เมื่อวันก่อนข่ะ…

เมื่อวันก่อนทำไมครับ

เมื่อวันก่อนไปแคมปิ้งมา…

โอวว… ฟังดูน่าสนุก คุณคงได้รูปสวยๆ มาอัปในไอจีมากทีเดียว

มากเลยข่ะ… มากพอๆ กับข้าวที่หุงอยู่บนเตาสนามแล้วคว่ำไปทั้งหม้อ มากพอๆ กับน้ำที่ท่วมเข้ามาในเต็นท์จนปลุกให้เราตื่นขึ้นมาวิดกลางดึก แล้วก็มากพอๆ กับรอยโดนยุงกัดบนหน้าที่โผล่พ้นมาจากถุงนอน

โอวว… งั้นผมไปก่อไฟถ่ายรูปชงกาแฟแล้วเก็บเต็นท์กลับบ้านเลยดีไหมครับ

ตึ่งงงง…

 

ทำเป็นตลกคั่นหน้าขายหัวเราะกันเล่นขำๆ นะคะ เพราะอุ้มได้ยินมาว่า ตอนนี้เมืองไทยกำลังฮิตเรื่องแคมปิ้งมากกกก หน้าฟีดเฟซบุ๊กโพสต์ไอจีนี่อัปรูปกันกระหน่ำ ส่วนใหญ่เป็นรูปสวยๆ อุปกรณ์แคมปิ้งเก๋ๆ ควันรุมๆ โอววว ชีวิตท่ามกลางป่าเขานี่มันช่างน่ารื่นรมย์ผสมฟิลเตอร์เสียนี่กระไร

ในฐานะที่แบกเต็นท์ไปนอนกลางดินกินกลางทรายมาร่วม 10 ปี

มีทั้งโลเคชันริมน้ำตก ข้างลำห้วย เลียบชายหาด รอบทะเลสาบ ท่ามกลางป่าเขา หรือแม้แต่สนามหลังบ้าน

ทั้งแบบยังเป็นแฟนกันไปจนกระทั่งมีลูกสอง

ตั้งแต่กางเต็นท์ไปด่าทอโชคชะตาไปจนหลับคาถุงนอน จนตอนนี้รอให้ถึงฤดูร้อนไม่ไหว

วันนี้อุ้มเลยมีประสบการณ์แคมปิ้งมาเล่าให้ฟัง รวมทั้งมีคำแนะนำแบบคลุกฝุ่นล้างน้ำแล้วเอามาผิงไฟ (แปลว่าได้เรียนรู้มาแล้วในทางลำบาก) มาบอกกันด้วยค่ะ เผื่อจะได้เอาไปดัดแปลงใช้กับการแคมปิ้งครั้งหน้าให้สะดวกโยธินกันนะคะคุณผู้อ่านคะ

แคมปิ้ง (Camping) คืออะไร

ตอบง่ายๆ จากประสบการณ์ของอุ้มเองก็คือ ไปกางเต็นท์นอนและก่อไฟหุงข้าวต้มแกงในธรรมชาติค่ะ

ทำไมต้องไปแคมปิ้ง

ตอบง่ายๆ จากประสบการณ์ของตัวเองอีกเช่นกันก็คือ เพราะมันสนุก ได้ใช้สัญชาตญาณการเอาตัวรอด และได้หลุดออกจากโลกของเทคโนโลยีและการงานอันวุ่นวาย ไปใช้ชีวิตช่วงสั้นๆ แบบออฟไลน์ ได้หายใจอากาศบริสุทธิ์ในธรรมชาติ แม้จะไม่สะดวกสบาย ขลุกขลักทุลักทุเลและมีปัญหาบ้างเล็กๆ น้อยๆ แต่มันก็ทำให้เรากลับมาใช้ชีวิตตามปกติได้อย่างขอบคุณและเห็นค่าในสิ่งต่างๆ ที่เรามีมากยิ่งขึ้น

ยิ่งถ้าใครมีลูกเล็กๆ ก็จะยิ่งเห็นเลยว่าเด็กๆ นั้นเหมาะจะอยู่ท่ามกลางป่าเขา เวลาไปแคมปิ้งทีไร ลูกๆ อุ้มจะเล่นอยู่ในธรรมชาติ และคิดเกมเล่นกันเองได้ไม่หยุด โดยไม่ต้องพึ่งพาเทคโนโลยีเลย

