ระยะหลังๆ มานี้-อย่างน้อยๆ ก็หกเจ็ดปี เราเห็นชื่อของ บุรินทร์ บุญวิสุทธิ์ ในแวดวงธุรกิจการลงทุนมากขึ้นจนอาจจะทำให้ใครบางคนจดจำว่าเขาคือผู้บริหารแทนภาพเดิมอย่างศิลปินไปแล้ว

สำหรับแฟนเพลงที่ไม่ได้ติดตามข่าวอาจไม่รู้ว่า ช่วงที่อดีตนักร้องนำวง Groove Riders ผู้นี้ห่างหายไปจากวงการดนตรีกว่า 7 ปี หลังจากอัลบั้มเดี่ยวล่าสุดที่ชื่อ Gran Turismo เขาไปนั่งในตำแหน่งซีอีโอบริษัทตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ และเป็นผู้บริหารคอมมูนิตี้มอลล์ ที่ชื่อว่า The Grove

คล้ายชีวิตเปลี่ยนสนามจากห้องอัดและเวทีคอนเสิร์ตมาเป็นห้องทำงานและห้องประชุม

แฟนเพลงบางคนอาจแอบถอดใจว่าเขาคงวางไมค์ไปแล้ว

ล่าสุดเมื่อได้ยินว่าเขากลับมาซุ่มทำอัลบั้มใหม่กับค่าย Muzik Move Records โดยมีซิงเกิลแรกชื่อ Spotlight เราจึงนัดพบเพื่อพูดคุยกันในวันที่เขาถ่ายมิวสิกวิดีโอซิงเกิลแรกในอัลบั้ม

ความพิเศษของอัลบั้มนี้คือเขาได้ศิลปินระดับโลกมาช่วยทั้งในส่วนของดนตรีและอาร์ตไดเรกชัน ไม่ว่าจะเป็น Nathan East มือเบสที่เคยร่วมงานกับศิลปินชื่อดังมาแล้วมากมาย ไม่ว่าจะเป็น Eric Clapton, Michael Jackson, George Harrison, Phil Collins, Stevie Wonder หรือ Daft Punk ในส่วนของอาร์ตไดเรกชัน อัลบั้มนี้ได้ Frank Nitty ที่เคยทำงานออกแบบให้แบรนด์ดังอย่าง Gucci มาช่วยออกแบบปกและกราฟิกที่จะปรากฏในมิวสิกวิดีโอ

เมื่อได้นั่งคุยกัน เขาบอกว่า ด้วยวัยที่เพิ่มขึ้นทำให้มุมมองในการทำเพลงของตัวเองปลี่ยนไป ซึ่งที่ผ่านมาเวลาเราได้ยินศิลปินคนใดบอกว่า “อัลบั้มใหม่โตขึ้น” บางทีมันอาจไม่ใช่เพียงคำตอบสูตรๆ ที่ใช้ตอบนักข่าว หากแต่ความจริงมันเป็นเช่นนั้น

เมื่อวันเปลี่ยนวัยเปลี่ยน ความคิดและผลงานย่อมเปลี่ยน เป็นสัจธรรม

บุรินทร์ บุญวิสุทธิ์

คุณห่างหายจากการทำอัลบั้มไป 7 ปี การได้กลับมาทำเพลง Spotlight มีความหมายกับคุณยังไงบ้าง

เพลงนี้ถูกสร้างมาเพื่อจุดนี้เลย เพราะที่ผมหายไปผมคิดถึงมาก ผมอยากจะกลับมา ทำเพลงนี้ออกมาเพื่อให้เราจะได้มีความสุขร่วมกัน อยากจะสร้างเพลงบางเพลงที่ทำให้คนมาร้องด้วยกัน มันจะมีท่อนหนึ่ง ท่อนฮุกมันสร้างขึ้นมาเพื่อให้คนร้องตามเลย มันร้องง่ายๆ ครับ ‘ฮะฮาฮะฮ่า ฮุฮูฮุฮู่’ คือคุณฟังทีเดียวคุณร้องได้เลย

ช่วงที่คุณหายจากเวทีคอนเสิร์ต จากห้องอัด ไปเป็นนักธุรกิจอยู่ในห้องประชุม คุณฝืนไหม

