ชิมเค้กจากผลผลิตในละแวกบ้านที่ทั้งน่ากินและยั่งยืน BaanBaan by Baker Gonna Bake

20 ตุลาคม 2561

22 K

ปากช่องอากาศเย็นสบายทั้งปี อย่างน้อยก็ในช่วงดึกๆ จนถึงเช้ามืด อำเภอเล็กๆ ไม่วุ่นวาย แค่ถูกคั่นกับเขาใหญ่ด้วยถนนสายมิตรภาพ

เข้าฤดูกาลอากาศเย็น เป็นหน้าที่ใครๆ ก็วางแผนมาเที่ยวเขาใหญ่ แต่หลายคนอาจจะยังไม่รู้ว่าฝั่งปากช่องอุดมไปด้วยของดีที่ซ่อนอยู่มากมาย

รวมถึงเหตุผลที่ผมเดินทางไปปากช่องครั้งนี้ด้วย… มีคาเฟ่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน

ตอนแรกผมก็อยากจะเรียกว่าคาเฟ่ แต่เมื่อขับรถไปถึงที่ก็เริ่มไม่แน่ใจ คำว่าคาเฟ่อาจจะแคบเกินไปสำหรับ BaanBaan By Baker Gonna Bake ชื่อนี้อาจจะคุ้นตาหลายคน เพราะ Baker Gonna Bake คือคาเฟ่ขนมอบและกาแฟดีในซอยสุขุมวิท 26

เข้าบ้าน

ยู-นภสร สุจิตธรรมวงศ์ สาวนักอบขนม ถูกชักชวนจากพี่เอ๊กซ์และพี่พจน์ เจ้าของบ้านและพื้นที่กว้างขวางห่างออกมาจากตัวอำเภอปากช่องเล็กน้อย ให้มาทำคาเฟ่ที่นี่ ความห่างไกลและทำเลที่ไม่ใช่ทางผ่านไปยังจุดหมายปลายทางที่ไหนเลย ทำให้ยูต้องใช้เวลาในการตัดสินใจนาน จนวันหนึ่งก็ถูกชวนให้ไปดูสถานที่จริง

ผืนดินตรงนี้เคยเป็นสวนน้อยหน่ามาก่อน พอพี่เอ๊กซ์มาซื้อที่ต่อจากชาวบ้านก็รื้อสวนน้อยหน่าออกหมด เพราะก่อนหน้านี้สวนน้อยหน่าเต็มไปด้วยยาฆ่าแมลง ก่อนจะค่อยๆ พลิกฟื้นให้ที่นี่เต็มไปด้วยต้นไม้และพืชนานาชนิดอีกครั้ง แบบไร้สารเคมี

ยูบอกว่า เมื่อมาที่นี่ครั้งแรกก็ยังไม่มั่นใจเท่าไหร่ จนพี่เอ๊กซ์พาไปดูเครื่องผลิตปุ๋ยหมักและก๊าซชีวภาพที่ใช้กำจัดเศษขยะ เศษอาหารเหลือทิ้งในบ้าน ให้กลายเป็นพลังงานไว้ใช้ใหม่อีกที ยูบอกกึ่งเล่นกึ่งจริงเหมือนติดตลกกับผมว่า เธอรับข้อตกลงมาทำคาเฟ่ที่บ้านไร่ห่างไกลชุมชนเพราะเครื่องนี้ เพราะยูมีความคิดเรื่องการใช้ของทุกอย่างให้เกิดคุณค่า ใช้ของแบบไม่เหลือทิ้ง เมื่อเธอเห็นเครื่องนี้เข้าก็รู้สึกว่าพี่เอ๊กซ์และพี่พจน์น่าจะเป็นคนที่มีความคิดแบบเดียวกัน หลังจากนั้นยูก็ชักชวนหุ้นส่วนอีก 2 คนคือ ซ้ง-จักรรัฐ ทุมดี และ เต้-จักรพงษ์ สรนันท์ เพื่อร่วมกันทำคาเฟ่บ้านบ้านนี้ขึ้นมา

รอบบ้าน

ที่ตั้งชื่อ ‘บ้าน บ้าน’ เพราะยูไม่อยากให้คนที่มาคาดหวังกับภาพที่จะเจอ เลยตั้งชื่อให้ดูธรรมดาและเรียบง่าย ตอนที่ผมไปถึง ยูกำลังจัดมุมที่นั่งมุมใหม่ หน้ารถบ้านที่เตรียมใช้เป็นห้องพักสำหรับแขก ก่อนจะพาผมเดินชมรอบๆ บ้าน

เราเดินผ่านโซนที่ดูใกล้เคียงคาเฟ่มากที่สุด เพื่อพบกับบ่อน้ำและศาลากลางน้ำ เดินทะลุตัดสนามหญ้าไปก็จะเป็นสวนมะนาวร้อยต้น ป่ากล้วย สวนองุ่นเล็กๆ เถาบวบและอีกสารพัดพืชผักกินได้ มีกรงไก่เพื่อเลี้ยงเอาไข่โดยเฉพาะ และเข้าไปในโรงเรือนเพาะเห็ดที่ยูบอกว่าเพิ่งสร้างขึ้นมาใหม่สดๆ ร้อนๆ

