01
ดราก้อน-กฤติกร ธนมหามงคล เป็นบรรณาธิการบริหารเว็บไซต์ข่าวกีฬา Main Stand
เขาชอบกีฬา ชอบเล่าเรื่อง และเห็นว่าข่าวกีฬาน่าจะให้อะไรกับสังคมได้มากกว่ารายงานผลการแข่งขัน การเตรียมตัวก่อนแข่ง และความรู้สึกหลังแข่ง
เขาอยากทำข่าวกีฬาที่สร้างแรงบันดาลใจ ใกล้ตัว สะท้อนให้เห็นปัญหาของสังคม ไม่เน้นความเร็ว อ่านเมื่อไหร่ก็ยังสนุกและมีประโยชน์
ฟังดูเหมือนเป็นสื่อกีฬาอินดี้ แต่กลับโดนใจแฟนกีฬาจำนวนมากที่เชื่อเหมือนกันว่ากีฬาให้อะไรมากกว่าแค่ความบันเทิงจากผลการแข่งขัน
Main Stand มีผู้ติดตามเพจกว่าครึ่งล้าน เนื้อหาจำนวนมากมียอดอ่านแตะหลักหมื่น ทะลุถึงแสนก็มี
บรรณาธิการวัย 32 ปีคนนี้เป็นแฟนฟุตบอลทีมลิเวอร์พูล น่าแปลก ในช่วงเวลาที่ลิเวอร์พูลเล่นดีที่สุดในรอบ 30 ปี เขากลับสนุกกับการดูลิเวอร์พูลเล่นน้อยลง
เขาสูญเสียความสนุกในการดูฟุตบอลไป แต่ได้บางอย่างกลับมาที่ถือว่าคุ้มค่ามาก
ซึ่งสิ่งนั้นคือ…
02
ชีวิตของดราก้อนคล้ายนักกีฬาอาชีพผู้ใช้ชีวิตตามทางที่ควรจะเป็นอย่างมีวินัย ไม่เหลวไหลวอกแวกออกนอกลู่
เขาร่ำเรียนด้าน Broadcast Journalism จากคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ระหว่างเรียนก็ฝึกงานเป็นนักข่าวกีฬากับช่อง 5 และสยามกีฬาทีวี จบมาก็ทำงานเป็นผู้สื่อข่าวของสยามกีฬาทีวี เรียนรู้งานข่าวสารพัด ทั้งแปลข่าว พากย์ฟุตบอล ทำรันดาวน์ ทำข่าวภาคสนามตั้งแต่การแข่งขันกีฬาธรรมดาไปจนถึงทัวร์นาเมนต์อย่างโอลิมปิก
“ผมทำข่าวซีเกมส์ที่อินโดนีเซีย ปี 2011 เป็นทัวร์นาเมนต์แรก ผมตื่นตาตื่นใจกับความแปลกใหม่ของบ้านเมือง วัฒนธรรม วิถีชีวิต อาหารการกิน เห็นอะไรก็น่าทำสกู๊ปไปหมด” นั่นคือจุดที่ทำให้เขาเริ่มเห็นว่า ข่าวกีฬามีอะไรมากกว่าผลการแข่งขัน
จากนั้นเขาก็ตะลุยเดี่ยวทำสกู๊ปข่าวโอลิมปิก ลอนดอนเกมส์ ปี 2012 ด้วย iPhone 4 ทางสถานีซื้อลิขสิทธิ์ภาพการแข่งขันมาแล้ว เขาจึงรายงานส่วนที่ไม่ใช่ผลการแข่งขัน เน้นสีสันของมหกรรมกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในโลก เรื่องที่เขายังจำได้คือ การสัมภาษณ์นักข่าวชาวอิตาลีวัยเกือบ 90 ปี ผู้ทำข่าวโอลิมปิกมาแล้ว 12 ครั้ง
“ผมพบว่า ข่าวกีฬาไม่ใช่แค่เรื่องที่นักกีฬาคนนี้ได้เหรียญอะไร การที่นักกีฬาสักคนประสบความสำเร็จได้เหรียญทอง ไม่ใช่เรื่องที่ทุกคนอยากรู้ มันไม่ใช่เนื้อหาที่ส่งผลกับคนในวงกว้าง ผมเริ่มคิดว่าถ้าเราทำข่าวที่เอากีฬามาผูกกับบริบททางสังคมได้ น่าจะสนุกมากแน่ๆ” ดราก้อนเล่าที่มาของความคิดในการทำข่าวกีฬาที่ต่างออกไป
