ตัวผมนั้นผูกพันกับโรงหนังลิโดมากกว่าทั้งโรงหนังสยามและสกาลา เพราะความเป็นมัลติเพล็กซ์ 3 โรงของที่นี่ ค่าตั๋วที่ราคาย่อมเยาสบายกระเป๋า หนังทางเลือกหลากหลายในวันที่ตัวเลือกด้านภาพยนตร์ยังไม่มากเท่าทุกวันนี้ อีกทั้งการเดินทางที่แสนสะดวก ผสมกับการที่คนดูไม่ได้เยอะและไม่จำเป็นที่จะต้องจองตั๋วก่อนจะไป

ฟังดูแล้วก็ไม่แปลกใจว่าทำไมผมถึงได้แวะหลบเข้าไปดูหนังที่ลิโดอยู่เสมอๆ ตั้งแต่ตอนเด็กเรื่อยมาจนถึงตอนนี้ จนผมรู้สึกเหมือนกับว่าโรงหนังลิโดเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่แม้จะไม่ได้เจอกันบ่อยนัก แต่ทุกทีที่เจอเราก็ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนบทสนทนากันอย่างสนุกทุกครั้งไป

เมื่อได้ยินข่าวว่าเพื่อนเราคนนี้จะเปิดให้บริการเป็นวันสุดท้ายในวันพฤหัสบดีที่ 31 พฤษภาคมนี้ หลังจากอยู่มานานกว่า 50 ปี เพราะรู้สึกใจหายที่เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ผมเลยถือโอกาสเก็บภาพเพื่อนคนนี้ไว้ระลึกถึงกันในอนาคตว่าครั้งหนึ่งเราชอบมาดูหนังที่โรงหนังเฉิ่มๆ เชยๆ หลงยุคแห่งนี้นี่เอง

Writer & Photographer

Avatar

ธีรพันธ์ ลีลาวรรณสุข

ช่างภาพ นักออกแบบกราฟิก นัก(หัด)เขียน โปรดิวเซอร์และผู้ดำเนินรายการพอดแคสต์ และอื่นๆอีกมากมายแล้วแต่ว่าไปเจออะไรน่าทำ IG : cteerapan