แซม-เศวต เศรษฐาภรณ์ ชายวัย 58 ที่รับบทบาทพ่อ นักธุรกิจ และนักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติไทย เขาเพิ่งทำตามความฝันด้วยการพิชิตเวทีกีฬาระดับโลกอย่าง โอลิมปิกเกม โตเกียว 2020 และทำคนไทยทั้งประเทศแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ในวันที่เขาแบกปืนลูกซองคู่ใจไว้บนบ่า ก่อนจะลั่นไกตามเป้าบินในอากาศ และ 1 คะแนนที่เขาไม่ได้เก็บใส่กระเป๋าในการแข่งขัน ก็ไม่ได้ทำให้คอกีฬาหรือแฟนคลับชาวไทยผิดหวังในตัวนักกีฬาคนนี้แม้แต่นิดเดียว

เพราะการเดินทางตามความฝันของ แซม-เศวต เศรษฐาภรณ์ ยิ่งใหญ่กว่า 1 คะแนนนั้นมาก

อาเศวตกลับจากการแข่งขัน และหอบบทเรียนจากความพ่ายแพ้มาเป็นแรงฮึดสู้ เราชวนเขาสนทนาถึงการเดินทางเพื่อทำความฝันสูงสุด ในฐานะนักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติไทยให้เป็นจริง เขาใช้เวลา 17 ปีในการไต่ระดับความสำเร็จ ทุกย่างก้าวเขามีภรรยาที่เป็นนักกีฬายิงเป้าบินคอยเคียงข้าง และมี ‘หัวใจที่ไม่เคยยอมแพ้’ คอยเคียงคู่

แม้อาเศวตต้องเลิกขับเครื่องบิน เพราะความเป็นห่วงของคนเป็นแม่ แต่นั่นทำให้เขาเริ่มต้นเส้นทางนักกีฬาตอนอายุ 41 ซึ่งเป็นวัยเดียวกับนักกีฬายิงเป้าบินที่กลายเป็นผู้ฝึกสอนหรือผู้บริหารสมาคม วันที่กระสุนนัดแรกออกจากปลายกระบอกปืน เป็นการประกาศว่า เขากำลังจะเอาจริงเอาจัง ทุ่มความมุ่งมั่นเพื่อเอาชนะตัวเอง

นั่นเพราะอายุไม่อาจตีกรอบความสามารถของคน และเรื่องราวของอาเศวตก็พิสูจน์ให้ทั่วโลกเห็นแจ้งแล้วว่า ความฝันไม่เคยจำกัดอายุ หากแต่ว่า หลังจากที่คุณฝันแล้ว คุณเริ่มต้น ‘ทำ’ มันหรือยัง นี่ต่างหากสำคัญ

ชวนย้อนเส้นทางสู่ความสำเร็จ จากวันที่ชายวัย 41 ตัดสินใจจริงจังกับกีฬายิงเป้าบิน ตระเวนแข่งขันมากกว่า 10 ปีแม้ไม่ได้เหรียญกลับบ้าน จนวันนี้ ชายคนเดิมพาตัวเองและประเทศไทยไปยืนบนสนามโอลิมปิกอย่างสง่างาม 

และเรื่องราวทั้งหมดนี้ คือเคล็ดลับพิชิตความฝันที่เรียบง่ายและธรรมดาของ เศวต เศรษฐาภรณ์

แซม-เศวต เศรษฐาภรณ์ นักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติที่ใช้เวลา 17 ปี พิชิต Olympic 2020

เห็นจากข่าวว่าคุณอาถูกยกให้เป็น ‘นักกีฬาไทยที่อายุเยอะที่สุด’ ในการแข่งขันโอลิมปิกเกม 2020 

คนเราก็ต้องแก่ใช่มั้ย (หัวเราะ) พอไปถึงโอลิมปิกโตเกียว ผมเซอร์ไพรส์ตรงที่เราติดหนึ่งในสิบนักกีฬาที่แก่ที่สุด พอคนรู้เขาก็จะเข้ามาหา ไม่ได้มาชื่นชมว่าผมเป็นฮีโร่หรอกนะ แต่มาดูหน้าตาว่าเป็นยังไง หรือเวลาผมไปติดต่องานเขาก็จะดูป้ายห้อยคอ เขานึกว่าเป็นผู้จัดการนักกีฬา ไม่ก็โค้ชนักกีฬา พอเห็นป้ายเขียนว่า Athlete ก็ตกใจ

ย้อนกลับไปเมื่อ 17 ปีที่แล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกับคุณอาคะ

