เมื่อพูดถึงถนนสายประวัติศาสตร์ของกรุงเทพฯ ที่ตัดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5 เป็นย่านการค้าซึ่งดารดาษไปด้วยร้านอาหารทั้งที่อยู่ในตึกแถว แผงลอย ตลอดจนหาบเร่รถเข็น ร้อยทั้งร้อยก็น่าจะประหวัดใจไปถึงถนนเก่าแก่ในเกาะรัตนโกสินทร์อย่างเยาวราช ทรงวาด หรือพาหุรัด จนหลงลืมไปว่าขยับออกมาไม่ไกลจากถนนเหล่านั้น ยังมีถนนสายเก่ารุ่นราวเดียวกันที่ไม่ค่อยถูกพูดถึงหรือปรากฏในลายแทงร้านอาหารดังอย่าง ‘ถนนราชวัตร’ อยู่อีกหนึ่งเส้น

แม้ในกาลต่อมา ถนนสายนี้จะได้รับการเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามใหม่เป็น ‘ถนนนครไชยศรี’ หากว่า ราชวัตร นามเดิมก็มิได้ถูกลบลืมแต่อย่างใด ยังคงใช้ในชื่อสี่แยกซึ่งเป็นจุดตัดระหว่างถนนนครไชยศรีและถนนพระรามที่ 5 บริเวณตลาดสดและร้านอาหารที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงกันก็ถูกเรียกว่า ‘ย่านราชวัตร’ ตามชื่อสี่แยกสืบมาจนถึงปัจจุบัน

ในภาพจำของเด็กรุ่นใหม่ที่เติบโตมาในแถบดุสิต-บางซื่อ ทุกครั้งที่ยวดยานพาหนะแล่นมาตามถนนพระรามที่ 5 ผ่านบ้านโบราณริมน้ำซึ่งคั่นไว้ด้วยคลองเปรมประชากร เมื่อไฟแดงสั่งหยุดรถที่สี่แยกราชวัตร ตาทั้งสองของเราเป็นต้องชายมองตึกที่หัวมุมแยกนี้เสียทุกที

ตึกสูง 3 ชั้นที่ปูกระเบื้องสีขาวทั้งหลัง จนเป็นที่มาของชื่อเล่นว่า ‘ตึกห้องน้ำ’ ด้านหลังยังมีตึกใหญ่ซึ่งสร้างขึ้นในลักษณะเดียวกัน

ผู้หลักผู้ใหญ่บางคนเคยเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนบนที่ดินอันเป็นที่ตั้งของตึกใหญ่หลังนั้นเคยเป็นโรงหนังเก่าที่ชื่อ ‘ราชวัตรรามา’ ซึ่งเปิดตัวอย่างตระการตาด้วยการฉายหนังเรื่อง บ้านทรายทอง รุ่นเก๋ากึ้กเป็นภาพยนตร์ปฐมทัศน์ ตราบจนความนิยมโรงหนังสแตนด์อโลนเริ่มเสื่อมความนิยมไป โรงหนังเก่าแห่งนั้นจึงถูกรื้อถอนและแทนที่ด้วยตึกอะพาร์ตเมนต์ซึ่งแบ่งพื้นที่บางส่วนเป็นออฟฟิศ

ตึกห้องน้ำตั้งอยู่ที่เดิมมานานครัน ดูเหมือนจะเป็นตึกเก่ากึ่งตึกร้างที่ไม่มีอะไรแปลกใหม่ให้ตัวเราในวัยผู้ใหญ่ได้สนใจอีก จวบจนกระทั่งไม่กี่ปีให้หลัง ตึกเหล่านี้ถูกขึงทับด้วยสแลนผืนใหญ่ ชวนให้ฉงนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหมู่ตึกบริเวณนี้

และแล้วเราก็ได้รับคำตอบที่รอคอยเมื่อต้นปี 2023 เมื่อตาข่ายกรองแสงและนั่งร้านทั้งหมดถูกรื้อถอนออกไป เผยโฉมใหม่ของตึกห้องน้ำที่กลายสภาพเป็นทั้งโรงแรม ร้านกาแฟ และร้านอาหาร ภายใต้ชื่อใหญ่ที่เรียกรวมกันว่า ‘ย่าน’ ราชวัตร โดยผู้อยู่เบื้องหลังการขัดสีฉวีวรรณตึกเก่าให้ดูเหมือนใหม่นี้ก็คือบริษัทมหาชนผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์และก่อสร้างรายใหญ่อย่าง บริษัท เอสซี แอสเสท คอร์ปอเรชั่น จำกัด (มหาชน)