ไม่ฝืนเลยนะ เพราะว่าจริงๆ มันก็เป็นภาระหน้าที่ เป็นงาน ที่เราชอบเหมือนกัน   ผมเรียนธุรกิจมาตลอดชีวิต ทั้งปริญญาตรี ปริญญาโท เรื่องการตลาด การจัดการ นอกจากร้องเพลงผมก็ทำงานบริหารควบคู่มาตลอด ชีวิตก็จะเเบ่งเฟสว่าช่วงนี้ออกอัลบั้ม ก็จะไปโฟกัสที่อัลบั้มมากกว่า ส่วนช่วงไหนที่ไม่ได้โฟกัสเรื่องเพลงก็จะกลับมาโฟกัสเรื่องธุรกิจอย่างเต็มที่

ความสุข ความทุกข์ ของการเป็นศิลปินกับนักธุรกิจเเตกต่างกันไหม

ความสุขมาจากสิ่งที่เเตกต่างกัน แต่ความสุขนั้นมาจากความสำเร็จเหมือนกัน ผมคิดว่าความสุขจากคอนเสิร์ตอาจจะมาเร็ว คือสมมุติว่าเราทำคอนเสิร์ตสักครั้งหนึ่ง เสียงกรี๊ดมา เห็นคนมา ความสุขนั้นจะพุ่งกลับมาทันที เเต่ความสุขนั้นจะอยู่กับเราวันเดียว มันจะสั้น เพราะมันเป็นความสุขที่มาเเรง มาเร็ว เเต่ความสุขจากการทำธุรกิจ เราปั้นโปรเจกต์หนึ่งมา เราตามมันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งมันสำเร็จ เราจะมีความสุขมาก เห็นงานมันเริ่มเดินหน้าไปได้ รายได้เริ่มเข้ามา มีกลุ่มลูกค้ามากขึ้น

เเล้วความทุกข์ล่ะ

ดนตรีไม่มีความทุกข์เลย หรือมีก็น้อยมาก เพราะอย่างเราทำอัลบั้มขึ้นมาอัลบั้มหนึ่ง มันเป็นศิลปะที่ออกมาจากตัวเราร้อยเปอร์เซ็นต์ แล้วอาจจะด้วยระยะเวลาที่เราทำมามันนาน อย่างอัลบั้มนี้ผมทำมา 5 ปีเต็มๆ พอทำเสร็จเราก็มีความสุขที่เราได้ฟังเพลงที่เราทำขึ้นมาด้วยความพิถีพิถัน

แล้วเวลาตั้งใจทำดนตรีแต่ซีดีขายได้น้อย ก็ไม่เป็นความทุกข์เหรอ

มันไม่เรียกว่าความทุกข์สำหรับผม  เพราะว่าผมผ่านจุดนั้นมานานแล้ว ผมเองออกเทปในยุคที่เทปกำลังจะตาย เทปกำลังจะไม่มีเเล้ว เป็นศิลปินที่มีเทปรุ่นท้ายๆ ตอนนั้นยอดขายเทปกับซีดีก็ไม่เหมือนยุคก่อนเเล้ว ไม่เหมือนยุค 80 และ 90 ที่ขายได้เป็นล้านตลับ มันไม่เป็นอย่างนั้นอีกเเล้ว จนมาถึงยุคเทปผีซีดีเถื่อน ยุคดิจิทัล

รายได้จากการขายเพลงของผมไม่ได้เยอะตั้งแต่เเรกอยู่เเล้ว ฉะนั้น ผมไม่เคยคิดว่าผมต้องได้ตังค์จากการทำศิลปะ ไม่ได้คิดว่าทำมาเเล้วต้องขายได้เยอะๆ การทำเพลงของผมคือทำเพื่อในอีกสิบยี่สิบปีข้างหน้าผมกลับมามองมันเเล้วผมมีความสุข นั่นคือโกลของผม เพราะว่าผมทำศิลปะด้วยใจรักไม่ได้ทำเพื่อการค้า

