ขนาดระวังตัวเต็มพิกัดแล้ว ยังมีคำเตือนมาอีกว่าให้กักตุนของ 2 – 4 อาทิตย์ ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นข่าวจริงหรือเท็จ แต่เห็นจำนวนคนติดเชื้อมากขึ้นทุกวัน นั่นเข้าขั้นอภิมหาวิกฤตแล้ว จะกักตัวอยู่บ้าน 100 เปอร์เซ็นต์คงยังไม่พอ แล้วที่จะเดือดร้อนที่สุดก็เป็นเรื่องกิน ของมันต้องกิน แล้วจะกิน จะอยู่อย่างไร

ถือว่าเป็นความทุกข์ถ้วนหน้า เหมือนฝนตกทั่วฟ้ารดหัวทุกคนไม่เว้น เอากลุ่มแรกเป็นคนรุ่นใหม่ คนทันสมัย ชั้นสูง ทำงานนั่งออฟฟิศ กลุ่มนี้มีครัวอยู่นอกบ้าน เพราะเช็กอินกับร้านอาหารเป็นส่วนใหญ่ เมื่อต้องอยู่กับบ้าน จะออกไปซื้อกลับมากินก็กลัวเดินทางไปเจอผู้คน ร้านธรรมดาๆ ก็กลัวไม่สะอาด เอาอะไรมาทำก็ไม่รู้ สั่งร้านที่น่าเชื่อถือให้ส่งถึงบ้าน กลัวอีกก่อนสั่งดูดี พอมาถึงหน้าตาไม่ตรงปก รสชาติไม่ตรงปาก ยังกลัวไม่เลิกเมื่อสั่งกินทุกมื้อขยะเต็มบ้าน กลุ่มนี้เรื่องเงินไม่มีปัญหา เงินพร้อม ปัญหาตรงที่ไม่รู้จะกินอะไร ด้วยวิธีไหน นี่เป็นความเดือดร้อนของคนรุ่นใหม่

ความทุกข์ไม่ได้ตกอยู่กับคนรุ่นใหม่เท่านั้น คนรุ่นเก่าก็โดนสาหัส เป็นพวกมีครัวอยู่ในบ้าน ทำกินเองถือว่าช่วยตัวเองได้ แต่เมื่อทำกินเองก็ต้องไปตลาด จะเป็นตลาดสด ซูเปอร์มาร์เก็ตเล็กใหญ่ขนาดไหน ก็กังวลว่าตลาดมีคนเยอะแยะ ใครบ้างก็ไม่รู้ เราไม่ไว้ใจคนอื่น คนอื่นก็ไม่ไว้ใจเราด้วยเหมือนกัน ไปตลาดไม่ได้ของกลับมาเท่านั้น ได้โรคจิตตกกลับบ้านด้วย

เมื่อหลีกเลี่ยงที่จะออกไปซื้อของไม่ได้จริงๆ ก็เปลี่ยนใหม่ไปทีเดียวซื้อมาให้ครบทั้งเดือนเลย ลืมความเคยชินแบบเก่าๆ ที่ขาดเหลืออะไรก็วิ่งไปตลาด บางทีเช้าไปมารอบหนึ่งแล้ว ของได้มาไม่ครบเย็นก็ไปอีกรอบหนึ่ง เสียเวลา เสียค่าน้ำมันรถเท่าไหร่ 

ไม่ใช่บ้าฝรั่ง แต่ดูแบบฝรั่งบ้างก็ดี พวกเขาเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตแต่ละครั้ง บรรทุกมาเต็มรถเข็น ยิ่งพวกรักสันโดษอยู่นอกชุมชนไกลๆ ซื้อแต่ละครั้ง ผัวเข็นรถเข็นคันหนึ่ง เมียเข็นคันหนึ่ง ขนมปังเป็นกุรุส เนย นม ชีส แฮม เบคอน น้ำผลไม้บรรจุขวด กาแฟ ชา เครื่องประป๋อง เนื้อ หมู ปลาแช่แข็ง ผัก ผลไม้ เบียร์ ไวน์ ยังพวกของใช้ประจำวันอีก สบู่ ยาสีฟัน ผงซักฟอก ที่ซื้ออย่างนั้นเพื่อไม่ต้องซื้อบ่อยๆ รู้ว่าแต่ละเดือนไปซื้อกี่ครั้ง รวมยอดเงินเท่าไหร่ รู้ค่าใช้จ่ายของครอบครัวที่แน่นอน นี่เป็นประโยชน์ของการซื้อครั้งเดียว ที่จริงก็เหมือนกักตุนกลายๆ นั่นเอง