คนส่วนมากอาจรู้จักเอสซี แอสเสท จากกิตติศัพท์ด้านธุรกิจพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เพื่อขาย เช่น บ้านเดี่ยวและคอนโดมิเนียมเป็นสำคัญ แต่ในยุคที่ใคร ๆ ก็ปรารถนาจะได้ท่องเที่ยวพักคลายความเหนื่อยล้าจากชีวิตประจำวัน กอปรกับการจองโรงแรมนั้นทำได้ง่ายเพียงปลายนิ้วจิ้มสัมผัส ทางบริษัทจึงเล็งเห็นโอกาสในการทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ให้เช่าอย่างโรงแรมดูบ้าง

พิจารณาจากตำแหน่งที่ตั้ง ราชวัตรอาจไม่ได้อยู่ใกล้แหล่งท่องเที่ยวชนิดเดินออกไปแล้วเจอในระยะหลักร้อยเมตร หรือเป็นที่ที่นักท่องเที่ยวจากแดนไกลจำเป็นต้องมาเยือนให้ได้ชื่อว่ามาถึงกรุงเทพฯ แต่เขตดุสิตก็นับว่าติดกับเขตพระนครอันเป็นใจกลางย่านเมืองเก่า จากตรงนี้จะไปถนนราชดำเนิน วัดพระแก้ว หรือเสาชิงช้า ก็ใช้เวลาโดยสารบนรถประจำทางเพียงน้อยนิด รวมถึงการเป็นย่านถนนสายเก่าที่ยังไม่ถูกค้นพบโดยไกด์บุ๊กหรือแนะนำโดยเหล่าอินฟลูเอนเซอร์ ก็ช่วยให้ย่านนี้ยังคงบรรยากาศความเป็นอยู่ของชาวกรุงในอดีตได้ดีกว่าย่านอื่น ๆ ที่ถูกกระแสการท่องเที่ยวรุกล้ำจนแทบไม่เหลือวิถีดั้งเดิม ฉะนั้นราชวัตรจึงเป็นตัวเลือกที่ดียิ่งสำหรับนักท่องเที่ยวที่เคยมากรุงเทพฯ แล้วต้องการพักผ่อนในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ หรืออิดหนาระอาใจกับย่านท่องเที่ยวแนวแมสที่ใคร ๆ ก็ไปกัน

“ย่านนี้ดีตรงที่มันยังไม่ใช่โซนท่องเที่ยวจ๋า ไม่ใช่ย่าน Touristy สมมติเราพูดถึงเจริญกรุง ข้าวสาร เหล่านี้โดนค้นพบไปหมดแล้ว หรืออย่างละแวกเมืองเก่าที่อยู่ในเกาะรัตนโกสินทร์ ถ้านักท่องเที่ยวเขาเปิดหนังสือ Lonely Planet เก่า ๆ เขาก็ต้องไปตรงนั้นกันหมด แต่ตรงนี้ยังไม่เป็นประเด็นพูดถึงเท่าไหร่ ยังมีวิถีเดิม ๆ อยู่ แถวนี้สังเกตมั้ยครับ ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อเยอะมาก เหมือนเป็นแหล่งรวมก๋วยเตี๋ยวเนื้อโบราณน่ะ”

ส่วนสาเหตุที่มอบชื่อโรงแรมนี้ว่า ‘ย่าน’ ราชวัตร ก็เพื่อตอกย้ำความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับย่านที่โรงแรมตั้งอยู่ พร้อมกันนั้นยังเป็นการบอกตำแหน่งแห่งที่ของโรงแรมโดยมิต้องขยายความให้เยิ่นเย้อ

