ถือว่าเป็นเรื่องปกติที่มีร้านอาหารเกิดใหม่ในทุกชั่วโมง ร้านล้มหายตายจากมีทุกวัน แต่ที่จะไม่ปกติก็คือ ถ้าหายไปแต่ตัวร้านแล้วประเภทของอาหารยังอยู่ก็ไม่เป็นไร ยังไปหาร้านอื่นๆ กินชดเชยได้ แต่ถ้าเป็นร้านเก่าแก่ที่มีความขลัง ทั้งตัวบุคลิกของร้าน ตัวอาหารเฉพาะของร้านหายไปพร้อมกัน ย่อมเสียดายมากกว่า 

เรื่องครั้งนี้มี 2 อย่าง อย่างแรก เอาร้านที่หายไปมาเล่า อย่างที่สอง เอาบางร้านที่ยังมีอยู่ แต่ก็อยู่อย่างรอมร่อจวนเจียนที่จะไป ยิ่งมาเจอ COVID-19 เข้าไปด้วยอาจจะเลิกไปเลย แต่ถ้ายังอยู่ก็ชวนให้ไปกินก่อนที่เวลาจะพาหาย

ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ
ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ

ร้านต่างๆ ตามที่ว่าจะยึดเอาถนนเป็นตัวตั้ง โดยเอาถนนสีลมทางด้านศาลาแดงก่อน ย่านนี้คนเยอะแยะมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมเคยเล่าถึงอาหารฝรั่งแบบไหหลำว่าเคยมีมากแถวสีลม สุริยวงศ์ สาทร ที่รู้จักกันดีก็มีสีลมภัตตาคาร และฟูมุ่ยกี่ จริงๆ แล้วยังมีภัตตาคารคาร์ลตันอีกแห่ง เคยอยู่ตรงที่เป็นสีลมคอมเพล็กซ์ในทุกวันนี้ เป็นร้านใหญ่ห้องกระจกสีทึบแสงจึงเหมือนไม่ค่อยชักชวนแขกขาจร อาหารเป็นฝรั่งแบบไหหลำยืนพื้น อย่างสเต๊กเนื้อสันกับผักสลัด แกงกะหรี่ไก่ สตูว์ลิ้นวัว ซุปผักกับขนมปังบาแก็ตต์ แล้วมีอย่างอื่นๆ อีกเยอะ กลางวันคนไม่มาก พอตอนเย็นจนค่ำมืดคนเยอะหน่อยเพราะมีดนตรีแสดงสด เล่นเพลงยุค 60 หนักไปทางเพลงของ เอลวิส เพรสลีย์ (Elvis Presley) หลายคนตั้งใจไปฟังเพลงนำหน้าเรื่องไปกิน ร้านนี้คนเสิร์ฟหลายคนเป็นอาแปะแก่ๆ ใส่เสื้อขาวติดกระดุมคอเหมือนราชปะแตน มีหน้าที่ทั้งรับออร์เดอร์ เสิร์ฟ เช็ดโต๊ะ วางบิล บางทีเปิดประตูอีกต่างหาก 

ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ
ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ

ผมเคยได้ยินคนเรียก “บ๋อยๆ เอากระดาษขอเพลงไปให้นักดนตรีหน่อย” ถ้าคนนั้นรู้ว่าคนที่เขาเรียกอย่างนั้นเป็นใครคงสะดุ้ง ก็อาแปะเหล่านั้นคือหุ้นส่วนตัวจริงของร้านซึ่งเป็นไหหลำขนานแท้ อาแปะเล่นเก็บทุกเม็ด เดินดูความเรียบร้อยในร้าน เงินทองไม่ให้รั่วไหล ทิปก็เอา ร้านนี้ไปก่อน สีลมภัตตาคาร ฟูมุ่ยกี่ ค่อยตามไปเป็นชุด หมดสิ้นอาหารฝรั่งแบบไหหลำในแถบสีลม 

อีกฝั่งหนึ่งของสีลมที่เยื้องๆ กับคาร์ลตันภัตตาคาร เป็นสีลมซอย 2 ตอนหลังขึ้นชื่อว่าเป็นซอยบาร์เกย์ หัวมุมซอยนี้เป็นร้านเป็ดย่างโล่งๆ เป็ดแขวนคอตายเต็มตู้ คนไทยเยอะ ฝรั่งแบ็กแพ็กก็มาก ในซอยมีร้านชื่อเลิศรส เป็นห้องแอร์ มื้อกลางวันเป็นคนทำงานแถวนั้น จานยอดนิยมที่ใครๆ ต้องสั่งเป็นข้าวไก่อบ เป็นเนื้อหน้าอกชิ้นหนาๆ โปะมาบนข้าว ราดด้วยน้ำซอสข้นๆ มีถั่วฝักยาววางมาข้างจาน กินเสร็จต้องตามด้วยคาราเมลคัสตาร์ด คาราเมลจะมีกลิ่นไหม้นิดๆ สองอย่างนี้เป็นของอร่อยของเขาโดยเฉพาะ ไม่มีที่อื่น ร้านเลิศรสหายไปนานแล้ว

ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ

เดินออกมาแล้วขึ้นหน้าไปอีกนิดเดียว เป็นถนนพัฒน์พงศ์ 2 มีห้าง Foodland อยู่ข้างใน ตรงซอกติดกับห้างมีทางเดินเล็กๆ เป็นทางขึ้นลงหรับห้องเช่าของตึกชั้นบน ตรงปากทางซอกนั้นมีเพิงขายแฮมเบอร์เกอร์กับฮอทด็อก เป็นร้านเล็กๆ มีแค่ตู้นึ่งขนมปังกับที่คนยืนขายและอุปกรณ์เท่านั้น แฮมเบอร์เกอร์ง่ายๆ มีเนื้อบด ผักกาดหอม หอมใหญ่ มะเขือเทศ และซอสมะเขือเทศ ส่วนฮอทด็อกก็ใส่หอมใหญ่สับ ไส้กรอก ซอสมะเขือเทศ และมัสตาร์ด พูดถึงรสชาติแล้วสู้แฮมเบอร์เกอร์กับฮอทด็อกสมัยนี้ไม่ได้ แต่ตอนนั้นถือว่าอร่อยแล้ว เพราะเป็นแห่งแรกและแห่งเดียวเท่านั้น นี่ก็บ๊ายบายไปแล้ว

จากถนนพัฒน์พงศ์ 2 ก็มาที่ถนนพัฒน์พงศ์สายหลัก มี MIZU’s Kitchen ผมว่าเป็นร้านอาหารที่เก่าแก่ที่สุดของถนนนี้ เดี๋ยวนี้ยังอยู่ แค่หน้าร้านก็ยืนยันได้ว่าเก่าแก่ขนาดไหน อย่าว่าแต่ภายนอก ภายในเป็นม่านทึบสีแดง คงเป็นผืนดั้งเดิม ใครนั่งโต๊ะริมผ้าม่านอย่าเผลอไปโดนเข้า เป็นได้เหนียวหนึบติดมือ แผ่นเมนูแนะนำสเต๊กก็ดั้งเดิม ผ้าปูโต๊ะเป็นผ้าลายตาหมากรุกสีขาวแดง ชายผ้าปูโต๊ะมีรูพรุนเยอะแยะ เคาน์เตอร์ริมบันไดทางขึ้นชั้นสองมีขวดเหล้าไวน์โบราณตั้งแต่สมัยห่อขวดไวน์ด้วยใบต้นกกฝรั่งแขวนอยู่เต็ม โคมไฟตั้งบนเคาน์เตอร์สีเขียวก็อันเดิม คนนั่งเป็นเจ้าของชาวญี่ปุ่นหน้าตาตั้งแต่หนุ่มจนแก่ก็ไม่เปลี่ยน สูบบุหรี่มวนต่อมวนไม่เคยเปลี่ยน

ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ

MIZU’s Kitchen เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นแต่หนักไปทางอาหารฝรั่ง ที่รู้จักดีมีสาริกาสเต๊กกับทีโบนสเต๊ก ถ้าเป็นหมูก็มีพอร์กช็อปสเต๊ก มีเส้นพาสต้าอบชีส อาหารญี่ปุ่นก็มีสุกี้ยากี้ ที่อร่อยมีโคโรเกะหรือมันฝรั่งบดอบ คนกินสเต๊กขาประจำนั้นจะรู้ว่าเวลาเขาเอาสเต๊กบนจานร้อนมาเสิร์ฟพร้อมถ้วยน้ำซอส ก่อนที่จะเอาน้ำซอสราดสเต๊ก ต้องรีบยกชายผ้าปูโต๊ะปิดหน้าอกก่อน น้ำซอสโดนจานร้อนจะเดือดควันโขมงกระเด็นเหมือนภูเขาไฟ ผ้าปูโต๊ะที่เป็นรูๆ ก็มาจากสาเหตุนั้นเอง

ตรงบันไดขึ้นไปชั้นสองมีของดี เป็นรูปเขียนสีน้ำมันของ Niro Yokota เป็นรูปวัดอรุณฯ กับรูปผู้หญิงแขวนอยู่ Niro Yokota เป็นศิลปินชาวญี่ปุ่นที่มาเป็นครูสอนศิลปะที่เพาะช่างเมื่อ 70 ปีที่แล้ว เคยจัดแสดงศิลปะเดี่ยวสีน้ำในเมืองไทย เป็นชุดตลาดน้ำวัดไทร มีส่วนให้ตลาดน้ำโด่งดังไปทั่ว

