วันนี้ฉันไปร้องเพลงด้วยอารมณ์ขุ่นมัวอย่างที่สุด

ฉันถูกผู้บริหารแผนก Food & Beverage เรียกพบ เพราะลูกค้า Complain ผ่านอีเมลโรงแรม เจ้านายฉันก็กรุณามาก ให้ฉันอ่านเนื้อความทั้งหมด พออ่านจบเรียกว่าไปไม่เป็นเลยทีเดียว

ฉันและริคกลับมาทำงานร้องเพลงกันที่เกาะสวาทหาดสวรรค์ ‘มัลดีฟส์’ กันอีกครั้ง หลังจบสัญญาจ้างบนเรือส่วนตัวที่ยุโรป เขาก็จ้างเราเป็นพิเศษช่วง Holiday เฉลิมฉลองคริสต์มาสและปีใหม่ เป็นสัญญาจ้างเพียงแค่ 2 เดือนเท่านั้น ซึ่งสั้นกว่าทุกครั้งเพราะฉันและริคต้องกลับไปขึ้นเรืออีกหลังหมดสัญญานี้ จึงไม่สามารถอยู่ครบ 3 เดือนอย่างทุกครั้งได้ เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้มาที่นี่ เพราะเพื่อนร่วมงานที่เราสนิทเป็นทุนเดิมก็ยังอยู่กันครบ

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

ส่วนใหญ่เวลาสิ้นปี โรงแรมแห่งนี้จะถูกจองโดยชาวยุโรปและชาวรัสเซียจนเต็ม เนื่องด้วยวันปีใหม่ของชาวรัสเซียคือ 1 อาทิตย์หลังวันปีใหม่สากล ปีนี้ก็อย่างทุกปี ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นลูกค้าประจำที่มาพักช่วงหยุดยาวนี้ รวมถึงสองศรีสามีภรรยาชาวออสเตรียคู่นี้ที่ฉันและริคได้พบเจอและดูแลกันแบบเต็มที่ตั้งแต่เมื่อปีที่แล้ว ตัวคุณสามีเมื่อพบเจอเราอีกปีนี้ก็ดีใจมากๆ เพราะเราเล่นเพลงถูกใจเขา เขาจึงทิปหนักตลอด แต่ส่วนภรรยาก็ดูเฉยๆ มาตั้งแต่คราวก่อน

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

ฉันต้อนรับทั้งคู่ด้วยความเป็นกันเอง เฉกเช่นลูกค้าคนอื่นๆ ที่ถ้าเคยเจอกันแล้วการสร้างความบันเทิงให้แขกจะง่ายขึ้นมาก ฉันถามทั้งคู่ว่า

“ตกลงได้ไปทานอาหารที่ร้านพี่สาวของฉันในตัวเมืองเวียนนาไหม?”

ที่ถามเพราะพวกเขาอาศัยอยู่ที่เวียนนา และฉันเคยให้ข้อมูลชื่อร้านและที่อยู่ไปตั้งแต่ที่เจอพวกเขาคราวก่อน เผื่อว่าเขาอยากลิ้มรสอาหารไทยแท้ๆ

2 วันต่อมา เจ้านายฉันเรียกพบ บอกว่าภรรยาชาวเวียนนาเขียนอีเมลมาต่อว่าว่าฉันประพฤติตัวและพูดจาไม่เหมาะสมกับสามีของเขา อยากจะให้สามีของเขาไปพบเจอครอบครัวฉันที่อยู่เวียนนา การกระทำนี้เป็นสิ่งที่รับไม่ได้ และโรงแรมควรไล่ฉันออก!

