Happiness (2021) 

Original Network : tvN

ช่องทางรับชม : viu, WeTV, iQiYi, Netflix 

ประเภท : ระทึกขวัญ, โรคระบาด, Korean Drama, TV Series

ประเทศ : เกาหลีใต้

นักแสดงนำ : ฮันฮโยจู, พัคฮยองชิก, โจอูจิน, อีจุนฮยอก

ความยาว : 12 ตอน

***บทความนี้เปิดเผยเนื้อหาบางส่วนของเรื่อง

เปิดตัวกันไปตั้งแต่ปลายปี 2021 สำหรับซีรีส์ระทึกขวัญจากเกาหลีใต้เรื่อง Happiness ที่ออกฉายให้ชมทาง viu, WeTV และ iQiYi ก่อนจะเข้า Netflix เมื่อช่วงก่อนสงกรานต์ที่ผ่านมา ชวนให้สาวกผู้ชื่นชอบเรื่องราวเกี่ยวกับโรคระบาด กึ่ง ๆ ซอมบี้ได้ดูกันช่วงวันหยุดยาว ปลุกกระแสตอบรับเรื่องนี้ให้กลับมาครึกครื้นกว่าเก่า

แต่ก่อนที่จะค้นพบว่าซีรีส์ 12 ตอน กำกับโดย อันกิลโฮ จะเป็นซีรีส์ระทึกขวัญว่าด้วยเรื่องโรคระบาดที่อุบัติใหม่กว่าโควิด-19 แถมยังมีผู้ติดเชื้อวิ่งไปมาด้วยเมคอัพน่าสยองระดับเทพ เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่คิดว่า ‘Happiness’ จะโชกไปด้วยเลือดขนาดนี้!

Happiness : ความสุขเล็ก ๆ ที่ไม่หายไปท่ามกลางโรคระบาดครั้งใหม่ที่ทำให้คนคลั่งกว่าเดิม

ตลอดการรับชมซีรีส์ที่ดูจบใน 2 วัน เราพยายามมองหาว่า ความสุขที่เป็นชื่อเรื่องนั้นอยู่ตรงไหน? เพราะเหตุการณ์แทบทั้งหมดเกิดขึ้นในอพาร์ตเมนต์ที่แสนอึดอัดด้วยขนาดสถานที่ และคับแคบด้วยจิตใจของคน 

นี่คือซีรีส์สะท้อนสังคม ชนชั้น และตัวตนดิบของมนุษย์ ที่มีตัวละครหลักคือคู่หนุ่มสาว จองอีฮยอน (รับบทโดย พัคฮยองชิก) เจ้าหน้าที่ตำรวจสืบสวน สถานีตำรวจเซยัง และ ยุนแซบม (รับบทโดย ฮันฮโยจู) ตำรวจหน่วยพิเศษต่อต้านการก่อการร้าย ที่จะพาผู้พักอาศัยในอพาร์ตเมนต์เซยังเลอเซียลเอาชีวิตรอดจากวิกฤตครั้งนี้ พร้อมพาเราไปค้นพบว่า ท่ามกลางโรคระบาดอันน่ากลัว ยังมีแสงสว่างที่ทำให้ผู้มองเห็นค้นพบความสุขเล็ก ๆ ได้

Happiness : ความสุขเล็ก ๆ ที่ไม่หายไปท่ามกลางโรคระบาดครั้งใหม่ที่ทำให้คนคลั่งกว่าเดิม

Post Covid ชีวิตที่เพิ่งกลับมากับบาดแผลที่ยังไม่หาย

Happiness เป็นซีรีส์ที่ถูกสร้างมาทันกับสถานการณ์โควิด-19 ที่ยังแพร่ระบาดในโลกแห่งความจริง ประชาชนหลายส่วนปรับตัวและป้องกันการแพร่ระบาดเบื้องต้นได้เอง และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าชีวิตที่หายไปจะถูกคืนกลับมาดั่งเดิม

ณ ประเทศเกาหลีใต้ ผู้คนในซีรีส์เดินขวักไขว่ใช้ชีวิตได้โดยไม่ต้องใช้หน้ากากอนามัย (ยกเว้นบางคนที่เต็มใจสวมเพื่อป้องกันตนเอง) ประชาชนไม่จำเป็นต้องกักตุนอาหารและน้ำ เมืองไม่มีการล็อกดาวน์ ผู้ใหญ่ออกไปทำงานหาเงินเลี้ยงปากท้อง และทุกคนไม่ต้องมองหน้ากันอย่างวิตกกังวล

