87 นาที
Director: Thomas Wirthensohn

*บทความนี้เปิดเผยเนื้อหาบางส่วนของภาพยนตร์*

 

ในหนังสารคดีส่วนมากเราก็จะได้ดูเรื่องราวของเหล่าผู้คนที่ประสบความสำเร็จในการไล่ตามความฝันจนสำเร็จซึ่งในพันหรือหมื่นคนก็อาจจะมีอยู่สักคนสองคน

แล้วคนที่เหลือล่ะ ? ไม่เคยมีใครมองเห็นผู้คนเหล่านั้นทั้งในหนังและในชีวิตจริง

Homme Less คือสารคดีที่นำเสนอเรื่องราวของผู้ที่ไล่ตามฝันไม่สำเร็จในมหานครแห่งฝันอย่างนิวยอร์ก

มาร์ค เรย์ เป็นอดีตนายแบบที่ปัจจุบันคือผู้ชายอายุห้าสิบต้นๆ ที่ดูดี ดูรวย และมีเสน่ห์

มาร์ค เรย์ เป็นช่างภาพถ่ายสตรีทแฟชันบนท้องถนน และแฟชันโชว์สุดหรู

มาร์ค เรย์ เป็นนักแสดงตัวประกอบในกองถ่าย และนอกกองถ่ายตามที่มีคนจ้าง

ยังไม่หมดเท่านั้น มาร์ค เรย์ เป็น ‘คนไร้บ้าน’

เราอาจจะมีภาพของคนไร้บ้านที่สกปรก ไม่มีงานทำ ของใช้ส่วนตัวที่มีก็เอามันไปใส่ไว้ในรถเข็นซูเปอร์มาร์เก็ต อาศัยอยู่ตามซอกหลืบตรอกเหม็นฉี่ในมหานคร แต่ไม่มีใครคาดคิดหรอกว่าผู้ชายที่ดูดี ห่อหุ้มตัวเองด้วยสูทหรูหรา รองเท้าหนังแวววับ สะพายกล้องถ่ายรูปราคาแพงถ่ายเหล่านางแบบนั้นจะเป็นชายที่ไม่มีที่ซุกหัวนอน

ทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่าย ไม่เว้นแม้แต่การไล่ตามความฝัน และยิ่งการมาไล่ตามฝันในเมืองอย่างนิวยอร์กนั้นมีราคาที่ต้องจ่ายสูงกว่าที่อื่น

แล้วถ้าเราไม่สามารถจ่ายไหวจะทำยังไง?

บางคนก็ถอดใจกลับบ้าน บางคนก็อยู่สู้ต่อ แน่นอนว่ามาร์ค เรย์เป็นอย่างหลัง

ชีวิตของมาร์คนั้นไม่มีอะไรซับซ้อน ถ่ายรูปนางแบบ ถ่ายรูปในแฟชันโชว์ ขายงานให้กับเหล่าแมกกาซีน

เวลาไม่มีงานถ่ายก็ไปเป็นตัวประกอบในหนัง ว่างขึ้นมาอีกก็ไปรับจ๊อบงานตามแต่ที่จะมีคนจ้าง

ตัดภาพมานอกเวลางาน ฟิตเนสสำหรับเขานอกจากจะเป็นสถานที่ออกกำลัง ยังเป็นสถานที่ซักผ้าและเก็บข้าวของเครื่องใช้มีค่า พอตกกลางคืน เนื่องจากมาร์คมีรายได้ไม่มาก หนทางการอยู่รอดง่ายที่สุดจึงเป็นการตัดรายจ่ายก้อนใหญ่ที่สุดในแต่ละเดือนทิ้งไป ซึ่งนั่นหมายถึงค่าเช่าบ้าน แต่เขายังต้องการอาศัยหลับนอนในเมืองเพื่อตื่นขึ้นมาสู้ต่อ สิ่งที่ทำได้จึงมีเพียงแอบปีนไปบนดาดฟ้าตึก หลบไปนอนในซอกหลืบข้างบนนั้นและภาวนาให้ไม่มีคนพบเห็น ไม่ว่าจะเป็นในช่วงหน้าร้อนหรือหน้าหนาวก็แล้วแต่ ก่อนจะตื่นเช้ามาเข้าห้องน้ำสาธารณะและเปลี่ยนชุดจากคนไร้บ้าน กลายมาเป็นชนชั้นกลางในเมืองใหญ่อีกครั้ง

หลายคนรวมทั้งผมด้วยอาจคิดว่า ทำไมไม่ขายสมบัติที่มีอยู่ออกไปเพื่อหาเงินมาเช่าบ้านอยู่ให้สบายๆล่ะ

แต่ที่จริงแล้ว กล้องถ่ายรูป อุปกรณ์มากมาย รวมไปถึงเปลือกที่ห่อหุ้มตัวมาร์คอย่างชุดสูท รองเท้าหนังนั้นไม่ได้เป็นของฟุ่มเฟือยอย่างที่เราคิด หากคือต้นทุนที่ให้เขาไล่ตามฝันในเมืองนี้ต่อไปต่างหาก

หลังจากดูจบ ผมก็พบว่าการเป็นคนไร้บ้านไม่ใช่เรื่องไกลตัวอีกต่อไป แต่อาจเป็นคนที่เรามองว่าเขาคือคนที่ดูดี น่าจะมีชีวิตที่ดีคนหนึ่งก็ได้

ก็นั่นแหละ ชีวิตมักเล่นตลกกับเราอยู่เสมอ เหมือนที่มาร์คพูดไว้ว่า

“จงเดินตามความฝัน แต่อย่าลืมเตรียมใจไว้เผชิญหน้ากับฝันร้ายด้วยล่ะ!”