เรารู้จักป๊อปครั้งแรกจาก TikTok ที่มียอดวิวหลักล้านหลายสิบคลิป เป็นภาพมุมสูงจากกล้องวงจรปิดโชว์บทสนทนาต่อล้อต่อเถียงระหว่างลูกค้ากับพ่อค้าที่ฮาจนแอบคิดไม่ได้ว่าเป็นการจัดฉาก
ความสงสัยพาเราเดินทางฝ่าแดดร้อนระอุมาที่ตำบลบางพูน อำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี ร้านชำที่เคยเห็นแค่ภาพจากกล้องวงจรปิด ในความจริงนั้นเต็มไปด้วยชั้นวางพร้อมสินค้าหลากหลายประเภท แบ่งเป็นโซนเครื่องใช้อุปโภคบริโภค ของสด ของแห้ง ขนม และน้ำดื่มในตู้แช่ แล้วเสียงทักทายจากเจ้าของร้านและภรรยาก็ดังแว่วมา
ป๊อป-กิตติกรณ์ นิยมมาก สวมเสื้อยืดสีดำกับกางเกงขาสั้นสีเดียวกัน เดินมาพร้อมกันกับ ปุ๋ย-อารีรัตน์ นิยมมาก ภรรยาที่มีรอยยิ้มสดใส ทั้งคู่ดูเหมือนกับในคลิปที่เราวนดูมา 10 กว่ารอบแล้วไม่มีผิด
รายการต่อไปนี้เป็นรายการทั่วไป สามารถรับชมและหาอะไรทานไปได้ด้วยนะทุกคน
หลังจากแนะนำตัวกันเรียบร้อย ป๊อปกับปุ๋ยชวนเราไปนั่งคุยกันบนชั้น 2 ของบ้าน พร้อมกับน้ำดื่มและน้ำอัดลมเย็นเจี๊ยบหลายขวด เป็นเมนูรับแขกที่สมกับเป็นเจ้าของร้านชำจริง ๆ ก่อนเริ่มด้วยการขอให้ป๊อปเล่าที่มาของร้านชำแห่งนี้ให้ฟัง
“ร้านนี้ก่อตั้งมาแล้วกว่า 40 ปี มีมาตั้งแต่รุ่นย่า รุ่นพ่อ แล้วก็ผมเป็นรุ่นที่ 3 ผ่านการปรับปรุงมาเรื่อย ๆ ตามยุคสมัย พ่อบอกว่าร้านเราเป็นร้านที่ 2 ของซอย ส่วนร้านตรงหัวโค้งคือร้านแรก ผมโตมากับร้าน ช่วยเรียงของ ล้างจาน แต่ว่าเมื่อก่อนงานไม่ได้เยอะขนาดนี้ เพราะเน้นขายแค่ของสด พ่อกับย่าขายสบู่แค่ยี่ห้อแคร์ มาม่าก็ขายอยู่แค่ 3 รส”
ป๊อปเริ่มต้นฉายภาพร้านชำในความทรงจำให้ฟัง ส่วนเราก็ค่อย ๆ นึกภาพเขาเวอร์ชันตัวกะเปี๊ยกวิ่งเข้าออกร้าน เรียงของเข้าชั้น แล้วเด็กชายป๊อปในวัยนั้น ไม่มีความฝันอื่นที่พ้นไปจากร้านนี้เลยหรือ
“ผมไม่คิดจะไปทำอย่างอื่น อย่างตอน ม.6 ในวิชาแนะแนว เขาถามว่าอยากเป็นอะไร คำตอบของผมมี 2 อย่าง หนึ่ง เปิดร้านขายลูกชิ้นหน้าร้านชำ กับสอง ทำร้านชำ” เขาหัวเราะ แล้วก็เล่าเรื่องฝันที่เป็นจริงให้ฟังต่อว่า
“ผมเรียนจบนิติศาสตร์ พอจบปุ๊บก็มาทำร้านชำต่อเลย ถึงตอนนี้ก็ดูแลมา 3 ปีแล้ว”
เมื่อถามป๊อปว่าเสียดายไหมที่เรียนจบกฎหมายแล้วเลือกมาทำร้านชำต่อเลย ป๊อปก็ตอบโดยไม่แม้แต่จะหยุดคิดว่า ตัวเขาไม่เสียดาย กลับมีความสุขด้วยซ้ำที่อาชีพของเขามอบชีวิตอิสระให้และได้ตื่นมาทำงานในออฟฟิศที่เรียกว่า ‘บ้าน’ ทุกวัน