ก่อนจบการเดินชมรอบๆ บ้านที่เป็นตัวอาคารหลักของที่นี่ ผมเกือบไม่ทันสังเกตอาคารหลังใหญ่ที่ซ่อนตัวเองอยู่ในร่มไม้ เพราะบ้านทั้งหลังถูกปกคลุมไปด้วยใบไม้สีเขียว

อาคารหลังนี้ออกแบบให้เป็นเหมือนต้นไม้ใหญ่ที่ปลูกเป็นบ้านต้นไม้เอาไว้ด้านบน ด้านล่างส่วนที่เหมือนเป็นโคนต้นไม้ เป็นห้องที่มีช่องหน้าต่างบานเล็กๆ ซึ่งยูใช้เป็นหน้าร้านต้อนรับลูกค้า วางตู้เค้ก เมนูอาหาร และใช้รับออร์เดอร์ ขึ้นไปบนชั้นสองจะเป็นบาร์กาแฟที่รับหน้าที่ดูแลการชงโดยซ้ง บนชั้นสองของบ้าน ถ้ามองออกไปทางฝั่งเขาใหญ่ วันไหนอากาศดีจะสามารถมองเห็นวิวเทือกเขาได้ไกลสุดลูกหูลูกตา

อาหารบ้าน บ้าน

เคยมีลูกค้าออกปากชมว่าปากช่องไม่เคยมีเค้กแบบนี้ ผมคิดว่าเค้กที่ลูกค้าชมไม่ใช่เค้กที่แค่ย้ายจากกรุงเทพฯ มาตั้งวางขายที่ปากช่อง

ยูเดินทางมาตั้งแต่วันพุธเพื่อเตรียมทำขนม และพร้อมที่จะขายในวันศุกร์ถึงวันอาทิตย์ เค้กแต่ละก้อนที่ทำยูพยายามเลือกวัตถุดิบดีๆ มาใช้ วัตถุดิบที่ดีสำหรับยูไม่ใช่ของแพงเสียทั้งหมด แต่ต้องเป็นของที่ปลอดภัยและยูสามารถบอกได้ว่าวัตถุดิบแต่ละอย่างที่เอามาทำขนมมีที่มาจากไหนบ้าง

ไม่ใช่แค่ขนมเค้กของยู อาหารที่ขายในร้านยูก็ได้มาจากฟาร์มเล็กๆ ที่ปลูกพืชผักเองแบบไมโครล็อต ได้ผลผลิตที่มีคุณภาพ จำนวนไม่เยอะ และควบคุมคุณภาพได้

วัตถุดิบส่วนหนึ่งถูกส่งมาจากแหล่งต่างๆ ที่ยูเดินทางไปค้นหามา แต่อีกส่วนหนึ่งยูก็พยายามที่จะใช้ของที่หาได้จากแหล่งใกล้ๆ อย่างในปากช่องเอง

เพื่อนบ้าน

ตอนที่เพิ่งมาปากช่องยูสำรวจทั้งตลาดสด ร้านอาหาร และเพื่อนบ้านรอบๆ ทำให้พบว่าปากช่องเป็นแหล่งวัตถุดิบชั้นดี ยูพาผมไปฟาร์มพี่มาลี ฟาร์มออร์แกนิกเล็กๆ ขนาดทำเองคนเดียวได้ มีเลมอน เสาวรสลูกโต มะเขือเทศแดงสดปลูกเลื้อยเป็นเถาตามรั้ว และพืชผักหลายอย่างที่ยูเลือกเอามาใช้ทำขนมและอาหาร โดยเฉพาะเลมอนของพี่มาลีที่มีความหอมชัดเจน ลูกใหญ่ได้น้ำเยอะ

สวนอะโวคาโดลุงลั่นอยู่ห่างจากบ้าน บ้าน ในระยะเดินได้ ลุงลั่นเป็นข้าราชการวัยเกษียณ ใช้ความรู้การเกษตรตลอดชีวิตมาปลูกอะโวคาโดพันธุ์ที่เรียกว่าดีมาก และใช้วิธีการปลูกแบบปลอดสารพิษ ตอนไปหาลุงลั่น เหมือนลุงจะกลัวไม่รู้ว่าปลอดสารจริง ลุงลั่นเด็ดดอกกะเพราแล้วขยี้ด้วยนิ้วสี่ห้าขยุ้ม แล้วใส่ลงในขวดน้ำที่แขวนไว้ใต้ต้นอะโวคาโดเพื่อใช้ไล่แมลงแทนใช้ยา ยูขอแบ่งซื้ออะโวคาโดของลุงลั่นมาทดลองชิมดู เผื่อว่าจะเอามาทำเป็นเมนูในร้านได้

