เพียงไม่กี่วันก่อนคุณจะได้อ่านบทสัมภาษณ์ชิ้นนี้ ชื่อของ อิน-สาริน รณเกียรติ คงปรากฏขึ้นบนหน้าจอให้คุณเห็นบ่อยครั้ง ในฐานะนักแสดงนำซีรีส์วายเรื่องแรกของช่องน้อยสี ที่อาจทำให้คุ้นหน้าคุ้นตาเขามากขึ้น

บางคนอาจร้องอ๋อ ว่าเคยเห็นผู้ชายคนนี้แล้วตั้งแต่เขายังใส่กางเกงนักเรียนสีดำ บางคนก็อาจจำได้ ว่าอินคือบัณฑิตสถาปัตย์ฯ จุฬาฯ คนนั้น ที่โด่งดังแม้จะยังไม่ทันเข้าวงการดี 

แต่ใครจะรู้ ว่านาฬิกาชีวิตหนึ่งวันของอินไม่ได้จบลงแค่ผู้กำกับสั่งคัต

ในวงการบันเทิง เขาเป็นนักแสดงหนุ่มมากความสามารถ

ในบ้าน เขาเป็นทายาทสืบทอดธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

ในทุกขณะที่เข็มนาฬิกากระดิกไหวไปมา อินกำลังเป็นสถาปนิกที่ออกแบบและดูแลโครงการของตัวเอง

เขาในลุคเสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา เอกเขนกบนโซฟาห้องแต่งตัวรอการสนทนายามบ่าย จนเราอดคิดไม่ได้ว่า ผู้ชายที่ดูสบาย ๆ คนนี้เหรอ จะซ่อนความเครียดมากมายไว้ภายใต้รอยยิ้มหวาน 

สิ่งที่น่าสนใจกว่าการหาคำตอบว่าเขาทำทุกบทบาทในหนึ่งวันได้ยังไง จึงกลายเป็นการตั้งคำถามว่า อิน สาริน เปลี่ยนไปอย่างไร หลังอุทิศชีวิตให้กับงาน

เรียนแบบเซเว่น ทำงาน 24 ชม. ชีวิต Work-ไร้ Balance ของ 'อิน สาริน' สถาปนิกนักธุรกิจ

In-sight
ปูนเปลือย

ครอบครัวของณัฐในละคร คุณหมีปาฏิหาริย์ ค่อนข้าง Toxic ถ้าเทียบระหว่างครอบครัวของณัฐในละครกับครอบครัวของอิน มีความเหมือนหรือแตกต่างกันยังไง

มันคือคู่ตรงข้าม ครอบครัวอินไม่มีปัญหาเลย ไม่เคยทะเลาะกันเลย ไม่มีความ Toxic เลย ครอบครัวพี่ณัฐเนี่ยเป็นครอบครัวที่ขาดการพูดคุย แต่ครอบครัวของอินพูดคุยกันเยอะมาก เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ แนวทาง ปัญหาชีวิต เราคุยเรื่องพวกนี้กันบนโต๊ะกินข้าว

ครอบครัวมีส่วนปลุกปั้นให้อินเป็นอินทุกวันนี้

ใช่ 

ถ้าอย่างนั้น ตัวตนของคุณได้รับอิทธิพลมาจากใครในบ้านบ้าง

ไม่ได้จากใครเลย (หัวเราะ) เรื่องจริง อินไม่เหมือนป๊า ไม่เหมือนแม่เลย แม่เป็นสายชิลล์ แสวงหาความสุขในชีวิต ส่วนป๊ามี Work-Life Balance ดี มีความสุขในชีวิต ส่วนเราเป็นสายทำงานเหมือนกับพี่สาว แต่ไม่รู้ได้มาจากใคร ป๊าก็ยังถามว่าเอามาจากใคร

เห็นว่าคุณพ่อเป็นสถาปนิก

ป๊าเป็นช่างใหญ่มาก่อน เขาทำอสังหาฯ ทำบริษัทของตัวเอง เป็นสถาปนิกเองด้วย

การมีพ่อเป็นสถาปนิก มีครอบครัวทำอสังหาริมทรัพย์ ส่งผลกับความคิดเรายังไงบ้าง

ส่งผลมาก ยอมรับว่าเราเลือกเรียนสถาปัตย์เพราะคิดว่าจะกลับมาต่อยอดธุรกิจครอบครัวด้วย ที่บ้านไม่ได้บังคับหรอก แต่เขาจะใช้วิธีหล่อหลอม เช่น ตอนเด็ก ๆ เขาจะพาเราไปประกวดระบายสีน้ำ ประกวดวาดรูป ซึ่งจริง ๆ ป๊าแอบช่วยเรามาตลอด (หัวเราะ) เราก็เลยซึมซับสิ่งนี้ เริ่มชอบ พอโตมาก็เลยเลือกทางนี้ด้วยตัวเอง

