ผมเป็นคนที่ไปเที่ยวบ่อย ปีนึงๆ ก็เดินทางเยอะ ทุกครั้งที่ไปไม่ว่าเมืองไหนเล็กใหญ่ แม้จะชื่นชอบการเดินซอกแซกตามตรอกซอกซอยด้วยขาสองข้าง แต่ในระหว่างทริปนั้นมันก็ต้องมีการขึ้นรถ ลงเรือ รวมอยู่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ภาพชุดนี้ได้มาจากการนั่งรถบัสข้ามเมืองสู่เมืองเมื่อครั้งที่ไปเที่ยวประเทศอังกฤษ หลายคนอาจใช้เวลาที่เราต้องทนเดินทางนั่งเฉยๆ อยู่บนรถช่วงนั้นด้วยการอ่านหนังสือ นอนหลับ เล่นโทรศัพท์ จับไพ่ 

แต่ทุกครั้ง ผมเองเลือกที่จะใช้เวลามองหาสิ่งน่าสนใจตลอดข้างทางที่รถวิ่งผ่าน ซึ่งมันมีอะไรดีๆ เยอะมาก ตึกรามบ้านช่อง วิวสวยๆ ที่บ้านเราไม่มีให้เห็นแบบนั้น ดูไปก็เพลิดเพลิน จนอดไม่ได้ที่จะยกกล้องขึ้นมาถ่ายเก็บกลับมาไว้ดูเป็นบันทึกความทรงจำ

การถ่ายรูปบนเก้าอี้ในรถเฉยๆ แบบนี้เลือกหรือปั้นมุมที่ต้องการไม่ได้เหมือนการเดินถ่ายด้วยขาสองข้างบนพื้น แถมรถนั้นก็วิ่งเร็วมากเหลือเกิน กดทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่วิวที่แปลกตาและสถานที่แปลกใหม่ที่ชีวิตเราเพิ่งเคยได้พบเจอมันครั้งแรก ในเวลาที่รถวิ่งผ่านแบบไวๆๆ  (ไวเกิน สัส กูมองไม่ทัน)

นั่นก็มากพอที่จะทำให้ผมได้ภาพความทรงจำที่ดีกลับมาบ้าง ไม่มาก ก็น้อย

ถ้าคุณมีเซ็ตภาพถ่ายอยากส่งมาแบ่งปันกันชม เชิญส่งเซ็ตภาพพร้อมคำบรรยาย (แบบไม่ยาวมาก) รูปถ่ายผู้เขียน ประวัติส่วนตัวผู้เขียน ที่อยู่ เบอร์โทรติดต่อ และชื่อ facebook มาที่อีเมล [email protected] ระบุหัวข้อว่า ‘ส่งต้นฉบับสำหรับคอลัมน์ Photo Essay’ ถ้าผลงานของคุณได้รับการตีพิมพ์ลงในเว็บไซต์ เราจะมีสมุดบันทึกปกหนังเล่มสวยส่งให้เป็นที่ระลึกด้วยนะ

Writer & Photographer

Avatar

พัสกร สุภพรพสุพัฒน์

บ้านอยู่ใกล้ทะเล มีปลาให้กินทุกเช้า ปูที่ขายอยู่ในตลาดก็ไม่แพง โลละ 450