เมื่อได้รับคำเชิญจากทีม The Cloud ให้เขียนแนะนำและพาชมร้านนิตยสารของตัวเอง ก็รู้สึกเป็นเกียรติและตื่นเต้นมาก เพราะเป็นการกลับมาเขียนบทความให้ The Cloud ในรอบหลายปี

ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเองกันสักนิด

เฟิม-เฟื่องฟู จิรัฐิติวณิชย์ พ่อค้ากาแฟที่อยากเป็นพ่อค้าขายหนังสือ มีความฝันที่จะพัฒนาทั้ง Hard Skills และ Soft skills เพื่อปรับตัวให้ทันตามโลก และพูดเก่งเหมือน ChatGPT

ย้วย-นภษร ศรีวิลาศ อดีตเป็นแฟนตัวยงที่รักการเล่าเรื่องธุรกิจผ่านบทความ บทสัมภาษณ์ และพอดแคสต์ ปัจจุบันเป็นแม่ค้าที่ทำเพจน้องนอนในห้องลองเสื้อบังหน้า อนาคตอยากเป็นแม่ค่ะ เลยลาออกจากงานประจำมาทำธุรกิจส่วนตัว

เราสองคนเปิดร้านนิตยสารเล็ก ๆ กลางสุขุมวิทซอย 39

ตอนแรกเราก็สงสัย ทำไมย่านนี้ไม่มีร้านหนังสือเลย พอได้มาทำเองจริง ๆ ตอนนี้พวกเรารู้แล้ว

ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ ‘Rock Paper Scissors Store’ ร้านนิตยสารอิสระที่คัดสรรและนำเข้านิตยสารเรื่องเล่าสนุก ๆ จากหลากหลายเมืองในโลก และเพื่อให้สมฐานะร้านขายนิตยสาร ขออนุญาตเปลี่ยนหน้าตาของ Rock Paper Scissors Store เป็นนิตยสารฉบับพิเศษเล่มโปรดของคุณ

พบกับนิตยสารอิสระทั้งเจ้าประจำและหน้าใหม่ที่แวะเวียนเปลี่ยนเวรกันมาเฝ้าแผงหนังสือทุก 3 เดือน 6 เดือน บางทีก็มารายปีและรายสะดวก นอกจากนิตยสารคอนเซปต์สนุกแล้ว ที่นี่ยังมีข้าวของที่ทำให้การอ่านรื่นรมย์ขึ้น อย่างแก้วเซรามิกที่ใช้ Waste จากโรงคั่วกาแฟมาทำน้ำเคลือบ ทำให้รสสัมผัสในการดื่มชาและกาแฟดีเลิศ ไปจนถึงโคมไฟดีไซน์สวยจากมิลาน ให้แสงสว่างเมื่อต้องการไฟ หรือถ้าอ่านหนังสือในที่แดดจ้าเกินไป ก็มีแว่นตากันแดดดีไซน์คลาสสิกสีสวยให้เลือกกันด้วย

ก่อนพบสิ่งที่น่าสนใจ ขอเชิญปักหมุดร้านของเราในแผนที่ของคุณ แค่พิมพ์ค้นหา ‘ร้านก้อนหินกระดาษกรรไกร’ หรือ Rock Paper Scissors Store ในเครื่องมือนำทางของคุณ 

Note : โปรดอ่านบทความนี้ด้วยน้ำเสียงของการเปิดหน้านิตยสาร

ถ้าพร้อมแล้ว ขอเชิญพลิกหน้าถัดไป (พรึ่บ)

EDITOR/SHOPKEEPER’S NOTE

ใคร ๆ ก็บอกว่า Print is Dead แต่พวกเราไม่เชื่อ

ในฐานะคนอ่านที่รักนิตยสาร พวกเราไม่ใช่กูรู ไม่เคยทำงานในกองบรรณาธิการนิตยสารแบบจริงจังมาก่อน เราตอบไม่ได้ 100 เปอร์เซ็นต์ว่าเหตุผลที่แท้จริงของการล้มหายตายจากนั้นคืออะไร ได้แต่คาดเดาเหตุผลแบบคนนอก เช่น คนอ่านหันไปสนใจสื่อรูปแบบอื่น ๆ เอเจนซี่และลูกค้าเปลี่ยนไปซื้อพื้นที่โฆษณาที่อื่นตามพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของคน

หรือแม้แต่ต้นทุนการผลิตนิตยสารที่นับวันจะสูงขึ้นเรื่อย ๆ (แต่ค่าแรงของคนทำงานนิตยสารยังเท่าเดิม) หรือเป็นเพราะเนื้อหาที่เล่าผ่านรูปเล่มสวย ๆ นั้นไม่น่าสนใจมากพอ หรือช้าเกินไป เพราะทุกอย่างหาได้จากอินเทอร์เน็ต 

ใคร ๆ ก็บอกว่าเป็นธรรมดาของโลก มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป แต่ขณะที่นิตยสารเจ้าใหญ่ทยอยปิดตัวลง เรากลับพบและเห็นบรรยากาศงอกเงยและเบิกบานของนิตยสารอิสระบ้านอื่นเมืองอื่น

ไม่เพียงแค่สนุก แต่ยังเหนือชั้น ไร้กระบวนท่า Timeless และเปิดโลกมาก ๆ

เช่น มีนิตยสารแฟชั่นที่ทั้งเล่มมีแฟชั่นเซตจริง ๆ แค่ 6 หน้า นอกนั้นเป็นบทกวี รีวิวหนังสือ บทวิจารณ์หนัง มีนิตยสารไลฟ์สไตล์ที่เล่าเรื่องสีสีเดียวทั้งเล่ม เล่าผ่านภาพถ่าย บทความ งานศิลปะ และอื่น ๆ มีนิตยสารธุรกิจที่หน้าตาเหมือนนิตยสารแฟชั่นทุกประการ แต่เนื้อหาด้านในเป็นการชวนผู้ประกอบการคุยเรื่องงานแบบจริงจัง มีนิตยสารของค่ายหนังที่มอบโจทย์ให้ผู้กำกับมาทำหนังสืออะไรก็ได้โปรโมตหนังที่กำลังจะฉาย มี มี และมีอีกมากมายเต็มไปหมด

นับว่าเป็นโชคดีที่การเข้ามาของอินเทอร์เน็ตทำให้เรายังพอหาซื้อนิตยสารเหล่านั้นได้ แม้ว่าต้องแลกมาด้วยค่าขนส่งทางอากาศราคาแพง และเมื่อในตำราธุรกิจแนะนำให้เริ่มต้นกิจการจาก Pain Point ของผู้บริโภคและตลาด เราสองคนก็คิดว่าน่าจะมีคนเหมือนเราอีกสัก 5 – 10 คนที่รู้จักและชอบนิตยสารเฉพาะทางจากต่างแดนแบบนี้เหมือนกัน

ซึ่งจริง ๆ พวกเราเปิดร้านขายบนออนไลน์ก็ดีอยู่แล้วนะ ประหยัดต้นทุนค่าเช่าที่ ค่าตกแต่งร้าน แต่สิ่งที่ทำให้เราคิดมีหน้าร้านจริงจังก็คือ ลึก ๆ แล้วเราเชื่อว่ายังมีคนชอบและอ่านนิตยสารอยู่ และในจำนวนเหล่านั้นก็เป็นคนที่มีความฝันอยากทำนิตยสารของตัวเองสักครั้ง อยู่ที่ไหนสักแห่ง การมีพื้นที่ที่เปิดรอจะพบคนเหล่านั้นจึงน่าตื่นเต้นและสูบฉีดออกซิเจนเติมเลือดผู้ประกอบการอย่างเรา

ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา พวกเราตอบคำถามเรื่อง “ยังมีคนอ่านนิตยสารอยู่อีกเหรอ” พอ ๆ กับการเล่าที่มาของชื่อร้าน Rock Paper Scissors หรือ ร้านก้อนหินกระดาษกรรไกร ต่างกันแค่คำตอบของคำถามข้อแรก พวกเราแค่ผายมือไปที่จำนวนหัวหนังสือที่เรามี พร้อมบอกว่ายังมีนิตยสารที่รอให้เราพาเข้ามาอีกมากมาย