03
พอทำงานไปสักพัก เขาเริ่มจับทางได้ว่า การทำข่าวมหกรรมกีฬาสักรายการ ผู้สื่อข่าวจะเล่นประเด็นซ้ำไปซ้ำมาแค่ความพร้อมของนักกีฬา การเตรียมตัวฝึกซ้อม สถานที่เก็บตัว งบประมาณเตรียมทีม และเงินอัดฉีด เป็นรูปแบบข่าวกีฬาดึกดำบรรพ์ที่เขาไม่เห็นด้วย แต่ก็เด็กเกินว่าจะเปลี่ยนแปลงได้
“การทำข่าวกีฬาก็เหมือนคุณต่อยอยู่บนเวทีมวยด้วยแพตเทิร์นเดิมๆ ซ้ำๆ เราพลิกแพลงมันให้เป็น Mixed Martial Arts ได้ ทำให้มันสนุกกว่าบอกผลการแข่งขัน หรือโค้ชพูดอะไรหลังจบเกมได้”
ข่าวกีฬาที่ดราก้อนอยากเห็นคือ ข่าวที่เล่าเรื่องอย่างมีประเด็น และน่าติดตามเหมือนภาพยนตร์หรือนิยาย
จุดเปลี่ยนสำคัญคือ เมื่อสื่อฟุตบอลชื่อดังของโลกจากอังกฤษเปิดตัวเว็บไซต์ภาษาไทย ดราก้อนได้รับเลือกให้เป็นบรรณาธิการบริหารคนแรกของ FourFourTwo Thailand ใน พ.ศ. 2558 เขามองว่า FourFourTwo โดดเด่นเรื่องบทสัมภาษณ์เชิงลึกก็จริง แต่ยังทำให้ดีขึ้นได้อีก โดยเฉพาะการเล่าเรื่องให้สนุก
บรรณาธิการหนุ่มวัย 27 ปี จัดทัพให้ลูกทีม 3 คน ทำงานแปลและเขียนงานด้วยการเรียบเรียงข้อมูลจากสื่อต่างๆ ส่วนตัวเขาออกไปลุยทำเนื้อหาที่เป็น Original Content ซึ่งทุกเรื่องเขาจะตั้งใจลำดับพล็อตเรื่องให้เหมือนภาพยนตร์
05
ผลงานสร้างชื่อของ FourFourTwo Thailand คือ Once upon a time in Europe ซีรีส์รวมบทสัมภาษณ์ของนักฟุตบอลไทยที่เคยไปค้าแข้งที่ยุโรป เช่น โค้ชเฮง-วิทยา เลาหกุล, มุ้ย-ธีรศิลป์ แดงดา, ลีซอ-ธีรเทพ วิโนทัย, ซิกล้วย-โกวิทย์ ฝอยทอง, อาจพล ระดมเล็ก และ โค้ชป้ำ-วรวรรณ ชิตะวณิช ซึ่งเคยประสบความสำเร็จที่เดนมาร์ก
“ผมให้เขาเล่าเรื่องราวทุกๆ บริบทตอนอยู่ในยุโรป ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิตนอกสนาม ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมทีม อย่างช่วงที่มุ้ยยังไม่มีรถก็มีเพื่อนผู้รักษาประตูชาวสเปนขับรถมารับส่งทุกวัน เป็นเพื่อนสนิทที่ไม่ค่อยพูดค่อยจาด้วยกันทั้งคู่ โค้ชเฮงก็เล่าว่า เยอรมนีในยุคที่ยังแบ่งเป็นตะวันตกกับตะวันออกเป็นยังไง โค้ชป้ำพูดถึงการใช้ชีวิตของชาวเดนมาร์ก ฟุตบอลที่นั่นในยุคนั้นเป็นยังไง”
ดราก้อนบอกว่า กระแสตอบรับของเนื้อหาชุดนี้ดีมาก ถึงขนาดมีคนบอกว่า FourFourTwo Thailand ได้ก้าวข้ามความเป็นสื่อฟุตบอลแบบเดิมๆ ของไทยไปแล้ว มีการเล่าเรื่องไม่เหมือนสื่อกีฬา ทำให้บรรณาธิการหนุ่มเริ่มมั่นใจว่า เขามาถูกทางแล้ว