เมื่อก่อนผมเป็นนักบิน แต่หลังจากที่คุณแม่รู้ข่าว คุณสุวิทย์ หวั่งหลี และ คุณเคน สารสิน เสียชีวิตจากเครื่องบินตก ก็ขอให้เลิก และทุกครั้งที่ผมขึ้นบินจะโทรบอกเขา เขาก็จะเข้าห้องพระไปสวดมนต์ตามประสาผู้ใหญ่ ผมมาตัดสินใจทีหลังว่า เรามีชั่วโมงบินเกือบสองพันชั่วโมง มันค่อนข้างเยอะแล้ว พอเพื่อนคุณแม่เสียชีวิตกันหมดจริงๆ ผมคิดว่าคงไปต่อไม่ได้ เรามีความสุขก็จริง แต่ทำให้คนอื่นมีความทุกข์ ตอนนั้นตัดสินใจอยู่สองอย่างว่าจะเล่นกอล์ฟหรือยิงปืนเป้าบิน

ทำไมหวยมาออกที่กีฬายิงปืนเป้าบิน 

จริงๆ ผมทำไปพร้อมกันนะครับ ตอนเรียนกอล์ฟก็หาโปรมาสอน เพราะผมเป็นคนทำอะไรก็จะทำจริงจัง แต่เรียนอยู่สามเดือนยังเรียนเหล็กเบอร์ 7 อยู่เลย มันน่าเบื่อจัง ขณะเดียวกันก็หัดยิงเป้าบินด้วย มีเพื่อนนักบินเขาเป็นผู้ก่อตั้งสมาคมฯ พาเราเข้ามา พอลองดูก็ชอบมากกว่า ไม่มีโค้ชมาจ้ำจี้จ้ำไช จับปืนได้ก็ยิงเลย สุดท้ายก็มาจบที่การยิงแบบแทร็ป

ผมชอบแทร็ปเพราะมันเป็นความงามของการที่เราไม่รู้เลยว่าเป้าจะมาจากทางไหน ทางซ้าย ทางขวา หรือตรงกลาง ทำให้ผมต้องเตรียมความพร้อมอยู่ตลอด และจุดนั้นทำให้ผมมีสมาธิ ผมลองยิงอยู่ประมาณสองเดือน ก็รู้สึกว่าเป็นกีฬาที่ให้อะไรหลายๆ อย่าง มันมีความหยาบของกีฬา แต่ในขณะเดียวก็ต้องการความประณีต

และนั่นคือจุดเริ่มต้นตอนอายุสี่สิบเอ็ดของผม ตราบใดที่เท้าติดดินที่บ้านก็แฮปปี้

อายุ 41 ไม่เป็นอุปสรรคของกีฬายิงปืนเป้าบินหรือคะ

อายุไม่ใช่ปัญหา ถ้าเราจะทำนะครับ 

ที่สำคัญต้องมีความมุ่งมั่นและตั้งใจ มีวินัยและความอดทนในการซ้อม เพราะตลอดระยะเวลากว่าจะสำเร็จ เรามีทั้งท้อแท้ ผิดหวัง แล้วก็ค่าใช้จ่าย ที่ผ่านมาจะมีนักกีฬายิงปืนเป้าบินอยู่สองประเภท ประเภทแรกมีฝีมือแต่ไม่มีทุนทรัพย์ อีกประเภท ขับรถคันละสิบล้าน ลงทุนสองสามแสน แต่ไม่มีความอดทน แม้กระทั่งหนุ่มๆ อายุสี่สิบ ห้าสิบ ประสบความสำเร็จในธุรกิจแล้ว มาถึงก็อยากจะเล่นกีฬาชั้นสูง และส่วนใหญ่จะถามว่าใช้เงินเท่าไหร่ ใช้เวลาเท่าไหร่ ประเภทนี้น้อยมากที่จะประสบความสำเร็จ ปัจจัยมี แต่ความอดทนไม่มี ผมอยู่สมาคมฯ มาสิบเจ็ดปี เห็นบ่อยนะครับ

คุณอามุ่งมั่นจนติดทีมชาติไทยภายใน 2 ปี 

ผมติดทีมชาติลำดับที่สาม โอเค เราทำได้แล้ว ปีถัดไปเข้าไปคัดอีก ก็เข้าลำดับที่หนึ่งตลอดจนถึงปัจจุบัน กีฬานี้พอเป็นทีมชาติปุ๊บ ต้องคัดตัวนะ ไม่ใช่เป็นทีมชาติแล้วจะเป็นตลอดกาล เราต้องรักษาสภาพร่างกาย มีวินัยและทักษะตลอดเวลา เมื่อไหร่ที่หย่อนเราก็ไม่ติดทีม พอเป็นนักกีฬาทีมชาติจะมีการแข่งขันตั้งแต่ Thailand Open, Thailand Championship ที่เป็นการแข่งขันภายในประเทศ หลังจากนั้นก็ต้องไปซีเกมส์ ใหญ่มาหน่อยก็เอเชียนเกมส์ เวิลด์คัพ แล้วก็โอลิมปิก

