจารย์ใหญ่ก็ทำมาหมดแล้ว 

เคยถามแม่ไหมว่าทำไมถึงอยากให้คุณประสบความสำเร็จขนาดนั้น

แม่เคยจนมาก ๆ ชนิดที่ต้องไปขโมยน้ำมันกากหมูกินประทังชีวิต แต่ปัจจุบันนี้มีทุกอย่างที่ไม่เคยคิดเคยฝันว่ามีได้ เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่รู้สึกว่าเงินสำคัญที่สุด แม้จะเป็นงานที่ไม่อยากทำ แต่ถ้ามันให้ค่าตอบแทนสูง อดทนและทำ เพราะเขาเคยอดทนมาแล้วเขาประสบความสำเร็จ

แม่เห็นเงินสำคัญกว่าแพสชัน เขาคงไม่อยากให้ลูกลำบากในตอนที่ไม่มีเขาแล้ว

มีนิสัยอะไรที่ได้มาจากแม่

จุกจิก ตอนแรกเราไม่ชอบที่แม่เป็น แต่พอเริ่มโต โดยเฉพาะช่วง 2 ปีหลัง ๆ รู้สึกว่าฉันมันลูกแม่! เขาถึงบอกว่าลูกไม้มันหล่นไม่ไกลต้น

กลายเป็นว่าเราจุกจิกกับเรื่องเล็กน้อย อย่างเรื่องตรงเวลา แม่เป็นคนทำอะไรเร็วมาก ทั้งที่บางสถานการณ์ไม่ต้องรีบก็ได้ แล้วก็ความขี้ล่ก นี่ฉันก็มี Mental Issues เป็น OCD ต้องเตรียมทุกอย่างไว้ให้ครบล่วงหน้า กลายเป็นบ้าหอบฟาง ยาดม พลาสเตอร์ สิ่งของจุกจิกที่ไม่ควรมีในกระเป๋าก็มี 

แล้วได้นิสัยอะไรมาจากพ่อ 

นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวมีอยู่จริง 

ถ้าแม่เป็นลูกบาสที่ติดเทอร์โบตลอดเวลา พ่อเราเป็นกำแพง (ทำท่าตีกำแพง) ไม่สะทกสะท้านต่ออะไรทั้งสิ้น แล้วก็ใช้ได้ผลจริง ๆ แค่เราต้องเลือกใช้ให้ถูก 

ขอบคุณพ่อที่ให้สกิลล์การร้องเพลงมา ถ้าได้จากแม่เราไม่มีทางมาถึงจุดนี้แน่ ๆ ร้องไม่ตรงคีย์ จับจังหวะไม่ได้ ไม่เข้าใจโน้ต แม่หายใจยังผิดจังหวะ (หัวเราะ) 

เหมือนได้สมองซีกซ้ายจากแม่ แล้วก็ได้ซีกขวาจากพ่อนะ

คิดว่าเป็นการผสมที่มีทั้งความดี และความ Fuck Up อยู่ในตัว เพราะเรายังมีความคิดบางอย่างโบราณมาก ๆ เช่น เราทำความเข้าใจกับ Open Relationship ไม่ได้ ทำไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่มันเป็นรสนิยมของคน

ก็หมวยนี่คะ

เติบโตมากับใครที่เป็นคนจีนอีกบ้าง

แม่จีนสุดแล้ว ญาติคนอื่นก็จะเป็นเรื่องประเพณีวัฒนธรรม อย่างช่วงอาม่าเสีย เราไม่เคยรู้เลยว่า ถ้าเกิดอายุ 90 ขึ้นไปจะได้ไปพบเง็กเซียน ต้องเป็นการเฉลิมฉลอง ให้ใส่เสื้อสีเวลาไปสวด ไม่ต้องใส่เสื้อขาวดำ แล้วก็ต้องไปทำท่าคำนับก่อนที่จะนำร่างอาม่าไปฝัง ต้องมีการเอาซินแสมาสวด ต้องมีการพูดตามภาษาจีนที่เราไม่เคยได้ยินเลยในชีวิตนี้ คือมีจังหวะที่กูอยากยกมือถืออกมาถ่าย แต่ว่ากูต้องคำนับ 

แล้วตอนแรกก็คิดว่า เผาเลยไหม แต่อาม่าสั่งไว้ว่า ใครเผากูแช่งเลย กูจะต้องถูกฝังเท่านั้น จีนปะ?