06
การสัมภาษณ์นักกีฬาให้ได้บทสัมภาษณ์ที่คมคาย ลึกซึ้ง และกลมกล่อม ไม่ใช่งานง่าย ผู้คนในวงการสื่อต่างรู้ซึ้งถึงความจริงข้อนี้ การที่ดราก้อนทำบทสัมภาษณ์นักกีฬาออกมาได้ดีจึงถือว่า เขามีฝีไม้ลายมือที่ไม่ธรรมดา
“คุยไปแล้วไม่รอดก็มีครับ” ดราก้อนหัวเราะ “ผมเลยต้องคุยนานๆ ประมาณสองชั่วโมงครึ่งถึงสามชั่วโมง บางคนก็สี่ ผมจะไม่นั่งสัมภาษณ์แบบเป็นทางการ ไม่คุยที่สโมสร เพราะไม่อยากให้เขาคิดว่ากำลังทำงาน แต่จะนัดคุยที่ร้านกาแฟ คุยตะล่อมไปเรื่อยให้เขารู้สึกว่าเราเป็นเพื่อนเขา คุยกันจนหัวเราะ แล้วเรื่องสนุกๆ ในชีวิตเขาก็จะออกมาเอง”
ถ้าได้อ่านนบทสัมภาษณ์ฝีมือของดราก้อน จะพบว่าเขาคงมีอะไรสักอย่างที่ทำให้ผู้ให้สัมภาษณ์ยอมเล่าแบบหมดเปลือก อย่างบทความ 2 ชิ้นนี้
จากปาก ยูเซน มิ้ว “เรื่องคืนนั้นที่ทำให้ผมไม่ได้ไปเอเชียนเกมส์ 2018 นะเหรอ?”
แบงค์-เธียรชัย : กาแฟแก้วนั้น ที่กรุยทางพา ‘ศรีสะเกษ’ เป็นแชมป์โลก
น่าสนใจว่าในการนั่งคุยหลายๆ ชั่วโมงนั้น เขาตั้งใจนวดบทสนทนาเพื่อตามหาเรื่องราวประเภทไหน
“การได้ฟังเรื่องความขัดแย้งระหว่างนักกีฬากับสโมสรหรือกับใคร ถือเป็นโบนัส เราเห็นสิ่งนี้ในสื่อกีฬาเยอะมาก ทั่วโลกด้วย ผมไม่คิดว่ามันจะให้อะไรกับสังคมหรือเพิ่มคุณค่าให้วงการ Sport Marketing โอเคว่าเราทำเรื่องตีแผ่ได้ ในแง่ที่เราสืบสวนแล้วเห็นว่ามีคนผิด แต่การไปสัมภาษณ์นักฟุตบอลคนหนึ่งเพื่อให้เขาบอกว่าอีกคนไม่ดี มันไม่มีประโยชน์ สิ่งที่ผมอยากทำมากกว่า คือเนื้อหาที่สร้างแรงบันดาลใจ” ดราก้อนเล่าด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมั่น
07
เมื่อมองย้อนกลับไปช่วงสุดท้ายในการทำงานที่ FourFourTwo ดราก้อนมองวงการสื่อกีฬาว่า
“แข่งกันที่ความเร็ว ปัญหาที่ตามมาคือ มีข่าวไม่จริงเยอะมาก ไม่มีการเช็กข้อมูลซึ่งเป็นกระบวนการสำคัญของการทำสื่อ แล้วก็ยังเป็นการก๊อปปี้ต่อๆ กัน ทุกวันนี้ข่าวสารเยอะมาก แต่กลับมีคนรวบรวมเรียบเรียงให้เป็นเรื่องที่สนุกได้น้อยลง ผมอยากก้าวออกจาก Red Ocean ที่แข่งกันอย่างดุเดือดในเรื่องความเร็ว มาทำสื่อกีฬาที่ไม่เน้นเร็ว แต่เน้นลึก ช้าแต่ชัวร์ เป็นเนื้อหาที่เหนือกาลเวลา ไม่บูด อ่านเมื่อไหร่ก็ได้ อ่านเมื่อไหร่ก็สนุก ผมอยากอยู่ใน Blue Ocean มากกว่า”