ป๊อปบางพูน
เห็นป๊อปตั้งใจทำร้านชำขนาดนี้ แล้วคอนเทนต์ TikTok ของเขาเริ่มมาจากตรงไหน
ปุ๋ยบอกว่าปกติป๊อปเป็นคนชอบอัปเดตชีวิตลงโซเชียลมีเดียอยู่แล้ว ลงอะไรเรื่อยเปื่อยแฝงความสนุกสนานอารมณ์ดีตามนิสัยเขา
“แต่วันนั้นช็อตในร้านมันตลก แล้วป๊อปก็ชอบตัดต่อคลิป เลยตัดวิดีโอจากกล้องวงจรปิดไปลง TikTok อยู่ดี ๆ คนก็เข้ามาดู”
ป๊อปเล่าต่อพร้อมแววตาเป็นประกาย “มันเกิดจากเหตุการณ์ซ้ำ ๆ บ่อย ๆ เขาเล่นกับเรา เราเล่นกับเขา แล้วเขาไม่โกรธ อย่างที่ผมเถียงกับป้าที่อยู่ข้างบ้าน ผมไม่ได้ตัดเลยนะ ใส่กันเลย
“เหมือนร้านเปิดมานาน ผมก็อยู่กับร้านมานาน คนที่นี่ก็สนิทกัน เอาง่าย ๆ ว่าซอยนี้อารมณ์ดีกันทั้งซอย ถ้าลองทำร้านชำจริง ๆ จะเจอคนตลกเต็มไปหมด ไม่เครียดเลย
“ลูกค้าที่มาเป็นเหมือนพี่ป้าน้าอา มีความสุข มีโกรธ มีงอนกัน ภาพที่ออกมาเลยเหมือนซิตคอม คลิปล่าสุดที่ลงคือผมลืมซื้อของให้แก แกก็บ่น ไหนบอกว่าน้ำตาลทรายมาตี 1 ไง”
มาถึงตอนนี้ เราได้ถามคำถามที่สงสัยมาตลอดตั้งแต่เห็นคลิปจากช่องป๊อปบางพูนเป็นครั้งแรก คือเมื่อคลิปเป็นกระแส ป๊อปเองจะขายของด้วยความเป็นเขาคนเดิม หรือเพิ่มความเป็น TikToker เข้าไปด้วย
“พอตั้งใจทำแล้ว มันกลายเป็น Fake เกร็งเกินไป ใน 1 ปีผมมีคลิปไม่เยอะนะ เพราะว่าจะมาบังคับให้ผมทำไม่ได้หรอก”
แม้ภรรยาเองจะผลักดันให้เขาทำคลิปตลกจริงจังไปเลย แต่ป๊อปก็ยังเลือกปล่อยให้ซิตคอมเรื่องนี้มีจังหวะฮาด้วยความธรรมชาติต่อไป อีกทั้งคลิปจากกล้องวงจรปิดจะถูกลบภายใน 7 วัน ป๊อปที่งานหน้าร้านยุ่งมากอยู่แล้ว เขาเลยต้องคัดเฉพาะคลิปที่สนุกถูกใจจริง ๆ เพียงไม่กี่คลิปมาลงอย่างน่าเสียดาย
แนะนำตัวละคร
อาชีพที่ได้เจอคนจำนวนมากในแต่ละวัน แถมแต่ละคนเหมือนหลุดออกมาจากซิตคอมขนาดนี้ เราขอให้ทั้งคู่แนะนำตัวละครหลักที่พวกเขาประทับใจให้ฟังหน่อย
“ป้าหริ่ม เลย” ปุ๋ยตอบทันที “นี่เลยข้างบ้าน ร้านขายอาหารตามสั่ง หูแกตึงมาก”
“ส่วนใหญ่ลงคลิปแกเพราะว่าแกหูไม่ดี ต้องตะโกนคุย แล้วไมค์กล้องก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น แกแหกปากจนมันได้ยิน” ป๊อปหัวเราะ
การพูดดังเป็นพิเศษของป้าหริ่มทำให้แกแคสต์ผ่านมาเป็นตัวละครหลักของซิตคอมเรื่องนี้เรียบร้อย แต่บทบาทขี้น้อยใจก็เป็นคาแรกเตอร์เด่นของป้าเช่นกัน