สวนหลังบ้าน

กิจกรรมหนึ่งที่ยูบอกว่าทำให้รักการมาอยู่ที่นี่มากคือ ขาดอะไรก็หาได้จากในบ้านหรือแถวๆ บ้าน สวนมะนาวร้อยต้นหลังบ้านเพิ่งออกผลให้ยูเก็บมะนาวสุกที่มีกลิ่นเหมือนเลมอนมาทำเค้กมะนาวได้ ก่อนหน้านี้ก็ทำเค้กจากมะยงชิดที่ได้จากในสวน ตอนนี้กำลังรอแอปเปิ้ลน้ำออกผล เผื่อไว้ว่าจะเอามาทำขนมได้

ผมนั่งกินเมนูผัดหมี่โคราช เมนูพิเศษของบ้าน บ้าน ที่ว่าพิเศษคือเส้นที่ใช้เป็นของพี่เอ๊กซ์ เจ้าของบ้านตัวจริง พี่เอ๊กซ์ทำเส้นหมี่โคราชที่ผสมระหว่างข้าวดี 2 ชนิดคือข้าวไรซ์เบอร์รี่และข้าวสินเหล็ก เลยได้เส้นเนื้อดีออกมาทำเป็นผัดหมี่โคราชใส่มันกุ้ง กินกับต้นกุ้ยช่าย ยูบอกว่า แถวๆ บ้านมีต้นกุยช่าย ถ้าหมดก็ให้น้องที่ร้านไปเก็บมา บางทีก็เจอต้นเกาลัด มันมีอยู่ข้างทาง ชาวบ้านเก็บกินได้ ไม่ต้องขอกัน

นั่งกินไปนั่งกินมาถึงได้สังเกตกันว่าต้องมีหัวปลีด้วย แต่หัวปลีหมด เลยทิ้งผัดหมี่โคราชไว้ก่อน เข้าไปหาหัวปลีกันในดงกล้วยท้ายสวนกันแบบงงๆ

บ้านหมุน (เวียน)

เข้าไปถึงท้ายสวนเราก็เจอกับถังผลิตปุ๋ยหมักและก๊าซชีวภาพที่ยูใช้กำจัดของเหลือจากในร้าน ซึ่งแยกถังขยะไว้ต่างหากมาเทใส่ถังนี้ทุกวัน สะสมไปเรื่อยๆ จนได้เป็นปุ๋ยเพื่อใช้กับต้นไม้ในสวน และได้ก๊าซเผื่อเอาไปผลิตไฟฟ้าใช้ได้เล็กๆ น้อยๆ แต่ด้วยความที่ต้องสะสมขยะให้มากๆ ถึงจะได้ปริมาณของปุ๋ยและก๊าซมาใช้ เลยทำให้ทุกคนในบ้านติดนิสัย เวลากินอะไรเหลือจากข้างนอกก็ต้องติดกลับมาใส่ไว้ในถังนี้

แถมยังมีเครื่องเผาถ่านใช้เอง ใบไม้และกิ่งไม้ในสวนที่ร่วงเองหรือถูกตัดจะถูกตัดเป็นท่อนๆ ขนาดพอเหมาะเรียงไว้ในเตา แล้วใช้เศษใบไม้แห้งมาเป็นเชื้อเพลิงเผา ได้ออกมาเป็นถ่านไม้ไว้ใช้งานในบ้านได้อีก

อยู่บ้าน

มีบ้านอยู่ต่างจังหวัด การใช้ชีวิตแบบอยู่กับธรรมชาติ กินของดีๆ รับอากาศที่บริสุทธิ์ คงเป็นความฝันลึกๆ ของคนในยุคนี้

สำหรับคนที่อยากมาบ้าน บ้าน ถ้าจะให้ดีอยากแนะนำให้มาใช้เวลาที่นี่นานกว่าปกติที่ไปตามร้านกาแฟอื่นๆ สักหน่อย ถ้าได้ลองนั่งกินขนม กินกาแฟอร่อยๆ เดินเล่นเข้าไปในสวน ขึ้นไปนั่งชมวิวบนบ้าน เดินออกไปเยี่ยมสวนอะโวคาโดลุงลั่น หรือไม่ก็นอนพักเอาบรรยากาศมันเสียที่นี่เลยสักคืน เพราะบ้าน บ้าน มีห้องพักให้ด้วย ไฮไลต์ที่สุดก็คงเป็นห้องพักรถบ้านที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกแทบทุกอย่างที่รถบ้านจะมี นอนสักคืนแล้วตื่นเช้าๆ ไปเดินรับอากาศเย็น ทำให้เหมือนมาอยู่มากกว่ามาแวะพัก ได้อารมณ์เหมือนมีบ้านอยู่ปากช่อง เพราะที่นี่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบ้าน ที่อันที่จริงแล้วไม่บ้าน บ้าน ตามชื่อสักเท่าไหร่