การทำเนื้อหากีฬาที่ไม่เน้นผลการแข่งขัน ไม่เน้นเร็ว แต่เป็นเนื้อหาคุณภาพที่อ่านแล้วได้อะไรดีๆ ทุกครั้งที่คลิกอ่าน เป็นสิ่งที่ใหม่มากในวงการสื่อกีฬาไทย ซึ่งหลายคนนึกภาพไม่ออกว่าจะเป็นแบบไหน
แต่ดราก้อนเห็นภาพฝันนี้ชัดมาก
08
ทำ FourFourTwo มาได้ 3 ปีครึ่ง ดราก้อนก็อยากเล่าเรื่องที่มากกว่าฟุตบอล เป็นจังหวะเดียวกับที่ โรจน์ พุทธคุณ นักกฎหมายผู้หลงใหลกีฬาอยากทำสื่อกีฬา พอได้ฟังความคิดของกันและกัน ทั้งคู่เลยจับมือกันเปิด Main Stand เว็บไซต์ข่าวกีฬารายใหม่ของประเทศ เมื่อ พ.ศ. 2561 โรจน์ลงเงิน ดราก้อนลงแรง มีทีมงานประจำทั้งหมด 3 คน
เริ่มแรกดราก้อนตั้งใจจะเน้นข่าวฟุตบอลเป็นหลัก ตามด้วยบาสเกตบอล และมวยต่างประเทศ ซึ่งแทบไม่มีสื่อดิจิทัลไหนทำเรื่องนี้แบบจริงจัง ต่อมาก็ขยายเนื้อหามาถึง E-Sport และกีฬาที่อยู่ในป๊อปคัลเจอร์ทั้งหลาย
เนื้อหากีฬาของ Main Stand เลยขยับจากแง่มุมกีฬาแบบเดิมไปสู่มิติของแฟชั่น ธุรกิจ ไลฟ์สไตล์ ป๊อปคัลเจอร์ และวิทยาศาสตร์ อย่างเช่น
ซันยะ : บ้านเกิด “โจ สิงห์สังเวียน” ที่รัฐบาลญี่ปุ่นอยากลบออกจากแผนที่
รยู ฮยอนจิน : นักกีฬาอันดับ 1 ของเกาหลีใต้ ที่ทรงอิทธิพลยิ่งกว่า ซน ฮึงมิน และ BLACKPINK
โมเดลธุรกิจ ‘โบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์‘ ทีมฟุตบอลชั้นนำที่ไม่มีหนี้แม้ยูโรเดียว
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่ดราก้อนอยากเห็นในสื่อกีฬา
“ผมอยากทำให้เรื่องกีฬาอิมแพคกับคนในวงกว้างมากกว่านี้ ไม่ว่าคุณจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าคิดจะทำสื่อกีฬาแล้วหวังคนอ่านแค่กลุ่มผู้ชายเราก็จะเป็นได้แค่สื่อกีฬาเดิมๆ” เนื้อหาที่หวังว่าจะสร้างอิมแพคกับสังคมได้ก็อย่างเช่น
โคลิน แคเปอร์นิค : นักฟุตบอลที่ต้องจ่ายอนาคตตัวเอง เพื่อสร้างความเท่าเทียมในสังคม
โครินเธียนส์ ยุค 80s : ทีมฟุตบอลที่ใช้ประชาธิปไตยในวงเหล้าสู่ชัยชนะเหนือเผด็จการบราซิล
อลิสัน เฟลิกซ์ : ไต้ฝุ่นสาวผู้ทำลายสถิติ ยูเซน โบลต์ กับการสู้เพื่อสิทธิของคนเป็นแม่
จอร์จ บุช ก็หยุดไม่อยู่ : เมื่อ อาลี เข้าประจันหน้า ซัดดัม เพื่อขอชีวิตตัวประกัน 15 คน
09
ดราก้อนวางสูตรในการเขียนเนื้อหาทุกชิ้นของ Main Stand ว่าต้องสนุก ทุกคนเข้าถึงได้ ให้ความรู้ และเขียนจากแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ
เรื่องที่ดราก้อนคิดว่าน่าจะบอกเล่าความเป็น Main Stand ได้ดีคือ พวกเขาเป็นใคร? : เปิดตำนาน “รถแห่ลิเวอร์พูล” จากสถานที่จริง – บุคคลจริง เป็นการตามหาเจ้าของภาพรถแห่ซาเล้งของแฟนบอลลิเวอร์พูลที่แห่เก้อเมื่อปี 2014 จนพบว่า พวกเขาคือแฟนบอลในจังหวัดปัตตานี เรื่องนี้ก็เลยมีทั้งการตามหาความจริงจนพบเป็นสื่อแรก รวมไปถึงการเล่าชีวิตของแฟนบอลในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
อีกชิ้นคือ ยีวัง พินดาริกา : เจ้าหญิงแห่งภูฏานและความรักของพระองค์ เป็นการเดินทางไปสัมภาษณ์เจ้าหญิงเจ้าของทีมฟุตบอลที่ประเทศภูฏาน ซึ่งมีที่มาจาก
“วันหนึ่งผมคุยกับ แดน อิโตะ เจ้าของสถิติในกินเนสส์บุ๊กว่าเป็นนักฟุตบอลที่ตระเวนเล่นฟุตบอลมาหลายประเทศที่สุดประมาณ 20 ประเทศ เขาเคยไปเล่นให้ทีมของเจ้าหญิง เขาเล่าเรื่องเจ้าหญิงให้ฟัง น่าสนใจมาก ผมอยากรู้ว่าแพสชันของพระองค์คืออะไร เพราะผู้หญิงกับฟุตบอลในเอเชียไม่ใช่เรื่องปกตินัก เขาทำแล้วได้อะไร ประชาชนได้อะไร แล้วก็พบว่า พระองค์เป็นแฟนบอลแมนยูตัวยง วันที่สัมภาษณ์ใส่เสื้อแมนยูมา สนใจฟุตบอลก็เพราะชอบเดวิด เบคแฮม มาก”
10
เนื้อหาบางส่วนของ Main Stand เป็นแนวไขข้อสงสัย อย่างเช่น ทำไม Touch จึงเป็นมังงะกีฬาสุดฮิตในบ้านเรา ทั้งที่คนไทยไม่นิยมเบสบอล? หรือทำไมซึบาสะถึงต้องไปเล่นฟุตบอลที่เมือง เซา เปาโล ประเทศบราซิล บทความ เหตุเกิดเพราะกาแฟ? : สืบตำนานจากเรื่องจริง…ทำไม ‘ซึบาสะ’ ต้องไปบราซิล อธิบายว่า ร้อยกว่าปีก่อนคนญี่ปุ่นอพยพเข้าไปเป็นแรงงานในไร่กาแฟที่บราซิลเยอะมาก ปัจจุบันมีชาวญี่ปุ่นอยู่ในบราซิลเกือบ 2 ล้านคน โดย 1 ใน 3 อยู่ที่เมืองเซา เปาโล จนกลายเป็นชุมชนชาวญี่ปุ่นขนาดใหญ่ ซึบาสะก็เลยไปเล่นฟุตบอลที่เมืองเซา เปาโล ด้วยเหตุผลนี้
11
สำหรับแฟนบอล การรู้เรื่องเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในวงการฟุตบอลไม่ใช่สิ่งที่น่าประหลาดใจนัก แต่กับกีฬาอื่นๆ ก็น่าสงสัยว่า คนเขียนเขาไปรู้เรื่องนี้มาได้ยังไง เช่น
บิลลี่ จีน คิง : นักเทนนิสผู้เปลี่ยนโลกกีฬาหญิงแต่ถูกเพลง ไมเคิล แจ็คสัน บดบัง
ก้านยาวยอดกังฟู : วิชาลับจาก บรูซ ลี ที่ทำให้ คารีม อับดุล-จาบาร์ กลายเป็นตำนาน NBA
บ๊อบบี้ ฟิชเชอร์ : นักหมากรุกอัจฉริยะที่ถูก “รุกฆาต” ด้วยความโดดเดี่ยวและเกมการเมือง