ส่วนคำตอบของคำถามข้อที่สอง มาจากการที่เราอยากได้คำว่ากระดาษอยู่ในชื่อร้าน และ Rock Paper Scissors ก็เป็นการละเล่นที่สากลและเต็มไปด้วยปรัชญา นั่นคือ แม้วันนี้คุณที่ออกกระดาษจะแพ้กรรไกร วันหน้าเราอาจจะชนะค้อนหรือก้อนหินก็ได้ แถมท่าทางสัญลักษณ์แทน ก้อนหิน กระดาษ และกรรไกร ยังให้ความหมายถึงพลังเชียร์ อย่างลุยเลย (กำหมัด) เก่งมาก (High Five) และสู้ ๆ (ชู 2 นิ้ว) 

ในส่วนของการทำธุรกิจ ที่ผ่านมาเรามักจดจ่อกับคำถามเรื่องกลุ่มเป้าหมายมาก ๆ เพราะสำคัญไม่แพ้โจทย์ของการทำธุรกิจเลย เมื่อใดก็ตามที่คุณรู้จักและรู้ใจลูกค้าของคุณดี ธุรกิจก็จะดำเนินไปได้อย่างยั่งยืน 

แต่เมื่อผันตัวมาทำร้านนิตยสารตามความฝัน กลุ่มเป้าหมายของเรากลับไม่ได้เขียนได้ตามตำรา ไม่มีเรื่องอายุหรือเจเนอเรชันเข้ามากำหนด สิ่งที่เราให้ค่าคือความสนใจที่หลากหลายของคน มีลูกค้าทำงานสายการเงิน ชอบมาซื้อนิตยสารเล่าเรื่องศิลปะ ขณะที่ช่างภาพแฟชั่นก็สนใจนิตยสารที่ว่าด้วยเทคโนโลยี ดังนั้น ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ถ้าคุณสนใจเรื่องเล่า ชอบคนเนิร์ด ๆ และรักสิ่งพิมพ์ ร้าน Rock Paper Scissors Store ยินดีต้อนรับคุณที่สุขุมวิท 39

Long Live Print!

Rock Paper Scissors Store

DAY 1

เถ้าแก่น้อย (มี 2 คน)

เรื่อง : เฟื่องฟู จิรัฐิติวณิชย์

หลังจากที่อาย้วยชวนไปสัมภาษณ์เรื่องธุรกิจโรงคั่วกาแฟในรายการ Day 1 Podcast ก็มีประเด็นที่พูดถึงความตั้งใจที่เราไม่อยากทำหน้าร้านเพราะอยากโฟกัสที่การคั่วมากกว่า หลังจากนั้นไม่นาน แผนการทำร้านนิตยสารแห่งนี้ก็เกิดขึ้น เอ๊ะ! มันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร 

แรกเริ่มเดิมที ร้านนี้เริ่มต้นแบบจริงจังจากการขายออนไลน์ หลังจากที่ได้เงินทุนก้อนหนึ่งมาจากการขายหนังสือส่วนตัวของเราสองคน เมื่อเริ่มกิจการมาได้สักพัก มีลูกค้าอุดหนุนพอประมาณ และตัวร้านเริ่มมีเเนวทางที่ชัดเจนจากนิตยสารที่นำมาขาย เราสองคนก็คิดกันเล่น ๆ ว่า ถ้ามีหน้าร้านให้คนมาเลือกซื้อนิตยสารนั้น ๆ โดยที่เรามีโอกาสอธิบายถึงเรื่องราวภายในเล่มน่าจะสนุก และมีโอกาสที่จะทำให้คนรู้จักแบรนด์ของเรามากขึ้น