ริคได้อ่านข้อความในอีเมลก็ตกใจไม่แพ้ฉัน เพราะการทักทายหรือทุกครั้งที่มีการพูดคุยกับแขก เขาก็อยู่ในวงสนทนาด้วยตลอด แขกที่เป็นภรรยาเข้าใจผิดไปมากทีเดียว เนื่องด้วยอาจเป็นพวกหึงหวงสามีอยู่เป็นทุนเดิม ต่อให้ไม่ใช่ฉัน ก็คงต่อว่าพนักงานสาวๆ ที่เข้ามาคุยกับสามี

ฉันถึงขนาดต้องนัดคุยกับเจ้านายทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง เพื่ออธิบายเหตุการณ์นี้ให้กระจ่างว่าฉันไม่ได้มีเจตนาเชิงชู้สาวใดๆ ทั้งสิ้น และมันก็เป็นไปไม่ได้ด้วย เพราะฉันเพิ่งแต่งงานได้ปีเดียวเท่านั้น คนที่เล่นกีตาร์ข้างๆ ก็สามีฉันนี่!

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

ทางโรงแรมเข้าใจเจตนาฉันดีและรู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหน เพราะนี่ก็ครั้งที่ 4 แล้วที่ได้ทำงานร่วมกัน แต่ทางโรงแรมจำเป็นต้องเขียนจดหมายขอโทษแขกไว้ก่อน แต่ก็ขอให้ฉันไม่เข้าใกล้สองคนนี้ถ้าทำได้ ไม่ต้องห่วงเลยล่ะเรื่องนี้!

ใกล้วันกำหนดกลับเข้าไปทุกวัน ริคตื่นเต้นมากถึงมากที่สุด เพราะสัญญาต่อไปนั้น เราจะได้กลับไปเล่นบนเรือส่วนตัวลำเดิม เพิ่มเติมคือเราได้ไปบราซิล! เรือลำนี้ถือว่ากลายเป็นงานประจำปีของเราไปแล้ว เพราะเรากลับไปทุกปีจริงๆ ปีแรกๆ ไปถึง 3 – 4 หน ฉันกลัวแขกจะเบื่อเรา เลยแนะนำริคว่ากลับไปปีละหนก็พอ เรากลายเป็นส่วนหนึ่งของลูกเรือไปแล้ว ไม่ใช่เพียงแค่แขกที่ขึ้นมาร้องเพลงแล้วกลับ แต่เราสนิทกับทุกคนไม่ว่าจะแขกหรือลูกเรือ ความสนิทนี้เองทำให้หนึ่งในแขกที่เป็นคนฟังประจำของเราถามริคเมื่อตอนเราอยู่ยุโรปว่า เราอยากไปที่ไหนอีก ขอให้บอกแล้วเขาทั้งคู่จะจัดการให้

ริคตอบโดยไม่ต้องคิด บราซิล ผมอยากไปบราซิล ผมอยากไปเทศกาลคาร์นิวัลที่เป็นงานเฉลิมฉลองระดับชาติที่โด่งดังไปทั่วโลก เพราะตารางเดินเรือไปบราซิลเป็นช่วงตรงกับคาร์นิวัลพอดี เพียง 3 วันหลังจากนั้น เราก็ได้รับอีเมลพร้อมสัญญาจ้างต่อไปให้กลับมาขึ้นเรือที่บราซิล

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

คืนนี้ที่มัลดีฟส์ แขกที่บาร์เยอะมาก เพลงเซ็ตสุดท้ายแขกเต้นกันสนุกสนานติดพัน จนเราต้องเล่นต่ออีกเกือบ 40 นาที ฉันแทบหมดแรงจนต้องขอริคนั่งพักเหนื่อย ดื่มเบียร์เย็นๆ ที่บาร์กันก่อนแล้วค่อยกลับที่พัก เรานั่งแช่คุยเล่นกับเพื่อนบาร์เทนเดอร์จนบาร์ปิด แล้วจึงพากันปั่นจักรยานกลับที่พัก ฉันช่วยยกกีตาร์ขึ้นให้ริคสะพายหลัง และบ่นอุบทุกครั้งว่าทำไมมันหนักมากขนาดนี้ ในกระเป๋ากีตาร์มีเอฟเฟกต์กีตาร์อีกสองสามตัว สายแจ็ค และคอมพิวเตอร์แมคอีก

