ใครบางคนกล่าวไว้ว่าฝนภาคใต้ตก 8 เดือน

ใช่…หากแต่ฝนที่ว่าไม่ใช่พายุ แต่มันคือความทรงจำผสมกลิ่นดินอ่อนๆ หลังจากที่มันได้ตกลงบนพื้นดิน พื้นหญ้า ในหมู่บ้านที่เราอยู่ และเราจดจำมันได้ดีผ่านความหอมของกลิ่นดินความเย็นของอากาศ และความเขียวชอุ่ม ของภูเขา ไร่สวน ห้วยหนองคลองบึง ในบ้านเกิดแห่งนี้

ตำบลควนกาหลง จังหวัดสตูล คือผืนแผ่นดินปลายสุดประเทศฝั่งอันดามัน คือสถานที่อีกแห่งที่ฝนตกชุกตลอดปี การเกิดที่นี่ โตที่นี่ ทำให้ภูมิต้านทานในการสัมผัสความชื้นของเราเป็นเรื่องปกติ สีเขียวในหมู่บ้านแห่งนี้ยังคงเขียวเหมือนตอนที่เรายังเด็ก เราเดินทางกลับบ้านด้วยฟิล์มสี 1 ม้วน และกล้องฟิล์มคอมแพคไฟฟ้าเก่าๆ 1 ตัว การบันทึกภาพถ่ายหมู่บ้านตัวเองไว้ครั้งนี้ คงไม่ใช่การเก็บภาพถ่ายความชุ่มชื้นนี้ไว้อย่างเดียว แน่นอนว่ามันได้เก็บเอากลิ่นของไอฝน ไอดิน กลับมาให้เราอีกด้วย

ถ้าคุณมีเซ็ตภาพถ่ายที่อยากมาอวดในคอลัมน์นี้ ช่วยส่งเซ็ตภาพพร้อมคำบรรยาย (แบบไม่ยาวมาก) รูปถ่ายผู้เขียน ประวัติส่วนตัวผู้เขียน ที่อยู่ เบอร์โทรติดต่อ และชื่อ Facebook มาที่อีเมล [email protected] ระบุหัวข้อว่า ‘ส่งต้นฉบับสำหรับคอลัมน์ Photo Essay’
ถ้าเซ็ตรูปของคุณได้รับการตีพิมพ์ลงในเว็บไซต์ เราจะมีสมุดน่ารัก จาก The Cloud ส่งไปให้นะ

Writer & Photographer

Avatar

กานต์ ตำสำสู

จบวารสารศาสตร์ ม.สารคาม อายุ 26 เป็นคนสตูลที่เดินทางมาเรียนที่ภาคอีสาน ชอบฟังเพลงโลโซ คลั่งฟุตบอลไทย และชอบถ่ายภาพบ้านเกิดตัวเองเป็นชีวิตจิตใจ ปัจจุบันเปิดแล็ปล้างฟิล์มและห้องมืด ‘ฟิล์มกาหลง’ อยู่ขอนแก่น