เคยนอนค้างคืนที่สถานีรถไฟกันบ้างมั้ยครับ?

ผมเคยมีประสบการณ์นอนค้างสถานีรถไฟในเมืองใหญ่ๆ ของโลกมาอยู่บ้าง ซึ่งก็สารภาพตามตรงว่าเป็นประสบการณ์ที่ไม่ค่อยจะดีเลย ทั้งเก้าอี้ที่นั่งแสนจะไม่สบาย บรรดาคนไร้บ้านที่เดินเฉียดไปมาในยามค่ำคืน กลิ่นไม่พึงประสงค์ รวมไปถึงความมืดและอันตรายต่างๆ ทั้งหมดนี้ทำให้การนอนค้างคืนที่สถานีรถไฟทั้งน่าสะพรึงกลัวและสร้างความกังวลแก่คนนอนจริงๆ 

ที่ถามนี่ผมก็ไม่ได้จะชวนนอนค้างคืนที่สถานีรถไฟแบบนั้นหรอกนะครับ แต่หมายถึงการนอนค้างในโรงแรมที่สถานีรถไฟต่างหาก

ด้วยความที่ชอบการนั่งรถไฟ ชอบใช้บริการรถไฟตู้นอน จึงทำให้ผมมีความฝันอยากนอนโรงแรมในสถานีรถไฟด้วย เพราะตอนเด็กๆ ผมเคยอ่านเรื่องราวสมัยที่สถานีรถไฟกรุงเทพยังเรืองรองอยู่ และเปิดให้บริการโรงแรมหรูหราแสนทันสมัยที่ชื่อว่า โรงแรมราชธานี (ปัจจุบันคือบริเวณห้องน้ำในสถานีรถไฟกรุงเทพ) ซึ่งเปิดตั้งแต่ พ.ศ. 2470 ก่อนจะปิดบริการไปใน พ.ศ. 2512 อ้าว…ปิดไปตั้งแต่ผมเองก็ยังไม่เกิดเลย ความฝันนั้นของผมจึงกลายเป็นฝันสลายไป 

แต่เมื่อไม่นานนี้ผมมีโอกาสเดินทางไปยังประเทศโปรตุเกส และได้สานฝันวัยเด็กอีกครั้งด้วยการนอนในโรงแรมที่สถานีรถไฟจริงๆ ซะด้วยสิ 

ถ้าพร้อมแล้วขอเชิญทุกท่านก้าวขึ้นมาบนรถไฟของเรา และสถานีต่อไปคือสถานี São Bento ผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะเข้า-ออกขบวนรถ โปรดระวังช่องว่างระหว่างพื้นชานชาลากับขบวนรถ และเมื่อเดินเข้ามาจนสุดชานชาลาแล้ว โปรดเตรียมพาสปอร์ตเพื่อลงทะเบียนเข้าพักที่ Passenger Hostel และโปรดระวังตกหลุมรักโรงแรมแห่งนี้เมื่อได้นอนพักค้างคืน 🙂

สถานี São Bento
อสถานี São Bento

ขอเล่าถึงตัวสถานีรถไฟแห่งนี้ก่อน สถานีรถไฟ São Bento สร้างเสร็จและเปิดใช้งานตั้งแต่ ค.ศ. 1896 หรือเกือบๆ 123 ปีมาแล้ว นอกจากความสวยงามของกระเบื้องลายครามที่ติดอยู่บริเวณตัวสถานีแล้ว ที่นี่ถูกขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลกจากองค์กร UNESCO ด้วย 

และด้วยความที่เป็นสถานีในยุโรปช่วงที่การเดินทางด้วยรถไฟเบ่งบาน ทำให้รูปแบบสถาปัตยกรรมสถานีรถไฟมีลักษณะที่คล้ายคลึงกันไปหมดทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นสถานีรถไฟกรุงเทพ หรือสถานีรถไฟ São Bento 