เช่นเดียวกับยุนแซบมและจองอีฮยอนที่เพิ่งแต่งงานกันด้วยความจำเป็น ก่อนจะย้ายเข้ามายังอพาร์ตเมนต์สุดหรู นี่คือความฝันของเธอที่กลายเป็นจริง และทุกอย่างก็ดูจะเป็นฟ้าหลังโควิด-19 ที่สดใส

Happiness : ความสุขเล็ก ๆ ที่ไม่หายไปท่ามกลางโรคระบาดครั้งใหม่ที่ทำให้คนคลั่งกว่าเดิม

จนกระทั่งยาไร้มาตรฐานที่มีชื่อว่า ‘เน็กซ์’ ทำให้คนกินกลายเป็นโรคคนคลั่ง ซึ่งคล้ายคลึงกับการเปลี่ยนร่างเป็นซอมบี้ โดยร่างกายของพวกเขาจะหักงอก่อนกลายร่าง รูม่านตาหดเล็กลงจนเห็นเป็นดวงตาสีขาวขุ่น ผู้รับยาจะเกิดอาการกระหายน้ำอย่างรุนแรง แต่ไม่ว่าจะดื่มน้ำเท่าไหร่ก็ดับความกระหายไม่ได้ ยกเว้นอย่างเดียวคือการดื่มเลือดมนุษย์ ซึ่งการแพร่ระบาดนอกจากการทานยาคือ การกัดและการข่วน

ความน่ากลัวอีกอย่างของโรคคนคลั่งคือมันไม่แสดงอาการตลอดเวลา เมื่อผู้กระหายได้สติ พวกเขาจะกลับเป็นคนที่มีสติสัมปชัญญะดังเดิม และเมื่อกลับบ้านไปล้างคราบเลือดที่โชกตัวออก ก็จะไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาคือผู้ติดเชื้อ

Happiness : ความสุขเล็ก ๆ ที่ไม่หายไปท่ามกลางโรคระบาดครั้งใหม่ที่ทำให้คนคลั่งกว่าเดิม
Happiness : ความสุขเล็ก ๆ ที่ไม่หายไปท่ามกลางโรคระบาดครั้งใหม่ที่ทำให้คนคลั่งกว่าเดิม

ยอมรับว่าครั้งแรกที่เห็นยาเน็กซ์ก็แอบนึกถึงยาต้านไวรัสที่หลายคนได้รับมาทานเมื่อติดโควิด-19 แต่นอกเหนือจากยาที่ถูกต้องเป็นไปตามมาตรฐาน ยังมียาอีกหลายชนิดที่ถูกผลิตขึ้นเองหรือถูกอ้างสรรพคุณ เพื่อหวังโกยกำไรจากความหวาดผวาของประชาชน โดยหมางเมินความเป็นความตายและมาตรฐานสุขภาพ 

ในซีรีส์เรื่องนี้ก็มีเช่นกัน และบุคคลนั้นถูกนำเสนอออกมาในคราบนายทุนใหญ่ เขาปล่อยยาเน็กซ์ที่ไร้มาตรฐานออกสู่ท้องตลาด โดยอ้างสรรพคุณช่วยสร้างสมาธิและทำให้คนกินรู้สึกมีกำลัง น่าเศร้าว่าสูตรยาที่ขโมยมาโดย พันโทฮันแทซอก (รับบทโดย โจอูจิน) อดีตพนักงานบริษัทยา กลับให้ผลร้ายแรงเกินไปมาก และพันโทก็ต้องตามรับผิดชอบสิ่งที่เขาก่อโดยมีครอบครัวเป็นเดิมพัน

Happiness : ความสุขเล็ก ๆ ที่ไม่หายไปท่ามกลางโรคระบาดครั้งใหม่ที่ทำให้คนคลั่งกว่าเดิม

สิ่งต่อมาที่มองเห็นคือการจัดการของรัฐ (อีกแล้ว) ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า รัฐบาลที่ปกปิดข่าวสารและความจริงจากประชาชนทำให้โรคคนคลั่งแพร่ระบาดรุนแรงกว่าเก่า เพราะประชาชนไม่รู้วิธีป้องกัน และไม่รู้ว่าควรจัดการชีวิตอย่างไร 