ตอนนั้นผมติดทีมชาติแล้ว เป้าหมายแรกคือ ต้องไปแข่งซีเกมส์แล้วคว้าเหรียญมาให้ได้

คุณอาได้เหรียญอะไรกลับมาจากการแข่งซีเกมส์ครั้งแรก

ครั้งนั้นผมไม่ได้เหรียญ เราเป็นที่หนึ่งประเทศไทย แต่พอไปแข่งขันระดับประเทศ ตอนแข่งจริงๆ ไม่เป็นอย่างที่ซ้อมในประเทศ ผมยิงได้ที่หนึ่งในรอบคัดเลือก พอเข้าไปแข่งไฟนอลรอบหกคนก็จะออกมาคนแรก มันมีทั้งความกดดัน ความตื่นเต้น ความประหม่า และความคาดหวัง ที่เขาตั้งเป้าหมายมาให้เราจากเมืองไทย ผมเทียวแข่งซีเกมส์อยู่สามสี่ครั้งก็ไม่ได้เหรียญสักที มีโอกาสแข่งเอเชียนเกมส์สองครั้ง เข้ารอบลึกแต่ไม่ถึงไฟนอล ไปแข่งเวิลด์คัพก็หลายครั้ง

แข่งสนามนอกประเทศแต่ไม่เคยได้เหรียญเลยตลอด 10 ปี ไม่ท้อหรือคะ

ไม่ (ตอบทันที) ผมเป็นคนที่ถ้าผิดหวัง ท้อแท้ หรือล้มเหลว ผมจะลุกขึ้นมาเองให้เร็วที่สุด นั่นเป็นกฎของผม อีกอย่างผมพยายามทุกวัน พยายามมาหลายปี ปีหน้าผมอาจจะสำเร็จก็ได้ แต่ดันเลิกเสียก่อน และผมไม่เชื่อเรื่องโชคชะตาเท่ากับสองมือทำ ที่สำคัญ ต้องเชื่อมั่นในตัวเอง ต้องทำการบ้าน ต้องมีแบบแผนที่ถูกต้อง 

แซม-เศวต เศรษฐาภรณ์ นักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติที่ใช้เวลา 17 ปี พิชิต Olympic 2020

เมื่อหัวใจไม่ยอมแพ้ คุณอาเดินหน้าลุยต่อยังไง

หลังจากผมยิงมาประมาณสิบปี เหรียญซีเกมส์ไม่เคยได้เลย ก็ขอสมาคมฯ ไปแข่งระดับโลก (เวิลด์คัพ) เพื่อไปเบิกตาดูว่าต่างประเทศเขาทำกันยังไง แต่ตอนนั้นผู้ใหญ่บอกว่า ออกไปไม่ได้หรอก ยิงแค่นี้ ถ้าออกไปก็เสียดายหน้าตาของประเทศชาติ

ด้วยความที่ผมเป็นผู้ใหญ่ ก็เลยอธิบายกับ คุณภัฏฏการก์ บุนนาค ว่า ผมออกค่าใช้จ่ายเองนะครับ แต่ขออนุญาตให้สมาคมฯ เป็นคนส่ง เพราะการสมัครแข่งขันต่างประเทศต้องใช้สมาคมฯ ยืนยันในการส่งตัว คุยกันสักพัก เขาโอเค พอผมไปถึงปุ๊บ ทีนี้แหละมหกรรมลอกเลียนแบบก็เกิดขึ้น ผมไล่ดูเลยว่านักยิงปืนอันดับต้นๆ เขาใช้ปืนอะไร แว่นตายี่ห้ออะไร สีไหน เขากิน เขาออกกำลังกายแบบไหน ก็ไปลอกเลียนแบบเขามาเลย ปรากฏว่าทำแล้วมันไม่เหมาะกับเราเลย