บุคลิกคุณดูเนี้ยบ เรียบร้อย ภาพลักษณ์ภายนอกก็ดูสะอาด คุณเป็นมาตั้งแต่เมื่อไร

อินเนี่ยนะเรียบร้อย โอมายก็อด ถ้าอินเป็นอย่างนั้นได้จริง ๆ ก็ดีนะ

แล้วคุณเป็นคนยังไง

อินมองตัวเองว่าไม่เรียบร้อยเลย แล้วก็อยากเรียบร้อยมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ซึ่งเราคาแรกเตอร์ชัดมาตั้งแต่เด็กแล้ว เป็นคนคิดเร็ว ทำเร็ว พูดเร็ว 

ตอนเรียนสถาปัตย์แรก ๆ ได้เกรด 2 คุณมีวิธีแก้ไขยังไงถึงจบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับ 2

ความขยันครับ เกรด 2.7 – 2.8 ตอนนั้นถือว่าน้อยมากนะสำหรับเด็กจุฬาฯ เพราะว่าทุกคนเก่งกันมาก เรามาจากโรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัยที่มีกิจกรรมเยอะมาก พอมาอยู่จุฬาฯ เหมือนโดนย้ายโลก เขารวมแต่คนหัวกะทิ เด็กอินเตอร์ พูดภาษาอังกฤษล้วน ปีหนึ่งปรับตัวไม่ได้เลย ฟังก็ไม่ออก แต่เพื่อนไปถึงไหนแล้ว เราค่อย ๆ ถีบตัวเองขึ้นมา 

สมัยมัธยมเราเป็นเด็กนั่งหลังห้อง ขึ้นมหาวิทยาลัยเราต้องไปนั่งหน้าสุด ไม่งั้นเรียนไม่ทันเขา เพื่อนที่คบก็ต้องขอไปคบกับแก๊งที่จะชวนเราไปอ่านหนังสือ คบเพื่อนดีพาให้ได้ดี อันนี้คือเรื่องจริง ปีสี่อินได้เกรด 3.8 ถ้าตัดเกรดแค่ปีนี้เราคงได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งไปแล้ว ขอบคุณเพื่อนทุกคนเลยที่ช่วยเรา

เพราะอะไรถึงต้องพยายามเพื่อให้จบมาด้วยเกรดดี ๆ

เราไม่ได้ต้องการเกรดดี แต่เวลาทำอะไรสักอย่างก็อยากทำให้มันได้ดี แค่นั้นเอง

เรียนแบบเซเว่น ทำงาน 24 ชม. ชีวิต Work-ไร้ Balance ของ 'อิน สาริน' สถาปนิกนักธุรกิจ

In-design
ก่อร่างสร้างตึก

คุณชอบเรียนสถาปัตย์ด้วย ตั้งใจเรียนด้วย มีความฝันว่าอยากกลับมาต่อยอดธุรกิจสถาปัตย์ที่บ้านด้วย คุณหลงใหลอะไรในสถาปัตยกรรม

อินชอบออกแบบมาก (ลากเสียง) มันเหมือนการออกแบบชีวิต คนเรามีจุดมุ่งหมายว่าโตขึ้นฉันจะเป็นคนแบบนี้ การออกแบบบ้านหรือสิ่งปลูกสร้างก็เหมือนกัน แล้วเราเป็นคนชอบความสวยงาม บ้านมุมนี้จะเป็นยังไง เป็นธีมไหน อย่างโครงการ Community Mall เล็ก ๆ ที่กำลังสร้างก็เป็นการใส่ตัวตนของเราลงไป

ตัวตนแบบไหน

เวลาออกแบบหรือทำอะไรก็ตาม ไม่มีงานไหนที่ไม่ขึ้นกับกลุ่มลูกค้า อินทำขนม ก็ดู Marketing ดูความต้องการของคน ทำร้านอาหาร ทำโครงการ เรามีกลุ่มเป้าหมายที่ต้องการจะสื่อ อินจะใช้ Customer Centric คือการใช้ลูกค้าเป็นศูนย์กลาง เซ็ต Target Group ขึ้นมาก่อน เราจะทำอะไร เพื่อขายใคร นี่คือคำถามที่หนึ่ง แล้วพอเรารู้เป้าหมาย เราก็จะรู้ว่าเขาเป็นแบบไหน อย่างโครงการนี้จะขายกลุ่ม First Jobber เป็นวัยรุ่นที่ค้นหาตัวเองเจอแล้ว ไม่ได้เปลี่ยนไปตามเทรนด์ โครงการเราก็มีตัวตนชัดเจน คือยังมีความเป็นวัยรุ่นอยู่ แต่ไม่ได้เป็นวัยรุ่นสยามที่เด็กขนาดนั้น