ในเมื่อเราต้องตุนของกินเป็นเดือน ก็วางแผนซื้อทีเดียวให้จบ ไม่น่ายาก คนที่ทำกินประจำวันอยู่แล้วอาจดูเป็นเรื่องธรรมดา เหมาะสำหรับคนที่มีภาระจำยอมต้องอยู่กับบ้าน หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องทำกิน โดยปกติเมื่อจะกินอะไรนั้นก็นึกถึงรายการอาหารก่อน เช่นอยากกินผัดกะเพรา ผัดเผ็ด ต้มยำ เป็นอันดับแรก ที่จะเป็นหมูผัดสับผัดกะเพรา ปลาดุกผัดเผ็ด ต้มยำกุ้ง นั่นนึกทีหลัง เอาตามความชอบหรือจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็นึกอีกต่อไป 

เมื่อจะซื้อของมานั้นก็ใช้วิธีกลับกัน เอาเนื้อสัตว์เป็นตัวตั้งไว้ก่อน ส่วนจะทำกินอย่างไรค่อยมาว่ากันทีหลัง นั่นจะง่ายกับการซื้อ

ยกตัวอย่างเอาหมูก่อน ส่วนใหญ่รู้อยู่แล้วว่าหมูมีกี่อย่าง แต่ละอย่างทำอะไรได้บ้าง เช่น ซี่โครงหมู ทำข้าวต้มซี่โครงหมู แกงจืดซี่โครงหมูกับผักกาดขาว ซี่โครงหมูผัดซีอิ๊วเค็มหวาน ซี่โครงหมูทอดกระเทียมพริกไทย ซี่โครงหมูต้มเต้าเจี้ยวขาวใส่มะระ 

หมูสามชั้น ก็ทำหมูสามชั้นทอดน้ำปลา หมูสามชั้นผัดกะปิ หมูสามชั้นผัดฉ่า หมูสามชั้นบะเต็ง หมูสามชั้นต้มพะโล้ ถ้าหมูบดหรือหมูสับก็ทำได้เยอะแยะ ผัดกะเพรา ข้าวต้มหมูสับ ไข่ตุ๋นหมูสับ ก๋วยเตี๋ยวหมูสับ แกงจืดกะหล่ำปลียัดไส้หมูสับ ไข่เจียวหมูสับ นั่นเป็นเรื่องหมู

มาเป็นไก่บ้าง รายการที่ทำได้มีเพียบ เฉพาะเนื้ออกไก่ มีข้าวหน้าไก่ ไก่ผัดขิง ไก่ผัดพริกแห้งแบบเสฉวน ไก่ผัดพริกแห้งใส่ใบโหระพา ไก่ผัดเปรี้ยวหวาน

ส่วนกุ้ง มีกุ้งต้มยำ กุ้งกระเทียม กุ้งผัดพริกเหลืองใส่ใบโหระพา กุ้งทอดซอสมะขาม ข้าวต้มกุ้ง ส่วนปลานี่ก็เยอะแยะ แกงป่าปลาดุก ผัดเผ็ดปลาดุก ปลาผัดขึ้นฉ่าย ปลาทอดราดน้ำสามรส ฉู่ฉี่ปลา

นี่เป็นเพียงตัวอย่างของการเอาเนื้อสัตว์เป็นตัวตั้ง แล้วยังมีไข่อีกที่แน่นอนอยู่แล้ว ส่วนจะทำอะไรก็ลงรายละเอียดไปถึงส่วนประกอบอื่นๆ ที่มีผัก เครื่องปรุง อาหารแห้ง แล้วการทำกินนั้น ใช่ว่าทำอย่างเดียว ครั้งเดียว ในหนึ่งเดือน สลับทำซ้ำบ้าง หรือสลับปรับเปลี่ยนเอาอย่างนั้น มาทำอย่างนี้ เป็นรายการอาหารที่ดิ้นได้