รอบนี้คว้าเหรียญติดมือมาด้วยมั้ยคะ

ไม่ได้ครับ ผมก็กลับมาบอกพี่ใหม่ (ภัฏฏการก์ บุนนาค) ว่าได้เรียนรู้อันนี้ อันนั้นมา ก็ทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าปีละครั้งสองครั้ง หลังจากตระเวนแข่งแบบนี้อยู่สิบปี ใครๆ รู้จักว่าผมมาจากประเทศไทย อายุเยอะ ถือปืนกระเตงไปกับภรรยา ไม่มีทีมติดตาม ไม่มีผู้จัดการ ไม่มีนักจิตวิทยา ไม่มีนักโภชนาการ ไม่มีนักวิทยาศาสตร์การกีฬา ประเทศอื่นเขาครบทีมเลย เราไปกันสองคน กระเตงกันไป แล้วก็เอาขนมไปแจก เอามะม่วงอบแห้งไปแจก ทุกคนรู้จักแซมกับเดนนี่ 

จากกระดาษเอสี่ที่บรรจุรายชื่อนักกีฬาประมาณยี่สิบห้าคน หนึ่งร้อยคนก็สี่แผ่น ถ้าแข่งร้อยห้าสิบคนก็หกแผ่นกระดาษ แข่งครั้งแรกผมอยู่แผ่นที่หกเลย จนค่อยๆ เลื่อนลำดับจากแผ่นสุดท้ายขึ้นมาแผ่นที่ห้า แผ่นที่สี่ แผ่นที่สาม แล้วมาค้างอยู่ที่แผ่นที่สอง ที่มีรายชื่อนักกีฬาประมาณห้าสิบคน ผมย่ำอยู่ตรงนั้นตั้งนาน เพื่อนๆ นักกีฬาเขาคงสงสาร เขาบอกว่าถ้าคุณอยากจริงจัง ต้องใช้โค้ชนะ แล้วเขาก็แนะนำโค้ชชาวอิตาลีมาให้คนหนึ่ง มาร์โก้ คอนติ

พอมีโค้ชแล้วชีวิตนักกีฬาเปลี่ยนมั้ยคะ 

หกเดือนเห็นผล จากตอนแรกที่ผมทำตามนักกีฬาคนอื่นทุกอย่าง โค้ชก็มาดึงอุปกรณ์ผมออก แว่นให้เหลืออยู่สองสามอัน ที่จริงแว่นผมมีเป็นสิบเลนส์เลยนะ พอแดดเปลี่ยน เมฆมา ลมเปลี่ยน ผมเปลี่ยนตามคนอื่นเขา โค้ชบอกไม่ต้อง มันทำให้เราลังเล ไม่มีความมั่นใจ แล้วปืนของผมก็ปรับได้หมดทุกส่วน โค้ชบอกไม่ต้องปรับอะไร พาผมไปโรงงานแล้วสั่งทำปืนเพื่อให้ผมมีสมาธิอยู่กับตัวเอง

และหลังจากที่ผมไม่โทษอย่างอื่นเลย โทษตัวเองแล้วกลับมาปรับปรุง คะแนนก็กลับมาดี รายชื่อขึ้นมาอยู่หน้าแรก ตอนนั้นเริ่มฝันแล้วว่าอยากจะไปโอลิมปิก เพราะคะแนนผมเริ่มเสถียรขึ้น

เศวต เศรษฐาภรณ์ นักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติไทยวัย 58 ที่ใช้เวลา 17 ปี พิชิตฝัน Olympic 2020

ตอนนั้นคุณอาป่าวประกาศเลยว่าจะไป ‘โอลิมปิก’

ผมบอกโค้ช บอกสมาคมฯ ว่าจะไปโอลิมปิกที่ประเทศญี่ปุ่น มีแต่คนหาว่าผมบ้า ไม่มีใครเขาพูดออกมาก่อนหรอก (หัวเราะ) ซึ่งมันเป็นข้อบังคับของผมเองครับ ผมต้องประกาศออกไปก่อน เพื่อผมจะได้ทำตามความฝันได้สำเร็จ

จากวันที่คุณอาลั่นวาจาออกไป เริ่มภารกิจคว้าตั๋วโอลิมปิกเกม 2020 ยังไงคะ

ผมศึกษาจากรุ่นน้อง อย่าง น้องณี-สุธิยา จิวเฉลิมมิตร ที่ไปโอลิมปิกมาแล้วสามครั้ง การจะได้ไปต้องได้โควต้าก่อน สำหรับเวิลด์คัพ จะได้โควต้าสองที่ ที่หนึ่งกับที่สอง หลังจากนั้นจะมีโควต้าอีกสี่ที่ในการแข่งขันระดับทวีป เป็นการแข่งขันรอบสุดท้าย ถ้าหลุดแล้วก็หลุดเลย 