แต่สุดท้ายยังไงเราก็จะทิ้งจริตหรือทิ้งกลิ่นของเราเอาไว้อยู่ดี เราชอบแบบ Rustic Style คือแอบซ่อนความดิบเอาไว้

เล่าถึงโครงการ Community Mall นี้ให้ฟังหน่อย

ชื่อโครงการ OURS เป็น Eatery & Hangout ร้านอาหารเน้นพวกสตาร์ทอัพที่ไม่ได้อยู่ในห้าง แล้วก็พวก Boutique Shop ส่วน Hangout ก็เป็นหมูกระทะ ชาบู ร้าน All-Day Dining แล้วก็จะมีสวนส่วนกลางนั่งทานได้ คล้าย ๆ กับโครงการ theCOMMONS แต่อยู่ที่ถนนเจริญนครซอย 10 ตอนนี้ก่อสร้างได้ 60 เปอร์เซ็นต์แล้วครับ

ในโครงการนี้คุณมีส่วนร่วมในการทำมากน้อยแค่ไหน 

อินทำตั้งแต่ดีลเทศบาล ขุดท่อระบายน้ำท่วม ถมที่ ดีลจัดซื้อ จัดทำทีม Marketing จ้างสถาปนิก จ้างแม่บ้าน จ้างยาม เซ็ตระบบ หาลูกบ้าน ทำ Presentation เราทำทุกอย่าง เพราะโครงการนี้มันคืออินเลย

เดี๋ยวเสร็จจากสัมภาษณ์นี้ก็ต้องไปไซต์งานครับ ช่วงนี้ไปทุกวัน เพราะเรายังไม่ใช่บริษัทใหญ่ เวลาต้องตัดสินใจว่าจะเอา A หรือ B เราต้องเป็นคนเข้าไปดูเอง 

เป็นครั้งแรกที่คุณทำธุรกิจเต็มตัว

ใช่ครับ ครั้งแรก เราตกใจมากที่ทำได้ แล้วก็เหนื่อยมาก เพิ่งรู้ว่าการทำอะไรอย่างหนึ่งมันเหนื่อยมากขนาดนี้ เราทำธุรกิจมาตลอด เพียงแต่ที่ผ่านมาอินมีพาร์ตเนอร์ ร้าน Holiday Pastry ร้าน HYE แต่โครงการนี้อินดูคนเดียว ต้องทำเองหมด

ใช้สายตาแบบไหนในการทำงาน

เราต้องมีสายตาของนักวางแผน ต้องบอกว่าอินได้สิ่งนี้มาจากการเรียนสถาปัตย์ เพราะตอนเรียนมันหนักมาก เรียนเป็นเซเว่น 7 วัน 24 ชั่วโมง ทุกอย่างต้องผ่านการออกแบบ ต้องวางแผนใช้ชีวิตเลยว่าเราจะทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร ยังไง ให้งานเสร็จทัน สิ่งเหล่านี้อินติดมาใช้ในชีวิตจริง เราเลยเป็นคนวางแผนตลอดเวลา เพื่อให้มันไปข้างหน้าได้เร็วและรอบคอบมากที่สุด

In-detail
เนี้ยบแต่ดิบ

แฟนคลับมักจะบอกว่าเวลาที่พูดถึงสถาปัตย์ คุณจะเต็มไปด้วยแพสชัน สะท้อนออกมาจากดวงตาเลย

เรามีแพสชันมากครับ สถาปัตย์สำหรับเราคือศิลปะ มันสนุก เหมือนเล่นเดอะซิมส์ เราไม่จำเป็นต้องสร้างบ้านในชีวิตจริงก็ได้ แต่ถ้าเราลองหลับตาว่าเราอยากมีบ้าน เดินไปเลี้ยวซ้ายเจอสิ่งนี้ มีห้องน้ำตรงนี้ ขึ้นไปชั้นสองเป็นยังไง มีความสุขจะตาย อินนั่งคิดได้เป็นชั่วโมง ๆ เรามีความสุขที่ได้ออกแบบ การเรียนสถาปัตย์ดีตรงที่ 

หนึ่ง เราฝึกความอดทนมาตั้งแต่สมัยเรียน สอง คือเราได้วิชาการออกแบบที่ไม่ใช่แค่ออกแบบบ้าน ชีวิตจริงก็เริ่มจากสถาปัตย์ ออกแบบการตลาด ออกแบบลูกค้า มันคือทุกอย่าง 