โปรเจกต์การพลิกฟื้นตึกอะพาร์ตเมนต์เก่าแก่ให้เป็นโรงแรมใหม่เอี่ยมดำเนินการอยู่นานปี ก่อนที่ทีมสถาปนิกจะเริ่มวางแผนร่างผังกันอย่างจริงจัง เทรนด์การท่องเที่ยวทั่วโลกก็เริ่มพูดถึงความเป็นไปได้ในการทำงานที่ไหนก็ได้ ซึ่งภาษาอังกฤษเรียกว่า ‘Work Anywhere’ คำนิยามใหม่ ๆ อย่าง Workation (เที่ยวไปด้วยทำงานไปด้วย) และ Staycation (ลาพักผ่อนอยู่บ้าน) เป็นที่หยิบยกมากล่าวขวัญมากขึ้นทุกที รวมทั้งมีกลุ่ม Digital Nomads หรือกลุ่มบุคคลที่ทำงานออนไลน์พร้อมกับท่องเที่ยวสัญจรไม่อยู่เป็นหลักแหล่งเกิดขึ้นเป็นจำนวนมหาศาล ส่งผลให้ผู้เกี่ยวข้องต้องปรับกลยุทธ์การสร้างโรงแรมขนานใหญ่

ยิ่งเมื่อโลกนี้ถูกกระหน่ำซ้ำเติมด้วยวิกฤตโควิด-19 ราชวัตรที่ค่อนข้างเงียบ หนำซ้ำยังรายล้อมไปด้วยแหล่งของกินมากมีระดับน้อง ๆ เยาวราช ก็ยิ่งตอบโจทย์กระแสสังคมโลกและเหล่า Digital Nomads ที่นับวันก็ทวีจำนวนมากขึ้นทุกที

เมื่อสายตาของคนนอกเยี่ยงเรามองดูอย่างฉาบฉวย อาคารอะพาร์ตเมนต์เก่าของ SC ASSET ก่อนได้รับการปรับปรุงใหม่ก็เหมือนจะยังอยู่ในสภาพดี ไม่มีสิ่งใดต้องแก้ไข แต่สิ่งที่ทำให้การซ่อมแซมกินเวลาต่อเนื่องนานแรมปี เป็นเพราะข้อกฎหมายและรูปแบบการใช้งานที่เปลี่ยนไปจากของเก่า

“ในงานออกแบบทั่วไป การรีโนเวตเป็นงานที่ต้องใช้พลังมากกว่างานสร้างใหม่อยู่แล้ว เพราะว่ามีข้อจำกัดเยอะครับ ข้อจำกัดทางกายภาพอยู่ที่โครงสร้างเดิม เราถึงต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์เยอะในการทำให้เกิดดีไซน์ใหม่ เกิดโปรแกรมใหม่ในโครงสร้างเดิม โดยที่ยังเป็นไปตามข้อกฎหมาย แล้วได้ความน่าสนใจเพิ่มขึ้นมา” ทางทีมพัฒนาผลิตภัณฑ์อธิบาย

อย่างกระเบื้องสีขาวที่ปูอยู่เต็มอาคารด้านนอก จนเป็นที่มาของฉายาตึกห้องน้ำ หากแม้นมองดูเผิน ๆ จะเหมือนว่ามันเป็นของเดิมก่อนทำใหม่ทุกกระเบียดนิ้ว เพียงแต่ได้รับการขัดสีสันให้ดูเหมือนใหม่ หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังสแลนที่ขึงไว้ตลอดเวลาเมื่อหลายเดือนก่อน ช่างต้องตรวจตราดูทีละแผ่น ถ้าแผ่นใดผุร่อน มีตำหนิ หรือปนเปื้อนด้วยคราบสกปรกที่เพิ่มพูนมากับกาลเวลา ช่างก็ต้องแคะออกทีละแผ่น นำกระเบื้องแผ่นที่ดีกว่าปะเข้าไปแทน กว่าจะได้อาคารที่สวยสดเหมือนใหม่ในวันนี้

ทีมพัฒนาผลิตภัณฑ์กล่าวต่อไปว่า ปัญหาหลักในการบูรณะที่นี่ไม่ใช่เรื่องตัวบทกฎหมาย แต่เป็นที่การปรับเปลี่ยนพื้นที่และฟังก์ชันให้เข้ากับการพักอยู่แค่ชั่วคราวต่างหาก

“เดิมเป็นอะพาร์ตเมนต์ที่พื้นที่บางส่วนเป็นออฟฟิศ แต่ว่าตอนนี้มันเปลี่ยนมาเป็นโรงแรม ดังนั้นพื้นที่ส่วนกลางจะต่างจากการเป็นอะพาร์ตเมนต์ เพราะว่าโรงแรมคือสิ่งที่ไม่ได้อยู่ไปตลอด อยู่แค่ชั่วครั้งชั่วคราว เพราะฉะนั้น อะไรหลาย ๆ อย่างก็ต้องออกแบบให้ตอบโจทย์กับการอยู่ชั่วคราวมากกว่าการอยู่ถาวร แล้วก็ต้องมีการเสริมพวกสิ่งอำนวยความสะดวก รวมไปถึงว่าจะทำยังไงให้เกิดความประทับใจในประสบการณ์ในการเข้าอยู่ของพื้นที่”