จริงๆ แล้วมนุษย์หลากหลายเผ่าพันธุ์ก็ใช้ชีวิตแบบตั้งค่าย สร้างที่อยู่อาศัยชั่วคราวมาแต่ไหนแต่ไร ไม่ว่าจะเป็นอินเดียนแดง มองโกเลียน เบดูอิน หรือแม้แต่มนุษย์โบราณในรัสเซีย ที่ใช้หนังบั้นท้ายช้างแมมมอธมาสร้างเต็นท์ตั้งแต่ 40,000 ปีก่อนคริสตกาลโน่น แต่นั่นดูจะเป็นรูปแบบการดำรงชีวิตแบบเดียวที่พวกเขามีในตอนนั้น คือไม่ใช่มีบ้าน 2 หลังแล้วยังจะอาสาออกไปทำตัวลำบากเหมือนชาวกรุงอย่างเราๆ สมัยนี้

แล้วเจ้ากิจกรรมที่เรียกว่าแคมปิ้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอเมริกา และอุปกรณ์หน้าตาสวยราคาไม่เบา (ที่ส่วนใหญ่ก็มาจากอเมริกา) นั้น มันเริ่มต้นมาได้ยังไงกันนะ

คำตอบย้อนไปราว 160 ปีที่แล้วค่ะ เมื่อ ค.ศ. 1861 ชายชื่อ เฟรเดอริก กันน์ (Frederick Gunn) เจ้าของโรงเรียนสำหรับเด็กผู้ชาย ตั้ง Gunnery Camp ขึ้นที่รัฐคอนเน็กติกัต (Connecticut) เพื่อใช้เป็นที่ให้นักเรียนของเขาไปออกค่ายเรียนรู้การใช้ชีวิตในธรรมชาติเป็นเวลา 2 สัปดาห์

หลังจากนั้น ความคิดเรื่องแคมปิ้งก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ มีค่ายสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ และค่ายสำหรับลูกเสือเนตรนารี (Boy & Girl Scouts of America) ที่โผล่ผุดขึ้นมาเมื่อต้นศตวรรษที่ 19 มีคู่มือการออกค่ายหัดใช้ชีวิตและเอาตัวรอดกลางแมกไม้สายธารออกมาหลายต่อหลายเล่ม แต่เล่มที่อุ้มเข้าไปอ่านแล้วตื่นตาตื่นใจเป็นพิเศษ คือ Boy Scout Handbook ที่ครอบคลุมหัวข้อเยอะมากกกกก พ่อเจ้าประคุณ อ่านแล้วแทบจะละทิ้งถิ่นฐานไปเป็นเมาคลีกันได้เลยทีเดียว

การไปแคมปิ้งกลายมาเป็นเรื่องของคนทั่วไป ตอนที่ The National Park Service ซึ่งเหมือนกรมอุทยานแห่งชาติของไทยเรา พัฒนา Campgrounds หรือบริเวณเฉพาะสำหรับแคมปิ้งขึ้นมา 34 แห่งทั่วอเมริกา ประกอบกับช่วงหลังสงครามโลก เศรษฐกิจเริ่มเฟื่องฟู มีเต็นท์เหลือใช้จากทหารออกมาขายท่วมท้องตลาด คนก็แห่แหนกันไปซื้อมา แล้วก็พากันร้องเพลงของแม็กซ์ เจนมานะ กับอภิรมย์ 2 เพลงรวด (วันหนึ่งฉันเดินเข้าป่า กับ ผิงไฟ ไง แหมอยู่ไกลเก๊าก็ฟังเพลงไทยนะ)

ผ่านมาเกือบ 200 ปี ตอนนี้ในอเมริกาอะโลน มีที่ให้ไปแคมปิ้งหลายแสน (!) แห่ง พอถึงหน้าร้อนทีไร อเมริกันชนมากกว่า 42 ล้านคนก็จะทิ้งบ้านไปนอนป่ากันเป็นเรื่องปกติ บ้านอุ้มเองฤดูร้อนนี้ก็พาลูกไปแคมปิ้งมา 4 หน คุยกับเพื่อนรอบๆ ตัว ก็เห็นไปแคมปิ้งกันทั้งนั้น ใครไปไหนดีไม่ดีก็จะมาบอกกัน บอกถึงขั้นว่าไป Campground ไหนต้องจอง Campsite หมายเลขอะไรถึงจะดีอย่างนั้นเลย