คุณกำลังหมายถึงการเรียนแบบเซเว่นน่ะเหรอ

มันเวิร์กครับ (ตอบอย่างมั่นใจ) เวิร์กกับเรา แต่ก็เหนื่อยมากนะ คือสถาปัตย์เป็นงานภาคปฏิบัติไม่ใช่งานอ่านหนังสือ แต่เวลาเราแนะนำคน เราก็บอกเสมอว่าต้องมี Work-Life Balance ที่ดี แต่อินเข้าใจว่าเราอายุ 27 เป็นวัยสร้างตัว ไม่ผิดเลยที่เราจะเหนื่อย ไม่ใช่แค่อิน เพื่อนรอบตัวก็เป็นวัยเหนื่อยหอบแฮ่ก อินทำงานมานาน เราเลยมาถึงอีกสเต็ปที่ต้องเป็น SME ที่ใหญ่มากขึ้นแล้ว 

นอกจากเรื่องธุรกิจ คุณนำการมองเห็นดีเทลของสิ่งต่าง ๆ มาใช้ในชีวิตประจำวันด้วยไหม

ใช้ด้วยครับ การมองภาพกว้างเป็นสิ่งสำคัญ แต่การมองเห็นจุดเล็ก ๆ ก็สำคัญ เพราะถ้าเราเก็บรายละเอียดจุดเล็ก ๆ ได้ เราจะไม่พลาด

คล้าย ๆ จะเป็น Perfectionnist นะ

อินเป็น แต่ไม่ดีนะ เพราะบางอย่างเราเป๊ะเกินไป 

เช่น

เราเป็นคนไม่ปล่อยอะไรเลย สมมติ เดินเข้าไปในครัวกลางของ Holiday Pastry ถ้ากวาดสายตามองไปจากตรงนี้ อินจับจุดได้เลยว่ามีอะไรผิดอยู่บ้างโดยทันที ไม่ต้องมีใครบอก อินก็จะรู้สึกว่า เฮ้อ (ถอนหายใจ) ทำไมหัวหน้าครัวหรือผู้จัดการถึงไม่เห็น แต่ตอนนี้เราพยายามจะมองในมุมคนอื่นว่า ใช่ว่าทุกคนจะคิดเหมือนเรา เราต้องมีความอะลุ่มอล่วย พยายามผ่อนปรนมากขึ้น

ส่งผลอะไรกับคุณและคนรอบข้างบ้าง

เราเครียด แล้วเราก็กลายเป็นคน Toxic เพราะที่บ้านทุกคนแฮปปี้ เพื่อน ๆ พาร์ตเนอร์ทุกคนแฮปปี้ เขาก็เครียดเหมือนเราแหละ แต่เขาจัดการความเครียดได้ เขาไม่เอาความเครียดไปลงกับคนรอบข้าง แต่บางครั้งอินทำไม่ได้ ซึ่งเรารู้ตัว แล้วก็พยายามจัดการอยู่

ไม่ได้เป็นคนอย่างนี้ตั้งแต่แรก

ใช่ ไม่ได้เป็น เพิ่งมาเป็นช่วงที่งานเยอะ ๆ 

เรียนแบบเซเว่น ทำงาน 24 ชม. ชีวิต Work-ไร้ Balance ของ 'อิน สาริน' สถาปนิกนักธุรกิจ
เรียนแบบเซเว่น ทำงาน 24 ชม. ชีวิต Work-ไร้ Balance ของ 'อิน สาริน' สถาปนิกนักธุรกิจ

ทำไมคุณถึงชอบทำงานขนาดนี้

(คิดนาน) อินว่าหลายปัจจัยที่หลอมตัวตนเรา อินพยายามถามตัวเองเหมือนกัน เพราะเราไม่เหมือนคนที่บ้าน แรก ๆ อาจจะเห็นความสบายมาจนเบื่อ พ่อแม่เราก็ไม่ได้ทำงานออฟฟิศ ตอนเด็กเราจะรู้สึกว่าทำไมพ่อแม่ของเพื่อน ๆ มีงานทำ (หัวเราะ) พ่อแม่เราก็ทำนะแต่เป็นพวกธุรกิจส่วนตัว อีกอย่างคือก่อนเป็นดารา เราก็พอมีชื่อเสียง คนจะมองเราจากภายนอกก่อน ถ้าเกิดเราเก่งพอให้เขามองเราจากความสามารถก่อนก็คงจะดีนะ

