ฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่ใช้ชีวิตวัยเด็กเติบโตอยู่ในจังหวัดนครสวรรค์ ตอนนี้ฉันโตขึ้นและก้าวออกมาจากจังหวัดนครสวรรค์ หลายคนรอบๆ ตัวฉันเมื่อถามถึงจังหวัดนครสวรรค์ สิ่งแรกที่จะนึกถึงจังหวัดของฉันก็คือโมจิ แต่ฉันไม่ได้จะมาบอกเรื่องราวของโมจิ

ประโยคแรกในคำขวัญของจังหวัดฉันคือ ‘เมื่องสี่แควแห่งมังกร’ สิ่งที่ฉันจะมาบอกเล่าคือจังหวัดนครสวรรค์ของฉันมีคนไทยเชื้อสายจีนอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก เมื่อถึงงานแห่มังกรประจำปี หรือที่เรียกเต็มๆ ว่า ‘ประเพณีแห่เจ้าพ่อ-เจ้าแม่ปากน้ำโพ’ จะมีการแห่ขบวนเจ้าพ่อ-เจ้าแม่ รวมไปถึงองค์สมมติเจ้าแม่กวนอิม คณะสิงโตและมังกรทองวนไปรอบๆ ตลอดปากน้ำโพ ผู้คนทั้งในจังหวัดและต่างจังหวัดจะมารวมงานกันมากมาย เรียกได้ว่าเป็นงานใหญ่แห่งปีของจังหวัดที่มีการเตรียมงานกันข้ามปี

ในตลาดปากน้ำโพส่วนมากเป็นคนไทยเชื้อสายจีนที่มาทำการค้าขายและอาศัยอยู่ เมื่อถึงวันแห่เจ้าพ่อ-เจ้าแม่ปากน้ำโพ หรือเรียกสั้นๆ กันติดปากว่า วันแห่ ชาวบ้านที่อยู่ในเส้นทางขบวนแห่ต่างออกมาตั้งโต๊ะไหว้เจ้าไว้หน้าบ้าน ในงานแห่มังกรปีที่ก่อน ฉันได้มีโอกาสกลับบ้านไปร่วมงาน ได้เดินไปตามถนนซึ่งฉันในวัยเด็กก็เคยเดินผ่านในงานประเพณีนี้ แต่การโตขึ้นทำให้ฉันได้ผ่านไปยังถนนเส้นเดิมที่มีขบวนแห่ผ่าน ซึบซับกับบรรยากาศของเทศกาลประจำปี ได้บันทึกเรื่องราวผ่านภาพถ่าย แล้วได้เห็นว่ามีโต๊ะไหว้เจ้าที่ออกมาตั้งเรียงรายกันตามถนนมากมายแค่ไหน

โต๊ะไหว้เจ้านั้นไม่ได้มีเพียงคนไทยเชื้อสายจีนเท่านั้นที่ออกมาตั้งไหว้เจ้า แต่ปัจจุบันไม่ว่าเป็นห้างหุ้นส่วนต่างๆ ธนาคาร ร้านค้า ร้านโมจิ แม้แต่โรงเรียนมัธยมของฉัน ไปจนถึงคนไทยแท้ในจังหวัดที่อยู่บนเส้นทางขบวนแห่ ต่างออกมาตั้งโต๊ะไหว้เจ้ากันเป็นจำนวนมาก เป็นการผสมผสานวัฒนธรรมความเชื่อของคนในจังหวัดที่หลอมรวมจนกลมกลืนทั้งไทยและจีน เรียกได้ว่าสิ่งที่เคยเห็นในวัยเด็กในจังหวัดของฉัน ฉันไม่เคยสังเกตเลยว่ามันเต็มไปด้วยความน่าสนใจขนาดไหนที่ผสมผสานความไทยกับจีนอย่างลงตัว แต่เมื่อฉันเติบโต ก้าวออกมาจากจังหวัด มองย้อนกลับไปก็ได้เห็นสิ่งต่างๆ มากมายที่ซ่อนอยู่ในจังหวัด บรรยากาศของสถานที่ ผู้คนมากมาย กลิ่นอายของประเพณีเก่าแก่ วัฒนธรรมที่ล้วนบอกเล่าถึงความเป็นมาของคนในจังหวัดนครสวรรค์ ผ่านเรื่องราวของประเพณีแห่เจ้าพ่อ-เจ้าแม่ปากน้ำโพ และโต๊ะไหว้เจ้า