ถึง เขาจุมงจิบารุ, เบบปุ

ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ สบายดีมั้ย คงจะเหงาแย่เลย ถ้านับดูก็คงจะเกือบปีที่เราไม่ได้เจอกัน

เพื่อน ๆ ของเราก็คิดถึงนายมาก พวกเขาฝากความคิดถึงมาด้วยแหละ แต่ก็อย่างว่า เพราะโควิดทำให้พวกเขาไม่สามารถมาหานายได้ทุกคน บางคนก็ยังติดอยู่ที่ประเทศตัวเองอยู่เลย 

วันนี้น่าจะเป็นวันแรกในรอบปีเลยมั้งที่เราได้กลับมาเยี่ยมนายอีกครั้ง กลิ่นอายของชีวิตมหาลัยยังชัดเจนทุกครั้งเมื่อได้มาที่นี่ จากปกติที่เราต้องแหกขี้ตาตื่นขึ้นไปหานายทุกวัน ก็กลับกลายเป็นว่านาน ๆ ทีกว่าเราจะได้มาเยี่ยมนายบ้าง แม้เรารู้สึกว่าหลายอย่างยังคงเหมือนเดิม แต่ลึก ๆ แล้วมันก็มีบางสิ่งบางอย่างที่ดูเปลี่ยนแปลงไปไม่ใช่น้อย 

ป้ายบัสมหาลัยที่เราขึ้นลงทุกวันกลายเป็นเชลเตอร์หลบภัยอย่างดี พร้อมมีร้านสะดวกซื้อข้าง ๆ ให้ได้คลายหิวระหว่างรอ โรงอาหารที่เรามักฝากท้องก่อนเข้าห้องเรียน ก็ดูเหมือนจะไม่ต่างอะไรกับลานอเนกประสงค์ที่เต็มไปด้วยโต๊ะและเก้าอี้ ถังขยะที่เคยเต็มไปด้วยซากร่มจากพายุฝนก็โล่งจนเป็นถังเปล่า สะอาดตา อาคารเรียนที่มีเสียงจ้อกแจ้กจอแจระหว่างช่วงเปลี่ยนคาบ เหลือแต่ความว่างเปล่าที่มาพร้อมกับเสียงลมพัดจากประตู

แต่ที่แอบใจหายคือความเงียบเหงา และความไร้ผู้คนแบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน ถึงตอนนี้มันอาจจะยังไม่เหมือนเดิมนัก แต่ไม่ว่ายังไงก็ดีใจเสมอที่ได้เจอ เราเชื่อว่ามันคงจะอีกไม่นานหรอก ทุกอย่างมันต้องดีขึ้น เชื่อ​เราสิ

หลังทุกอย่างดีขึ้น เราจะมาพบนายพร้อมกับอีกหลาย ๆ คนนะ

คิดถึงเสมอ

また会おうね.

From someone who misses Beppu, Oita