เราไม่ได้มองว่าต้องหาเงินเพื่อใช้เอง เรามองว่าเราจะเติบโตไปเป็นคนที่เลี้ยงคนอื่นได้ยังไง เราเลยต้องรีบ อันนี้ก็คงเป็นอีกสิ่งที่สำคัญ คือ โตยังไงให้เลี้ยงพ่อแม่ได้ สำหรับบ้านอินยากนะ เพราะพ่อแม่เรามีชีวิตที่ดีของเขาอยู่แล้ว เราต้องทำยังไงให้โตกว่าเขา ถ้าโตเท่าเขาเนี่ยไม่ยาก แต่ถ้าโตกว่าเนี่ยยากมาก ๆ มันเป็นเหมือน Legacy เราก็อยากทำของตัวเองให้ดียิ่งขึ้น

จำเป็นต้องมีอะไรบ้างถึงจะโตกว่าพ่อแม่ได้

ก็คงเป็นเรื่องของการต่อยอดแหละ ถ้าเป็นอสังหาฯ ป๊าอินก็ทำโกดัง ลานจอดรถ ห้องเย็น ของเราก็เริ่มทำ Community Mall ทำคอนโด ต่อยอดขึ้นไป Food and Beverage ก็เป็นอีกธุรกิจที่เราตั้งใจกับมันมาก เรามีร้าน Holiday Pastry กับร้านหมูกระทะที่กำลังจะเปิด Flagship Store ปีหน้าก็จะขยายสาขาเข้าห้าง 

อย่างที่บอกว่าเราเป็นคนตั้งใจทำงานมาก ๆ เรื่องของกินก็ต้องให้ดีให้อร่อยที่สุด เราอยากทำของดีให้คนกิน เพราะเราเป็นนักชิม แต่ไม่ใช่นักทำ เราจึงค้นหาเชฟเก่ง ๆ จากโรงแรม จากร้านอาหารมาอยู่กับเรา การทำขนมก็เป็นเรื่องที่มาจาก Pain Point ของอินว่าเคยไปเดินเจอเค้กแมคคาเดเมีย แล้วเขาให้ถั่วน้อยมาก จนรู้สึกว่าเราต้องทำเองแล้วแหละ กลายเป็นคอนเซ็ปต์ของร้านอินว่า ขนมทุกอย่างจะต้องจัดหนักจัดเต็ม เป็นขนมที่ทุกคนกินแล้วแฮปปี้

คุณเริ่มทำงานหาเงินมาตั้งแต่เมื่อไร

ถ้าทำพาร์ตไทม์ หาอะไรทำ ก็ทำมาตั้งแต่ปีหนึ่ง เราขายของ ไปเดินสำเพ็งเพื่อหาหินมาร้อยขาย สนุกดี เวลาอยากทำอะไรเราไม่ได้เริ่มต้นว่าเราต้องได้เงิน เราเริ่มเพราะมันน่าทำ แต่พอทำแล้วก็จริงจัง เลยมีเรื่องของ Marketing เข้ามาเกี่ยว เพื่อให้ธุรกิจนั้นโตและอยู่รอด

ถ้าให้รีแคปชีวิตตั้งแต่จบมหาวิทยาลัยมาคือวุ่นวายมาก (หัวเราะ) ไม่เคยสุขสบายกับใครเขาเลย เพราะเราทำงานเยอะ เผอิญว่างานในวงการบันเทิงกับงานส่วนตัวต่างกันมาก ไม่ใช่งานใกล้ ๆ กันที่ไม่ต้องสลับความคิดเยอะ แต่เราต้องสลับจากเบื้องหน้าไปเบื้องหลัง มันเลยเหนื่อยมาก เพราะเราต้องทำให้ได้ดีทั้งคู่ 

แต่คุณก็ไม่ได้เรียนเรื่อง Marketing มาก่อน

ไม่ได้เรียน แต่เรามีเพื่อนจบ Marketing ทั้งนั้นเลย พาร์ตเนอร์เราทุกคนดีมาก เขาเรียนจบจากที่ดี ๆ เราก็ใช้วิธีขอเขา คุยกับเขา ถามเลยว่าวิธีการทำเป็นยังไง 

แล้วเขาจะได้อะไรจากคุณกลับไป

ได้มุมมองใหม่ ๆ อินว่าอินเป็นคนอ่านเกมขาดมาก อินรู้ว่าอินทำอะไรไปเพื่อใคร และทำยังไงให้ถูกจริตคนเหล่านั้น 

ทำไมคุณถึงอ่านเกมขาด

อินเป็นคนช่างสังเกต อินจะรู้ว่าถ้าเราขาย Niche ไม่ได้ขาย Mass จริตแบบไหนที่พอดีกับเขา อย่างขนมเราก็จะรู้ว่าโปรดักต์นี้ออกมาเพื่อตอบโจทย์กลุ่ม Niche ทุกโปรดักต์จะมีเรื่องเล่าเยอะมาก