ระหว่างปั่นจักรยานกลับบ้าน ฉันแซงริคมาเข้าห้องน้ำก่อนล่วงหน้า โบกมือบ๊ายบายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยชาวมัลดีฟส์ 2 คนที่เดินตรวจตราความเรียบร้อยข้างทาง

แต่ในขณะที่ฉันกำลังไขประตูเข้าที่พักก็มีเสียงดังโครม!! แล้วก็ตามด้วยเสียงอุทานดังลั่นของริค

ฉันรีบวิ่งไปที่จอดจักรยานหน้าที่พักด้วยความตกใจ จึงเห็นริคล้มอยู่ในพุ่มไม้! ริคเปล่งเสียงร้องโอดครวญ ฉันพยายามประคองเขา แต่เป็นไปไม่ได้เพราะเขาติดอยู่ในพุ่ม กระเป๋ากีตาร์ก็ยังอยู่บนหลังและพันกับกิ่งก้านยุ่งเหยิงไปหมด

วินาทีนั้นฉันได้ยินฝีเท้าคนวิ่งมา พี่เจ้าหน้าที่นั่นเอง เขาสองคนไม่รีรอ ช่วยกันพยุงริคขึ้น แต่ยากลำบากจริงๆ ริคพูดแต่เพียงว่าเขาลุกไม่ได้ กระดูกผมหักแน่ๆ มันเจ็บมากๆ พี่เจ้าหน้าที่รู้ดังนั้นจึงช่วยกันอุ้มริคขึ้นแล้วพากันเข้าไปที่ห้องพัก เมื่อวางริคบนเตียง จึงเห็นว่ามีรอยช้ำเขียวเข้มอยู่ที่เท้าข้างซ้าย แต่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันหักหรือแค่แพลง

ริคยังโอดครวญเสียงดัง พูดแต่ว่ามันหักๆ ผมได้ยินเสียงตอนมันหัก ฉันตื่นตระหนกจนไม่ทันสังเกตว่าพี่เจ้าหน้าที่คนหนึ่งหายไป เขากลับมาอีกครั้งพร้อมน้ำแข็งถังเบ้อเร่อเอามาให้ริคประคบ เจ้าประคุณเอ้ย โชคดีจริงๆ ที่พี่เขาเดินตรวจตราอยู่ พี่เจ้าหน้าที่อีกคนซึ่งอยู่เป็นเพื่อนโทรตามหมอประจำรีสอร์ตให้เสร็จสรรพ ตอนนั้นเป็นเวลาเกือบตี 3 เข้าไปแล้ว เพียงอึดใจเดียวหมอวิ่งพรวดเข้ามาในห้อง

ตอนนี้เท้าริคเปลี่ยนจากสีเขียวเข้มกลายเป็นสีม่วงก่ำมาก หมอให้ริคลองขยับนิ้วก็ขยับไม่ได้เลย หมอจึงยืนยันว่าน่าจะแตกร้าว แต่จะหักหรือหักแค่ไหนต้องเอกซเรย์ดู หมอจะจัดเรือส่งริคไปโรงพยาบาลที่เมืองหลวงพรุ่งนี้ หมอพันผ้าให้แน่นและให้ริคกินยาแก้ปวดให้ผ่านคืนนี้ไปก่อน ฉันสงสารริคมากๆ ขออย่าให้กระดูกหักแบบที่หมอว่าเลย ฉันเดินไปส่งทุกคนหน้าที่พัก พร้อมไหว้ขอบคุณน้ำใจที่อยู่ช่วยเหลือกันจนดึกดื่น

ผลเอกซเรย์ออกมาแล้ว กระดูกด้านข้างเท้าของริคหักแน่นอน 100% ไม่ใช่แค่ร้าว ถึงขั้นหักแยกออกจากกันเลย หมอที่โรงบาลที่เมืองหลวงมาเลต้องการให้ริคผ่าตัดทันที แต่ริคก็ปฎิเสธ เพราะอีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะกลับเมืองไทย หมอจึงแค่ทำเฝือกชั่วคราวให้ก่อน ไว้ให้สะดวกกับให้หมอที่เมืองไทยวินิจฉัยต่อไป