การเป็นศิลปินมาก่อน พอมาทำธุรกิจมันช่วยให้เรามีเเต้มต่อไหม

มันก็มีข้อดี แต่ข้อเสียก็มีเยอะเหมือนกัน

บุรินทร์ บุรินทร์ บุญวิสุทธิ์

มีข้อเสียด้วย

มีครับ ในเเง่การทำงานคนเขาจะมองว่าเป็นศิลปินทำธุรกิจเป็นหรือเปล่า เเต่ระยะเวลาประสบการณ์มันสั่งสม มันสร้างให้คนรู้เเล้วว่าผมมีแบ็กกราวนด์ด้านการธุรกิจมาตลอดชีวิต ครอบครัวผมทำธุรกิจมาตลอด ตัวผมเองก็ศึกษาธุรกิจมาตลอด สุดท้ายเวลาและประสบการณ์ทำให้คนรู้ว่า สิ่งที่เราทำมันเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่สิ่งที่เราฝันเฉยๆ

ที่คุณห่างหายจากการทำอัลบั้มไปนานถึง 7 ปี มันเป็นเพราะคุณหมดไฟหรือเปล่า

ถ้าอย่างนั้นผมขอถามกลับไปครับว่าทำไมต้องออกทุกปี เพื่ออะไร ต้องการเงินหรือเปล่า อันนี้ผมไม่รู้ ผมแค่คิดว่าไม่ดีจะออกทำไม ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนจริงจะออกอัลบั้มใหม่ทำไม อันนี้เป็นความคิดของผมมากกว่าว่า เฮ้ย ทำไมต้องออกทุกปีหรือทุกสองปี เเต่จริงๆ เเล้วเหตุผลลึกๆ ผมอาจจะเป็นคนทำงานช้าก็ได้ (หัวเราะ) ผมคิดอย่างนั้นนะครับ ถ้าไม่ดีจริงก็ไม่อยากออก ผมอยากจะมีเเต่เพลงที่ดีไว้ฟัง ไม่ใช่มีเพลงดีอยู่ 3 เพลง อีก 7 เพลงใส่เข้าไปให้เต็มอัลบั้ม มันทำอย่างนั้นไม่ได้ ผมเลยต้องค่อยๆ ทำ อยากจะได้มือเบสคนนี้ มือกลองคนนี้ ต้องค่อยๆ หา ตามตัวเขาให้ได้ ไม่มีตังค์ก็เก็บตังค์ไปจ้างเขาให้ได้

ที่ว่าอยากทำเพลงที่ดี เพลงที่ดีในความหมายของคุณเป็นยังไง

มันมีหลายๆ อย่าง หลายๆ องค์ประกอบนะครับ เพลงที่ดีมันพูดยากนะ สำหรับผมมันต้องมีคุณภาพ คุณภาพหมายถึงอะไรบ้าง ต้องเล่นดนตรีออกมาได้ดี ได้กลมกล่อม เขียนเนื้อออกมาได้ดี เรียบเรียงออกมาได้ดี เเละเพลงที่ดีต้องฟังได้นาน เพลงที่เพราะอาจจะฟังได้เเค่ 1 – 2 เดือน ผ่านไป 5 เดือนกลับมาฟังก็เฉยๆ เเล้วว่ะ เเต่เพลงที่ดี 5 ปีกลับมาฟังก็ยังรู้สึกดีอยู่ว่ะ ผมคิดว่านั่นคือเพลงที่ดี

แต่มันก็มีอีกอย่างหนึ่งนะ เพลงที่ดีมันไม่ได้ดีสำหรับทุกคน มันอยู่ที่ความต้องการ อยู่ที่คุณภาพของคนฟังคนนั้นด้วย มันอยู่ที่คุณภาพในการฟังว่าคุณต้องการเเค่ไหน  บางคนบอกว่าเพลงเเจ๊สดีมาก อีกคนมาฟังเเล้วไม่เห็นชอบเลย ก็เเสดงว่าเพลงเเจ๊สอาจจะไม่ดีสำหรับเขา

แล้วถ้าคนฟังส่วนใหญ่ในบ้านเราไม่ได้เรียกร้องคุณภาพอะไรขนาดนั้น ทำไมคุณถึงยังเชื่อในการทำให้ดี