ในขั้นตอนการสร้างความประทับใจแก่ผู้เข้าพักนี้ YANH จำต้องลดพื้นที่ห้องจากที่เคยเป็นห้องชุดลงมา ให้มีพื้นที่ส่วนกลางและที่ส่วนตัวของแต่ละห้องเพิ่มขึ้น ก่อนให้ฝ่ายออกแบบภายในเติมแต่งรายละเอียดบางอย่างเข้าไปให้ตอบสนองกับคอนเซปต์ของแบรนด์ที่วางไว้

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนสุดคือโถงใหญ่ที่แขกทุกคนจะได้พบเป็นจุดแรกก่อนคว้ากุญแจแยกย้ายเข้าห้องส่วนตัว ล็อบบี้ที่เห็นโปร่งโล่งของโรงแรมนี้ เกิดจากการยกเลิกพื้นที่ใช้สอยด้านบนบางส่วนออกไป

โซฟาที่นั่งพักของล็อบบี้ออกแบบมาให้มีรูปทรงเตี้ยคล้ายแคร่ พร้อมทั้งหมอนสามเหลี่ยมให้นั่งอิงพิงหลัง สะท้อนวิถีดั้งเดิมของชีวิตคนไทยโบราณที่ยังพบได้ในบ้านเรือนแถบราชวัตร

แล้วหากมองดูรูปลักษณ์ของโต๊ะเคาน์เตอร์แผนกต้อนรับ จะเห็นว่ารูปทรงของมันดูละม้ายแม้นชิงช้าที่อยู่ตามบ้าน ด้วยฐานด้านล่างถูกซ่อนไว้ให้ดูเหมือนกำลังลอยอยู่ แหงนหน้ามองขึ้นไปข้างบนก็จะพบร่องรอยของเสาชิงช้าหน้าวัดสุทัศน์เทพวรารามแฝงอยู่ในลวดลายดีไซน์ ทั้งนี้เพราะสถาปนิกมีความเห็นว่า เสาชิงช้าเป็นแลนด์มาร์กหนึ่งของกรุงเทพฯ จึงนำมาเป็นแรงบันดาลใจหนึ่งในการออกแบบลายเส้นที่นี่

“สถาปนิกที่ออกแบบได้ไอเดียมาจากบ้านเรือนโบราณแถว ๆ นี้ รวมไปถึงสถาปัตยกรรมแบบวัดและวัง แต่โดยมากจะอิงตามบ้านของชาวบ้าน” ผู้คุมงานออกแบบเล่าพลางชี้ชวนดูเหล็กดัด แผ่นกระเบื้อง บล็อกแก้ว ฯลฯ ที่ดูธรรมดาในสายตาคนไทย แต่เป็นที่ตื่นตาตื่นใจของต่างชาติมากนัก

นอกจากเสาชิงช้า อีกสิ่งที่กลายมาเป็นไอเดียหลักของดีไซน์ต่าง ๆ ที่ซุกซ่อนอยู่ในโรงแรม YANH เห็นจะได้แก่สะพานข้ามคลอง ซึ่งเป็นเอกลักษณ์หนึ่งของเมืองไทยสมัยก่อน แล้วยังหลงเหลืออยู่ในย่านนี้ ในระหว่างการเขียนแบบ ทีมสถาปนิกได้สังเกตว่าริมถนนพระรามที่ 5 ซึ่งขนานกับแนวคลองเปรมประชากรนั้น บ้านเก่าของผู้คนยังอยู่ติดคลองเป็นจำนวนมาก ต่อเมื่อมีถนนตัดผ่าน แต่ละบ้านก็เลือกสร้างสะพานข้ามคลองของใครของมัน และมีประตูเหล็กดัดไว้กั้นอาณาเขตหวงห้ามของตน พวกเขาจึงไม่ลังเลที่จะถ่ายทอดลักษณะเหล่านี้ออกมาให้เห็นในโรงแรมใหม่