มาถึงการไปซื้อ หลายอย่างซื้อได้เกือบครบที่ซูเปอร์มาร์เก็ตขายส่งขนาดใหญ่ ไม่ต้องบอกชื่อก็รู้กันอยู่แล้ว ที่นั่นมี น้ำมันพืช หอม กระเทียม ไข่ เนื้อ หมู ไก่ ปลา เนย ครีม นม แฮม เบคอน ผักเมืองหนาว แต่พืชผักอาจจะไม่ครบ หรือเขาขายจำนวนมาก อย่างผักบุ้ง ตะไคร้ ขายเป็นฟ่อนๆ มะเขือยาวเป็นถุงขนาดใหญ่ ต้นขึ้นฉ่ายฝรั่งขายกำเบ้อเริ่มเทิ่ม ทำเป็นอาทิตย์กว่าจะหมด 

ถึงซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ที่ว่านี้มีบริการส่งถึงบ้าน มีระบบรถห้องเย็น เสียค่าขนส่งนิดหน่อย แต่ต้องเป็นสินค้าที่บรรจุห่อชั่งน้ำหนักไว้เรียบร้อย หรืออาหารแช่แข็ง สำหรับไก่ เนื้อ หมู กุ้ง ปลาและผัก ที่ต้องชั่งน้ำหนักตามต้องการก่อนนั้นทำไม่ได้ และยิ่งเดี๋ยวนี้มีคนสั่งออนไลน์เยอะมาก ที่มาจากการเก็บตัวอยู่กับบ้าน คิวส่งของจึงนาน สั่งวันนี้อีก 5 วันจึงจะถึงคิวส่ง

ถึงซูเปอร์มาร์เก็ตยังต้องไป ตลาดสดก็ต้องไป เพราะผักพื้นบ้าน ผักสวนครัว อย่างกระชาย ข่า ตระไคร้ มะกรูด ผักชีฝรั่ง สะระแหน่ รากผักชี พริกขี้หนู พริกชี้ฟ้า ต้นหอมผักชี เอาง่ายๆ ซื้อปลีกนั่นเอง

การไปซื้อที่ซูเปอร์มาร์เก็ตและตลาดสดก็ต้องระวังเต็มที่ เรื่องหน้ากากนั้นแน่นอนอยู่แล้ว ดีที่สุดใส่ถุงมือที่ใช้แล้วทิ้ง มีเพื่อนใส่เสื้อฝนแบบถูกๆ ใสๆ มีฮู้ด ใครๆ มองเหมือนตัวตลก เขาไม่สนใจ ดูตลกแต่ปลอดภัยจะเอาแบบไหน สำหรับการไปซื้อของนั้นน่าจะไปตอนเช้าๆ ที่คนยังหลวมๆ

สุดท้ายคือการจัดเก็บ หมูบด หมูสามชั้น อกไก่ กุ้ง แบ่งเป็นถุงๆ ตามขนาดที่ต้องใช้แต่ละครั้ง ซี่โครงหมูหั่นต้มเคี่ยวจนเปื่อย แล้วแบ่งเหมือนกัน เคี่ยวกระดูกหมูดีสะดวกแล้ว ยังได้น้ำเคี่ยวเป็นน้ำสต็อกอีกด้วย ปลาแล่อย่างเดียว ยกเว้นปลาดุกต้องหั่นเป็นชิ้น ทั้งหมดอัดใส่ช่องแข็ง ส่วนผัก ถ้าประเภทหัวก็ง่ายหน่อย ถ้าเป็นผักสดอายุสั้น ก็ต้องเก็บพิถีพิถันให้มั่นใจว่าได้ใช้ ไม่ใช่ได้ทิ้ง

นี่เป็นเพียงเสนอแนะเท่านั้น ทั้งหมดอยู่ที่แต่ละคนจะมีวิธีการอื่นๆ แต่ทั้งหมดมีเป้าหมายเดียวกันคือทำกินอยู่กับบ้านในภาวะที่อันตรายสุดขีดนั่นเอง