คุณบอกว่าเป็น Perfectionist แต่การทำธุรกิจมักเต็มไปด้วยความเสี่ยง ความผิดพลาด คุณรับมือกับสิ่งเหล่านั้นได้ไหม

ตอนนี้เรายังไม่พลาด แต่เราก็เตรียมไว้เพราะต้องมีพลาดอยู่แล้ว เราทำใจแล้วแหละ อินมองว่าเรากำลังปูพรม สมมติทำ 10 แล้วเสีย 3 อินว่าเราไม่เจ๊งนะ ถ้าจากวันนี้นับไปอีก 3 เดือนแล้วธุรกิจเป็นเลขแดง เราก็ไม่ได้มองแค่ 3 เดือนนี้ เรามองไปอีกหนึ่งปีข้างหน้าว่าเราจะโตได้อีกขนาดไหน มันคือการถัวเฉลี่ย แต่เราต้องดูเกมไว้ล่วงหน้าครับ

คุณจัดสรรเวลาชีวิตยังไง

ก็ 24 ชั่วโมง ทั้งวันครับ

แต่นั่นไม่ได้เรียกว่าจัดสรร

มันจัดสรรแล้วครับ ถ้าไม่ได้จัด เราก็ไม่มีทางทำทุกอย่างได้หรอก อีกวิธีหนึ่งคือการหาทีมดี ๆ หาพาร์ตเนอร์ดี ๆ เคล็ดลับของอินคือเราทำหลายอย่างคนเดียวไม่ไหว คนหนึ่งคนมีข้อจำกัด แต่ถ้าเราหาแขน หาขา หาสมองให้เราได้ เราก็จะสบายขึ้นครับ

ยากไหมกว่าที่คุณจะกล้าไว้ใจให้ใครสักคนเป็นพาร์ตเนอร์

เรื่องไว้ใจไม่ยากครับ เพราะเราทำงานกับคนเดือนสองเดือน ก็จะรู้สึกได้ว่าคุณได้ไปต่อรึเปล่า สิ่งที่ยากคือการจัดการเวลาให้ได้

คุณดูเหมือนคนที่มีครบ มีพร้อมทุกอย่าง ฐานะ หน้าตา ความสามารถ ยังมีอะไรที่คุณขาดไปหรือตามหาอยู่

นิสัย (ตอบทันที) เพื่อนสนิทชอบด่าเรา ว่ามึงมีครบทุกอย่างยกเว้นนิสัยดี ๆ (หัวเราะ) คือเราเป็นคนเครียดมาก ทำแต่งาน ถ้าไม่หยุดพูดเรื่องงาน งานมันก็จะไม่จบ จนเมื่อวานเราได้ยินพาร์ตเนอร์คุยเล่นกันตอนประชุม เราก็กลับไปนอนคิดที่บ้านว่า ‘ลืมไปเลยว่ามนุษย์คุยเล่นกันแบบนี้ได้ด้วย’ 

ฟังดูเหมือนตลกนะ แต่เรื่องจริงไม่ตลกเลย เราลืมไปว่าคุยจิปาถะกับพนักงานได้ ซึ่งอินไม่มี แม้แต่กับเพื่อน อาจจะเป็นเพราะเพื่อนสนิททุกคนโดนจับมาทำงานด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้

มีวิธีบริหารความสัมพันธ์กับเพื่อนไหม

เราเป็นคนมีอะไรแล้วพูดเลย เคลียร์ใจตั้งแต่วันแรก ชอบบอกชอบ ไม่ชอบบอกไม่ชอบ แต่ต้องฟัง เพราะทุกคนหวังดี

อีกด้านของนักแสดงหนุ่ม ‘อิน สาริน’ กับการเป็นสถาปนิกควบนักธุรกิจ เจ้าของ Community Mall สร้างใหม่ ผู้หยุดคิดเรื่องงานไม่ได้
อีกด้านของนักแสดงหนุ่ม ‘อิน สาริน’ กับการเป็นสถาปนิกควบนักธุรกิจ เจ้าของ Community Mall สร้างใหม่ ผู้หยุดคิดเรื่องงานไม่ได้

เคยอยู่เฉย ๆ ไม่ทำอะไรนานสุดกี่วัน

เราอยู่ไม่ได้เลยครับ เราว่าน่าจะต้องไปหาหมอเลยแหละ อินน่าจะเป็นโรคเครียด เราเป็นคนนอนบิดแขน บิดขา มือเกร็ง ดูซีรีส์ก็ไม่ได้ เพื่อนดูอาทิตย์เดียวจบ แต่เราใช้เวลา 3 – 6 เดือน ดูได้ไม่ถึง 5 นาทีก็ต้องทำงาน เพราะเรารู้สึกว่าการดูซีรีส์มันเสียเวลา เราต้องหยุดแล้วพิมพ์งานสิ