เราเริ่มตามหาสถานที่ตั้ง หาไปเรื่อย ๆ อยู่ 2 เดือน ทั้งขับรถและเดินเข้าออกตามซอกซอยย่านทองหล่อ-พร้อมพงษ์ จนมาเจอที่ตั้ง ณ ปัจจุบันนี้ เหตุผลที่เลือกย่านนี้เพราะคุ้นเคยและใช้เวลาในย่านนี้ค่อนข้างมาก รู้สึกเสียดายที่ย่านเศรษฐกิจใจกลางเมืองอย่างเอกมัย-ทองหล่อ ไม่มีร้านขายหนังสือเลยสักร้าน (เมื่อลงมือทำร้าน พวกเราจึงได้รู้ว่าทำไมธุรกิจร้านหนังสือจึงไม่เป็นที่นิยมเท่าร้านกาแฟ)

ด้วยความที่งบประมาณจำกัด เราจึงตัดสินใจร่วมกันว่าจะออกแบบร้านนี้ด้วยก้อนสมองของเราสองคน จากนั้นเราก็รวบรวม Reference ต่าง ๆ มาเเชร์ไอเดียกัน ตบตีเเลกหมัดกันอย่างเอาเป็นเอาตายคล้ายกับการใช้ความรุนแรงในครอบครัว เพียงเเต่เกิดขึ้นในรูปแบบของการยิงไอเดียและฆ่าทิ้ง สภาพของเราสองคนสะบักสะบอมจากการตบตีทางความคิด แต่ในโลกความเป็นจริง เราเขียนหนังสือชื่อ LOVEZINE เรื่องจริงหวังแต่ง หาซื้อตามร้านหนังสือได้แล้ววันนี้ (พื้นที่โฆษณา)

จนสุดท้ายก็ได้มา เป็นรูปเป็นร้าน

ในความเป็นร้านนิตยสาร เราก็อยากให้มีของที่ทำให้การอ่านรื่นรมย์ด้วย ก็เลยคิดว่ามันจะเป็นอะไรได้บ้าง 

กาแฟต้องมีแน่นอนเพราะเราสองคนกินมันทุกวัน เราสองคนก็ลองหาสิ่งอื่น ๆ มาเติม จนมาจบที่โคมไฟ แก้ว แผ่นไวนิล แว่นกันแดด และถุงเท้า จนถึงตอนนี้เราก็ยังคงเปิดรับสิ่งของอื่น ๆ ที่จะมาวางในร้านให้เพิ่มขึ้นในอนาคต

เมื่อทุกอย่างพร้อม เราก็ได้เริ่มกิจการวันแรก…

ปลูกร้านตามใจผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจน้องนอน

เรื่อง : นภษร ศรีวิลาศ

• พื้น Epoxy สีแดง – เริ่มจากเราอยากได้พื้นร้านสีสด ๆ ผู้รับเหมาก็เลยแนะนำให้ทำพื้น Epoxy ที่นิยมใช้กันในโรงงานและโรงพยาบาล 
• ตู้สีฟ้า – ดัดแปลงจากตู้เดิมที่มีอยู่แล้ว (เดิมที่นี่เป็นโรงเรียนสอนภาษา) เลือกทาสีฟ้า ตั้งใจให้ร้านมีสีตัดกันเยอะ ๆ
• โซฟาสีเขียว – ได้มาจากร้านขายเฟอร์นิเจอร์มือสองในอินสตาแกรม ตอนซื้อต้องฝากร้านไว้ก่อน 3 เดือนเพราะหน้าร้านยังไม่เสร็จ
• เคาน์เตอร์ขายหนังสือและเคาน์เตอร์บาร์สไตล์วินเทจ – สั่งโรงงานที่ชลบุรีทำขึ้นมา สวยถูกใจ ราคาไม่แพง เชิญที่อินสตาแกรมร้านบ้านโต๊ะอี้ได้เลย 
• โต๊ะไม้สไตล์ Mid Century – เป็นของมือสองจากเดนมาร์ก ภูมิใจที่ต่อรองราคามาได้ ไม่เสียแรงที่เดินพกตลับเมตรติดตัวตลอด 3 เดือน