ผมบอกโค้ชว่า ผมไม่อยากจะรอเอาด่านสุดท้ายนะ ผมอยากเอาโควต้าที่เวิลด์คัพ เขามองหน้าผมแล้วบอกว่า คนอายุห้าสิบเจ็ดใฝ่ฝันสูงเหลือเกิน จะไปเอาโควต้ากับพวกที่เก่งๆ ระดับโลก ผมก็ตอบไปว่า ผมชอบงานยาก

แต่เบื้องหลัง ‘งานยาก’ ก็ทำให้คุณอาเกือบเก็บกระเป๋ากลับบ้าน 

วันที่แข่งเวิลด์คัพที่เมือง Al Ain ประเทศยูเออี ปรากฏว่าผมยิงได้ที่หกร่วมกับอีกแปดคน ทั้งแปดคนต้องแข่งกันอีกครั้งเพื่อหาที่หกเพียงคนเดียวให้เข้าไปแข่งรอบไฟนอล ผมได้หนึ่งร้อยยี่สิบสองคะแนน ซึ่งเป็นคะแนนสูงสุดในชีวิตการยิงปืนผมเลย ผมพอใจกับคะแนนแล้ว และตามประวัติของผมสิบกว่าปี ถ้าผมต้องไปแข่ง Shoot Off ผมจะออกมาคนแรกทุกครั้ง ถ้าต้องแข่งแปดคน ผมรู้เลยว่านัดแรกผมจะต้องเดินออก ขนาดแข่งขันระดับทวีป เข้ารอบไฟนอลกับเขาหกคน ผมก็ออกคนแรก แข่งขันซีเกมส์ คะแนนผมมาที่หนึ่ง แต่ก็ออกคนแรกทุกครั้ง ตอนนั้นผมเก็บปืนเลย รู้สึกว่าผมมาไกลมากแล้ว ผมไม่เอาแล้ว เก็บของขึ้นรถกลับบ้าน โค้ชก็กลับที่พักไปแล้วด้วย 

ความฝันไม่จำกัดอายุของ ‘เศวต เศรษฐาภรณ์’ นักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติไทยวัย 58 ที่คว้าฝันสำเร็จในโอลิมปิกเกม 2020

นั่นเท่ากับว่าคุณอาจะไม่ได้โควต้าโอลิมปิก แล้วจุดเปลี่ยนที่ทำให้ฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้งคืออะไร

ภรรยายืนเท้าสะเอวแล้วบอกผมว่า ผิดหวังมากเลย ยูเป็นนักรบยังสู้ไม่เสร็จ กลับมาสู้ให้จบ สู้ให้ถึงหยดสุดท้าย ผมก็ประกอบปืน เดินเข้าไปสู้ใหม่ เด็ดเขาออกทีละคน จนผมได้เป็นที่หก อีกเจ็ดคนก็เก่งทั้งนั้นเลยนะ แต่พอถึงคราวคับขัน เขาจะบังคับใจเขาได้มั้ย ใจต้องนิ่ง ไม่มีความโลภ ท้ายที่สุดก็ได้ที่หก รอเข้าไปแข่งรอบไฟนอลกับอีกห้าคน

ความฝันเริ่มขยับไกลเข้ามาเรื่อยๆ 

ก่อนจะยิงรอบไฟนอล เขาจะประกาศคุณสมบัติว่าได้เหรียญอะไรบ้าง ทุกคนเต็มอัตราศึกเลยครับ ตอนนั้นผมยังไม่ได้เหรียญซีเกมส์เลย เอเชียนเกมส์ก็ไม่ได้ เขาก็ไม่รู้จะประกาศอะไร เขาเลยบอกว่าแซมเป็นคนยิงปืนจากประเทศไทย อายุห้าสิบหกปี ถ้าวันที่เขาจะได้ไปแข่งขันโอลิมปิก เขาจะอายุห้าสิบเจ็ดปี แก่ที่สุด คนก็เฮฮากันใหญ่ 

วันนั้นยิงอยู่ชั่วโมงกว่า อากาศร้อนสี่สิบห้าองศา แต่เราก็อดทนนะครับ มีสมาธิ ไม่กล้ามองข้างหลังเลย ใครๆ ก็บอกว่าคนนี้อายุห้าสิบกว่า เข้ามาอยู่หนึ่งในหกได้ยังไง อาจจะเป็นข้อดีที่คนอื่นประมาทเราก็ได้ หลังจากผ่านไปชั่วโมงครึ่ง เขาเรียกเข้าไปยิง ผมก็เดินเข้าไป