เล่าให้ฟังเรื่องตัวเองสักหน่อยดีกว่า อุ้มไปแคมปิ้งนอนเต็นท์ครั้งแรกตอนอายุ 36 แน่ะค่ะ เพราะว่าโตมาพ่อแม่ก็ไม่เคยพาไปนอนอุทยานแห่งชาติอะไรทั้งนั้น คือเป็นเด็กชานเมืองกับเด็กกรุงเทพฯ เต็มขั้น ประสบการณ์ที่พอจะใกล้เคียงก็มีแค่ค่ายเนตรนารีสมัยมัธยม สมัยทำงานได้ยินคำว่าแคมปิ้งเดินป่าทีไร ก็เห็นภาพพี่ซัน-มาโนช พุฒตาล นอนเปลอยู่ท่ามกลางเทือกเขาพนมดงรักลอยมาทุกที (มั่วเองด้วยความเคารพ) จนมารู้จักกับพ่อสมคิดโตเฟอร์ของเรานี่ล่ะ ถึงได้ถูกลากเข้าป่า (แหมฟังดูโหด) ไปกางเต็นท์นอนกับพื้นกรวดเป็นครั้งแรก

จำได้เลยว่าตอนนั้นสบถหนักมาก (ฮ่าๆ) แม่เจ้าดุจดาวไม่เข้าใจสิ่งนี้เลยค่ะคุณคะ ฝนก็ตกพรำๆ หนาวก็หนาว นอนก็ไม่สบาย ทำกับข้าวอะไรก็ไม่ถนัด ได้แต่สาปแช่งอินางสมคิด แล้วทำหน้าบูดเป็นตูดลิงอยู่ค่อนวัน นี่ขนาดไปอินเดียกันมาเดือนกว่า ก็ยังไม่สามารถดัดสันดานความรักสบายของอิฉันได้

แต่มนุษย์เรานี่มีความศิวิไลซ์อยู่ 2 อย่างค่ะ คือหนึ่งรู้จักปรับตัว และสองรู้จักคิดหาทางปรับปรุงประสบการณ์ที่ผ่านมาให้มันดีกว่าเดิม พออุ้มกลับมาจากแคมปิ้งครั้งแรกครั้งนั้น ก็เกิดอาการสงสัยอยากกลับไปลองอีก แล้วก็คิดหาหนทางให้ตนเองอยู่ดีกินดี คิดว่าจะ Fine Tune รายละเอียดตรงโน้นตรงนี้ให้สตรีมือด้านอย่างตัวเองมีความสุขได้อย่างไรบ้าง นี่คือสิ่งที่ได้เรียนรู้มาค่ะ

อ้อ บอกก่อนนะคะว่านี่สำหรับคนจะไปแคมปิ้งจริงๆ ไม่ใช่ Glamping (Glomorous + Camping) แบบเต็นท์ติดแอร์ มีห้องน้ำชักโครก ฝักบัวติดเครื่องทำน้ำอุ่น อาหาร 3 มื้อ อันนั้นน่าจะเรียกว่าไปโรงแรมแล้วนอนในเต็นท์มากกว่า

เรื่องที่หนึ่ง ว่าด้วยอุปกรณ์

สิ่งแรกที่อยากบอกคือ กรุณาอย่าซื้อของเยอะ ไม่ใช่ไถๆ หน้าฟีดไปเห็นอันไหนสวยก็จะสั่ง แบบนั้นเปลืองเงินโดยใช่เหตุและอาจจะไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดค่ะ สิ่งที่ต้องใช้จริงๆ เรียงตามลำดับความสำคัญ มีดังนี้ค่ะ

เต็นท์ ถ้าไม่ได้จะแบกเป้เดินป่าสมบุกสมบัน ก็ไม่ต้องไปซื้อแบบ Backpack ซึ่งแพงและเน้นเบา แต่อาจจะไม่ได้แข็งแรงและกว้างขวางเท่าแบบ Car Camping ที่เอาใส่ท้ายรถไปได้นะคะ เวลาซื้อถ้าเลือกได้ก็เลือกยี่ห้อดีๆ อย่าง Marmot, The North Face, Sierra Designs ถูกลงมาหน่อยก็มี REI, Snow Peak, Eureka, Big Agnes ยี่ห้ออย่าง Coleman หรือ Ozark Trail สำหรับที่นี่ก็จะถูกๆ โหลๆ หน่อย ไม่เก๋เท่าไหร่