MEETING ROOM

ได้ครอบครองพื้นที่คอลัมน์ Share Location ทั้งที นอกจากพาชมกิจการเสมือนพาทุกท่านเดินทางมาถึงร้าน พวกเราขอเล่าประสบการณ์การเปิดร้านและกระบวนการขยับขยายจากร้านออนไลน์เล็ก ๆ สู่การมีหน้าร้านกลางพร้อมพงษ์ไปด้วย หวังว่าจะมีประโยชน์กับคนที่กำลังคิดจะลงหลักปักฐานสานฝันเป็นผู้ประกอบการไม่มากก็น้อย แต่ถ้าน้อยไปก็ขออภัย

ในยุคที่ร้านหนังสือทยอยปิดตัวลงไป พวกคุณเอาความมั่นใจจากไหนมาเปิดร้านนิตยสาร

นภษร : เอาความมั่นใจจากพี่เฟิม เพราะถ้าทำคนเดียว ไม่มีทางทำไหวแน่นอน เป็นคนท้อง่าย ท้อตั้งแต่เขียนอีเมลภาษาอังกฤษแล้ว ตัดภาพมาตอนนี้ มีความสุขมาก ชอบตัวเองตอนเขียนเมลสั่งหนังสือมาก รู้สึกรวยดี กับพวกเราชอบไปร้านหนังสือกึ่งร้านขายของแบบนี้เวลาเดินทางไปต่างประเทศ อยากให้บ้านเรามีบ้างก็เลยทำเองเลย

เฟื่องฟู : (กระซิบ : พูดได้เลยใช่ไหม) มั่นใจเพราะว่าเรารวย ไม่รวยวันนี้พรุ่งนี้ก็รวย (หยิบลอตเตอรี่ใบล่าสุดที่เพิ่งซื้อขึ้นมาให้ดู) แบบจริงจังคิดว่านิตยสารเป็นสิ่งที่ยังมีคนสนใจ เเค่ขาดวิธีเล่าและวิธีขายที่ตรงกลุ่มเราเลยพยายามทำแบบนั้น นอกจากนี้เราก็ยังหาของหลากหลายรูปแบบมาขายในร้านเพื่อเพิ่มรายได้และเพื่อให้รวม ๆ เเล้ว มันจะสร้างรายได้ทดแทนกันได้

โจทย์ของการทำร้านนี้คืออะไร อะไรคือสิ่งที่ Rock Paper Scissors Store แตกต่างจากที่อื่น

นภษร : เราชอบเรื่องเล่าธรรมดาแต่เนิร์ด แพ้คนเนิร์ด แล้วในโลกนิตยสารอิสระมีกลุ่มคนเนิร์ดลุกมาทำหนังสืออยู่เยอะมาก อยากรวบรวมมาขายให้ได้มากที่สุด อันนี้โจทย์แรกเลย เวลาเลือกของเราดูก่อนว่าเขาเนิร์ดไหม เราอาจจะไม่ได้อินเรื่องนั้นมาก่อน แต่เวลาฟังเนิร์ดเล่าเรื่องแล้วมันสนุก ตอนนี้อาจจะยังเป็นร้านที่ไม่ได้แตกต่างอะไร แต่จะทำให้คนจดจำได้ว่าถ้าอยากได้เรื่องเล่าสนุก ๆ เนิร์ด ๆ มาหาที่นี่ได้เลยมีแน่นอน

พวกคุณมีวิธีตามหาและรวบรวมนิตยสารเนิร์ด ๆ ที่อยากได้อย่างไร และสิ่งนี้สำคัญยังไง

นภษร : เราใช้วิธีติดตามร้านหนังสือ ไปจนคนทำหนังสือ คนทำนิตยสาร แอบส่องไลฟ์สไตล์บรรณาธิการเขา มีหลายคนที่เราติดต่อขอซื้อหนังสือจนกลายเป็นเพื่อนกัน ตอนแรกเราแค่อยากทำให้ร้านนี้มันไปรอด แต่พอสานสัมพันธ์กับคนทำหนังสือเราก็เริ่มโลภ เราอยากให้คนที่มาร้านเรารู้จักหนังสือเหล่านี้แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจเข้ามาซื้อสักเล่ม แต่หลงเข้ามาเพราะคิดว่าเราเป็นคาเฟ่ก็ยังดี ขอโอกาสแค่ได้เล่าให้ฟังว่านิตยสารพวกนี้มาจากไหน เล่าเรื่องอะไรก็โอเคแล้ว เขาฟังแล้วจะไม่ซื้อก็ได้ อย่างน้อย ๆ เขารู้ว่ามีนิตยสารเล่มนี้อยู่ก็ดีใจ ซึ่งร้อยละ 80 ที่มาฟังเคลิ้มหมดเลยนะ ถูกป้ายยากันไปเป็นแถบ ขอบพระคุณลูกค้าทุกท่าน มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ในพาร์ตการทำร้านร่วมกัน พวกคุณแบ่งหน้าที่กันยังไง และประสบการณ์ที่ผ่านมาของแต่ละคนช่วยในการทำร้านนี้ยังไงบ้าง

เฟื่องฟู : ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าการจะทำร้าน 1 ร้านได้เรียกร้องอะไร และควรจะมีอะไรบ้าง เพื่อให้คนที่เข้ามาแล้วรู้สึกดี และเราก็รู้ว่าเราไม่ถนัดทำอะไรในส่วนไหน ก็จะให้อาย้วยทำในสิ่งนั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาถนัด นั่นก็คือการเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ลูกค้าฟัง เช่น ที่มาที่ไปของนิตยสารเเต่ละเล่ม เหมือนเราช่วยเสริมในสิ่งที่อีกคนไม่ถนัด เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในวันนั้น ๆ

นภษร : ที่ผ่านมาเล่าเรื่องธุรกิจคนอื่นมาโดยตลอด ไม่เคยทำร้านมาก่อน สิ่งที่ถนัดอย่างเดียวคือเล่าเรื่องและสัมภาษณ์ ก็เลยสนุกกับงานขายมาก แต่ก็ต้องคอยบีบมือตัวเองไม่ให้เผลอสัมภาษณ์ลูกค้ามากเกินไปจนลืมขายของ 

อะไรคือทักษะใหม่ที่ได้เรียนรู้

เฟื่องฟู : ทักษะในการเล่นกับเด็กแบบ 101

นภษร : ทำบัญชีร้าน และจัดการสต็อกต่าง ๆ 

พวกเราต่างรู้กันดีว่าแค่ความตั้งใจอย่างเดียวไม่พอ อะไรคือสิ่งสำคัญที่ทำให้ธุรกิจร้านนิตยสารของพวกคุณอยู่รอด

นภษร : ลูกค้า และเป้าหมายในชีวิตอย่างทริปท่องเที่ยว ทำงาน 7 เดือน เที่ยว 5 เดือน

เฟื่องฟู : และรองเท้าที่อยากซื้อ

จนถึงวันนี้ มีอะไรบ้างที่ทำให้รู้สึกว่ามาถูกทางแล้ว 

เฟื่องฟู : ทำเเล้วแฮปปี้ ไม่รู้สึกว่าสิ่งนี้ทำให้เสียเวลาชีวิตเลย

นภษร : เสียงแจ้งเตือนเงินเข้าจากแอปฯ ธนาคาร

อะไรคือประสบการณ์ที่มีเฉพาะที่ร้าน Rock Paper Scissors 

เฟื่องฟู : มีพนักงานสาวคอยป้ายยาและเล่าเรื่องของนิตยสารแต่ละเล่มให้ฟังอย่างเคลิบเคลิ้ม มีครั้งหนึ่งลูกค้าขอให้จัดโชว์เล่าหนังสือเป็นรอบ ๆ เพราะอยากฟัง เราที่ยืนอีกฟากฝั่งของร้านแอบฟัง และแอบเห็นความคล้อยตามของคนฟังอยู่บ่อยครั้ง

นภษร : มาเลยค่ะ ให้เล่าเรื่องเดิมซ้ำวันละ 10 รอบยังไหว มาเลย ๆ