“งอนประจำ บางทีแกงอนแกไม่มาร้านนะ น้อยใจ เราก็ต้องไปง้อแก”
“สมมติวันนี้ซื้อของให้มาไม่ครบ ด่าแล้ว หรือว่าวันนี้ไม่ได้คิดเงินให้ แกก็บอกว่าจะเลิกขาย” ปุ๋ยเสริม
ป๊อปกับปุ๋ยแทบจะแย่งกันเล่าเรื่องป้าหริ่มให้เราฟัง จนสัมผัสได้ถึงความสนิทสนมของเจ้าของร้านกับลูกค้า เราเลยขอให้ทั้งคู่แนะนำตัวละครอื่นต่ออีก ซึ่งเป็นยายอีกคนที่มีสำเนียงจีนเป็นเอกลักษณ์
“ยายกุล เสียงดัง ชอบกดกริ่ง แกจะเป็นคนวีน ๆ ไม่เล่น ตะโกนคุยกันไปคุยกันมา พอหันหลังให้กันแล้วแกแอบยิ้ม”
“ด่าแล้วขำ’’ ปุ๋ยพูดเป็นเสียงเดียวกับป๊อป
เราอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ระหว่างที่ฟังทั้งคู่เล่าถึงลูกค้าคนต่อไป
“ลุงปาน คลิปที่เป็นไวรัลล่าสุดเลยที่กดกริ่งเรียกพ่อค้า เพราะผมไม่ค่อยอยู่ในร้าน ผมไม่ได้ติดแอร์ไง ก็จะเดินออกไปข้างนอก บางทีก็ไปอยู่หลังร้าน แกก็จะมากดกริ่งเล่น พอมันเป็นช็อตที่ดูแล้วขำ ผมก็เลยเอาไปลง”
เบื้องหลังความสนุกจากซิตคอมร้านชำมาจากความเรียบง่ายที่เราคาดไม่ถึงของคนในชุมชน ทั้งป้าหริ่มหูตึงต้องตะโกนคุยกัน ยายกุลปากร้ายแต่ใจดี และที่มาของกริ่งที่ลุงปานกดเรียกเพราะป๊อปร้อนเลยไม่ชอบอยู่หน้าร้าน
ป๊อปบอกว่าที่กล้าเล่นเพราะลูกค้าส่วนหนึ่งซื้อของที่ร้านมาตั้งแต่รุ่นย่าจนสนิทกัน ตัวเขาเองก็ไปช่วยงานคนในชุมชนตลอด แต่เขาย้ำว่าไม่ได้ติดเล่นแบบนี้กับทุกคน
“ผมจะเล่นกับคนในชุมชน คนที่ซื้อของกันมานาน บ้านใกล้กัน แกไม่โกรธ ถ้าเราผิดก็ขอโทษแกได้ แต่บางคนมาจากที่ไกล ๆ เล่นไปแล้วเขาโกรธ เราขอโทษเขาไม่ได้แล้ว”
ซีนดราม่า
ถึงจะเป็นซิตคอมตลกดูสบาย ๆ ก็ต้องมีฉากอารมณ์บ้าง พ่อค้าเล่าให้เราฟังด้วยท่าทางจริงจังกว่าทุกทีว่า ก่อนจะมารับช่วงต่อร้าน เขาเคยเอ้อระเหยจนพ่อไม่เชื่อใจ
“นอนตื่นเที่ยง เล่นเกม จนเขาด่าว่า เมียมึงทำ มึงไม่ตื่นเลย อย่างเรื่อง TikTok เข้าใจว่าคนสมัยก่อนคิดว่าเล่นแต่โทรศัพท์ไร้สาระ ได้ประโยชน์อะไร แต่วันก่อนเขามาบอกว่า เห้ย มึงทำจริงจังได้นะ เราก็แปลกใจ”
เราอยากรู้ว่าเขาพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นได้ยังไงว่านี่คือป๊อปคนใหม่
“ร้านค้า ถ้าไม่มีลูกค้าก็เท่านั้น ต้องขอบคุณลูกค้า