เวลาเสิร์ชหา ใส่ตัวเลขไปด้วยว่านอนกี่คน (เคยเห็นเขาบอกว่าให้บวกเพิ่มไปอีกหนึ่งเพื่อจะได้ไม่อึดอัดมาก แต่บ้านอุ้มเลือกเต็นท์แบบ 4 คนก็นอนกันกำลังสบายนะคะ คงเพราะลูกยังเล็ก เคยเอาเต็นท์แบบ 6 คนไปใช้แล้วรู้สึกว่ามันจะใหญ่ไปไหน) แล้วกรุณาเลือกเต็นท์ที่กางง่ายๆ นะคะ (อ่านจากคำบรรยายหรือรีวิวก็พอช่วยได้) ต้องมีเสาแบบพับๆๆ แล้วพอถึงเวลากางก็เสียบปรึ๊บๆๆๆ ได้เลย ผู้หญิงกางคนเดียวยังได้ ยิ่งมีสีบอกว่าเสาไหนเสียบผ้าใบตรงไหนยิ่งดีงาม 

อ้อ สำคัญอีกอย่างคือต้องเป็นแบบ 2 ชั้น คือด้านในเป็นแค่ผ้ามุ้งโปร่งๆ ให้ลมผ่านได้ แล้วมี Rain Fly หรือฟลายชีทคลุมกันน้ำค้างกันฝนอีกชั้นข้างนอก ไม่งั้นร้อนตายแหงๆ

มีคนบอกว่า แหม ปีหนึ่งจะไปกางเต็นท์กี่หนกัน ไม่ต้องซื้อของแพงๆ หรอก อุ้มอยากจะบอกว่า ของดีถึงแม้แพงหน่อย แต่ว่ามันทำให้ประสบการณ์ต่างกันลิบลับเลยนะคะ แล้วสมการมันจะผันตามกันอย่างนี้ค่ะ คือถ้าเรารู้สึกว่าเออ กางเต็นท์ก็ไม่ยากนิ แถมสนุกลุกนั่งสบาย ก็อาจจะยิ่งทำให้เราอยากไปแคมปิ้งบ่อยขึ้นด้วย แต่ถ้าไปซื้อของถูกๆ คุณภาพไม่ค่อยดีมา กางก็ยาก อยู่ก็ไม่สบาย ดีไม่ดีน้ำจะรั่วอีก ก็เลยพาลไม่ปลื้มแคมปิ้งขึ้นมาซะงั้น อันนี้ก็ต้องชั่งน้ำหนักกันดูนะเคอะ

อีกเรื่องที่อุ้มสังเกตเวลาเปิดดูรูปเต็นท์ที่เมืองไทย คือไม่ค่อยเห็น Vestibule (อ่านว่าเวสทิบีว์ล) หรือปีกด้านหน้าที่ยื่นออกมาจากประตูเต็นท์ ซึ่งจริงๆ แล้วสำคัญมากเลย เพราะว่ามันจะเพิ่มพื้นที่วางของวางรองเท้าที่ด้านหน้า แล้วทำให้ข้างในเต็นท์ไม่รกไม่เลอะเทอะ เวลาเลือกเต็นท์ ถ้ามีฟลายชีทที่เป็นปีกยื่นออกมาด้วยก็จะดีมากเลยค่ะ

ก่อนจะกางเต็นท์ เดินเหยียบๆ ดูให้ทั่วก่อนนะคะว่าไม่มีกิ่งไม้ รากไม้ ก้อนหิน หรืออะไรแข็งๆ ไม่งั้นนอนไม่ได้แน่ เสร็จแล้ววางผ้าพลาสติกหรือผ้าใบ (Tarp) รองก่อนนะคะ พื้นเต็นท์ด้านในเราจะได้ไม่ซึมน้ำค้างขึ้นมาให้ถุงนอนเปียก อ้อ พับทบผ้าพลาสติกเข้ามาให้เท่ากับเต็นท์ด้วยนะคะ ไม่อย่างงั้นมันจะยื่นออกไปรับน้ำฝนหรือน้ำค้างแล้วไหลกลับมานองในเต็นท์ อุ้มเคยพลาด ตื่นมากลางดึกน้ำนองถุงนอนเปียกถึงก้นเลยอ่ะค่ะ ทริปนั้นสาหัสมาก