แล้วคุณมองคนที่ไม่มีความฝัน นอนอยู่บ้านเฉย ๆ ยังไง

ไม่เป็นไร คุณมีความสุขไหมล่ะ ถ้ามีความสุขก็พอแล้วครับ อินก็ไม่มีใครกดดันให้ทำงาน อินแค่ชอบทำ 

In-terior
ตกแต่งภายใน

ถ้างานมีผลกระทบกับชีวิตขนาดนี้ คุณมีคิดบ้างไหมว่าจะลดธุรกิจลงสักอย่าง หรือเบาลง

เราตั้งใจจะเลิกอยู่แหละ แต่ตอนนี้บอกตามตรงว่ายังเลิกไม่ได้ เพราะเป็นช่วงขาขึ้นของอิน โครงการ ร้านอาหาร ทุกอย่างจำเป็นต้องทำ ก็แล้วแต่เป้าหมายของแต่ละคนนะ บางคนเปิดคาเฟ่เล็ก ๆ มีพนักงาน 4 – 5 คนก็พอใจแล้ว แต่สำหรับอิน เราอยากเป็น F&B เจ้าใหญ่ ๆ หวังว่าปีหน้าจะเป็นปีที่เราเติบโตแบบพุ่งจรวด เพราะฉะนั้นเราต้องเตรียมทีม เตรียมใจให้ดี ส่วนมากเราจะหาทีมมาช่วยมากกว่าลด แต่ธุรกิจต้องเพิ่มขึ้น เราหยุดทำงานไม่ได้หรอกครับ ถ้าปีหน้าสบาย ๆ ขึ้นได้ เราก็จะปรับ

แล้วมันจะหยุดอยู่ตรงไหน

เราไม่รู้หรอกครับ แต่เราก็ต้องรอดูกันไป อีก 3 ปีมาเจอกันใหม่ อาจจะเป็นอีกแบบหนึ่ง

แบบไหนที่คุณอยากเป็น

มี 3 อย่างที่เราแพลนไว้คือ Food & Beverage อสังหาฯ การแสดง เราต้องเต็มที่ ให้ไปให้ดีทุกอย่าง ในมุม Food & Beverage คือเราต้องเป็นหนึ่งในนั้นให้ได้ภายใน 3 ปี เราต้องทันสมัย ต้องแตกต่าง ส่วนอสังหาฯ ที่บ้าน อินก็ยังใหม่มาก เพราะไม่ใช่แค่เรื่องสถาปนิก แต่มีเรื่องการดีลกับราชการ เดินระบบไฟฟ้า น้ำประปา วิ่งนู่นนี่สารพัด เรามีตัวคนเดียวกับทีมอีกไม่กี่คน อินคิดว่าอยากทำให้ดีแล้วจะยกให้ที่บ้าน เป็น Passive Income ที่เขาจะเก็บเงินได้ต่อไป 

ส่วนการแสดง ยังไงก็เป็นสิ่งที่เราชอบ เป็นแขนงเดียวในนี้ที่ไม่เครียด สบาย คนอื่นอาจจะเครียด แต่อินรู้สึกว่าเราไม่ต้องคิด ไม่ต้องบรีฟ คนอื่นเขาคิดให้เราเสร็จสรรพหมดแล้ว บทก็เขียนมาแล้ว ผู้กำกับก็มี เราก็แค่ทำตัวโล่ง ๆ และเชื่อฟังเขา 

เกี่ยวไหมที่คุณไม่ต้องสวมบทเป็นตัวเอง การแสดงจึงเป็นงานที่ไม่เครียด

เกี่ยวครับ อย่างเต้าหู้จะเป็นคนร่าเริง คิดบวก ในชั่วโมงที่เป็นเต้าหู้เราก็มีความสุขมาก เพราะต้องเชื่อในตัวละคร ซึ่งมันน่าเศร้าตรงที่เพื่อนบอกว่าเราไม่ได้อะไรจากเต้าหู้มาเลย เมื่อวานแม่ก็เพิ่งบอกแบบนี้ตอนกินข้าว เราตอบแม่ไปว่าเต้าหู้ไม่มีอยู่จริง ไม่รู้เหรอ (หัวเราะ) 

เราพยายามจะเอาความคิดบวกของเต้าหู้มา ซึ่งคิดบวกไม่ได้แปลว่าโลกสวยนะ การมองโลกในแง่ดีเป็นเรื่องที่ดีมาก ใช้ได้กับทุกอย่าง เราจะมองทุกปัญหาเป็นเรื่องเล็กและแก้ไขได้ เต้าหู้เองก็มีหน้าที่แก้ไขปัญหาให้คนอื่นเหมือนกัน