จีน

สุด ๆ 

แล้วตอนทำพิธีฝังอาม่า มันยิ่งใหญ่มากเลย ให้พูดชื่อขบวนการยังพูดไม่ถูก เพราะมันจี๊นจีน รู้สึกว่า แม่ง กูคือคนจีนเลยนี่หว่า (หัวเราะ) 

แล้วเราก็มีลำดับญาติ ทำให้เข้าใจเรื่องของ Seniority กับ Patriarchy ผู้ชายเป็นใหญ่สุดในสังคมจีน ตั่วซุงทำทุกอย่าง ทั้งที่จริง ๆ ลูกสาวมีเยอะกว่า แต่คิดว่าถ้าหมดรุ่นอาม่าไปนี่ก็คงไม่มีแล้ว เพราะรุ่นแม่ทุกคนบอกว่าอย่ามาวุ่นวายเลย เผาเหอะ 

คุณมองเห็นปัญหาอะไรในการเกิดเป็นลูกสาวครอบครัวจีน

เยอะมาก สิ่งนี้ผู้ชายทำได้ ผู้หญิงทำน่าเกลียด เรื่องนี้ผู้ชายไม่จำเป็นต้องทำ แต่ผู้หญิงต้องเรียนรู้ ต้องทำเป็น แล้วพอมีถามว่าทำไมอะ ก็เพราะว่ามันเป็นเรื่องเพศ พอถามลึก ๆ ก็หงุดหงิดไม่อยากตอบ เพราะไม่รู้คำตอบเหมือนกัน เป็นแค่การทำตามกันมา

เราเลยคิดว่า งั้นถ้าเรามีลูกจะทำไง ก็ตัดปัญหาด้วยการไม่มีลูกสิ เลี้ยงหมาดีกว่า รู้สึกว่ามันจะเป็นการยาก ลูกเราอาจจะโคตรเฟมินิสต์สุดโต่งเลยก็ได้

เป็นเหตุผลให้เพลงแรกของการเป็นศิลปินพูดเรื่องลูกสาวบ้านคนจีนรึเปล่า 

จริง ๆ ดราฟต์แรกมันดาร์กมากเลยนะ คุยกับพี่ที่ค่ายแล้วเขาบอกให้ดึงจุดเด่นที่สุดของเราออกมา และในไลน์ศิลปิน 9 คนของ YUPP! เราคือคนเดียวที่เป็นไทยเชื้อสายจีน

แต่พอจะดึงวัฒนธรรมความเป็นจีนมาพูด เราว่าเรื่องดี ๆ เกี่ยวกับผู้หญิงมันน้อย ถ้าเป็นคนจีนจริง ๆ จะรู้เลยว่า Privilege ของการเป็นผู้หญิงในตระกูลจีนแม่งไม่มีเลย เราคือจุดต่ำสุดของห่วงโซ่อาหาร ตื่นก่อนนอนทีหลัง ตรุษจีนผู้ชายไม่ต้องทำอะไรเลย ตื่นมาไหว้อย่างเดียว จานไม่ต้องล้างก็ได้ แม่งได้แต๊ะเอียเยอะกว่าได้ไงวะ แล้วทำไมอาม่าถึงถามหาแต่ผู้ชาย 