กว่าที่พวกเขาจะตั้งหลักได้ ก็กลายเป็นผู้รับเคราะห์ไปเสียแล้ว 

ดังนั้น ความตื่นตระหนกและการป้องกันตัว รัฐบาลมีความสามารถพอที่จะทำให้อย่างแรกทุเลาลงและอย่างหลังเข้มแข็งขึ้นได้หรือไม่ หากไม่ ชีวิตหลายคนก็คงจะล้มเหลวอย่างที่เห็นในซีรีส์ หรืออาจเป็นบนท้องถนนที่ท่านทั้งหลายเดินผ่านอยู่ทุกวัน

จากความไม่คาดหวังก่อนรับชม ซีรีส์เรื่องนี้กลับทำให้เราปรบมือให้กับความสนุกและบทที่ถ่ายทอดชีวิตออกมาได้อย่างมีมิติ โดยหนึ่งในประเด็นที่ทุกครอบครัวในอพาร์ตเมนต์ต้องเผชิญก็คือเรื่องโอกาสในการทำงานหาเงิน

ระหว่างที่โควิด-19 ระบาด ช่องทางในการหารายได้ถูกตัดกลายเป็นบาดแผลและความเจ็บใจ หลายครอบครัวติดหนี้ และหลายธุรกิจต้องล้มละลาย ไม่ใช่แค่ชนชั้นล่างที่ ‘เช่า’ อพาร์ตเมนต์เท่านั้นที่จะอยากได้เงิน แต่ชนชั้นกลางและชนชั้นบนที่มีเงินพอจะ ‘ซื้อ’ ห้องก็ยังหิวเงินไม่แพ้กัน

เหล่าคนรวยทรัพย์สินและหน้าตาทางสังคม ตั้งแต่ทนายความ อัยการ แพทย์ ต่างอาศัยอยู่ในพื้นที่อพาร์ตเมนต์เซยัง พวกเขา (ที่อยู่กระจายทุกตึก) มักจะพูดถึงราคาอพาร์ตเมนต์ที่ดิ่งลง หากมีข่าวผู้ติดเชื้อถูกปล่อยออกมา 

‘คนรวยกีดกันคนจน’ นั่นคือเรื่องจริงของที่นี่ เพราะแม้กระทั่งทรัพย์สินส่วนกลาง เช่น ฟิตเนส ก็มีให้ชนชั้นสูงผู้มีแรงจ่ายค่าส่วนกลางใช้เพียงเท่านั้น เมื่อเกิดการติดเชื้อ การกีดกันและแบ่งผลประโยชน์ตามสถานะทางสังคมจึงถูกเรียกร้องให้เกิดขึ้นมากกว่าเก่า

โรคระบาดที่ควรทำให้คนหันมาสามัคคีดูแลกัน กลับทำให้ความไม่เท่าเทียมชัดเจนขึ้นหลายเท่า แถมยังรุนแรงจนคนคลั่งฆ่าแกงกันได้หน้าตาเฉย

Happiness : ความสุขเล็ก ๆ ที่ไม่หายไปท่ามกลางโรคระบาดครั้งใหม่ที่ทำให้คนคลั่งกว่าเดิม

‘โรคคนคลั่ง’ ใครกันที่คลั่งกว่า

“คุณฆ่าเขาทำไม?”

“ทำไมไม่ให้เขาเข้ามา?”

“ปล่อยเขาออกไปทำไม”

หลายคำถามถาโถมเมื่อเห็นพฤติกรรมผิดวิสัย แม้ผู้ติดเชื้อสุดอันตรายจะอาละวาดไล่กัดคนธรรมดา แต่อีกมุมหนึ่ง พวกเขายังเป็นคน และคนเหล่านั้นเพิ่งถูกผลักไสอย่างไรความปรานี

Happiness มักจะตัดภาพให้เราเห็น Unhappiness อยู่เสมอ

ยามได้สติ ผู้ติดเชื้อเจ็บปวดและร้องไห้ เพราะไม่มีใครตั้งใจติดเชื้อและแพร่เชื้อ แต่เมื่อติดมาแล้วก็ทำได้เพียงพยายามควบคุมสติให้ได้นานที่สุด นั่นคือความรับผิดชอบต่อสังคมที่พวกเขาต้องทำ

ซีรีส์เล่าเรื่องฟ้าหลังฝนยังไม่สดใส การเอาตัวรอดจากโรคระบาดครั้งใหม่ที่ชวนตั้งคำถามว่า ‘โรค’ กับ ‘คน’ อะไรคลั่งกว่ากัน
ซีรีส์เล่าเรื่องฟ้าหลังฝนยังไม่สดใส การเอาตัวรอดจากโรคระบาดครั้งใหม่ที่ชวนตั้งคำถามว่า ‘โรค’ กับ ‘คน’ อะไรคลั่งกว่ากัน