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

ฉันบอกลาปลากระเบนฝูงเดิมและฝูงปลาเด็กตามปะการังตรงสะพานที่ประจำที่ฉันนั่งให้ขนมปังทุกวันก่อนออกไปร้องเพลง เพื่อนชาวฟิลิปปินส์ขับรถกอล์ฟมาตามฉันกลับไปท่าเรือ เพราะเรือใกล้จะออกแล้ว โรงแรมส่งเราสองคนกลับเมืองไทยก่อนกำหนด 1 อาทิตย์เพราะไม่สามารถทำงานต่อได้ แต่เนื่องด้วยอุบัติเหตุเกิดขึ้นบนเกาะ สิ่งที่เกิดขึ้นคือสายกระเป๋ากีตาร์ที่อยู่บนหลังริคตอนขี่จักรยานดันไปเกี่ยวกับอานที่นั่ง พอจอดรถจักรยานแล้วลุกขึ้นตามปกติ ริคจึงเสียการทรงตัว ความหนักของกระเป๋ากีตาร์เหวี่ยงตัวเขาฟาดไปที่พุ่มไม้ ริคจึงล้มลงอย่างแรง

โรงแรมจะยังจ่ายเงินเดือนเต็มเดือนให้เรา ซึ่งกรุณามาก แต่สัญญาต่อไปบนเรืออาทิตย์หน้านี่สิ เราจะทำยังไงดี จะส่งอีเมลบอกเขายังไง ตั๋วไปดูงานคาร์นิวัลก็ซื้อเตรียมไว้หมดไปหลายตังค์แล้ว ฉันก่ายหน้าผากคิดร้อยแปดคำถามไม่ตก จนเครื่องบินลงจอดที่สุวรรณภูมิโดยไม่ทันรู้ตัว

“อะไรนะ! คอนเฟิร์ม แล้วยังไง จะไปยังไง จะเดินขึ้นลงเรือไปไหนมาไหนยังไง ขาหักใช้ไม้ค้ำทั้งสองข้างแบบนี้ แค่อยู่ห้องเล็กๆ ที่กรุงเทพฯ ยังยากจะแย่แล้ว!”

ฉันบ่นอย่างหัวเสีย เมื่อริคอัพเดตว่าเขาเขียนอีเมลไปบอกทางเรือว่าเขาขาหัก แต่เข้าเฝือกเรียบร้อยแล้ว จะยกเลิกก็เกรงใจเพราะเรือคงหาวงอื่นไม่ทัน ถ้าทางเรืออนุญาตเขายินดีที่จะไปแบบขาหัก เพราะเขานั่งเล่นได้ โซอี้ (ตัวฉัน) จะเป็นคนจัดการเรื่องเซ็ตเครื่องเสียงและเก็บเครื่องเสียงเอง จะไม่เดือดร้อนให้ลูกเรือมาช่วย ทางนั้นตอบอีเมลตกลงยืนยันให้เราขึ้นเรือได้ ส่วนฉันนั้นคิดสภาพเราไม่ออกจริงๆ แต่ถ้าต้องไปก็ต้องไป

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

เราเดินทางทั้งหมดรวมแล้วเกือบ 40 ชั่วโมง กว่าจะถึงเมืองรีโอเดจาเนโร ประเทศบราซิล เพราะบราซิลอยู่ทวีปอเมริกาใต้ อยู่เลยอเมริกาไปอีก จากเมืองไทยนั้นถือว่าบินข้ามโลกเลยทีเดียว ข้อดีของการที่ริคขาหักเดินไม่ได้คราวนี้ ทำให้กระบวนการเข้าออกสนามบินง่ายกว่าเดิม 20 เท่า!