เห็นด้วย

คือรู้สึกว่ามันมีแต่เรื่องแบบนั้น ผู้หญิงพอแต่งงาน แม่งออกจากบ้านไปเลย ต้องไปเป็นคนของบ้านอื่น ไปเป็นสะใภ้ ไปเป็นนู่นนี่นั่น ยิ่งเรื่องที่แม่เล่าชีวิตตอนเด็ก ๆ ให้ฟัง คือ โห เป็นผู้หญิงแม่งรันทดว่ะ ผู้ชายก็มีเรื่องราวที่ลำบาก แต่เราปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้หญิงลำบากกว่ามาก 

ดราฟต์แรกเลยมีความดาร์กหน่อย พี่ในค่ายบอกว่ามันอาจจะก่อให้เกิดประเด็นในเน็ตได้นะ ลองเปลี่ยนเป็นความขี้เล่นที่เป็นนิสัยจริง ๆ ของเราดูไหม แล้วก็มีเรื่องของความรักเข้ามา ปรับไป 2 – 3 เวอร์ชัน มาลงที่เวอร์ชันนี้ อยากใส่เรื่องที่น่าเบื่อแต่จริง ๆ ตลกด้วย เช่น ตรุษจีนทีไรกินแต่เป็ดกับไก่ทุกที โคตรเบื่อเลย แล้วต้องกินกับข้าวต้ม ผัดหมี่แห้ง ๆ ไม่ชอบขนมเทียน ถั่วตัดก็…ฟันจะหักแล้ว (หัวเราะ) 

แล้วแม่ว่ายังไงที่เพลงแรกของคุณดันเกี่ยวกับแม่

คนจีนเขาจะเชื่อว่า คนรักกันดวงต้องไม่ชงกัน ชงคือห่างกัน 6 ปี อยู่ด้วยกันจะไม่ดี แม่พูดบ่อยมากว่า ช่วงปีที่ดีที่สุดคือห่าง 3 ปี ไม่ว่าจะแก่กว่าหรือเด็กกว่า 

แม่ก็งงว่า ฉันเคยพูดอะไรแบบนั้นด้วยหรอ อ้าว ถ้าแม่ไม่พูดแล้วหนูไปเอามาจากไหน (หัวเราะ) 

แม่ไม่ปลื้ม

นึกไม่ออกว่าทั้งพ่อทั้งแม่ที่ดูหัวโบราณ ทำไมจีนี่ถึงหัวสมัยใหม่มาก

(ตบมือ 1 ที) ขอบคุณการศึกษาที่ส่งไป (หัวเราะ) 

เพราะว่าพ่อกับแม่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย พอมีเงินก็อยากให้ลูกพูดได้ ส่งลูกเรียนที่ดี ๆ แต่แม่คงลืมคิดไปว่ามันไม่ได้แค่ภาษา มันได้สังคมและความคิดที่นั่นมาด้วย นี่เป็นปัญหาของคนรุ่นพ่อแม่ที่ส่งลูกไปต่างประเทศเพื่อให้เรียนรู้สิ่งแตกต่าง แต่ไม่ยอมรับในสิ่งที่ลูกได้รับกลับมา

มีอะไรใหม่ ๆ ที่ได้เรียนรู้ที่เกาหลีบ้าง

สิ่งที่เราค้นพบได้อย่างแท้จริงคือ ไม่ได้มีใครสนใจเรา ทุกคนเป็นพระเอกนางเอกในเรื่องราวของตัวเอง เราก็พยายามลบ Insecurity เกี่ยวกับตัวเอง เพราะต่อให้มีคนด่า มันก็แค่ช่วงหนึ่งแล้วหายไป ทุกคนแยกย้ายกลับไปโฟกัสชีวิต

ตอนนั้นไปทำอะไรที่เกาหลี

ตอน ม.ปลาย เราไปเรียนแลกเปลี่ยน กลับมาก็เข้ามหาลัย พอขึ้นปี 4 กำลังจะจบเทอมสุดท้ายก็กลับไปเป็น Trainee ที่เกาหลีแล้วมันไม่สำเร็จ รายการไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด 