สถานี São Bento

และนี่จึงเป็นการสานฝันวัยเด็กของผม เมื่อเดินผ่านประตูทางเข้าผมก็ยิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้น เมื่อพบกับโถงห้องนั่งเล่นขนาดยักษ์ของโรมแรม ความสูงของเพดานที่สูงกว่า 5 เมตร ทำให้รู้สึกถึงความโปร่งโอ่โถง และเพราะความสูงที่มากกว่าอาคารทั่วไปในปัจจุบัน ทำให้ทางโรงแรมและผู้ออกแบบเล่นพื้นที่แบบห้อง Duplex หรือชั้นลอยภายในห้องทุกชั้นได้อย่างสวยงามและลงตัว ซึ่งชั้นลอยเหนือโถงห้องนั่งเล่นนี้เป็นวิวที่ดีที่สุดในการนั่งชมสถานีรถไฟแห่งนี้จริงๆ นอกจากเป็นห้องนั่งเล่นแล้ว ในตอนกลางคืนก็จะแปลงร่างเป็นผับสำหรับนักเดินทางทุกคนอีกด้วย

Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง
Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง

เมื่อเราเดินผ่านห้องนั่งเล่นขึ้นมาผ่านโถงบันได ก็ตะลึงเพราะความสวยงามของพื้นไม้และราวบันไดไม้ที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างประณีต และด้วยความสูงของอาคารที่ทำให้เราต้องเดินเหนื่อยมากขึ้นกว่าเดิมเท่าตัว หลังจากเดินหอบมาจนถึงชั้น 2 ก็จะเจอโถงทางเดินตรงกลางที่ถูกขนาบด้วยผนังสูงลิบ 

Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง

ห้องด้านติดหน้าต่างสถานีจะเป็นห้องพักแบบ Private Room ส่วนห้องด้านในสถานีจะเป็นพื้นที่ส่วนกลาง อย่างเช่นครัว ห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ 

Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง
Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง

เมื่อใช้คีย์การ์ดเปิดประตูห้องพักเข้ามาผมก็ได้แต่ยิ้มกว้างอีกครั้งหนึ่ง เพราะได้เจอการเล่นพื้นที่แบบชั้นลอยภายในห้องพักอีกทีหนึ่ง การตกแต่งภายในนั้นเน้นไปที่บรรดาเฟอร์นิเจอร์ที่มีกลิ่นอายย้อนยุคเพื่อให้เข้ากับยุคสมัยเรืองรองของการเดินทางด้วยรถไฟ 

Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง
Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง

ห้องด้านล่างถูกจัดไว้ในรูปแบบห้องนั่งเล่นส่วนตัว ด้วยพื้นไม้เดิมของอาคารและเมื่อมีโซฟายาวแสนนุ่มสบายวางไว้ พร้อมด้วยเครื่องเสียงและโคมไฟสร้างบรรยากาศเหมือนอยู่บ้าน ก็ทำให้อยากจะเอนหลังพักผ่อนสั้นๆ หลังจากเดินเล่นสำรวจเมือง และห้องด้านบนก็เป็นเตียงนอนเพียงอย่างเดียว หน้าต่างสูงยาวของห้องทำให้เรารับรู้ความเป็นไปด้านนอกของสถานีอยู่ตลอดเวลา และเมื่อต้องการความเป็นส่วนตัวก็เพียงแค่รูดม่านปิดเท่านั้นเอง 

Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง

แม้จะเป็นห้องส่วนตัว แต่ก็ใช้ระบบคล้ายๆ ห้องพักแบบ Dormitory คือเป็นห้องครัวและห้องน้ำรวม นั่นก็มีเหตุผล เพราะอาคารสถานีรถไฟเก่านั้นมีระบบสุขาภิบาลจำกัด (ก็เมื่อก่อนมันเป็นสำนักงานนี่นา ไม่ใช่โรงแรม) การทำห้องน้ำรวมจึงง่ายต่อการจัดการระบบสุขาภิบาลกว่า 

Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง

และเพื่อเป็นการอนุรักษ์อาคารเก่า ทางโรงแรมเลยหลีกเลี่ยงการเจาะพื้น แต่ใช้วิธีการยกพื้นขึ้นมาจากพื้นเดิม และทำงานระบบซ่อนไว้ใต้พื้นที่ยกขึ้นมานั้นแทน ผลที่ได้ก็คือห้องน้ำที่ใช้งานสะดวกและสบายมาก ถ้าใครเคยไปนอนพักโรงแรมเก่าในยุโรปก็อาจจะเคยเจอปัญหาส้วมกดไม่ลงหรือท่อน้ำอุดตันบ้าง แต่ที่นี่ไม่เป็นแบบนั้น รวมถึงแถมวิวสวยงามของชานชาลาให้มองด้วย 

Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง

พื้นที่ชั้น 3 ของตึกนั้นเป็นห้องแบบ Dormitory และห้องน้ำรวม ส่วนชั้น 4 หรือห้องใต้หลังคาของตึกนั้นก็มีการแบ่งพื้นที่ครึ่งหนึ่งเป็นครัวกลางที่เสิร์ฟอาหารเช้าให้แขกทุกคน และพื้นที่อีกครึ่งหนึ่งเป็นห้องนั่งเล่นที่ตั้งคอนเซปต์ว่าเป็น Under Roof Garden ที่มีบรรยากาศเป็นสวนใต้หลังคา

Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง
Passenger Hostel โรงแรมจากอาคารการรถไฟในสถานีรถไฟเก่าแก่ของเมืองปอร์โต้ที่ยังใช้งานอยู่จริง

จากการได้นอนพักที่นี่สองสามคืนในห้องพักที่ไร้เสียงรบกวนจากรถไฟ ผมพบว่าผมเดินทางได้อย่างสะดวกสบาย เพราะเดินเปิดประตูออกไปก็ขึ้นรถไฟได้ทันที ตัวสถานีรถไฟแสนสวยงามนี้ที่มักจะมีนักท่องเที่ยงมาถ่ายรูปอยู่เสมอ ก็เหมือนมีผมเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว เพียงแค่เดินออกจากที่พักในช่วงกลางดึกหรือเช้าตรู่เท่านั้น 

และด้วยความที่ในยุคก่อนเมืองถูกสร้างขึ้นโดยมีสถานีรถไฟเป็นศูนย์กลาง ทำให้ตำแหน่งที่ตั้งของโรงแรมนั้นแสนจะสะดวกสบายต่อการเดินทางไปยังจุดอื่นๆ ของเมือง 

สำหรับผม นี่จึงเป็นการนอนค้างสถานีรถไฟที่รื่นรมย์และมีความสุขแบบที่หาจากที่อื่นไม่ได้เลยจริงๆ ถ้าใครรักรถไฟและมีโอกาสได้เดินทางผ่านมาปอร์โต้ ก็ขอเชิญมานอนค้างที่สถานีรถไฟด้วยกันนะครับ แล้วคุณจะหลงรักการนอนค้างสถานี

ผมเพิ่งได้อ่านบทความเรื่อง สถานีกลางบางซื่อ หลายคนอาจจะไม่รู้ว่าต่อไปในอนาคตสถานีรถไฟกรุงเทพ (หรือที่เราเรียกกันติดปากว่าหัวลำโพง) นั้นจะถูกลดบทบาทลง กลายมาเป็นสถานีหัวลำโพงของรถไฟฟ้าสายสีแดงเข้มและพิพิธภัณฑ์รถไฟไทยแทน ก็ไม่รู้ว่าจะมีใครสนใจขอปรับปรุงรีโนเวตบางส่วนเล็กๆ ของหัวลำโพงให้กลายเป็นโรงแรมแก่คนรักรถไฟแบบนี้บ้างมั้ยนะ…

Writer & Photographer

Avatar

ธีรพันธ์ ลีลาวรรณสุข

ช่างภาพ นักออกแบบกราฟิก นัก(หัด)เขียน โปรดิวเซอร์และผู้ดำเนินรายการพอดแคสต์ และอื่นๆอีกมากมายแล้วแต่ว่าไปเจออะไรน่าทำ IG : cteerapan