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

นับตั้งแต่ที่มัลดีฟส์กลับไทย ไทยมาบราซิล ต่อเครื่องจะกี่ต่อ เราได้ขึ้นเครื่องคนแรกและมีรถรับส่งมารอตลอด กระเป๋าก็มีคนยกดูแลให้ แอร์โฮสเตสก็เอาอกเอาใจ ยอดเยี่ยมทีเดียว แต่ความสะดวกสบายราวกับฝันจบลงที่สนามบินบราซิล หายนะเกิดขึ้นทันทีเมื่อเราวนรถหาอพาร์ตเมนต์ที่จองไว้ เพื่อมารอขึ้นเรือล่วงหน้า 2 วัน เนื่องจากเราตั้งใจมาขอพักผ่อนเอาแรงก่อนขึ้นเรือร้องเพลง คนขับแท็กซี่วนอยู่หลายรอบก็หาไม่เจอเสียที ภาษาอังกฤษก็พูดไม่ได้ สรุปคนขับโมโหจึงปล่อยเราลงกลางทาง รวมกับสัมภาระทั้งหมด และคนขาเจ็บ 1 คน เขาบอกว่าอยู่แถวๆ นี้แหละ หาเอาเองเถอะ

เมืองรีโอเดจาเนโรมีชื่อมากเรื่องความรุนแรง การปล้น และการทำร้ายนักท่องเที่ยว ผู้หญิงตัวเล็กและผู้ชายขาหักมีไม้ค้ำช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ พร้อมทั้งกีตาร์และกระเป๋าเดินทางคือเป้าหมายชั้นดีของโจร ฉันวิ่งไปมาทั่วบล็อก ขณะที่ริคนั่งเฝ้าสัมภาระรอข้างถนน สังเกตได้เลยว่าทุกสายตาจับจ้องเรา

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

ในที่สุดฉันก็เจออพาร์ตเมนต์และจ่ายเงินค่าจ้างหนุ่มน้อย 2 คนที่ตามมาขนกระเป๋าทั้งหมด ในที่สุดเราก็ถึงห้องพักอย่างทุลักทุเล ฉันสลบตั้งแต่ 6 โมงเย็นถึงตี 5 ของวันรุ่งขึ้น ไหนๆ เราก็ดั้นด้นมาอีกฟากโลกเมืองแห่งพระเจ้า City of God อย่างรีโอเดจาเนโรแล้ว ก็ต้องเที่ยวชมเท่าที่ริคจะกัดฟันทำได้ เริ่มด้วยการไปชายหาดอันเลื่องชื่อ อิปาเนมา (Ipanema) ที่มาของเพลง The Girl from Ipanema หาดกอปากาบานา (Copacabana) และปีนขึ้นเขา Sugar Loaf ก่อนเลย!

ลูกเรือและแขกบนเรือทุกคนต่างตกใจที่เห็นสภาพริคแบบนี้ ส่วนฉันก็ลำบากลำบนทำหน้าที่เป็นพยาบาล เด็กขนกระเป๋า เด็กเซ็ตเครื่องเสียง เป็นนักร้อง และภรรยา หลายตำแหน่งมาก แต่เห็นริคแล้วก็อดสงสารไม่ได้ การใช้ไม้ค้ำเดินจากเคบินไปเล่นดนตรีทุกค่ำคืนดูทรมานมาก แต่ค่ำคืนนี้เป็นคืนที่เขารอคอยมาเกือบครึ่งชีวิต เพื่อจะไปงานเทศกาลคาร์นิวัลที่เราซื้อบัตรจองแถวเกือบหน้า ดูการประกวดขบวนพาเหรดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกตั้งแต่หลายเดือนก่อน

แต่จะไปอย่างไร โดยไม่ต้องแย่งแท็กซี่กับคนเป็นพันๆ คนสองข้างทาง ในขณะที่พยุงริคกันมาจนถึงท่าเรือ มองหารถไปงาน เหมือนโชคช่วย มีลุงคนหนึ่งพูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อยเข้ามาถามว่าจะไปงานรึเปล่า เห็นแล้วขาหักน่าสงสาร เขายินดีให้เหมาไปส่งและไปรับให้ด้วยในราคา 60 ดอลลาร์ฯ