อีกด้านของนักแสดงหนุ่ม ‘อิน สาริน’ กับการเป็นสถาปนิกควบนักธุรกิจ เจ้าของ Community Mall สร้างใหม่ ผู้หยุดคิดเรื่องงานไม่ได้

คุณเคยบอกไว้ว่าต้องรีแคปชีวิตตัวเองทุกปี เพราะอาชีพดาราเป็นเหมือนสินค้า ช่วยอธิบายเพิ่มเติมหน่อย

อินทำขนม ขนมคือสินค้า อินทำอสังหาฯ โครงการของอินคือสินค้า อินเป็นดารา ตัวอินคือสินค้า อินกำลังขายตัวเองอยู่ เพราะฉะนั้น อินมองว่าลูกค้าเขาก็มาช้อปปิ้งซูเปอร์มาร์เก็ต มีเชลฟ์ให้เลือกเยอะแยะ มีดาราให้เลือกทุกรูปแบบ แล้วทำยังไงให้เราเป็นสินค้าที่ฮิต เป็นสินค้ากลาง ๆ ที่ใคร ๆ ก็หยิบเราไปได้ มันต้องผ่านการประเมิน เราทำ SWOT Analysis ความเป็นอินเลยนะ เราดีตรงไหน ขาดอะไรบ้าง แต่ไม่เหมือนสินค้าตรงที่คนเรามีคาแรกเตอร์ ต้องทำยังไงให้พอดีกับตัวเรา ทำแล้วสบายใจ แต่ก็ตอบโจทย์คนดูด้วย ไม่ใช่ว่าทำเพื่อคนดูอย่างเดียว แต่เราไม่เป็นตัวเองเลย

คุณนำฟีดแบ็กคนอื่นมาใช้ในการสร้าง Branding ให้ตัวเองมากน้อยแค่ไหน

ส่วนมากฟีดแบ็กของเราจะเป็นเชิงบวก เราต้องพยายามมองจุดดี-จุดด้อยตัวเอง การมีแต่ฟีดแบ็กดี ๆ ไม่ได้ทำให้เราเหลิง เพราะวันนี้บวก เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ลบ โซเชียลก็คือโซเชียล เราก็ Appreciated และขอบคุณทุกคำติชม 

หลายคนมองภาพนักแสดงในจอกับชีวิตจริงเป็นคนคนเดียวกัน อินในฐานะนักแสดง กับอิน สาริน เหมือนกันไหม

ไม่เหมือนครับ ไม่เหมือนเลย เพราะแสดงไงครับ (หัวเราะ) ใคร ๆ ก็บอกว่าไม่เหมือนในทีวีเลย ทุกบทบาทไม่ใช่ตัวอินเลย เวลาเราวางตัวก็ไม่ใช่ ไม่ได้แปลว่าเรากำลังปลอมนะ แต่เราว่ามันเป็นหน้าที่ อย่างตอนนี้ที่เราสัมภาษณ์อยู่ เราก็ต้องทำให้ดี พอกลับถึงบ้าน เราก็ทิ้งตัว สบาย ๆ หรือพอเราเป็นคนเบื้องหลัง ก็มีนิสัยอีกแบบหนึ่ง 

ต้องพยายามทำตัวเองให้เข้าถึงง่ายขึ้น

เพราะเคยมีคนมากรอกหูว่าอินเป็นคนเข้าถึงยาก แต่อินเข้าถึงง่ายใช่ไหม (เราตอบอินกลับว่าใช่ ง่ายมาก) ถ้างั้นก็จบแล้วครับ

อีกด้านของนักแสดงหนุ่ม ‘อิน สาริน’ กับการเป็นสถาปนิกควบนักธุรกิจ เจ้าของ Community Mall สร้างใหม่ ผู้หยุดคิดเรื่องงานไม่ได้

Writer

ชลลดา โภคะอุดมทรัพย์

ชลลดา โภคะอุดมทรัพย์

นักอยากเขียน บ้านอยู่ชานเมือง ไม่ชอบชื่อเล่นที่แม่ตั้งให้ มีคติประจำใจว่าอย่าเชื่ออะไรจนกว่าหมอบีจะทัก รักการดูหนังและเล่นกับแมว

Photographer

Avatar

ผลาณุสนธิ์ ผดุงทศ

ช่างภาพที่โตมาจากเมืองทอง รักแมว ชอบฤดูฝน และฝันอยากไปดูบอลที่แมนเชสเตอร์