เราอยากปฏิเสธว่า Beauty Standard ไม่มีอยู่จริง แต่มันมี

พอจะเล่าให้ฟังได้ไหม

เล่าได้ เราไม่เคยมีปัญหากับหน้าตาตัวเองเลย เรารู้สึกว่าก็ทำอย่างอื่นได้นี่ แค่ร้องเพลงเก่ง แต่งเพลงเก่ง เต้นเก่ง แค่นี้ก็ได้ แต่โปรดิวเซอร์เขาบอกเราว่า เธอรู้ไหมปัญหาของเธอคืออะไร ทำไมเธอไม่เคยออดิชันผ่าน ทำไมเธอไปไม่ถึงดวงดาว เธอเต้นเก่งที่สุดเลยนะ แรปก็ได้ ร้องเพลงก็ได้ เพราะเธอไม่สวยไง

แรงมาก

ใช่ 

เกาหลีมีความเชื่อว่าต่อให้คุณไม่เก่ง คุณฝึก คุณเก่งได้ แต่ถ้าคุณไม่สวย ตายแล้วเกิดใหม่คุณอาจไม่สวยก็ได้ เขาเลยเชื่อเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกกันสุด ๆ เลยมีเรื่อง Center และ Visual ของวงเกิดขึ้นไง โชคดีที่ตอนไปจิตใจเราแข็งกล้าขึ้นมาก เราก็โอเค อาจจะไม่ได้ถูกยอมรับว่าเราสวยแมส แต่กูก็มีทางของกูแหละ ไม่งั้นมึงไม่เลือกกูมาหรอก (หัวเราะ) 

แล้วพอเริ่มผอมลง ไปฉีดหน้าให้ดูเข้าที่มากขึ้น รู้จักวิธีที่จะทำให้ตัวเองดูดีที่สุด เราได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างไปจริง ๆ เห็นได้ชัดเลยคือยอดไลก์ในอินสตาแกรม อยู่ดี ๆ ก็มีคนมาตามเยอะขึ้น มีคนอยากรู้จักเรา ทั้ง ๆ ที่ก็ทำยูทูบมานานแล้ว 

นอกจาก Beauty Standard แล้วยังมี Beauty Privilege ด้วย

เราปฏิเสธจิตใต้สำนึกตรงนี้ไม่ได้เลย ถ้ามีโอกาสได้รับสิ่งที่ดีกว่า ทุกคนจะพยายามเพื่อให้ได้รับสิ่งนั้น ไม่มีใครอยากถูกปฏิบัติแย่

การถูกปฏิเสธหรือการที่โปรเจกต์ล่มไปครั้งนั้น ทำลายความมั่นใจของคุณไหม 

นิดหนึ่ง คิดว่านี่มันความพยายามครั้งที่เท่าไหร่แล้ววะ หรือนี่มันไม่ใช่ทางเรา

ทำให้ไม่อยากไปเป็นศิลปินต่างประเทศแล้วรึเปล่า

ไม่เชิง เรามีฝันที่ใหญ่มากตอนเด็ก ๆ แต่อุตสาหกรรมเพลงในไทยตอนนั้นยังไม่ใหญ่ เราว่าเกาหลีออกสู่ Global ได้ง่ายกว่า แต่พอเราตระหนักถึงความจริงได้ บวกกับอุตสาหกรรมเพลงไทยกำลังใหญ่ขึ้น ก็ค่อย ๆ ลดความฝันของเราลง 

คิดมาเสมอว่าจริง ๆ เรื่องพวกนี้เป็นแค่ทางผ่าน เรายังเป็นคนน่าเบื่อเหมือนเดิมที่มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น เราไม่เคยผ่านเรื่อง Dramatic แบบสุด ๆ เวลาไปออกรายการเขาก็ถาม ‘เหตุการณ์ที่เศร้าที่สุดในชีวิตคืออะไร’ เราไม่มีเว้ย ไม่มีเลย 