ถ้าทำไม่ดีทำออกมามันก็จะไม่ประสบความสำเร็จหรือเปล่าครับ แล้วพอไม่ประสบความสำเร็จทำออกมาก็เศร้าใจ ทำออกมาก็ไม่มีโชว์ ไม่มีคนฟัง ฟังได้แป๊บเดียว โห ไม่เจ๋งเลย แล้วจะทำออกมาให้เสียใจทำไม ทำทั้งทีทำให้ตัวเองมีความสุขน่าจะดีที่สุด

อย่างอัลบั้มนี้ผมได้นักดนตรีเป็นคนดำประมาณ 4 คนที่มาอัดให้ เเละเป็นอัลบั้มที่ไปอัดต่างประเทศในหลายๆ เมือง มิกซ์ที่ New Haven เครื่องดนตรีบางอย่างอัดที่ Los Angeles และ New York มีนักดนตรีระดับโลกหลายคนที่เคยเล่นให้นักดนตรีที่ดีๆ มาอัดให้ อย่างเช่น Nathan East ที่เป็นมือเบสที่เก่งมากๆ เคยเล่นให้ Michael Jackson และ Eric Clapton ส่วนมือกลองก็เป็นคนที่ตีดีมากๆ เราดีไซน์กลองด้วยกันในวันที่เราเข้าห้องอัด มีวิธีการทำงานเเปลกๆ อย่างเช่นเอาหมอนทั้งไซส์เล็กไซส์ใหญ่ ทั้งหมอนของคนหมอนของหมา มาใช้เพื่อให้ซาวนด์กลองมันเป็นอย่างที่เราต้องการ

ชุดนี้มันเป็นการดีไซน์อะไรแปลกๆ เยอะมากพอสมควร ผมอยากให้ซาวนด์กลับไปอิงในยุค 80 ซึ่งเป็นยุคที่ผมยังทำงานด้วยน้อยอยู่ ทั้งที่จริงๆ แล้วมันเป็นยุคที่อยู่ในตัวผม เพียงเเต่ผมไม่รู้ตัว เราเป็นวัยรุ่นในยุค 90 มันใหม่สำหรับเราในยุคนั้น เราก็เลยมองข้ามยุค 80 ไป แต่จริงๆ เเล้ว 80 เป็นยุคที่มีของหนักมาก ของดีมาก เเล้วก็มินิมอลมากๆ ซึ่งพอโตขึ้นมาตอนนี้ปรัชญาการทำงานของผมคือ less is more บางทีสิ่งที่น้อยมันกลมกล่อมมากกว่า อยู่ได้นานมากกว่า

บุรินทร์

วัยที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวไหม ที่ทำให้ปรัชญาการทำงานกลายเป็น less is more

เกี่ยวเเน่นอนครับ ตอนเด็กๆ จะชอบอะไรเยอะๆ ยอมรับว่าตัวเองเคยเยอะ (หัวเราะ) เมื่อก่อนมองว่า more is more เเต่ชุดนี้ less is more เพราะว่าทำงานมา 17 ปี ถ้าเรายังทำอะไรเดิมๆ ชีวิตมันไม่มีคุณค่า ชีวิตมันไม่มีความสุข เพราะว่ามันซ้ำเเล้ว ทุกอย่างไปเรื่อยๆ กลายเป็นรูทีน ออกมาร้องเพลงรู้แล้วท่อนนี้คนนี้จะเป็นอย่างนี้ พอถึงท่อนนี้ทุกคนต้องยกมือขึ้น มันเห็นภาพทุกอย่างหมดแล้ว เราต้องปรับปรุง เปลี่ยนแปลง พัฒนาไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เสี่ยงก็ไม่สนุก

ชุดที่เเล้วก็โคตรเสี่ยงเลย ผมเคยเสี่ยงมากๆ (หัวเราะ) ทำทุกอย่างที่ตัวเองชอบ ผมชอบฟังเพลงที่เป็นยุคที่คนดำปลดเเอกจากการกดขี่ของอเมริกาเเละทั่วโลก เป็นยุคก่อนเป็นฮิปฮอปอีกครับ ยุคที่คนดำใส่หมวกดำ เริ่มออกมาประท้วง Martin Luther King Jr. โดนยิง นักดนตรีเลยเริ่มระเบิดออกมา เริ่มรุนเเรง ซึ่งชุดที่เเล้ว Gran Turismo เราอยากทำอย่างนั้น แต่ไม่มีใครเข้าใจเลย (หัวเราะ) เพลงที่ไม่ชอบที่สุดในอัลบั้มคือเพลง เกือบ เเต่กลายเป็นเพลงที่ดังที่สุด ไปร้องที่ไหนคนร้องตามไม่เเพ้เพลง หยุด เลย พอถึงท่อนฮุก ‘เกือบลืมไปเเล้ว ว่าฉันเคยรักเธอมาก่อน’ ทุกคนต้องยกมือขวาขึ้นมา แต่ผมไม่อยากเป็นอย่างนั้น