ถุงนอน อุ้มชอบแบบมัมมี่ที่หน้าตาสมชื่อเลยค่ะ เพราะว่าที่อเมริกานี่ ถึงแม้จะเป็นหน้าร้อน แต่ตอนกลางคืนและตอนเช้าๆ ก็ยังหนาวอยู่ดี (ต่ำกว่า 10 องศา) เพราะฉะนั้นถุงนอนก็เลยต้องพอดีตัว จะได้ไม่มีลมพัดเข้าไปให้หนาวได้ แต่ไม่รู้เมืองไทยนี่อาจจะหนาเกินไปหรือเปล่านะคะ ยี่ห้อที่อุ้มชอบคือ Nemo ค่ะ แบบที่เป็นเหมือนผ้าห่มสี่เหลี่ยมรูดซิปได้นี่น่าจะเหมาะกับเมืองไทย ไม่หนาเกินไป มีแบบนอนได้ 2 คนด้วยน่ารักดี ส่วนของเด็กๆ ยี่ห้อ Kelty นี่ก็ไม่แพงมาก น่ารักดีด้วยนะคะ

อุ๊ยๆๆๆ มีอันนี้ค่ะ แอบรักผ้าห่มแคมปิ้งนี้ ชื่อยี่ห้อ Rumpl (รัมเพิ่ล) เวลาเช้าๆ กับค่ำๆ นั่งรอบกองไฟหรือนั่งดูวิว ผ้าห่ม (หน้าตา) ดีๆ เยี่ยงนี้ถือเป็นสิ่งเลอค่ามาก ทำจากวัสดุรีไซเคิลด้วย คือดีอ้ะ!

แผ่นรองนอน (Sleeping Pad) หรือเตียงสนาม (Cot) สำคัญมากกกกกถึงมากที่สุด เพราะว่าถุงนอนอย่างเดียว นอนลงไปบนพื้นกรวดพื้นหญ้านี่นะคะ ฮู้ยยยย ทรมานทรกรรม นอนไม่หลับแน่นวล ช่วยกรุณาหาแผ่นรองนอนแบบเป่าลมหรือไม่ก็เตียงแบบพับติดไปด้วยเถอะค่ะ ชีวิตจะดีขึ้นอีกโข บ้านอุ้มใช้แพดยี่ห้อ Wilderness Technology แต่ยี่ห้อ Therm-a-rest หรือ Sea to Summit ก็ดีนะคะ

เก้าอี้สนาม เลือกแบบเบาๆ มีถุงใส่สำหรับพับเก็บได้ และสำคัญมากคือมีที่ใส่แก้วน้ำ! ยี่ห้ออย่าง Hellinox นี่ไฮเอนด์มาก เหมาะสำหรับแบ็กแพ็กเพราะว่ามันเบา แต่แพงและขัดใจอุทัยวรรณตรงไม่มีที่ใส่แก้วนี่แหละค่ะ คือจะให้ลดตัวลงไปวางถ้วยกาแฟกับพื้น! อุทัยก็เลยเชิดๆ ไปซื้อ REI ซึ่งก็ดีถม เอาเป็นว่าหน้าตาประมาณนี้ค่ะ… รอด

เตาแก๊ส เตาแก๊สไปแคมปิ้งในฝันของอุ้มต้องมีคุณสมบัติสำคัญ 2 อย่างค่ะ คือไฟแรงและมีที่บังลม หน้าตาอย่างในภาพ ใช้แก๊สกระป๋อง Propane ไฟจะแรงกว่า Butane ต้มผัดแกงทอดสะใจ หรือถ้าจะประหยัดที่ เอาไปแค่หัวเตาที่ขันเกลียวติดกระป๋องแก๊สก็ได้เหมือนกันนะคะ อย่าว่าแต่แค่ต้มน้ำชงกาแฟเลย ผัดไทยหม้อใหญ่เลี้ยง 8 คนก็ทำมาแล้ว

• 

หรือถ้าใครบอกว่าอย่างมากก็จะแค่ชงกาแฟ ต้มมาม่า สั่งอันนี้เลยค่ะ Jetboil Flash Cooking System ต้มน้ำเดือดภายในไม่ถึง 2 นาที ใช้แก๊สกระป๋องเล็กด้วย ดูโหงวเฮ้งแล้วน่าจะมาแรงในหมู่แคมเปอร์สายชงบ้านเราได้ไม่ยากเลยค่ะ

เครื่องครัวและจานชาม กระทะใบ หม้อใบ จานชามเมลามีนคนละชุด ช้อนส้อมพลาสติกคนละคู่ ที่ชงกาแฟของ GSI Outdoor แก้วกาแฟแบบเก็บความร้อน เท่านี้เองที่คุณต้องการ ใครอยากได้อารมณ์ออกค่าย จะใช้จานชามหม้อเคลือบเอนาเมล (Enamel) ก็ถ่ายรูปขึ้นดีอยู่หรอกค่ะ แต่ว่ามันร้อนมือ จะวางบนตักก็เข้าใจหลวงพี่ออกบิณฑบาตรับข้าวสวยร้อนๆ ขึ้นมาเลย