จริงเหรอ

ไม่มี ไม่มีเลย ถ้าจะให้มีเรื่องเอามาเล่าก็คงที่โดนบูลลี่ ซึ่งเก็บมาคิดมากไหม ก็ไม่ แต่มันเป็นคอนเทนต์เดียวที่เล่าได้จริง ๆ สำหรับเรา 

เป็นเพราะอะไรถึงไม่เคยไปถึงจุดที่เศร้าขนาดนั้น 

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะครอบครัว พี่สาวเราเป็นการ์ดที่หนาแน่นมาก ในเรื่องจิตใจเขาไม่เคยละทิ้งเลย เรากับพี่สาวซัพพอร์ตกันและกันตลอดเวลา เขาเหมือนเดิมทุกอย่าง 10 ปีที่แล้วเคยพูดแบบไหน ปัจจุบันนี้ก็ยังพูดแบบเดิม 

เลยรู้สึกเสมอว่า ต่อให้เราไม่มีเพื่อน เราโอเค เราอยู่ได้ แต่ถ้าไม่มีพี่นี่มีน้ำตาหยดเหมือนกัน เธอคือจิตวิญญาณครึ่งหนึ่งของฉัน 

เหตุการณ์อะไรที่ประทับใจในตัวพี่สาวที่สุด 

ขอบคุณที่ดูดวงให้ทุกครั้งที่ขอ (หัวเราะ) ถึงแม้ฉันจะยังต้องจ่ายค่าครู แต่ขอบคุณมาก

เพราะพี่เราเกิดวันพุธ ในช่วงเวลาและวันที่เขาเชื่อกันว่าเป็นทางผ่านของวิญญาณ 

พี่สาวเคยดูดวงให้ไหมว่าสักวันจีนี่จะได้เป็นนักร้องแน่

ตั้งแต่ YUPP! เปิดมาแรก ๆ เจ้บอกว่า ทำไมมีความรู้สึกเหมือนได้ YUPP! วะ ฉันว่ามันดูเหมาะกับเธอ คนอื่นมี Beauty Privilege เราก็มีแม่หมอ Privilege ของเราคนเดียว

แล้ววันที่ได้เป็นศิลปินค่าย YUPP! จริง ๆ ที่บ้านว่ายังไงบ้าง

พี่สาวดีใจเหมือนได้ด้วย (หัวเราะ) ส่วนแม่เราเป็นคนใจร้อน แม่เรารอไม่เป็น ด้วยความที่ช่วงเวลาเทรนมันนาน แม่เราไม่เข้าใจกระบวนการการทำงานอย่างอื่นที่ไม่ใช่งานออฟฟิศธรรมดา เขาคิดว่าผ่านไป 2 – 3 เดือนต้องมีเพลงออกละ แต่แม่ มันไม่ได้ Work แบบนั้น 

แม่ผ่อนคลายลงจากสมัยก่อนบ้างไหม

แล้วแต่ช่วง ถ้าดีก็ดีใจหายเลย แต่ถึงจุดหนึ่งก็เหมือนระเบิดปรมาณู ซึ่งไม่มีใครไปยุ่งตรงนั้น เดี๋ยวเขาก็สงบเอง ยิ่งไปพูดยิ่งโดนด้วย ต่อให้เราจะมีพูดมีเหตุผลแค่ไหน 

แล้วตอนนี้แม่สนับสนุนคุณ 100% รึยัง 

70% เขายังจะหาเรื่องมาพูดได้เรื่อย ๆ แบบ จะมั่นคงแค่ไหน ไม่ใช่ทุกคนที่จะไปถึงดวงดาวนะ ไม่งั้นนักร้องทุกคนในประเทศไทยก็ดังไปแล้วสิ ซึ่งนี่คิดว่าเขาพูดเพื่อไม่ให้เราคาดหวังมาก จะได้ไม่ตกลงมาเจ็บ 

แต่เคยมีครั้งหนึ่งบอกไปเหมือนกันว่า ทำไมหลาย ๆ คนที่อยู่ไกลออกไปถึงเชื่อมั่นในตัวหนู แต่แม่ไม่เคยเชื่อเลย