จุดจุดนั้นผมว่าความดังมันไม่เกี่ยว ผมอยากฟังเพลงที่ได้มาตรฐานตัวเอง ตรงกับคุณภาพที่ตัวเองต้องการ แต่วันนี้ก็เริ่มเข้าใจมากขึ้นว่าถ้าอยากจะเป็นอย่างที่ตัวเองต้องการทุกอย่างต้องเก็บไว้ฟังเอง หรือเก็บไว้ฟังกับคนกลุ่มเล็กๆ ที่ชอบเหมือนกัน เพราะว่าคนเราชอบอะไรไม่เหมือนกันทุกคนเเน่นอน เเต่มันจะมีจุด comfort zone ตรงกลางที่ทุกคนสามารถเข้าใจได้ มันก็เป็นที่มาของการทำอัลบั้มชุดนี้ ผมทำให้มันง่ายเเต่ตรงกับคุณภาพที่ผมต้องการให้ได้

พูดถึงคนดำ อัลบั้มนี้คุณก็มีนักดนตรีที่เป็นคนดำมาร่วมหลายคน คุณสนใจอะไรในคนดำ

คนที่เล่นดนตรีเก่งที่สุดในโลกเป็นคนดำ ดนตรีส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นมาในโลกนี้ส่วนใหญ่คนดำเป็นคนคิด  ผมหมายถึงดนตรีปัจจุบันนะครับ ไม่นับดนตรีคลาสสิก ซึ่งดนตรีของคนขาวเป็นดนตรีที่ฟังเล้วไม่รู้สึกเท่าคนดำ มันไม่ให้ความรู้สึกกดดัน หรือฟังเเล้วบีบหัวใจเท่า อาจจะเป็นเพราะคนดำเขาโดนกดขี่ โดนพรากพ่อ พรากเเม่ พรากลูก ข้ามทะเลมาเป็นทาสในยุโรปใช่ไหม เพราะฉะนั้น ฟีลมันต่างกันเเน่นอน เขาโดนกดขี่ข่มเหงมามากกว่า วิธีการที่เขาผลิตดนตรีถึงแตกต่างออกไป เริ่มมาเป็นบลูส์มา เป็นเเจ๊ส เเล้วระเบิดออกเป็นแนวต่างๆ มากมาย เป็นโซลเป็นอะไรต่ออะไรเต็มไปหมด เป็นร็อก เป็นฮิปฮอป เเล้วคนขาวก็เริ่มพัฒนามาเรื่อยๆ คือดนตรีที่คนดำเป็นคนคิดผมว่าไม่มีใครเล่นเก่งไปกว่าเขาเเล้ว

อารมณ์เหมือนนักฟุตบอลต้องบราซิล

ใช่ เหมือนนักบาสก็ต้องคนดำ เขาถูกสร้างมาเพื่อสิ่งนี้ เพราะฉะนั้น ดนตรีโซลเป็นดนตรีของคนดำ ถ้าไม่ใช่คนดำเล่นคงไม่สุด ผมก็เลยคิดว่าต้องใช้คนดำในการบันทึกเสียง

แล้วคุณทำยังไงให้ศิลปินระดับโลกยอมมาร่วมงานด้วย

ผมให้เขาฟังเพลงผม ส่งโปร์ไฟล์ให้ดู ส่งเพลงให้ฟัง เเล้วผมคิดว่าดนตรีที่ผมทำตลอด 17 ปีที่ผ่านมาคุณภาพไม่เเพ้ประเทศใด เพราะว่าเเนวเพลงที่เราทำก็ไม่ใช่เเนวเพลงตามกระเเสที่เราต้องไปสู้กับใคร มันเป็นนอกกระเเสที่บ้านเขาเองก็มีกลุ่มเล็กๆ ของเขาอยู่ ความจริงผมเคยทำงานกับนักดนตรีระดับโลกมาหลายคนนะ ในทุกๆ ชุดเลย อย่างชุดที่เเล้วได้ทำงานกับ Benny Golson เป็นนักดนตรีเเจ๊สระดับโลกที่ยังไม่ตาย อายุเกือบจะ 90 แล้ว ได้เขามาอัดเครื่องเป่าให้

