ผมเริ่มถ่ายภาพสัตว์ป่าอย่างจริงจังเมื่อ พ.ศ. 2552 ปีนี้ก็จะครบ 10 ปี จึงคิดว่าเป็นการดีที่จะนำภาพที่ได้สะสมไว้ตลอดการเดินทางมาแบ่งปันกัน

บางภาพอาจได้เคยเห็น โดยมูลนิธิสืบนาคะเสถียรนำไปใช้ประกอบการประชาสัมพันธ์มาแล้วบ้าง

ภาพเหล่านี้เต็มไปด้วยเรื่องราวมากมายของผม ทั้งเทคนิคการถ่ายภาพ การใช้คาเมร่าแทรป การนั่งเฝ้าในบังไพร หรือเรื่องราวการเดินทางในป่า มันคือเรื่องราวของผมในฐานะช่างภาพคนหนึ่ง

แต่ก็ไม่สำคัญอะไรเท่ากับเรื่องราวของนายแบบนางแบบในภาพที่ผมได้ไปรู้จัก ไม่ว่าจะเป็นเสือโคร่งพี่น้องที่หยอกล้อเล่นกันในลำห้วยขาแข้งไม่ต่างจากแมวบ้านญาติของพวกมัน จะต่างแค่เสือโคร่งชอบน้ำ แต่แมวไม่ชอบ

เสือดำหรือเสือดาวที่เดินมางับคาเมร่าแทรปเล่นเพราะความขี้สงสัย หรือแม้แต่เสือโคร่งตัวใหญ่ๆ เวลาได้กลิ่นคนมันก็ยอมหลบออกไปให้พ้นทางเมื่อพวกเรามาถึง

ควายป่าที่มีในประเทศไทยมีห้วยขาแข้งเป็นบ้านหลังสุดท้ายของมันจริงๆ และเพราะการดูแลอย่างจริงจังของเจ้าหน้าที่ทำให้พฤติกรรมของพวกมันดูไว้ใจผู้คนมากขึ้น คืนหนึ่งผมเคยนั่งอยู่ในเต็นท์แล้วควายป่าเดินมาเล็มหญ้าอยู่ข้างๆ หรือฝูงวัวแดงนอนพัก เคี้ยวเอื้องแบบวัวบ้านอย่างสบายอารมณ์ ไม่ไกลจากบังไพรเลยก็มี

ผมมีความฝัน ผมอยากเห็นป่าทุกที่ในประเทศไทยอุดมสมบูรณ์ ไม่ต่างจากที่ห้วยขาแข้ง สังคมที่ทุกคนรู้จักและเข้าใจพวกมัน ให้เกียรติพวกมันบ้างตามสมควร รู้ถึงหน้าที่ของพวกมันในระบบนิเวศ ว่าที่สุดแล้วการดูแลพวกมันเอาไว้ได้ก็คือการดูแลระบบนิเวศโดยรวมของเรานั่นเอง

Writer & Photographer

Avatar

วัชรบูล ลี้สุวรรณ

เคยเป็นภูมิสถาปนิก ปัจจุบันเป็นนักแสดงช่อง 7HD เวลาว่างชอบเที่ยวป่า นำภาพสัตว์ป่าและเรื่องราวมาเล่าให้คนฟัง