เฮ้ย! คันอื่นเรียกเกือบร้อยเหรียญสำหรับขาเดียว ริคกังวลว่าลุงจะหลอกปล้น แต่ฉันรู้สึกเชื่อใจตามสัญชาตญาณจึงตกลงไปกับลุง ลุงพาเรามาส่งถึงหน้าประตูโซนที่เรานั่ง และดูเหมือนจะรู้จักเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในงานอีกด้วย ลุงบอกว่า ก่อนเราจะออกจากงานสักชั่วโมงให้โทรหาเขา แล้วมารอที่เดิมที่มาส่งนี่ ห้ามไปรอตรงอื่น กี่โมงก็ได้ ลุงจะทำงานทั้งคืน ฉันปลาบปลื้มน้ำใจลุงมาก

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

ในงานคาร์นิวัลนั้นช่างสมคำร่ำลือว่าเป็นงานระดับโลกเสียจริง พลังงานทุกคนมีล้นเหลือมากๆ ขบวนพาเหรดและรถตกแต่งตามคอนเซปต์ของแต่ละทีมที่เข้าประกวด ซึ่งมีทุกธีมในโลก ทั้งที่นึกออกและนึกไม่ออก เรียกว่าจินตนาการของผู้คิดเลิศล้ำมาก ดูกันไม่หวาดไม่ไหว โดยเฉพาะนักดนตรีนักร้องร้อยๆ ชีวิตที่เดินตามหลังในขบวนพาเหรดแสดงแบบทุ่มกันสดๆ นักเต้นแต่ละทีมเต้นกันถวายชีวิตในชุดขนนกใหญ่ๆ สวยงามมาก รำแพนอย่างอลังการ

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

ฉันและริคสนุกกันมาก ริคเต้นโดยเอาไม้ค้ำชี้ขึ้นฟ้า และฉันเต้นส่ายสะโพกกับคนดูที่นั่งร่วมโซนและนักเต้นที่เข้ามาระยะประชิด มองดูนาฬิกาเกือบตี 5 เสียแล้ว ลุงมารอเราอยู่แล้วตามที่นัดแนะ ฉันมองดูความโกลาหลรอบข้าง คนเป็นร้อยเป็นพันเบียดรอขึ้นแท็กซี่ บ้างต้องเดินออกมาไกลมากๆ ทุกคนมีสภาพอิดโรย ส่วนเราโชคดีจริงๆ ฉันไหว้พนมมือขอบคุณคุณพระคุณเจ้าที่อวยพรความราบรื่นให้ได้มาพบคุณลุงแท็กซี่คนนี้และกลับมาถึงเรือปลอดภัย เพราะที่ริคดันมาขาหักช่วงนี้โอกาสมันเป็นศูนย์จริงๆ ฉันพยายามข่มตาหลับ แต่ก็ยากที่จะทำได้ เพราะกลองจังหวะแซมบ้าที่ดังตุ้มตั้มในหัวตลอดเวลา เป็นประสบการณ์ชีวิตที่คุ้มค่าเหลือเกิน

ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้วนับตั้งแต่ขึ้นเรือที่รีโอเดจาเนโร ขณะนี้เรือยังเดินอยู่ในน่านน้ำประเทศบราซิล เราไปกันมาหลายจังหวัดในบราซิล เช่น บูซิอูส (Búzios), เรซีฟี (Recife), ซัลวาดอร์ (Salvador) บางที่ก็ได้ออกไปเที่ยว บางที่ก็ไม่ได้ออก เพราะถ้าเรือทอดสมอแล้วต้องใช้เรือเล็กออกไปอีกที ริคก็ออกไปไม่ได้เพราะจะไปเป็นภาระเจ้าหน้าที่เปล่าๆ จึงออกไปตามความเหมาะสม