นั่นสิ

ก็โอเค เรารู้แหละว่าเขาหวังดี แต่ความหวังดีในรูปแบบไหนที่เราต้องการ มันไม่เหมือนกัน นอกจากแม่เราจะไม่ค่อยมีความละเอียดอ่อนแล้ว แม่เป็นคนปลอบคนไม่เก่งด้วย

เหมือนจังหวะเขาไม่ค่อยดี ทนเห็นลูกร้องไห้ไม่ได้แต่ก็มาพูดทีหลัง เราว่าต่อให้แม่ด่าแค่ไหน เรารู้ว่าแม่รักเรา ซึ่งเรามั่นใจในเรื่องนี้มาก การที่แม่ไม่ด่าซ้ำนี่ถือว่าที่สุดแล้ว

เคยมีช่วงชีวิตที่รู้สึกอึดอัดหรือมีปัญหากับความเป็นแม่ไหม 

เรื่อง 1 ปีของการเป็นเทรนนีก็มีปัญหาที่เกิดจากภายในครอบครัวด้วย เขาเริ่มเหนื่อยแล้ว แก่แล้ว อยากได้คนมาทำงานที่บ้าน เรากับพี่สาวไม่ยอมไปทำ เพราะเลือกแพสชันมากกว่าความมั่นคงทางการเงิน เราก็ใช้พาร์ตของการเป็นพ่อ นิ่งสงบสยบทุกการเคลื่อนไหว ทำตัวเป็นกำแพง (หัวเราะ)

เป็นช่วงที่เราหนักทางจิตใจมาก ปกติไม่พูดเรื่องนี้กับคนนอกเลย แต่เราพูดกับพี่ที่ค่ายบ่อยมากว่า หนูไม่ไหวแล้ว 

อะไรทำให้คนที่คิดว่าไม่ไหวแล้ว ยังคงไปต่อ

นึกถึงสิ่งที่เราต้องการ เพราะเราใกล้สิ่งที่ต้องการที่สุดแล้ว อีกนิดเดียว 

เวลาไปค่ายหรือได้ทำเพลง แม้จะเหนื่อยกับการคิดเพลงไม่ออก แต่อย่างน้อยเราได้หลีกหนีจากความเป็นจริงที่ว่า บ้านเรามันทุกข์เกินไป 

จากเคยมีความฝันที่ใหญ่มาก ตอนนี้ที่ได้เป็นศิลปินสมใจ อะไรคือความฝันของจีนี่

เรายังฝันใหญ่อยู่ แต่ติดความเป็นจริงมากขึ้น อย่างที่แม่บอก ทุกคนไม่มีทางไปถึงดวงดาว ไม่มีใครเป็นบียอนเซ่ได้อีกแล้วสำหรับเรา บียอนเซ่เป็นได้คนเดียว 

สเตปต่อไปที่อยากเป็นมากที่สุดคือ เราอยากเป็นศิลปินที่คนฟังไว้วางใจเรื่องเพลง เห็นเป็นชื่อเรา แล้วคลิกเลย ไม่ต้องมาคิดว่ามันจะดีไหม หวังว่าเราจะเป็นได้แบบนั้น ก็พยายามอยู่ในทุก ๆ วัน 

มีเรื่องอะไรในชีวิตที่เคยทำแล้วแม่ปลื้มบ้าง

ตอนเด็ก ๆ มี โตขึ้นมาไม่มีเรื่องให้แม่ปลื้มเท่าไหร่ (หัวเราะ)

ต้องต่อสู้กับแม่คนจีนต่อไปเรื่อย ๆ เพราะถ้ามีผลงานเป็นที่ติดตาติดใจ แม่อาจจะปลื้มก็ได้ค่ะ

ขอบคุณสถานที่ JAO.UN
47 ตรอกเจริญชัย 2 เเขวงป้อมปราบ เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพ (แผนที่)