บางทีมันเป็นการบอกต่อของเพื่อนของเพื่อน บางทีเค้ารู้จักกับคนเล่นดนตรีเเจ๊สที่ไทย เขาก็แนะนำผมเข้าไปว่าคนนี้เคยทำอะไรยังไงบ้าง ปากต่อปาก เขาก็รู้สึกว่าเขาทำงานกับเราก็ไม่ได้รู้สึกจักจี้หรือรู้สึกเสียฟอร์มที่ต้องมาเล่นดนตรีให้ ซึ่งพอเขามาเขาก็บอกว่า เขาอยากเล่นด้วย

บุรินทร์ บุญวิสุทธิ์ บุรินทร์

คุณเรียนรู้อะไรจากการทำงานกับนักดนตรีระดับโลกบ้าง

ความเป็นมืออาชีพครับ หนึ่งคือ ตรงต่อเวลา ไม่ทำให้ทุกคนเสียเวลา ทำการบ้านมาดี มีพรสวรรค์ที่ดี มีไดรฟ์ในการทำงานที่ดี เป็นมืออาชีพ หมายถึงว่าไปทำงานที่ไหนคนก็ด่าเขาไม่ได้

สิ่งที่กดดันที่สุดในชีวิตผมคือผมเข้าไปอัดพร้อม Benny Golson เพราะเขาก็คือตำนานคนหนึ่ง หายใจไม่ต้องมีเครื่องเป่ายังเพราะเลย เเค่นี้ผมก็ประหม่ามากเเล้ว ตอนเข้าไปอัดกับเขาผมสั่นเลยนะ เพราะผมกลัวว่าถ้าทำไม่ได้เเล้วจะกลายเป็นเด็กไป เเต่ปรากฏเทกเดียวผ่านเลย จำได้ว่าเสียงสั่นเลย กลายเป็นมีลูกคอไปในตัว (หัวเราะ)

ตอนนี้คุณอายุ 41 แล้ว คุณพอจะเข้าใจประโยคที่ว่า “ชีวิตเริ่มต้นเมื่ออายุ 40” บ้างไหม

เข้าใจครับ แล้วมันจริง ผมคิดว่าประสบการณ์ตั้งเเต่เด็ก ฝีไม้ลายมือมันถูกกล่อมเกลา มันถูกขัดเกลามา คุณจะมีประสบการณ์มาก เพราะทำงานมาเกือบ 20 ปีใช่มั้ย ซึ่งผมคิดว่าวัย 40 เป็นวัยที่คุณจะเก่งคุณต้องเก่งเเล้ว ถ้าไม่เก่งคือไม่เก่งเเล้ว เป็นจุดวัดกันเลย มันถึงมีคำว่า Midlife crisis ขึ้นมา คือถ้าคุณมีความรับผิดชอบคุณต้องมีเต็มตัวเเล้ว ถ้าคุณไม่มีคุณก็จะดึงตัวเองกลับมายากแล้วผมว่า

เเล้วคุณเองเจอ Midlife crisis หรือยัง

โชคดียังไม่เจอครับ ไม่อยากเจอด้วย ผมคิดว่าเราคงต้องทำอะไรที่เรารัก พอทำอะไรที่เรารักมันจะตั้งใจ มันจะพัฒนา มันจะไม่ปล่อยให้สิ่งๆ นั้นมันตายไปจากคุณ เเต่ต้องรักจริงๆ นะ ต้องรักมากด้วย ต้องคลั่งเลยล่ะ คือรักอะไรต้องรักให้จริง อย่าไปรักปลอมๆ คือถ้ารักปลอมเเล้วทำตัวเหมือนว่ารัก เสเเสร้ง นั่นไม่ใช่รักจริง