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

ฉันออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนลูกเรือ ช้อปปิ้งร้องเท้าแตะชื่อดังอย่าง Havanas มาเป็นสิบๆ คู่ เพราะที่บราซิลนั้นถูกอย่างกับได้ฟรี เป็นเงินดอลลาร์ก็ 10 กว่าเหรียญเท่านั้น ไม่ถึง 300 บาท เมืองไทยเอาไปขายเป็นพันๆ! อาหารการกินของคนพื้นเมืองจะเป็นถั่ว เป็นกล้วย (Plantain) และพวกบาร์บีคิวทั้งหลาย ส่วนค็อกเทลสัญชาติบราซิลอันโด่งดังที่มีขายทุกบาร์ในโลกที่เรียกว่า คาอีปิริญ่า (Caipirinha) ก็ถูกมาก แค่ 2 ดอลลาร์ฯ และมีขายตลอดริมทาง

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

การใช้ชีวิตแบบขาเดียวของริคเริ่มเข้าที่เข้าทาง พอเอาเข้าจริง จะทำอะไรลูกเรือก็คอยช่วยเหลือตลอดบนเรือ มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันโมโหริคมากและด้วยความเครียดเป็นทุนเดิม ฉันไม่ยกจานข้าวไปวางบนโต๊ะให้ เพราะรู้ว่าริคก็ยกเองไม่ได้ มีลูกเรือเห็นเลยยกประเคนมาให้ถึงโต๊ะ ฉันดูเป็นนางร้ายไปเลยทีเดียว แต่ก็เป็นโจ๊กให้ขำทุกครั้งที่พูดถึง

ในที่สุดสัญญาสุดหินนี้จบลงเสียที ฉันยอมรับเลยว่าแทบกระอักเลือด หลากหลายเหตุการณ์เพิ่มความอดทนในตัวอย่างมาก ฉันนับถือในสปิริตของริคจริงๆ ถึงแม้ว่าจะมีความเครียดอยู่ทุกช่วงเวลา แต่ก็ไม่มีอะไรหยุดเขาไม่ให้เห็นโลกกว้างนี้ได้ จนกลับมาขาบวมฉึ่งแทบทุกครั้ง

รีโอเดจาเนโร, บราซิล, นักร้อง, คาร์นิวัล, เดินทาง

โดยไม่คาดคิด ริคให้ของขวัญในการทำทุกภาระหน้าที่อย่างดีแก่ฉัน โดยการจองโรงแรมที่สวยมากๆ ที่ประเทศบาร์เบโดส (Barbedos) ซึ่งเป็นที่ที่เราหมดสัญญาและบินกลับเมืองไทยจากที่นี่ ริคให้ฉันพักผ่อนพักร่าง 3 วันเต็ม ก่อนที่เราจะผจญภัยขึ้นเครื่องอีก 40 กว่าชั่วโมงเพื่อกลับบ้าน แต่แค่เห็นวิวที่พักเท่านี้ฉันก็หายเหนื่อยแล้ว

ถ้าคุณมีประสบการณ์เดินทางแปลกใหม่จากการไปใช้ชีวิตในทั่วทุกมุมโลก เชิญส่งเรื่องราวของคุณพร้อมภาพถ่ายประกอบบทความ รูปถ่ายผู้เขียน ประวัติส่วนตัวผู้เขียน ที่อยู่ เบอร์โทรติดต่อ และชื่อ Facebook มาที่อีเมล [email protected] ระบุหัวข้อว่า ‘ส่งต้นฉบับสำหรับคอลัมน์ Travelogue’

ถ้าผลงานของคุณได้ตีพิมพ์ลงในเว็บไซต์ เราจะมีสมุดบันทึกปกหนังเทียมเล่มสวยส่งให้เป็นที่ระลึกด้วยนะ

Writer & Photographer

Avatar

รสริน พลับทอง สติกนีย์

ร้องเพลงเป็นอาชีพตั้งแต่อายุ 5 ขวบ จนได้ออกอัลบั้มพร้อมพี่สาวอีก 2 คนชื่อวง The Sis ปัจจุบันร้องเพลงกับสามีชาวอเมริกัน ในชื่อ 'Rick & Zoe' Duo ทั้งบนบกและมหาสมุทร เดินทางร้องเพลงบนเรือมาแล้วกว่า 50 ประเทศ ขณะนี้ยังคงร้องเพลงอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกา