หลายครั้งที่ขับรถผ่าน ‘rab.a.bit’ (แรบ.อะ.บิท) แถวอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ ในช่วงกลางวัน เราเกิดความสงสัยว่าทำไมคาเฟ่แห่งนี้มีผู้คนแน่นขนัดเสมอ นอกจากวิวทุ่งนาและภูเขา คงต้องมีเหตุผลบางอย่าง และเมื่อได้ข่าวว่ามี rab.a.bit เพิ่งเปิด ‘ภาคค่ำ’ จึงถือเป็นโอกาสดีที่ขอเข้าไปหาคำตอบให้คลายความสงสัย
‘กับแกล้มกินอิ่ม’ คือคอนเซปต์ช่วงภาคค่ำของ rab.a.bit ที่เกิดจาก ต่าย-กรกมล เนื่องนิยม และ อู๊ด-เอกพงค์ ศรีโรย คู่รักที่สั่งสมประสบการณ์ทั้งทางตรงและทางอ้อมจากการทำอาหารในโรงแรมระดับ 5 ดาวและธุรกิจร้านอาหารของครอบครัว
“เมื่อก่อน rab.a.bit ยังไม่เปิดช่วงค่ำ แต่มีเพื่อน ๆ แวะมาบ่อย มานั่งกินเบียร์กัน พี่อู๊ดมักจะบอกว่า เดี๋ยวไปทำอะไรให้กิน หายไปในครัวพักหนึ่ง แล้วออกมาพร้อมกับเนื้อย่าง คอหมูย่าง ต้มแซ่บ เราเลยคิดกันว่าไหน ๆ ก็ทำให้เพื่อน ๆ กินอยู่แล้ว เปิดขายเลยดีกว่า”
จากความชอบทำกับแกล้มเครื่องดื่มให้เพื่อน ๆ กินหลังปิดครัวภาคเช้า เมื่อถึงคราวพระอาทิตย์กำลังตกดิน ก็ถึงเวลาที่ rab.a.bit จะเปิดภาคค่ำ เน้นพวกกับแกล้มกินง่าย ๆ แต่รับรองความอิ่มตามคอนเซปต์
อู๊ดอยากทำ rab.a.bit ภาคค่ำเหมือนสไตล์ร้านลาบ แต่เลือกใช้เนื้อดี ๆ และทีเด็ดคือการหมักเนื้อ น้ำจิ้ม ต้มแซ่บ คั่วตับ ซึ่งต่ายรับรองว่าสดชื่น อร่อย และหนักแน่น
ส่วนไม้ตายของต่ายที่ทำให้หลายคนกลับมาอีก คือข้าวผัด
“เราถนัดข้าวผัด ถนัดใช้กระทะจีน เราชอบที่ได้กลิ่นข้าวหอมกระจายทั่วกระทะแต่ไม่ไหม้”
ต่ายเล่าถึงความหลงใหลในการทำข้าวผัดเสมือนมีกระทะกับตะหลิวเป็นเพื่อนสนิท ถึงแม้ว่าจะมีคนสั่งข้าวผัด 15 จาน ต่ายก็ขอผัดทีละจาน
“จริง ๆ ข้าวผัดมีหลายแบบ แบบที่ทำขายคือข้าวผัดที่เราอยากทำ เราชอบกินรสชาติแบบนี้เลยอยากทำให้คนอื่นกินด้วย”
ต่ายเปรียบเทียบอาหารเหมือนกับการทำโฮมรัน ต้องอาศัยทั้งความเร็ว จังหวะ และมีเวลาแค่เสี้ยววินาที
“การทำข้าวผัดท้าทายมากนะ มันวัดใจ ถ้าทำเร็วไม่พอก็ไหม้ ทำช้าไปกลิ่นก็ไม่ได้ จังหวะต้องแบบนี้ ความเร็วต้องเท่านี้ ทุกส่วนต้องทันกันในช่วงเวลาแค่ชั่ววินาที ถ้าไฟไม่ร้อนจะไม่หอม ถ้าไฟแรงเกิน ข้าวจะแข็ง ไหม้ กรอบ การทำข้าวผัดเป็นแค่จังหวะที่เราต้องอยู่กับตรงนั้นตลอดในช่วง 1 กระทะ”
ต่ายเล่าว่าถึงแม้จะทำข้าวผัดมาหลายร้อยจาน หน้าตาก็ไม่เคยออกมาเหมือนกันสักจาน ทุกครั้งที่ใส่วัตถุดิบหรือตอกไข่ลงไป เธอสงสัยเสมอว่าจะออกมาเป็นอย่างที่คิดหรือเปล่า
“บางวันต่ายบอกน้อง ๆ พนักงานในร้านว่า ไข่แบบนี้เป็นแบบที่ใฝ่ฝันเลยนะ เราปิดครัวกันเถอะ พอแล้ววันนี้ ปิดร้านได้เลย (หัวเราะ) เวลาผัด ต่ายรู้ได้เลยว่ากระทะนี้ลูกค้าต้องตายคามือแน่ ๆ แบบนี้แหละ เพราะจังหวะทุกอย่างมันได้หมด”
นอกจากข้าวผัด อาหารทุกจานผ่านการปรุงของต่ายและอู๊ด แน่นอนว่าในฐานะคนทำอาหาร จุดสูงสุดคือคนกินเข้าไปแล้วบอกว่า ‘โคตรอร่อย’ แค่นี้เอง ต่ายบอก
เหมือนกับคำชมที่ เชฟก้อง-ก้องวุฒิ ชัยวงศ์ขจร แห่ง Locus Native Food Lab ฝากไว้กับต่าย ซึ่งถือเป็นสิ่งชุบชูใจยามที่เขาหมดพลัง
“เราชอบทำอาหารแต่ไม่ได้ติดตามเชฟ รู้จักแค่ไม่กี่คน รู้จักเชฟก้องเพราะมีแต่คนรู้จักบอกให้ไปเจอเชียงราย วันหนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามากินอาหารที่ร้าน พอกินเสร็จเขาก็ให้ทิป พร้อมบอกด้วยเสียงก้องกังวานว่า
ผมขอให้ทิปเป็นกำลังใจครับ ให้ทั้งคนหน้าบ้านและคนในครัว ผมรู้เลยว่าคุณตั้งใจทำอาหาร และคุณภาพอาหารทำให้ผมประทับใจมาก ผมขอเป็นกำลังใจให้
“เรารู้สึกเหมือนได้น้ำชโลมใจ ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้ว่าหรอกเขาเป็นใคร ถึงแม้จะเป็นลูกค้าทั่วไปเราก็มีความสุขแล้ว
“พอวันรุ่งขึ้น มีผู้ชายคนหนึ่งลงรถตู้มาแล้วบอกว่าเห็นเชฟก้องมากินร้านนี้ เราก็งง เชฟก้อง ก้องวุฒิ เหรอ ถามกลับไปว่าเชฟก้องมากินร้านหนูเหรอคะ แล้วเราก็ไปเสิร์ชหาดูแล้วอ๋อ! ลูกค้าคนที่ให้ทิปเรานี่เอง เขาไปเขียนลงเพจ พออ่านปุ๊บเข่าทรุด ร้องไห้เลย”
นอกจากเชฟก้องจะแวะเวียนมาที่ rab.a.bit อยู่เรื่อย ๆ ยังมีเชฟดังอีกหลายคนที่มากินอาหารฝีมือต่ายและอู๊ด อย่าง เชฟแอนดี้ ริกเกอร์ และเมื่อไม่นานมานี้ เชฟแวน-เฉลิมพล โรหิตรัตนะ จากร้าน Navan Navan ก็ไปชิมและชื่มชมลงในอินสตาแกรมส่วนตัวด้วย
ต่ายและอู๊ดบอกว่าไม่เคยซื้อโฆษณา ทุกคนน่าจะมาลองด้วยตัวเอง บอกกันปากต่อปาก และส่วนใหญ่กลายเป็นลูกค้าประจำที่กลับมาเสมอ ๆ รวมทั้งในช่วงภาคค่ำ ถึงแม้ว่าจะเพิ่ง Soft Opening แต่เท่าที่เห็นก็มีคนเดินเข้ามาไม่ขาดสาย
“rab.a.bit โชคดีที่มีลูกค้าประจำ ลูกค้าน่ารักกลับมาที่ร้านเสมอ ๆ” เราบอกต่ายว่าไม่เชื่อในโชค มันต้องมีเหตุผลมากกว่านี้สิ
“อาจเป็นเพราะว่าเขาอยากกินเมนูเดิม อยากได้รสชาติอาหารที่เราทำ วิธีที่เราเสิร์ฟ อย่างปลาสามรสที่ราดด้วยน้ำจิ้มสามรสรสจัดของอู๊ด ขาหมูเยอรมันรมควัน กรอบนอกนุ่มใน เมนูดั้งเดิมที่เอามาจากธุรกิจร้านอาหารของบ้านต่าย
นอกจากรสชาติอาหาร อีกสิ่งหนึ่งที่เราเชื่อเหลือเกินว่าช่วยเรียกแขกให้กลับมา rab.a.bit บ่อย ๆ คือบรรยากาศที่เหมือนไปนั่งกินข้าวบ้านเพื่อนซึ่งทำกับข้าวอร่อย บ้านหลังนั้นอยู่ริมทุ่งนา และมีภูเขาเป็นฉากหลังอยู่ไม่ไกล
“เราชอบธรรมชาติ จึงขอมีส่วนหนึ่งให้คนกินนั่งสบาย ๆ นั่งดูธรรมชาติไปด้วยกัน สถาปนิกซึ่งเป็นเพื่อนกันตั้งใจออกแบบที่นี่ให้เป็นแนวแฮนด์คราฟต์ อย่างโคมไฟ โต๊ะกลางเขาก็ทำเอง เราอยากได้ร้านเล็ก ๆ เพราะกลัวว่าบรรยากาศความคุ้นเคย ความอบอุ่นมันแบบเดิมจะหายไป”
หากใครมีโอกาสได้มา rab.a.bit ภาคค่ำแล้วติดใจในรสชาติอาหาร แสงพระอาทิตย์ตกดินอ่อน ๆ และแสงดวงดาวกลางป่าเขา ช่วยบอกต่ายและอู๊ดด้วยว่า พวกเขาเก็บบรรยากาศคุ้นเคยและความอบอุ่นไว้ได้แบบครบถ้วน