เราต้องรัก ต้องชอบ ขวนขวาย เรียนรู้ พัฒนาไปเรื่อยๆ เพราะถ้าชอบเเล้วมันจะไม่หยุด ทำไปเรื่อยๆ มันจะสู้ไปเรื่อยๆ ให้มันประสบความสำเร็จให้ได้ ถ้าเราไม่ชอบแล้วทำไปวันๆ ซังกะตายไปเรื่อยๆ จนถึงจุดหนึ่งถึงรู้ว่า เฮ้ย มันไม่ใช่ตัวเรา ถึงตอนนั้นมันก็สายไปเเล้วใช่มั้ย

มีอะไรที่คุณเพิ่งมาเรียนรู้ในวัยขึ้นต้นด้วยเลข 4 บ้างไหม

สิ่งที่เพิ่งเรียนรู้นี่ไม่รู้นะ ผมคิดว่ามันถูกสร้างขึ้นมาเรื่อยๆ มากกว่า ความมุ่งมั่น ความมั่นใจ ประสบการณ์ คุณค่าของสิ่งต่างๆ

อายุมีผลต่ออาชีพศิลปินไหม

มีครับ ในเมืองไทยมีมากเลย ผมมองว่าศิลปินเเขนงต่างๆ เมืองนอกอายุ 70 ยังเป็นพระเอกได้อยู่เลย หรือ Stevie Wonder กับ Paul Mccartney ยังมีคนดู ยังเเสดงเวิลด์ทัวร์อยู่เลย แล้วทำไมสุเทพ วงศ์กำแหง เวิลด์ทัวร์ไม่ได้ ต้องได้สิ เจ๋งจะตาย เจ๋งไม่เเพ้กัน (หัวเราะ)

ผมว่าจริงๆ ยิ่งเเก่ต้องยิ่งเก๋าสิใช่มั้ยครับประสบการณ์ก็เยอะกว่า ถ้าเสียงยังไม่พังไปก่อนนะ ประสบการณ์เยอะกว่าเยอะ ต้องร้องได้เพราะกว่า เเต่ส่วนใหญ่เราก็มักไปชอบศิลปินในยุคที่เราเป็นวัยรุ่น เราโตมากับเขา เด็กรุ่นใหม่ก็จะไปชอบดนตรีตามกระเเสก่อน ซึ่งผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องผิด นั่นคือกฎของธรรมชาติ

บุรินทร์ บุญวิสุทธิ์ บุรินทร์

แล้วคุณเป็นศิลปินไทย คุณกลัวความแก่ไหม

มันเป็นเรื่องธรรมชาติไงครับ ใช่ไหม คนเราก็ต้องเกิด เเก่ เจ็บ ตาย ทุกคน

ความแก่ทำให้เรามองโลกเปลี่ยนไปไหม

สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เราเคยมองว่าใหญ่ตอนนี้เราไม่มองว่าใหญ่เลย เรื่องใหญ่จริงๆ ตอนนี้มันมีเยอะมากๆ เลย ครอบครัว ความรัก จุดมุ่งหมายในชีวิต ธุรกิจที่เราดูเเล บางทีเวลาปัญหาต่างๆ ที่มันเข้ามาเราไม่จำเป็นต้องไปเครียดกับมัน มองมันดีๆ ว่ามันสำคัญกับชีวิตคุณหรือเปล่า เเล้วค่อยกับมาคิดว่าควรจะเครียดหรือเปล่า

ถ้าให้ย้อนมอง คุณคิดว่าที่จริงแล้วตัวเองเกิดมาเพื่อเป็นศิลปินหรือนักธุรกิจกันเเน่