สุดท้ายออกมาได้ที่สอง ได้โควต้าสำเร็จ ผมดีใจ เพราะเป็นความฝันที่ตั้งใจเอาไว้ โดยสำเร็จที่ระดับโลก ไม่ใช่ระดับทวีป ได้ก่อนโอลิมปิกจะเริ่มแข่งขันปีครึ่ง แล้วก็เป็นโควต้าแรกของประเทศไทย เป็นคนแรกของเป้าบินชายที่ใครๆ ต่างก็บอกว่าต้องคำสาป จะไปได้ไม่ไกล

พอออกมารับเหรียญคนก็มาจับมือ บอกว่าผมเป็นแรงบันดาลให้เขา เขาจะกลับไปบอกประเทศเขาว่า ฉันไม่อดตาย ฉันไม่ต้องไปเป็นโค้ชแล้ว แซมอายุห้าสิบหกยังได้โควต้าไปโอลิมปิก 

หลังจากได้เหรียญเงินและตั๋วโอลิมปิกใบแรกของประเทศไทย ไปฉลองกันมั้ยคะ

พอถึงโรงแรมก็สลบเลยครับ พอวันรุ่งขึ้นจะเดินทางกลับประเทศไทย ก็ไปเจอโค้ชเพื่อวางแผน เขาบอกว่า ไปพักก่อนสามเดือนก็ได้ ยูเหนื่อยมาเยอะแล้ว ผมบอกไม่ได้ ผมไม่มีเวลาจะไปฉลองสามเดือน ผมต้องการวางแผนจะไปโอลิมปิก เพราะภารกิจสานฝันของผมสำเร็จแล้ว ตอนนี้ที่ผมทำคือทำให้ประเทศ มันต้องแยกโร้ดแม็ปแต่ละอัน 

โร้ดแม็ปที่ฝันจะได้โควต้าเสร็จแล้ว นี่คือของส่วนตัว โค้ชต้องช่วยผมทำเพื่อประเทศไทยให้ได้ แต่ดันมีโควิด-19 ต้องอยู่เมืองไทยปีครึ่งโดยไม่ออกแข่งต่างประเทศเลย สิ่งที่โค้ชกลัวคืออารมณ์และความรู้สึกในการแข่งขัน ผมจะไม่มี อีกอย่างเขากลัวว่า ปีที่แล้วผมอายุห้าสิบเจ็ด ถ้าโอลิมปิกเลื่อนอีกปี ผมก็อายุห้าสิบแปด แซมจะยังไหวหรอ 

แต่นักกีฬายิงเป้าบินประเภทแทร็ปชายในวัยห้าสิบแปด ก็มาเหยียบเวทีกีฬาระดับโลกสำเร็จ

ตั้งแต่ยิงปืนมาสิบเจ็ดปี วันนั้นผมรู้ตัวเลยว่าเราสบายใจทุกอย่าง ทำให้ผมบรรจงเล็ง มีสมาธิมาก เห็นเป้าออกไป ขนาดกลุ่มกระสุนออกไปยังเห็นเลย ครั้งนี้มันดีมากเลยนะ ผมมีทักษะ มีความพร้อมทางร่างกายและจิตใจ วันแข่งก็จัดลำดับความคิดไม่ให้เครียดเกินไป ไม่ให้โลภเกินไป แล้วก็ไม่หลงระเริงกับคะแนนและคำชม

ที่ผมมีสมาธิและความพร้อมขนาดนั้น ส่วนหนึ่งมาจากการที่ผมได้รับมอบหมายให้ถือธงไตรรงค์์นำทัพนักกีฬา เข้าร่วมพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ มันเป็นความภาคภูมิใจในฐานะนักกีฬาและเป็นเกียรติต่อวงศ์ตระกูล

ซึ่งการแข่งขันมีสองวันครับ วันแรกแข่งสามรอบ รอบละยี่สิบห้าคะแนน ยิงได้ดีมากวันนั้น ยิงท็อปฟอร์มที่สุดเท่าที่ยิงมาเลยครับ ได้อันดับหนึ่งร่วม ทุกคนงงกันหมดเลย ทำไมแซมทำได้ ส่วนคำชมผมก็วางไว้ข้างนอก วันที่สอง มีลมกระโชกมาก ที่นู่นมีสามสี่ฤดูในหนึ่งวันเลยครับ ผลออกมาผมพลาดไปคะแนนเดียว แต่ผมก็ทำดีที่สุดนะครับ