ผู้ติดเชื้อถูกจ้องด้วยสายตารังเกียจราวกับไม่ใช่คนอีกต่อไป มิหนำซ้ำยังถูกคนธรรมดาผลักไสไล่ส่งอย่างเอาเป็นเอาตายไร้เหตุผล ลองจินตนาการถึงโลกที่แบ่งแยกสถานะทางสังคมกันอยู่แล้ว ถ้าหากชนชั้นล่างติดเชื้อ พวกเขาจะถูกลอยแพขนาดไหน

เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ในอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ ทุกคนเอาตัวรอด โกหก แย่งอาหาร หักหลัง ขโมยของ ใช้ความรุนแรง และพร้อมจะโยนคนอื่นไปเสี่ยงชีวิตแทน แต่ก็โชคดีที่คนเห็นแก่ตัวไม่ได้มีเยอะมากกว่าผู้ที่มองคนเป็นคนเท่ากัน กระนั้น ความคลั่งกลับน่ากลัวยิ่งกว่าโรค เมื่อเกิดการใส่ร้ายให้คนธรรมดากลายเป็นผู้ติดเชื้อ และฆ่าผู้ติดเชื้อโดยไม่สนใจว่าสิ่งนี้คือโรคที่มีโอกาสรักษาหาย

ตอนที่ดู Train to Busan (2016), Kingdom (2019), Peninsula (2020) #Alive (2020) และ All of Us Are Dead (2022) เราตื่นเต้นและสนุกกับการเห็นซอมบี้วิ่งไปมาทั้งเรื่อง รวมไปถึงขบคิดประเด็นสังคม การเมือง ชนชั้น ครอบครัว และการกลั่นแกล้งที่ไม่ต่างกันมาก แต่สำหรับ Happiness ประเด็นข้างต้นนั้นแทบจะเป็นรองมิติความเป็นมนุษย์ที่ผู้จัดอยากให้ย้อนมอง

ไม่ใช่ทุกคนในเรื่องนี้ที่กลายเป็นซอมบี้ พวกเขาคือผู้ติดเชื้อที่มีโอกาสกลับมาเป็นคน จุดนี้เองทำให้เรามองเห็นความโหดร้ายของผู้คนมากกว่าเรื่องที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม ความโหดร้ายที่เกิดขึ้นยังพาให้เรานึกถึงประโยคว่า ‘ที่ที่มืดมิดที่สุด แสงสว่างจะชัดเจนที่สุด’

นั่นคือเหตุผลที่เรายังมองเห็นความรัก ความสุข และความเมตตา จากซีรีส์สีเทาในอพาร์ตเมนต์สีดำนี้

ซีรีส์เล่าเรื่องฟ้าหลังฝนยังไม่สดใส การเอาตัวรอดจากโรคระบาดครั้งใหม่ที่ชวนตั้งคำถามว่า ‘โรค’ กับ ‘คน’ อะไรคลั่งกว่ากัน

Pursuit of Happiness

ในที่สุดเราก็เจอคำตอบ

ความสุขเล็ก ๆ ท่ามกลางพายุโรคระบาด ไม่ได้ก่อเกิดจากเงินทองหรือชนชั้น แต่มันเกิดจากหัวใจที่ยังไม่ถูกครอบงำด้วยความเห็นแก่ตัว

ยุนแซบมและจองอีฮยอนช่วยเหลือทุกคนในอพาร์ตเมนต์ตั้งแต่คนใกล้ตัวอย่างรุ่นพี่ตำรวจ คิมจองกุก (รับบทโดย อีจุนฮยอก) ไปจนถึงคนแปลกหน้าอย่างเด็กสาวที่ร่างกายอ่อนแอ พนักงานร้านสะดวกซื้อ พนักงานฟิตเนสที่ติดเชื้อ รวมไปถึงคนอื่น ๆ ตลอดทางที่พวกเขาผ่าน

ซีรีส์เล่าเรื่องฟ้าหลังฝนยังไม่สดใส การเอาตัวรอดจากโรคระบาดครั้งใหม่ที่ชวนตั้งคำถามว่า ‘โรค’ กับ ‘คน’ อะไรคลั่งกว่ากัน

