ย้อนกลับไปราวครึ่งทศวรรษก่อน ชนเผ่าพเนจรชาวทิเบตหลายครอบครัวได้ตัดสินใจลี้ภัยสงครามออกจากทิเบตตามองค์ดาไลลามะองค์ที่ 14 ไปยังประเทศอินเดีย
ด้วยวิถีชีวิตที่ต้องพึ่งพาบรรดาสัตว์ที่ชอบอยู่ตามที่สูงและอากาศหนาว พวกเขาจึงเลือกที่ราบสูงชังตัง (Changtang) บริเวณทะเลสาบโมริริ (Tso Moriri) แคว้นลาดักห์ ประเทศอินเดีย ซึ่งอยู่เหนือระดับน้ำทะเล 4,500 – 5,000 เมตร เป็นบ้านหลังที่สอง และนั่นก็เป็นที่มาของชื่อเรียกชนเผ่ากลุ่มนี้ว่า ‘ชังปา’ (Changpa)
วิถีชีวิตในแต่ละวันของชาวชังปาจะทุ่มเทไปกับการทำปศุสัตว์เป็นหลัก โดยสัตว์คู่ชีวิตของพวกเขาคือ แกะ แพะพัชมีนา และจามรี กิจกรรมหลักๆ ของพวกเขาคือ ต้อนสัตว์ไปกินหญ้าบนภูเขา รีดนมแกะ นมแพะ และนมจามรี
อาหารการกินของชาวชังปาส่วนใหญ่คือผลิตภัณฑ์จำพวกนม เช่น โยเกิร์ต ชีส เนย และชาทิเบตหรือชาเนยแทนน้ำเปล่า นอกจากนี้ยังมีพวกข้าวสาลี แป้ง และไข่ไก่ ที่ซื้อได้จากพ่อค้าทั้งขาจรและจากหมู่บ้านคอร์ซอค (Korzok) ใกล้ๆ กับทะเลสาบโมริริ
พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหม่นี้มานานกว่า 50 ปี แม้จะดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถนำรูปแบบชีวิตจากบ้านหลังเก่ามาใช้ในบ้านหลังใหม่ได้อย่างลงตัวแล้ว แต่เมื่อถามใครหลายๆ คนในชุมชน เสียงส่วนใหญ่ก็ยังคงสะท้อนความต้องการลึกๆ ภายในใจว่า พวกเขาอยากกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิดพร้อมกับองค์ดาไลลามะ ผู้นำทางจิตใจของพวกเขา