หนึ่งคะแนนที่พลาดในโอลิมปิกเกม 2020 กำลังบอกอะไรคุณอาคะ

ผมต้องลุกขึ้นมาให้เร็วที่สุด ถามว่าเสียใจมั้ย ผมเสียใจแป๊บเดียว เพราะระหว่างทางตลอดสิบเจ็ดปี ผมได้พิสูจน์ตัวเอง ผมล้มลุกคลุกคลาน ผ่านความท้อแท้หมดหวัง นั่นเพราะผมเป็นคน แซมก็คือคน รู้สึกเจ็บ รู้สึกหนาว รู้สึกร้อน ซึ่งตอนเดินออกมาจากการแข่งขัน โค้ชบอกผมว่า Sam, You’re unlucky. เพราะลมกระโชก แต่ผมบอกโค้ชว่าไม่ใช่

ความฝันไม่จำกัดอายุของนักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติไทยวัย 58 ที่คว้าฝันสำเร็จในโอลิมปิกเกม 2020
ความฝันไม่จำกัดอายุของนักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติไทยวัย 58 ที่คว้าฝันสำเร็จในโอลิมปิกเกม 2020

ถ้าไม่ใช่เพราะลม คุณอาคิดว่าเป็นเพราะอะไร

มันเป็นเพราะตัวผมเอง ผมเป็นคนที่ไม่ชอบโทษลมฟ้าอากาศ ผมต้องโทษตัวเองก่อน คนอื่นยิงได้ ผมก็ต้องยิงได้ โค้ชถามผมว่าสู้มั้ย ผมตอบว่า ถ้าผมยังรับใช้ชาติได้ต่อ ก็จะมาสู้ต่อ เพราะผมมาใกล้จุดสำเร็จแล้ว มันไกลเกินกว่าคนอื่นที่จะมาถึง ถ้าเกิดผมเลิกไป มันน่าเสียดายทรัพยากรของประเทศ ซึ่งตอนนี้ระหว่างที่กักตัวผมก็ดราฟต์ข้อผิดพลาดขึ้นมาว่ามันคืออะไร แล้วสิ่งที่เราควรจะป้องกันคืออะไร เป็นความผิดพลาดที่ผมต้องเอาไปแก้ไข

จากบทเรียน ‘1 คะแนน’ ที่กลับมาวิเคราะห์ คุณอาพลาดตรงไหน

ลมกระโชกก็จริง แต่ถ้าผมไล่เป้าให้เร็วกว่านี้อีกสักนิดหนึ่งก็คงไม่พลาด ถามว่าเสียดายมั้ยก็เสียดาย แต่ผมทำดีที่สุดแล้ว I did what I can do. อุปสรรคที่เกิดขึ้น ผมไม่ยอมแพ้อยู่แล้วตามสไตล์ของผม ผมว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่แก้ไขได้ ใช่ ผมผิดพลาด พลาดไปหนึ่งคะแนนที่โอลิมปิก ถ้าสมมติพรุ่งนี้มีการแข่งขัน ผมก็พร้อมจะไปแก้ไขข้อผิดพลาดนั้น

แสดงว่าคุณอาเป็นนักกีฬาที่ไม่กลัวความพ่ายแพ้

ผมเคยสอนเพื่อนรุ่นน้องและทีมงานบริษัทว่า ก่อนจะออกไปทำอะไร ถ้าเราคิดว่าเราแพ้ เราแพ้ไปแล้วครึ่งหนึ่ง เมื่อเราเป็นนักรบ ต้องมีบาดแผลอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น กำลังใจสำคัญ ต้องมีความเชื่อมั่นในตัวเอง อย่างออกไปยิงปืน วันนั้นถ้าผมบอกว่าสู้เขาไม่ได้ ไม่ใช่นะครับ จริงๆ มันเป็นกีฬาที่สู้กับตัวเอง ผมยิงแล้วเอาคะแนนใส่กระเป๋า ผมไม่ได้สู้กับใครเลย ผมสู้กับตัวเอง แซมก็สู้กับแซม นักข่าวถามตลอดว่าไปคราวนี้กลัวมั้ย เจอนักแข่งระดับโลก ทุกคนที่ผ่านโควต้ามามีฝีมือหมด แต่ว่าวันนั้นเขาจะจัดการกับร่างกายและจิตใจเขายังไง แล้วอย่าไปคิดว่าเราสู้เขาไม่ได้ 

พันตรีสมจิตร จงจอหอ ที่เป็นนักกีฬาโอลิมปิกเหรียญทองรุ่นพี่ เขาชื่นชมผมมากเลยนะ อายุขนาดนี้ ถ้าเป็นกีฬาปะทะอายุสามสิบกว่าก็ต้องเลิกแล้ว แต่สามสิบกว่าผมยังขับเครื่องบินอยู่เลย สี่สิบเอ็ดผมเพิ่งจะเริ่ม ผมเจอเขา ผมถามเขาว่า พี่สมจิตรมีอะไรจะสอนผมมั้ย เขาบอกว่า คนเราต้องมีความหวัง หนึ่งเปอร์เซ็นต์ สองเปอร์เซ็นต์ต้องมี หลังจากวันนั้นที่ผมฟัง ผมก็เอากลับมาปรุงเป็นสูตรของผมเอง