“น้องในทีมผมมีความสนใจกีฬาที่หลากหลาย ผมรับเขาเข้ามาโดยไม่ถามว่าเขาชอบกีฬาอะไรบ้าง เพราะถ้าเขาสมัครงานกับเราเขาต้องสนใจกีฬาอยู่แล้ว แต่ผมจะถามว่า เขาสนใจเรื่องอะไรอีก ผมอยากได้คนที่ทำได้มากกว่าแค่เล่าเรื่องกีฬา แต่ต้องมีความรู้และสนใจบริบททางสังคม ชอบการ์ตูน หนัง การเมือง ประวัติศาสตร์ด้วย” ดราก้อนพูดถึงทีมงานที่ช่วยกันคิดเนื้อหาที่คนอ่านคาดไม่ถึง
พวกเขาผลิตบทความที่มีเนื้อหาเชิงลึกวันละ 4 – 5 ชิ้น โดยพยายามทำงานให้สนุก ไม่ทำงานเป็นเครื่องจักร มีเวลาให้หาข้อมูล ละเมียดกับการเรียบเรียง เฉลี่ยแล้วนักเขียนหนึ่งคนต้องเขียนงานให้ได้สัปดาห์ละ 4 ชิ้น
นอกจากนี้ Main Stand ก็ยังเล่าเรื่องผ่านวิดีโอและสื่อใหม่ๆ อย่างแอนิเมชันด้วย
12
วงการกีฬาไทยไม่ได้ใหญ่โต ตัวละครที่เด่นดังก็ไม่ได้มากนัก การอยู่ในวงการนี้มานานหลายปีควรจะทำให้ดราก้อนหมดมุก นึกหาคนสัมภาษณ์ไม่ออก แต่ความจริงกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น
“เรื่องของคนมันไม่มีที่สิ้นสุด คนที่เกี่ยวข้องกับกีฬามีเยอะแยะมากมาย ไม่ต้องเป็นนักกีฬาอาชีพก็ได้ เป็นนักกีฬา E-Sports ก็ได้ ผู้บุกเบิกจัดทัวร์นาเมนต์เล็กๆ ที่อิมแพคก็ได้ แต่ละคนมีเรื่องราวไม่เหมือนกัน ถ้าทำเป็นหนังก็ได้หลายประเภทมาก ถ้าให้เล่าเรื่องชีวิตคน ผมเล่าได้ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ”
13
เนื้อหาใน Main Stand ซึ่งถือว่าแตกต่างและแปลกประหลาด เข้าถึงคนในกลุ่มที่กว้างมาก พวกเขามียอดติดตามในเพจถึง 5 แสนกว่าคน ถ้าดูจากยอดวิวประกอบก็จะเห็นว่า เรื่องราวที่ไม่มีสื่อกีฬาไหนเล่นหลายชิ้นมียอดวิวทะลุหลายหมื่น
เรื่องที่ยอดวิวเยอะสุดคือ โรงเรียนเกษตรคานาอาชิ : ปาฏิหาริย์แห่งโคชิเอ็งครั้งที่ 100 ที่ราวหลุดออกมาจากมังงะ เรื่องราวของโรงเรียนเล็กๆ ที่ทะลุเข้าชิงเบสบอลมัธยมปลายของญี่ปุ่น มียอดอ่านอยู่ราว 2 แสนกว่าวิว
ส่วนเรื่อง คิดต่างมุม : ฟุตบอลไม่ทำกำไร…แล้วบุรีรัมย์เข้าตลาดหุ้นทำไม? การมองกีฬาในมุมธุรกิจก็มียอดวิวเฉียดแสน
“วันที่ผมเริ่มต้นทำ Main Stand ผมไม่ได้คิดแบบนักธุรกิจ ผมคิดแค่ถ้าทำวันนี้ให้ดี คนก็จะเข้ามาเอง พอคนติด เราก็จะหาวิธีขายของได้ ผมพยายามขายของโดยใช้วิธี Native Advertising ไม่จำเป็นต้องขายของตรงไปตรงมา แต่ใช้วิธีเล่าเรื่อง ปูเรื่อง ในแบบของเรา แล้วค่อยหาความเชื่อมโยงไปยังโปรดักต์ แบรนด์ หรือ Tagline ท้ายที่สุดคนก็จะอินกับเนื้อหาและโปรดักต์ เมื่ออิน คุณก็อยากซื้อของชิ้นนั้นมาใช้”
ตอนนี้มีคนติดแล้ว ครองใจผู้อ่านได้แล้ว แต่ดูเหมือนพวกเขายังต้องทำงานอย่างหนักต่อเพื่อครองใจเอเจนซี่ให้ได้ด้วย