ผมไปทีหลังๆ นายห้างหรือญี่ปุ่นเจ้าของไม่มาแล้ว มีลูกสาวมานั่งแทน เมื่อถามถึงพ่อ เธอบอกว่าพ่อไม่มาแล้ว ทั้งหมดนั้นคือความเป็นตัวตนของ MIZU’s Kitchen ถ้าไม่มีผ้าม่านสีแดงเหนียวๆ ผ้าปูโต๊ะเป็นรูพรุนก็จะขาดเสน่ห์ ขาดความขลัง หวังว่าไปอีกเมื่อไหร่ ก็ขอให้เป็นอยู่อย่างนั้น 

เปลี่ยนไปที่ถนนเจริญกรุง ตรงสามแยกถนนเจริญกรุงกับถนนสีลม มีร้านอาหารมุสลิมตรงใกล้สามแยก เป็นร้านเก่าแก่และอร่อย คนรู้จักกันดี นอกจากอาหารหลายอย่างแล้ว ต้องตบท้ายด้วยชาร้อนที่เข้มข้น มีกลิ่นเครื่องเทศหอมๆ สำหรับร้านนี้จะยังอยู่อีกนาน 

เมื่อเลยซอยโอเรียนเต็ลไป เกือบถึงไปรษณีย์กลาง มีซอยวัดม่วงแค เข้าไปข้างใน ก่อนถึงวัดต้องเลี้ยวซ้ายเป็นทางไปมัสยิดฮารูณ ก่อนถึงมัสยิดมีทางเดินเข้าบ้านคนทางขวามือ เข้าไปนิดเดียวเป็นบ้านใต้ถุนสูงขายอาหาร ไม่สังเกตไม่รู้ ขาประจำจะเรียกบ้านนี้ว่า Under The House หน้าบ้านมีอ่างล้างมือ ภายในบ้านมีโต๊ะ เก้าอี้ 3 ชุด บ้านนี้เป็นฝีมือคุณยายที่นั่งทำอาหารบนม้าเตี้ยๆ หน้าเตาถ่าน มีหม้อแกง 2 – 3 ใบ ซึ่งริมครัวคุณยายนี้เป็นหน้าต่างเตี้ยๆ เปิดกว้างๆ มองไปเห็นกุโบร์หรือที่ฝังศพแบบพาโนรามา ฉะนั้น การกินที่นั่นเท่ากับสอนให้รู้จักปลง กินอร่อยในวันนี้ จะลงหลุมในวันหน้า 

ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ

ของกินที่อร่อยเหนือความอร่อยๆๆ เป็นแกงกะหรี่ปลา ใส่พริกชี้ฟ้า ใส่มะเขือยาว ใส่ใบกระวาน และปลาอินทรีทอดขมิ้น ทอดแบบแห้งๆ สีคล้ำๆ ปลาทอดขมิ้นนี้มีน้ำจิ้มเป็นหอมใหญ่สับ ดองด้วยน้ำกระเทียมดองกับพริกชี้ฟ้าบด ใส่เกลือ ลูกค้าส่วนใหญ่ที่เป็นชาวมุสลิมจะกินข้าวด้วยมือ ก็ที่มีอ่างล้างมืออยู่หน้าบ้านนั่นแหละ Under The House หายไปนานมากแล้ว ที่เหลืออยู่ก็คือความจำอันหลงใหลในแกงกะหรี่ปลากับปลาอินทรีทอด

ถึงร้านนั้นถึงจะหายไปแล้ว แต่ชุมชนชาวมัสยิดฮารูณยังมีของดีอยู่ ในทุกวันศุกร์เป็นวันละหมาดใหญ่ ชาวมุสลิมทั้งชาวไทยและชาวมุสลิมนานาชาติจะไปทำละหมาด ชาวบ้านที่มีฝีมือก็ทำอาหารออกมาตั้งขายริมทางเดิน ชาวมุสลิมจะได้ซื้อกลับบ้าน มีบ้านหนึ่งทำข้าวหมกไก่อร่อยสุดๆ มีข้าวหมกแพะในบางครั้ง แต่ขายบ้าง ไม่ขายบ้าง เอาแน่ไม่ได้ โชคดีก็ได้กิน 

ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ
ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ

ติดกับบ้านนี้ยังมีบ้านที่ทำขนมพวกพุดดิ้ง กุหลาบจามุน ขนมหม้อแกง มาตั้งขาย อร่อยทั้งนั้น ยังมีอีกบางบ้านทำซาโมซ่า ทำบาเยีย แกงมัสมั่นเนื้อ แกงกะหรี่ไก่ เป็นของดีที่ไม่ควรพลาด ถ้าชอบอาหารมุสลิม แต่ต้องเป็นวันศุกร์เท่านั้น

ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ

ไหนๆ เป็นแนวอาหารมุสลิมแล้ว ข้ามไปที่ถนนตรีเพชรบ้าง ใกล้กับสำนักงานตำรวจจราจรกลาง และเยื้องกับศาลาเฉลิมกรุง เคยมีร้านอาหารมุสลิม ที่เหมือนกับร้านตรงสามแยกเจริญกรุงกับสีลมเป๊ะ เรียกว่าถอดแบบแปลนเดียวกัน โล่งๆ อาหารก็เหมือนกัน ชาร้อนก็เหมือนกัน นี่หายไปแล้ว 

เมื่อก่อนศาลาเฉลิมกรุงเป็นโรงหนังที่ฉายหนังไทยโดยเฉพาะ พอมีหนังใหม่ลงโรงใหม่ๆ คนจะเยอะ แล้วเผอิญตรงหน้าร้านอาหารมุสลิมที่ว่านั้นเป็นป้ายรถเมล์เสียด้วย คนยิ่งมาก

ร้านอาหารมุสลิมที่ว่านั้น พอวันหนังใหม่ลงโรงวันแรก พวกดาราหนังมาชอบมานั่งโต๊ะหน้าๆ เหมือนมาโชว์ตัวกลายๆ พระเอก นางเอก น่ะไม่มาหรอก พระรอง นางรอง นางร้าย ดาวยั่ว ก็มีบ้างประปราย นอกนั้นเป็นพวกดาราดาวร้ายและตัวประกอบหางแถว ดาวร้ายนั้นในบทหนังทำท่าร้ายอย่างไร เมื่อนั่งที่ร้านนี้ก็เต๊ะท่าอย่างนั้น แถมกินน้ำชาถ้วยเดียว นั่งตั้งแต่ก่อนหนังเข้า หนังเลิกแล้วก็ยังนั่งแช่อยู่ ไม่นานร้านนั้นก็หายไป หายไปพร้อมๆ กับศาลาเฉลิมกรุงฉายหนังไทย ก็เท่ากับว่าดาราพาหาย

นั่นเป็นร้านเก่าๆ ที่หายไป มาเป็นร้านใหม่ถอดด้ามที่เพิ่งหายไป เมื่อก่อนมี COVID-19 เคยชักชวนไปกินร้านเอี้ยเซี้ยฮวด อยู่ที่สามโคก ปทุมธานี ร้านนี้เก่าแก่มาก เจ้าของเป็นเจ๊รุ่นลูกหลายคนช่วยกันทำ เป็นร้านประจำของผม แขกไปใครมาชวนก็มาร้านนี้ ถือว่าเป็นร้านรับแขก ของกินมีเป็ดพะโล้ ยำมะเขือเปราะอ่อน กุ้งผัดกะเพราใส่กระเทียมโทน หมูกรอบทอดเกลือ หมูย่างตระไคร้ ต้มโคล้งปลาม้า คะน้าปลาเค็ม ลูกชิ้นปลากรายผัดพริกเหลือง และอื่นๆ อีกเยอะ ต้องหยุดเมื่อมี COVID-19 แล้วเลิกไปตลอดกาลเลย ป้ายหน้าปากซอยเข้าร้านก็ถอดออก อะไรที่เคยรักเคยชอบแล้วต้องจากไปอย่างกะทันหันก็ Broken Heart เหมือนกัน 

ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ
ร้านอาหารมีบุคลิกย่านกรุงเทพฯ ในความทรงจำ กับเมนูอร่อยที่กำลังจะสูญหาย, ร้านอาหารเก่าแก่ในกรุงเทพ

ร้านที่มีความขลังที่หายไปยังมีอีกมาก เอามาฟื้นความหลังไม่หมด ยิ่งฟื้นยิ่งซึมเศร้า ฉะนั้น แนะนำว่าถ้าร้านไหนมีบุคลิกมีของกินอร่อยแบบเฉพาะตัว รีบไปกินเสียก่อน ก่อนจะเสียที่กิน

Writer & Photographer

Avatar

สุธน สุขพิศิษฐ์

ศิลปะ-ดนตรี-อาหาร ที่มีอยู่ในโลกนี้ ไม่มีพรมแดน ไม่มีภาษา ไม่มีการเมือง ไม่มีการกีดกัน ไม่มีรวยหรือจน เข้าถึงง่าย มีความสุขเท่าเทียมกัน เอาสามอย่างเท่านี้ก็พอ