บ่อยครั้งที่ผมได้นั่งรถไฟสายใต้ ผมมักได้ยินเสียงประกาศว่า “ที่นี่สถานีโพธาราม ๆ” เป็นสัญญาณว่าผมมาถึงเมืองเล็กซึ่งเคยเป็นทางผ่านแห่งนี้แล้ว เมื่อประมาณปลายปี 2019 ผมจึงเลือกที่นี่เป็นสถานีปลายทาง โดยไม่มีแผนว่าจะไปทำอะไรที่ไหนก่อนหลัง และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมืองนี้มีอะไรน่าสนใจบ้าง
หลังจากมาถึง สิ่งแรกที่สัมผัสได้เลยคือ โพธารามยังคงมีกลิ่นอายการใช้ชีวิตแบบวันวาน ที่นี่มีตลาดเก่า มีความเจริญเข้าถึง แต่ก็ไม่ได้กลบหรือลบเลือนเสน่ห์ของเมือง ผมเดินลัดเลาะไปตามซอกซอยต่าง ๆ แล้วก็พบว่าโพธารามเป็นเมืองที่เดินได้เรื่อย ๆ สองข้างทางเต็มไปด้วยเรื่องราว ทั้งการใช้ชีวิตของผู้คน อาหารการกิน รวมไปถึงวัฒนธรรม และเรือนแถวไม้เก่าโบราณ ซึ่งยังคงเป็นร้านขายของจนถึงปัจจุบัน
ที่นี่มีเต้าหู้ดำที่ไม่รู้จะหากินได้จากที่ไหน มีผู้คนที่น่ารัก คอยบอกชี้แนะไปดูนู่นสิ ไปกินนั่นสิ และอีกอย่างเลยที่พลาดไม่ได้ วัดขนอน ซึ่งจัดแสดงหนังใหญ่ที่เป็นมรดกทางวัฒนธรรมโลกของภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกให้รับชม
ผมจึงพยายามถ่ายทอดความธรรมดาที่แสนพิเศษของเมืองนี้ออกมาผ่านภาพถ่าย ว่าโพธารามไม่ได้เป็นแค่เมืองทางผ่านของผมอีกต่อไป แต่กลับเป็นอีกเมืองที่ผมได้ไปเยือนแล้วประทับใจ ทั้งจากความเก่าแก่ที่ยังคงมีชีวิต และการขับเคลื่อนเมืองด้วยผู้คนคนจากรุ่นสู่รุ่น
มีโอกาสหรือผ่านไปทางนั้น ลองแวะ ‘เมืองทางผ่าน’ แห่งนี้ดูสักที แล้วคุณอาจจะหลงเสน่ห์เมืองนี้ไม่ต่างจากผม
Write on The Cloud
Photo Essay
ถ้าคุณมีเซ็ตภาพถ่ายที่อยากมาอวดในคอลัมน์นี้ ช่วยส่งเซ็ตภาพพร้อมคำบรรยาย(แบบไม่ยาวมาก) รูปถ่ายผู้เขียน ประวัติส่วนตัวผู้เขียน ที่อยู่ เบอร์โทรติดต่อ และชื่อ facebook มาที่อีเมล [email protected] ระบุหัวข้อว่า ‘ส่งต้นฉบับสำหรับคอลัมน์ Photo Essay’
ถ้าเซ็ตรูปของคุณได้รับการตีพิมพ์ลงในเว็บไซต์ เราจะส่งสมุดลิมิเต็ดอิดิชัน จาก ZEQUENZ แบรนด์สมุดสัญชาติไทย ทำมือ 100 % เปิดได้ 360 องศา ให้เป็นที่ระลึกด้วยนะ