กระติกน้ำแข็ง (Cooler) ไปแคมปิ้งก็ต้องเตรียมของสด เตรียมเครื่องดื่มไปด้วยใช่ไหมคะ ทีนี้ก็ต้องหาภาชนะสำหรับเก็บความเย็น ยี่ห้อที่คุณภาพเป็นเลิศและแพงล้ำหน้าใครๆ ถือได้ว่าเป็นแอร์แมสแห่งกระติกน้ำแข็ง มีชื่อว่า Yeti ค่ะ (คือจริงๆ ไม่ถึงขนาดนั้น แค่พูดให้เห็นภาพ) บ้านอุ้มใช้ยี่ห้อนี้เหรอคะ ตอบแมนๆ ไปเลยว่าเปล่า! ชนชั้นกลางอย่างเราต้อง Coleman สิคะพี่น้อง 3 วันเติมน้ำแข็งที โอ๊ย สบ๊าย ถูลู่ถูกังยังไงก็ไม่ต้องกลัวบอบช้ำ (แต่เยติอย่ามาลดราคาใส่นะ จะรีบไปถอยเชียว)

ห้องน้ำพกพา เรื่องสุดท้ายที่ทำให้ชีวิตแคมปิ้งของอุ้มเปลี่ยนไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ คือห้องน้ำแบบพกพาค่ะเพราะต้องยอมรับก่อนเลยค่ะ ว่าความหยึยอย่างเดียวของแคมปิ้งสำหรับอุ้ม ก็คือการต้องไปเข้าส้วมสาธารณะ ที่ส่วนใหญ่จะเป็น Pit Toilet คือมีโถส้วม แต่ไม่มีน้ำนะคะ เปิดฝามาเป็นหลุมโหว่ลงไปเลย คือสยองขวัญสั่นประสาทดิชั้นมาก พานจะไม่อยากไปแคมปิ้งก็ด้วยเหตุนี้ 

แต่โชคดีที่เพื่อนมาแนะนำส้วมพกพาให้ จากนั้นการล่องไพรของสิริยากรก็สบายใจไร้กังวล ตอนนี้บ้านอุ้มใช้ Reliance Luggable Loo เวลาเข้าทีก็เอา Kitty Litter ของแมวน่ะค่ะ เทกลบ พอถุงดำเต็มก็รูดปิดปากถุงเอาไปทิ้งถังขยะ แต่เห็นมีแบบที่เหมือนชักโครกกดน้ำเลย เสร็จแล้วก็เอาส่วนล่างไปเทใส่ห้องน้ำอีกที ฟังดูเหมือนจะยุ่งยากเลอะเทอะนะคะ แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่แย่มาก ยิ่งมีลูกเล็กๆ นี่ยิ่งสบายใจขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ

ที่เล่ามานี่ไม่ได้ให้ซื้อทีเดียวหมดทุกอย่างนะคะ บ้านอุ้มก็ค่อยๆ ไล่ซื้อไปตามความสามารถ ตามความต้องการใช้ ถ้าต้องซื้ออะไรอย่างเดียวก่อนเลย อุ้มว่าลงทุนกับเต็นท์นี่ล่ะค่ะคุ้มสุด ถุงนอนถ้ายังไม่มี จะเอาผ้าห่ม เอาหมอน เอาหมวกไหมพรมจากบ้านไปก็ยังได้ เตาแคมปิ้งแพงๆ ยังซื้อไม่ไหว จะใช้เตาปิกนิกกับแก๊สกระป๋องไปก่อนใครจะมาว่าอะไรเรา ขนาดอุ้มแคมปิ้งมาเกือบ 10 ปี ยังมีของที่อยู่ในลิสต์ต้องรอก่อนอีกตั้งหลายอย่าง

สุดท้ายที่อยากจะบอกก็คือ แคมปิ้งคือประสบการณ์ค่ะ ไม่ใช่อุปกรณ์ เพราะฉะนั้น ซึมซับโมเมนต์ที่ได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เรารัก กับเพื่อนของเรา วางมือถือลง ลืมการอัปรูปไปสักพัก ปล่อยมือวางลงข้างกาย แล้วหายใจเอาบรรยากาศรอบตัวเข้าไปให้เต็มปอด

ขอให้มีความสุขกับการแคมปิ้งค่ะทุกๆ คน!

•