ทั้งสองเป็นคู่หนุ่มสาวที่กำลังจะเริ่มชีวิตใหม่ในอพาร์ตเมนต์ที่ใฝ่ฝัน ความสุขของยุนแซบมคือการมีบ้านเป็นของตัวเอง แต่ในท้ายที่สุดเธอก็ค้นพบว่า ความสุขของเธอไม่ใช่การเปลี่ยนพื้นบ้านให้เป็นแบบที่อยากได้ หรือการสั่งซื้อเฟอร์นิเจอร์ตามที่วางแผนไว้ เพราะแท้จริงแล้วความสุขของเธอคือการใช้เวลาที่เหลือในชีวิตร่วมกับคนที่เธอรักและรักเธอมาตลอด ซึ่งคนคนนั้นคือจองอีฮยอน เพื่อนสมัยมัธยมที่เติบโตมาเคียงข้างกัน

เช่นเดียวกับครอบครัวของคุณตาคุณยายที่มีลูกชายสายยูทูบเบอร์ ตลอดเรื่องหลายคนคงมองว่าลูกชายคนนี้ไม่เอาไหน เห็นแก่ตัว และห่วงแต่การสร้างคอนเทนต์ เขาตะคอกพ่อแม่ที่แก่ชราและไม่สนใจความป่วยไข้ของแม่ แต่ท้ายที่สุดแล้วซีรีส์ก็ไม่ได้ทำให้ชายคนนี้ถูกฉาบไปด้วยสีดำอย่างเดียว เขาเป็นบุรุษสีเทาที่เรียนรู้การมีความรักและความสุขได้ในวินาทีที่ชีวิตหม่นหมองที่สุดจากการถูกกัด

ภาพที่น่ารักและทำให้เราอดยิ้มตามไม่ได้คือฉากใกล้จบที่คุณตาปากร้ายนั่งอยู่กลางโซฟาในบ้านโดยไม่ยอมหนีไปไหน เขามีภรรยาที่ถูกข่วนโดยผู้ติดเชื้อมัดมือตัวเองอยู่เคียงข้าง อีกด้านมีลูกชายที่ถูกกัดผูกแขนไว้กับโซฟา ทั้งหมดกำลังนั่งดูโทรทัศน์ด้วยกันอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

ภาพนั้นไร้ซึ่งความกลัว

ไม่เหมือนตอนต้นเรื่องที่ทุกอย่างเพิ่งอุบัติ

Happiness (2021) : ซีรีส์เล่าเรื่องฟ้าหลังฝนยังไม่สดใส การเอาตัวรอดจากโรคระบาดครั้งใหม่ที่ชวนตั้งคำถามว่า ‘โรค’ กับ ‘คน’ อะไรคลั่งกว่ากัน
Happiness (2021) : ซีรีส์เล่าเรื่องฟ้าหลังฝนยังไม่สดใส การเอาตัวรอดจากโรคระบาดครั้งใหม่ที่ชวนตั้งคำถามว่า ‘โรค’ กับ ‘คน’ อะไรคลั่งกว่ากัน

หรือจะเป็นอีกครอบครัวที่พี่ชายถูกผู้ติดเชื้อกัดทำให้สองพี่น้องละทิ้งทิฐิที่เคยมีต่อกัน และแสดงความห่วงใยออกมาเป็นครั้งแรก

พวกเขารอคอยอย่างมีความหวังในตัวอีกฝ่าย นั่นคือความรักและความสุขเล็ก ๆ ที่ครอบครัวหนึ่งยังหลงเหลืออยู่

Happiness เป็นซีรีส์ที่เอาโรคระบาดมาเป็นเพียงพื้นหลัง แท้ที่จริงมันสะท้อนความเน่าเฟะของจิตใจผู้คนและสังคม แต่ในทางกลับกัน ซีรีส์ก็บอกให้เราลองสำรวจรอบตัวดี ๆ เพราะความสุขที่แท้จริงอาจไม่ต้องมองหา แค่ต้องมองดี ๆ เพราะมันมักจะอยู่ใกล้กว่าที่ใครหลายคนคิดเอาไว้

Happiness (2021) : ซีรีส์เล่าเรื่องฟ้าหลังฝนยังไม่สดใส การเอาตัวรอดจากโรคระบาดครั้งใหม่ที่ชวนตั้งคำถามว่า ‘โรค’ กับ ‘คน’ อะไรคลั่งกว่ากัน

ภาพ : tvN

Writer

วโรดม เตชศรีสุธี

วโรดม เตชศรีสุธี

นักจิบชามะนาวจากเมืองสรอง งานประจำเป็นนักฟัง งานพาร์ทไทม์เป็นนักเขียน งานอดิเรกเป็นนักเล่า