ความฝันไม่จำกัดอายุของนักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติไทยวัย 58 ที่คว้าฝันสำเร็จในโอลิมปิกเกม 2020

แล้วเป้าหมายสูงสุดในฐานะนักกีฬายิงปืนเป้าบินของคุณอาคืออะไร

ส่วนตัวผมคือไปโอลิมปิก อีกส่วนคือทำชื่อเสียงให้กับประเทศ ถึงผมจะไม่ได้เหรียญ แต่สิ่งที่ผมภาคภูมิใจคือ ตอนนี้ทุกคนรู้จักประเทศไทย สิบปีที่ผ่านมาเวลาผมบอกว่ามาจากไทยแลนด์ เขาจะบอกว่าไต้หวัน ผมโมโหมาก เขาไม่รู้จักไทยแลนด์ เหมือนว่าไทยแลนด์ไม่ควรจะยืนอยู่ตรงนั้นด้วยกีฬาประเภทนี้ แต่ตอนนี้ทุกคนพูดเต็มปากว่า ‘ไทยแลนด์’

ตอนนี้ผมถือว่าคุ้มค่ามาก ทั้งเงินที่ผมลงทุน ภาษีอากรของประเทศชาติ ในทางกลับกัน เขารู้จักประเทศไทย ผมเดินลงไปแข่ง ถือปืน ใส่เสื้อยิงปืนมีธงไทยแปะหราบนเสื้อ อันนี้คือการทำโปรโมชันที่คุ้มค่าที่สุด มาถึงตอนนี้เขาเรียกผม ‘อังเคิลแซม ไทยแลนด์’ ทุกครั้งที่ผมได้ยิน ผมจะยิ้มมุมปาก เพราะมันถูกเป้าหมายของผมแล้ว เขารู้จักประเทศเรา 

ตลอด 17 ปีของการเป็นนักกีฬายิงเป้าบิน อะไรเป็นเหตุผลให้คุณอาต้องเอาจริงจังขนาดนี้

หนึ่ง ผมต้องการเอาชนะตัวเอง การจะทำอะไรก็แล้วแต่ให้สำเร็จ ต้องชนะตัวเราเองก่อน เราต้องเป็นคนที่มีคุณภาพก่อน เราต้องเห็นคุณค่าในตัวเราก่อน สิ่งหนึ่งที่เราลบหลู่ไม่ได้คือคุณค่าของตัวเรา สอง ผมทำความฝันสำเร็จ สาม แม้ผมจะไม่ได้เหรียญ แต่ผมก็ทำให้ประเทศชาติเป็นที่รู้จัก ทำให้เห็นว่าประเทศเล็กๆ กับกีฬานี้ก็ยังไปยืนตรงนั้นได้

เรื่องราวของคุณอาช่างตรงกับประโยคที่ว่า ‘อายุไม่ใช่ข้อจำกัดของความฝัน’

ไม่ว่าจะรวย จะจน อายุมาก อายุน้อย ทุกคนมีความฝันหมด ทุกๆ อย่างต้องใช้เวลา มันไม่มีอะไรที่เป็นทางลัด และความฝันจะมีเวลาสุกงอมของมัน ผมอยากให้คนที่ฝัน ตื่นขึ้นมาแล้วลุกมาวางแผนว่าจะทำให้ฝันนั้นเป็นจริงได้ยังไง 

ความฝันตลอด 17 ปี ที่จะไปโอลิมปิก วันนี้ความฝันนั้นสุกงอมและสำเร็จได้เพราะอะไรคะ

เพราะผมฝันจริง ทำจริง และแก้ไขจริง

ความฝันไม่จำกัดอายุของนักกีฬายิงเป้าบินทีมชาติไทยวัย 58 ที่คว้าฝันสำเร็จในโอลิมปิกเกม 2020
ภาพ : เศวต เศรษฐาภรณ์

Writer

สุทธิดา อุ่นจิต

สุทธิดา อุ่นจิต

กรุงเทพฯ - เชียงใหม่ สู่ ลาดพร้าว - สุขุมวิท , พูดภาษาพม่าได้นิดหน่อย เป็นนักสะสมกระเป๋าผ้า ชอบหวานน้อยแต่มักได้หวานมาก