ลานโล่งกลางโรงแรมอันเป็นที่ตั้งของสระว่ายน้ำเล็ก ๆ ถ้าดูด้วยสายตาที่พินิจพิจารณ์ ก็จะเห็นว่ามันแฝงแนวคิดของลำคลองที่ผู้อยู่อาศัยได้เดินข้ามผ่านไปมาอยู่ในที แต่ที่เห็นชัดกว่าคงเป็นพื้นที่ Corridor หรือทางเดินในอาคารซึ่งจะมีระยะระหว่างหน้าห้องถึงทางเดินส่วนกลางพอควร แต่ละห้องจะมีประตูเหล็กดัดไว้กั้นห้องของตัวเอง พร้อมด้วยเลขที่ห้องที่ถอดแบบมาจากป้ายเลขที่บ้านอยู่เสมอ

เหล็กดัดที่ปรากฏอยู่ตามเฉลียง ระเบียง ตลอดจนทุกดีไซน์ทั่ว YANH ดูดี ๆ จะเห็นว่าลวดลายค่อนข้างอิสระ แตกต่าง ไม่มีแบบอย่างที่ตายตัว เพราะจำลองมาจากเหล็กดัดตามบ้านอยู่อาศัยแต่ละหลังที่ไม่ขึ้นต่อกัน พานให้นึกถึงรั้วเหล็กตามบ้านทั่วไทยขึ้นมาครามครัน

แม้ดูจากด้านนอก ตึกโรงแรมนี้อาจดูไม่ใหญ่นัก แต่ด้วยการจัดสรรพื้นที่อันดีเลิศ ภายในพื้นที่จำกัดของ YANH จึงซอยห้องพักออกมาได้ถึง 78 ห้อง

74 จาก 78 ห้องนี้เป็นห้องพักแบบมาตรฐาน ทุกห้องจะมีเตียงสำหรับเป็นที่นอนหลับจริง ๆ กับโซฟาเดย์เบดริมหน้าต่าง ซึ่งมาพร้อมกับโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กและหมอนสามเหลี่ยมนั่งพิงเสมอ ซึ่งทางโรงแรมจงใจให้ผู้เข้าพักได้เอกเขนก ทำงาน ใช้แล็ปท็อปได้อย่างสุขสบาย ไม่เมื่อยตัว

ส่วนอีก 4 ห้องที่เหลือ คือห้องพักประเภท Dormitory ราคามิตรภาพที่ผู้เข้าพักจะได้ครอบครองพื้นที่ส่วนตัวเฉพาะเตียงนอนของตนเองเพียงกระแบะมือเดียว ที่เหลือแชร์กับแขกรายอื่น 

Dormitory ฟังดูเป็นห้องที่ไม่น่าพิสมัยเท่าไรนัก แต่สิ่งที่เราและแขกของ YANH หลายคนรู้สึกตรงกันคือ Dormitory ที่นี่มีเนื้อที่กว้างขวางใหญ่โตทีเดียว เพดานเตียงนอน 2 ชั้นก็มีความสูงมากกว่าโรงแรมอื่น ทั้งยังมีห้องน้ำที่แชร์กันใช้เพียงในห้องสำหรับ 4 ที่นอน ไม่ต้องลำบากถ่อสังขารหอบผ้าเช็ดตัวและเครื่องอาบน้ำเดินทุลักทุเลไปพึ่งห้องน้ำส่วนกลางด้านนอก

ห้องประเภท ‘หอพัก’ มี 2 ชั้น และในชั้นเดียวกันจะตั้งอยู่ติดกันเสมอ เผื่อในกรณีที่ลูกค้ามากันทั้งหมด 8 คน จะเช่าเหมาชั้นก็ได้ เพราะทางโรงแรมรองรับแขกที่มากันเป็นกลุ่มแบบนี้ด้วยการทำประตูเชื่อมกันระหว่าง 2 ห้องไว้แล้ว

คงเพราะแบบนี้กระมัง แขกชาวต่างชาติรายหนึ่งที่เดินทางแบ็กแพ็กมาหลายประเทศจึงอุทานออกมาสุดเสียงว่า “นี่คือห้องพักแบบ Dormitory ที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยพักมาเลย!”