เป็น 2 อย่างเลย (หัวเราะ) จริงๆ ผมยังกำหนดไม่ได้ด้วยว่าชีวิตผมเกิดมาเพื่อเป็นอะไร เพราะว่ายังมีอีกหลายอย่างที่ผมอยากทำเเล้วยังไม่ได้ทำ แต่ยังคิดไม่ออก แล้วก็มีอีกหลายอย่างที่ตอนเด็กเคยฝันเอาไว้แลัวยังไม่ได้ทำ ผมไม่เคยตีกรอบตัวเองทั้งชีวิตนะว่าโตขึ้นฉันจะต้องเป็นอย่างนี้เท่านั้น ห้ามเป็นอย่างอื่น เกิดมาในชีวิตผมไม่เคยคิดว่าผมจะเป็นศิลปินนะ ผมแค่ชอบฟังเพลงมาก ผมวิจัยการฟังเพลง พัฒนาการฟังเพลงของผม ผมหาความรู้ด้านการฟังเพลงมาตลอดชีวิต ค้นคว้าด้วยการซื้อซีดี รายได้ทั้งหมดตอนเด็กเก็บไว้ซื้อเทป จนมาเป็นซีดีตอนนั้น 450 บาท ผมก็เก็บเงินซื้อ ตอนผมเป็นนักร้องใหม่ๆ แม่ยังบอกว่า ดีเหมือนกันลูก จะได้หาเงินมาคืนค่าซื้อซีดีของลูก (หัวเราะ) เพราะว่าผมซื้อซีดีเยอะ ผมมีซีดีสี่ถึงห้าหมื่นแผ่น แล้วตอนนี้ผมฟังแผ่นเสียง ก็เริ่มมีเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งผมบอกที่บ้านเลยว่าหยุดซื้อไม่ได้ ผมจะต้องซื้อไปเรื่อยๆ สำหรับผมมันไม่ใช่เเค่แพสชัน แต่มันเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ต้องมี  ต้องฟัง

ใช้คำว่าขาดไม่ได้เลยเหรอ

ใช่ ไม่มีเพลงฟังชีวิตผมแย่เลย ต้องฟังตลอด

ไม่มีเพลงฟังชีวิตแย่ยังไง

เเย่ มันจะเครียด ไม่มีชีวิตชีวา ดนตรีมันช่วยส่งเสริมให้เรามีความสุขมากขึ้นและมีความทุกข์มากขึ้น

บางทีคนเราอาจจะไม่รู้ สมมติคุณไปเดินในห้างหรือไปนั่งในร้านอาหาร อยู่ๆ คุณรู้สึกมีความสุขจังเลย เปรียบเทียบกับช่วงคริสต์มาสที่ผ่านมาก็ได้ มันเป็นช่วงที่คนมีความสุขมากที่สุดโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว  มันเป็นเพราะหนึ่งคือ การประดับประดาสิ่งสวยงามต่างๆ อย่างเช่นพวกต้นคริสต์มาส และอีกอย่างคือ เพลงคริสต์มาส เราเดินไปไหนมีแต่เพลงฟัง ช่วงอื่นจะไม่มีเพลงเยอะเท่าคริสต์มาส เพลงมันสะกดจิตคุณอยู่ คุณไปเดินที่ไหนเเล้วมีเพลงฟังคุณจะมีความสุขมากขึ้น

ส่วนที่บอกว่าดนตรีทำให้เรามีความทุกข์มากขึ้น หมายความว่าเวลาเราเครียด บางเพลงพอฟังเข้าไปมันยิ่งเครียดเข้าไปอีก เหมือนเพลงบลูส์ เพลงบลูส์ฟังแล้วเศร้า ฟังเแล้วหม่น ฟังแล้วหมอง แต่ฟังไปเรื่อยๆ คุณจะมีความสุข เพราะความเศร้ามันจะถูกปลดปล่อยไปกับเพลง

บุรินทร์ บุญวิสุทธิ์

Writer

Avatar

จิรเดช โอภาสพันธ์วงศ์

อดีตบรรณาธิการบทสัมภาษณ์ The Cloud และเจ้าของนามปากกา jirabell เขียนหนังสือมาแล้ว 5 เล่มชื่อ เราไม่ได้อยู่คนเดียวอยู่คนเดียว, ความทรงจำอยู่ที่ไหน ความคิดถึงอยู่ที่นั่น, Lonely Land ดินแดนเดียวดาย, The Fairy Tale of Underfox และ รักเขาเท่าทะเล

Photographer

มณีนุช บุญเรือง

มณีนุช บุญเรือง

ช่างภาพสาวประจำ The Cloud เป็นคนเชียงใหม่ ชอบแดดยามเช้า การเดินทาง และอเมริกาโน่ร้อนไม่น้ำตาล