“เพื่อรักษาไม่ให้ลูกค้าเดิมของเราหนีไป เขาอยากได้หรือต้องการอะไรเราก็พยายามหามาให้ครบ เหมือนกับเราไปซื้อหรือใช้บริการที่ไหน ถ้าเขาทำกับเราดี เราก็อยากเข้า ถ้าเขาหน้าบึ้งใส่เราก็เข้าครั้งเดียว ผมก็เอามาปรับใช้ อันไหนไม่ชอบเราก็ไม่ทำ”
เราเข้าใจแล้วจริง ๆ ว่านอกจากจะอัธยาศัยดี การเรียนรู้ที่จะเอาใจใส่กับลูกค้าของป๊อปก็น่าประทับใจเช่นกัน
บุญสะอาดร้านชำ
ได้เห็นภาพมุมสูงอันเป็นเอกลักษณ์ไปแล้วหลายคลิป ผู้ชมของช่องป๊อปบางพูนออกความเห็นว่าอยากดูรีวิวภาพร้านทั้งหมดด้วย ป๊อปเองอยากทำคอนเทนต์อีกหลายอย่างตามคำเรียกร้อง แต่ยังกังวลเพราะตั้งใจจะพัฒนาร้านให้เต็มที่ก่อน ทั้งการจัดโซนสินค้าใหม่และเพิ่มบริการส่งของ
“อย่างเดี๋ยวนี้ 7-Eleven เขามีส่งของ เราก็มีแล้ว ออกซาเล้งไปเลย ถ้าซื้อครบ 700 บาท จะไปรับจากบ้านมาเลือกของที่ร้าน ส่วนมากจะรับผู้สูงอายุที่อยู่บ้าน ลูกหลานไปทำงาน หารถมาซื้อกับเราไม่ได้ นั่งวินมาก็เสีย 10 – 20 บาท เขาจะซื้อของทำกับข้าวอาทิตย์ละ 2 ครั้ง เราเลยบอกว่า โทรมาได้เลย เดี๋ยวไปรับมาเลือกของที่ร้านแล้วไปส่ง หรือจะโทรมาสั่งก็ได้
“ตอนแรกเป็นมอเตอร์ไซค์ 2 ล้อผมก็ไม่ค่อยกล้าทำ แต่พอทำซาเล้งมาเลยไปรับเขามาได้ ก็มีคนแซวนะว่า โห เดี๋ยวนี้มึงส่งทั้งคน ส่งทั้งของเลยเหรอ”
คุยกันยังไม่ทันจบดี ปลายสายจากลูกค้าก็สั่งของให้ป๊อปไปส่งถึงที่ เราเลยได้ติดสอยห้อยตามซาเล้งคันเก่งไปกับป๊อปด้วย
“นี่ยังไม่ได้ซื้อกล้อง GoPro มาไว้ทำคอนเทนต์ต่อ” ป๊อปบอก
นึกภาพคลิปจากมุมกล้องบนซาเล้งแล้วเราก็รู้สึกสนุกขึ้นมา ถือว่าได้พัฒนาระบบส่งของแล้วยังได้คอนเทนต์ไปพร้อมกัน
ระหว่างทาง เราเห็นป๊อปกับปุ๋ยทักทายลูกค้าและคนในละแวกนั้นอย่างเป็นกันเอง ถึงจะเป็นธุรกิจรายย่อยที่ต้องปรับตัวหากลยุทธ์ทางการตลาดใหม่อยู่เรื่อย ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ร้านเล็ก ๆ ประจำชุมชนมีได้โดยไม่ต้องพยายาม คือรอยยิ้มจากลูกค้า
ก่อนกลับ นึกขึ้นได้ว่าเราไม่เคยรู้จักชื่อจริง ๆ ของร้านชำนี้เลย จำได้แค่มุมกล้องวงจรปิดที่ฉายภาพเจ้าของร้านสุดชิลล์ ลูกค้าอารมณ์ดีในชุมชน และเสียงกริ่งแหลม ๆ เท่านั้น
เราขอให้ป๊อปตั้งชื่อซิตคอมเรื่องนี้ดู
“ถ้าเป็นผม ผมก็จะตั้งว่า ‘บุญสะอาดร้านชำ’ ครับ”
ติดตามซิตคอมร้านชำซอยวัดดาวได้ที่ TikTok : popbangpoon