“ผมเคยคิดว่า Content is king. เท่านั้น แต่ในแง่การทำธุรกิจมีอะไรมากว่านั้น เราไม่สามารถทำให้ Main Stand เข้าไปอยู่ในใจลูกค้าได้ทุกคน เราไม่สามารถยึดติดกับแนวทางเดิมๆ ของเราได้ตลอดไป เราอาจประสบความสำเร็จในฐานะสื่อ Sport and Life style ที่ทำเรื่องเชิงลึกได้สนุก แต่เราก็ต้องพยายามตัวให้ทันตามความต้องการของผู้เสพสื่อ อย่างเช่นเพิ่มการเล่าเรื่องด้วยแอนิเมชัน”
14
เราได้อะไรจากการอ่านข่าวกีฬา
“ถ้าอ่านข่าวกีฬาทั่วๆ ไปก็อาจจะได้แรงบันดาลใจ แต่เนื้อหาที่ผมต้องการทำคือ ทำให้คนเห็นปัญหาของสังคมให้ได้ เห็นเรื่องที่เขาไม่เคยรู้ในเชิงโครงสร้างของสังคม เช่น ผมให้น้องไปสัมภาษณ์นักฟุตบอลลูกครึ่งที่เกิดและเติบโตที่สวีเดนว่า เขามีมุมมองต่อรัฐสวัสดิการอย่างไร รัฐสวัสดิการทำให้ประชาชนมีคุณภาพอย่างไร ที่สวีเดนทุกๆ สามกิโลเมตรจะมีพื้นที่สำหรับเล่นกีฬา พอเล่าเรื่องพวกนี้ก็จะเห็นในแง่การบริหารบ้านเมือง ท้ายที่สุดจะเห็นว่า บ้านเรายังขาดอะไรอยู่ แล้วเราต้องผลักดันเรื่องการเมืองและสังคมในบ้านเรายังไง” บรรณาธิการเว็บไซต์ข่าวกีฬาอธิบาย
15
ดราก้อนเป็นแฟนฟุตบอลทีมลิเวอร์พูล ช่วงเรียนเขาเป็นคนที่บ้าบอลมาก แต่พอได้ทำงานใกล้ชิดวงการฟุตบอลมากขึ้น ความอินในการดูฟุตบอลกลับน้อยลง ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ผลงานในสนามของทีมลิเวอร์พูลดีวันดีคืนและดีที่สุดในรอบ 30 ปี แต่ดราก้อนกลับรู้สึกว่า เขาไม่สนุกกับการตามเชียร์ลิเวอร์พูลแล้ว
เขาอยู่กับฟุตบอลทุกวัน ทั้งวัน ดูฟุตบอลเป็นงาน สนุกกับการเชียร์ฟุตบอลน้อยลง แต่สนใจมองฟุตบอลในมิติอื่นๆ มากขึ้น เช่น การบริหารทีม
ดราก้อนไม่เคยเสียใจกับความคลั่งไคล้ที่หายไป เพราะสิ่งที่ได้กลับมาคุ้มค่ามาก
“สิ่งที่สนุกและท้าทายกว่าการดูบอลแล้วอินไปกับผลการแข่งขันคือ การสร้างทีมทำเนื้อหาที่ดีให้กับสื่อกีฬา ผมทำทีมด้วยหลักสามข้อ หนึ่ง ทุกคนต้องทำงานอย่างมีความสุขให้ได้ สอง คุณต้องมีเวลาไปใช้ชีวิต ท้ายที่สุดคุณจะกลับมาทำงานพร้อมกับไอเดียใหม่ๆ เสมอ สาม ธุรกิจต้องอยู่รอดให้ได้
“ถ้าถามถึงความสุขของผมตอนนี้ มันคือสิ่งที่น้องๆ กำลังทำ เห็นพวกเขามีพัฒนาการขึ้นทุกวัน เห็นเขาได้ทำเนื้อหาที่สนุก มีคนชื่นชม สิ่งนั้นมีค่ามากกว่าความสุขจากการดูฟุตบอล” ดราก้อนทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้ม