จะเป็นห้องเดี่ยว ห้องรวม จุดหนึ่งที่พึงสังเกตเมื่อมาพักที่นี่ คือจำนวนเต้ารับปลั๊กไฟที่มีไว้เยอะกว่ามาตรฐานโรงแรมส่วนใหญ่ ที่นอกจากจะมีให้น้อย หลายแห่งยังนิยมแอบซ่อนที่เสียบปลั๊กไว้ตามมุมอับ นอกจากที่นี่จะให้ปลั๊กในห้องพักเต็มที่ไม่มีกั๊กแล้ว พื้นที่ส่วนกลางอย่างล็อบบี้และห้องทำงานรวมก็ยังเตรียมช่องเสียบสายชาร์จไว้มาก ราวกับจะเชื้อเชิญให้ใคร ๆ มาชาร์จไฟได้ถ้วนหน้า

เพราะเจตนารมณ์ของ YANH คือการให้โรงแรมนี้เป็นพื้นที่สำหรับ Workation แต่การจะทำงานอุดอู้อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมของตัวเองก็แลดูเป็นเรื่องน่าเบื่อและเดียวดายไม่ใช่น้อย โรงแรมจึงอยากชวนเชิญให้ลูกค้าที่มาพักค้างแรมได้ออกไปใช้พื้นที่ส่วนกลาง เผื่อจะได้มิตรภาพใหม่ ๆ จากคนอื่นที่มาพักด้วยจุดประสงค์เดียวกัน

ภาพแขกนานาชาติที่นั่งเลือกมุมทำงานเงียบ ๆ ทั้งในล็อบบี้ ห้องทำงานชั้นลอย ตลอดจนพื้นที่ Outdoorsy เหนือสระว่ายน้ำ จึงกลายเป็นภาพที่ดูชินตาสำหรับทุกคนที่เหยียบย่างเข้ามาในโรงแรมแห่งนี้

ในวันที่บทความนี้เผยแพร่ YANH Ratchawat เพิ่งเปิดให้บริการได้ 2 เดือนเศษ แต่ภายในเวลาอันน้อยนิดไม่กี่สิบวันนี้กลับเต็มไปด้วยความทรงจำแสนสนุกที่เล่าขานได้ไม่รู้จบ ทั้งเรื่องของแขกขาประจำที่ย้อนกลับมาพักทุกสัปดาห์ คนแปลกหน้า 2 คนที่กลายมาเป็นคู่ซี้กันเพราะนอนพักร่วม Dormitory เดียวกันจนตัดสินใจเช่าแท็กซี่ไปสนามบินพร้อมกันในวันเช็กเอาต์ หรือแม้แต่ผู้ถือครองสถิติพักยาวนานที่สุดเป็นเวลา 22 วัน ซึ่งยังรอ Digital Nomads รายอื่น ๆ มาเป็นคู่ท้าชิง

ทว่า โรงแรม ‘ย่าน’ ราชวัตร ก็ไม่ได้มีเพียงส่วนที่เป็นที่พักและพื้นที่สำหรับแขกเท่านั้น หากยังมีส่วนร้านอาหาร จำแลงแปลงกาย และร้านกาแฟ Groundwork จำหน่าย Specialty Coffee ที่วันหน้ามีแผนจะเปิดชั้นบนสุดเป็น Co-working Space สำหรับต้อนรับคนท้องถิ่นที่ต้องการเปลี่ยนบรรยากาศทำงานด้วย

“ความเป็น ‘ย่าน’ ก็ต้องเข้ามาสัมผัสหลายอย่างด้วยตัวเอง ราชวัตร หลายคนอาจจะคิดว่ามีแต่ของกินเท่านั้นหรือเปล่า ก็อยากให้เข้ามาสัมผัสดู แล้วจะรู้ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น มาแล้วก็จะได้เห็นวิถีชีวิต เห็นอะไร ๆ ของย่านนี้มากยิ่งขึ้น” ทีมงานจาก SC Asset ช่วยกันปิดท้าย

‘ย่าน’ ราชวัตร ที่ฉายเด่นอยู่บนป้ายชื่อโรงแรมคงเป็นมากกว่าชื่อแบรนด์ที่ตั้งขึ้นเพื่อระบุพิกัดสถานที่ แต่เป็นความตั้งใจดีที่พวกเขามุ่งหมายจะเป็นส่วนหนึ่งของย่านราชวัตรแห่งนี้โดยแท้จริง

งานสถาปัตยกรรมและออกแบบโดย CHAT ARCHITECTS COMPANY LIMITED